All Chapters of SO BAD เพื่อนสนิทร้ายซ่อนรัก: Chapter 11 - Chapter 20

​“ไม่หรอกฉันยังไม่ได้เสี้ยวหนึ่งที่นายว่าเลย แต่นี่เพราะเควินเขาดีจริง ๆ ฉันก็เลยติดใจ” ฉันพูดประโยคสุดท้ายช้า ๆ แล้วก็ยิ้มเพื่อสื่อความหมายให้ออสตินเข้าใจว่าฉันติดใจคือเรื่องไหน แล้วก็ดูจะได้ผลเพราะคนอย่างออสตินไม่ชอบโดนหยามอยู่แล้ว หมอนั่นกำหมัดแน่นจนมือสั่น“ดี! ร่านมากใช่ไหม กูจะเอาให้ไม่กล้าเดิ

ติ๊ง ต่อง !ติ๊ง ต่อง !ติ๊ง ต่อง !ติ๊ง ต่อง !ติ๊ง ต่อง !ติ๊ง ต่อง !ฉันยืนกดกริ่งหน้าห้องไอ้ชั่วนรกส่งมาเกิดคนนั้นรัว ๆ มาจะสิบนาทีแล้ว แต่ก็ไร้การตอบรับจากคนในห้อง ออสตินอยู่ในนั้นแน่นอนฉันมั่นใจเพราะคอนโดของเขาหรูมาก คนข้างนอกจะขึ้นมาได้ต้องเป็นเจ้าของห้องลงไปรับหรือมีพนักงานโทรขึ้นมาแจ้งให้เจ

“อื้อ~” ฉันรู้สึกตัวตื่นขึ้นมาหลังจากที่รู้สึกได้ว่ามีอะไรมาหยุกหยิกอยู่แถวคอแล้วก็เอว พอตั้งสติได้ก็ถึงได้รู้ว่าเป็นออสตินที่กำลัง เอ่อ...ช่างมันเถอะ สงสัยฉันเผลอหลับไปแน่เลย“อืม~ อย่าดิ้น” เสียงออสตินบอกฉันเสียงอู้อี้ เพราะตอนนี้เขากำลังซุกไซ้ซอกคอฉันอยู่ ส่วนมือก็กำลังลูบคลำไปตามสะโพกของฉัน อื้อ

​“โชคดีนะ…มินตรา”คำพูดสุดท้ายของออสตินและภาพสุดท้ายที่ฉันมองเห็นคือแผ่นหลังของเขาที่ลับหายไปหลังประตูห้อง-สองปีต่อมา-“ฮัลโหลอีคนงาม แม่นางมินตรา” เสียงอีแมนตะโกนโหวกเหวกโวยวายขึ้นมาตามสันดานของมันเรียกให้ทุกคนหันสายตาตามเสียงของมันและทุกสายตาหันมามองที่ฉัน อีผีเอ้ยตะโกนลั่นมาก“มึงจะตะโกนทำไมกระเ

“ไงมึงไม่ลงไปฉลองกับกูหน่อยเหรอวะ” ไอ้เชี่ยแอลเปิดประตูเข้ามาก็ทักผม พ่อง! ประตงประตูไม่เคาะ ไร้มารยาทฉิบหาย“ไม่ดีกว่าว่ะ” ผมตอบมันแล้วก็สนใจเหล้าในแก้วต่อ“กลับไปแล้ว” ไอ้แอลนั่งที่โซฟาในห้องแล้วก็พูดขึ้น“อืม” ผมตอบมันแค่นั้น ผมรู้อยู่แล้วล่ะ ทำไมจะมี่รู้ในเมื่อผมปิดไฟนั่งจ้องกระจกในห้องทำงานที่ม