ao rebirth

Matapos mag-graduate ng socialite training course, ang aking kapatid na babae ay nanumpa na magpakasal sa isang mayamang pamilya. Upang lumikha ng mga pagtatagpo kay Pierce Holden, ang prinsipe ng mga socialite, ang kapatid ko ang nagmaneho ng aking kotse, na gustong i-tailgate si Pierce at bumunggo sa sasakyan nito. Tinapakan ko ang preno at sinabi sa kapatid ko na hindi tanga ang mga Holden. Hindi namin kayang bayaran ang sasakyan ni Pierce, kahit na isuko namin ang lahat ng mayroon kami. Pagkatapos, nagkaroon si Pierce ng isang marangyang kasal na ikinagulat ng bansa. Nababaliw na ang kapatid ko sa selos, sinabing siya na sana ang bride kung hindi dahil sa pagpigil ko sa kanya noon. Dahil sa sama ng loob, binunggo niya ang kanyang sasakyan sa akin at pinatay ako. Nang muli kong imulat ang aking mga mata, nakita ko ang aking sarili sa front passenger seat. Kumpiyansa na ngumiti si ang kapatid ko, napako ang tingin niya sa mamahaling sasakyan sa harapan namin. "Sigurado akong mabibighani sa akin si Pierce kapag nakita niya ako. Hindi ko na kailangan magmaneho ng isang basura na ganito kapag nakasama ko na siya." Ngayon naman, hindi ko na siya pinigilan. Tinapakan niya ng madiin ang pedal ng gas, na naging sanhi ng pagbangga ng kotse laban sa sports car na may presyo na napakalaking halaga ng pera.

Pagkatapos ideklara ng doktor na brain dead ang anak kong si Mia Powell, kinumbinsi ako ng asawa kong si Liam Powelle na pirmahan ang organ donation consent form. Kasalukuyan ako noong nalulunod sa pagdadalamhati at malapit na ring mawala ang katinuan sa aking isipan. Dito ko aksidenteng nadiskubre na ang doktor ng aking anak na si Blair Lincoln ay ang dating kasintahan ng aking asawa. Nagsinungaling sila sa pagiging brain dead ni Mia para pirmahan ko ang form at makuha ang puso nito na kanilang gagamitin para mailigtas ang anak ni Blair na si Sophia. Pinanood ko ang pagsundo ni Liam kay Sophia sa ospital. Nakangiting umalis ang mga ito para bang isa silang perpekto at masayang pamilya. Nang kumprontahin ko ang mga ito, agad nila akong itinulak para mahulog mula sa isang building na siyang ikinamatay ko. Nang mabigyan ako ng ikalawang pagkakataon, bumalik ako sa araw kung kailan ko dapat pirmahan ang organ donation form. Tahimik akong nangako habang tinititigan ko ang nakahigang si Mia kaniyang hospital bed. Buhay ang sisingilin ko sa lalaking iyon at sa ex nito nang dahil sa ginawa nila kay Mia.

Noong tinanong ako ng aking ama kung sino ang gusto ko pakasalan para sa kapakanan ng alyansa ng aming pamilya, iba ang pinili ko sa buhay na ito. Hindi ko na pinili si Leonardo Vittorio. Sa halip, pinili ko ang nakatatanda niyang kapatid, si Ivan Vittorio. Mukhang naguluhan ang ama ko. Alam nga naman ng lahat sa Chicago na lumaki kami ng magkasama ni Leonardo. Sampung taon ko siyang hinahabol. Bilang nakatatandang anak na babae ng pamilya Lucien, matagal ng nakaukit ang pangalan ko sa tabi ng kanyang pangalan para sa listahan ng mga arranged marriage. Naniniwala na ang pagsasama namin ay nakatadhana. Habang inaalala ang nakaraan kong buhay, pinilit ko ngumiti ng mapait. Dati, pinakasalan ko si Leonardo tulad ng matagal ko ng hinihiling. Pero makalipas ang aming kasal, hindi niya ako ginalaw kahit isang beses. Ang akala ko may sakit siyang hindi niya masabi at nagpakahirap ako na pagtakpan siya. Sa ika-anim na anibersaryo ng aming kasal ko nalaman ng buksan ko ng hindi inaasahan ang kahadeyero niya. Sa loob, may maayos na litrato niya kasama ang ampon na babae na nagmakaawa ako sa ama ko na ampunin. Sa mga litratong iyon, may dalawang taong gulang na batang lalaki din–ang anak nila. Masaya silang pamilya ng tatlo. Doon ko napagtanto sa mga oras na iyon. Hindi sa may sakit siya. Hindi niya inisip na asawa niya ako. Para mapalayas ako, nagplano sila ng ampon kong kapatid para ako’y patayin. Ngayon at nabigyan ako ng ikalawang pagkakataon, pinili ko na ibigay sa kanila ang blessing ko. Pero noong naglakad ako sa simbahan suot ang aking wedding dress, habang nakapatong ang braso ko sa braso ni Ivan, pumasok si Leonardo bigla ng may dalang baril. Mukha siyang baliw at wala sa kontrol. “Madeline!” Paos ang boses niya at halos maputol. “Ang lakas ng loob mo?”

Arabella Duarte, a socialite número um de Darlim, viveu o pior pesadelo da sua vida. Após ser sequestrada e desaparecer por três anos, ela conseguiu escapar da morte e voltou para casa. Mas, ao invés de encontrar amparo, viu-se jogada em um abismo ainda mais profundo. Os pais que antes a adoravam passaram a evitá-la como se fosse uma praga. O irmão, que sempre fora o “protetor” da família, demonstrava um desprezo imensurável. A irmã adotiva, outrora doce e submissa, tornara-se uma fonte constante de sarcasmo e humilhações. E, como se isso não bastasse, o namorado de infância, que havia jurado amor eterno, agora era o noivo da irmã adotiva e não escondia seu desejo de vê-la desaparecer para sempre. Tudo isso porque rumores cruéis: diziam que Arabella havia contraído HIV, dado à luz o filho de um velho pobre. Sem outra escolha, Arabella cortou os laços com sua família e, em segredo, levou consigo uma fortuna escondida que ultrapassava bilhões. Decidida a virar o jogo, ela aceitou um casamento relâmpago com Rafael Moura. Rafael era conhecido como o gênio da medicina — um cirurgião brilhante, jovem, lindo e herdeiro de uma família influente. Mas também era um homem perigoso, com uma personalidade imprevisível, oscilando entre um prodígio e um louco. Mas tudo mudou quando ele se casou com a desprezada filha mais velha da família Duarte. Rafael transformou-se de um homem frio em um verdadeiro “louco por sua esposa”. Na frente de todos, ele exibia seu amor de forma exagerada, e, nas horas privadas, fazia questão de nunca se afastar dela. Quando a família Duarte chegou à beira da falência e não viu outra saída, eles engoliram o orgulho e foram até Rafael pedir ajuda. — Pelo bem da família, ajude-nos a descobrir quem está por trás disso tudo… — Imploraram eles. Rafael, com sua esposa nos braços. — Minha Arabella… Essas mãos tão lindas e delicadas, como poderiam estar sujas de algo assim? Os membros da família Duarte ficaram atônitos. — Arabella! Então era você o tempo todo!

O casamento de Isadora Freitas e Olavo Carvalho durou cinco anos, sustentado pelo sacrifício de sua dignidade e de sua estabilidade emocional. Ela acreditava que, na ausência de amor, ao menos haveria alguma afeição familiar. Até que, um dia... O aviso de emergência sobre a saúde de sua filha única e as manchetes de Olavo esbanjando dinheiro com sua musa apareceram simultaneamente diante dela. Ela finalmente percebeu que não precisava mais fingir ser esposa dele. Porém, aquele homem cruel subornou toda a imprensa, e ajoelhou-se na neve com os olhos vermelhos e suplicou para que ela voltasse. Mas Isadora apareceu de braços dados com outro homem. Um novo amor anunciado para o mundo.