100 fanfiction

Pour débarrasser de notre fils, un louveteau, et passer la Saint-Valentin avec son assistante, mon compagnon Marcus a forcé notre chiot blessé à faire de l'escalade et l'a empoisonné. Quand j'ai précipité mon louveteau mourant à l'hôpital, j'ai eu la surprise de voir Marcus en train d'accompagner son assistante pour un contrôle prénatal. Notre pauvre chiot, terrifié, se tordait de douleur à cause du poison, mais Marcus n'en avait rien à faire. « Ce n’est qu’un Oméga. S’il était un vrai loup, il se remettrait instantanément ! » Je serrais dans ma poche l'herbe « Bénédiction de Lune » d'une valeur de 100 millions d’euros que j'avais trouvée par hasard ce matin dans la forêt. J'avais prévu de lui annoncer cette bonne nouvelle aujourd'hui. Mais maintenant ? Il était temps de mettre fin à ce lien de cinq ans.

Ang mga magulang ko, ang pinakamayaman na magkasintahan sa bansa, ay sikat na mga pilantropo. Kailangan ko hingin ang permiso nila kung kailangan ko gumastos ng higit pa sa limang dolyar. Sa araw na nadiagnose ako ng terminal cancer, humingi ako ng 100 dolyar, pero sa halip na tulungan ako, sinigawan nila ako ng tatlong oras. “Anong klaseng sakit ang makukuha mo sa edad mo? Kung hihingi ka lang ng pera, galingan mo naman sa palusot mo.” “Alam mo ba na ang 100 dolyar ay kayang suportahan ang mga bata sa naghihirap na mga lugar ng matagal na panahon? Mas may sense pa kausap ang kapatid mo kaysa sa iyo.” Kinaladkad ko ang katawan ko na may sakit pabalik sa maliit na basement. Pero noong dumaan ako sa mall, nakita ko ang mga magulang ko, live sa malaking screen, gumagastos ng malaking yaman para lang rentahan ang Disneyland para sa kapatid ko. Ang isang daang dolyar ay hindi sapat para sa isang round ng chemotherapy. Gusto ko lang bumili ng bagong damit at lisanin ang mundo ng may dignidad.