“มิน ฉัน ฉันไม่ได้ตะ... / ทำไมนายมันเหี้ยจังวะ” ฉันบอกเขาแค่นั้นก็ลุกขึ้นแล้วรีบวิ่งเข้าห้องน้ำโดยที่ไม่ได้สนใจเสียงเรียกของไอ้เลวนั่น#MINTRA END#AUSTIN TALK“มิน มิน เปิดประตู มิน!”ผมพยายาม ๆ เคาะประตูห้องน้ำหลายสิบนาทีแต่ก็เปล่าประโยชน์ สุดท้ายเลยต้องเดินกลับมานั่งที่เตียงเพื่อตั้งสติตัวเอง ผมท
“โชคดีนะ…มินตรา”คำพูดสุดท้ายของออสตินและภาพสุดท้ายที่ฉันมองเห็นคือแผ่นหลังของเขาที่ลับหายไปหลังประตูห้อง-สองปีต่อมา-“ฮัลโหลอีคนงาม แม่นางมินตรา” เสียงอีแมนตะโกนโหวกเหวกโวยวายขึ้นมาตามสันดานของมันเรียกให้ทุกคนหันสายตาตามเสียงของมันและทุกสายตาหันมามองที่ฉัน อีผีเอ้ยตะโกนลั่นมาก“มึงจะตะโกนทำไมกระเ
ติ๊ง!girl M (3)Milan : แมนมิน พรุ่งนี้วันเกิดแอลManny : จำได้คร้า วันเกิดผัวกูMilan : อีผี! ไปไหม แอลให้ชวนพวกมึงManny : ไปคร่า อีมินอยู่ไหมคะ เงียบจังMinMin : อื้อ ไป ๆMilan : The most มึงโอเคไหมมินMinMin : โอเคสิ ชิล ๆManny : แน่?Milan : กระเทย มินมันบอกโอเคก็คือโอเคManny : เออ ๆ เจอกัน
“ไงมึงไม่ลงไปฉลองกับกูหน่อยเหรอวะ” ไอ้เชี่ยแอลเปิดประตูเข้ามาก็ทักผม พ่อง! ประตงประตูไม่เคาะ ไร้มารยาทฉิบหาย“ไม่ดีกว่าว่ะ” ผมตอบมันแล้วก็สนใจเหล้าในแก้วต่อ“กลับไปแล้ว” ไอ้แอลนั่งที่โซฟาในห้องแล้วก็พูดขึ้น“อืม” ผมตอบมันแค่นั้น ผมรู้อยู่แล้วล่ะ ทำไมจะมี่รู้ในเมื่อผมปิดไฟนั่งจ้องกระจกในห้องทำงานที่ม
“สวัสดีค่ะหัวหน้า และว่าที่แฟนเจ้านาย” พี่อริสเอ่ยแซวฉัน คืออย่างนี้ค่ะจะเล่าให้ฟัง ทุกคนที่บริษัทจะคิดจริงจังมากว่าฉันกับพี่พอร์ชกำลังดูใจกันอยู่ ปฏิเสธอย่างไรก็ไร้คนเชื่อใจเลยปล่อยให้แซวตามสบาย ขี้เกียจแก้ข่าวขอแค่ไม่มีใครหมั่นไส้ฉันก็เป็นพอ“ค่า เอาที่สบายใจ มา ๆ เรามาประชุมกันก่อนนะคะ” ฉันยิ้มให
-หนึ่งอาทิตย์ต่อมา-“คุณตินครับลงไปเถอะครับใกล้ถึงเวลาแล้ว ท่านประธานถามหาเป็นสิบรอบแล้วนะครับ” เสียงวายุเลขาส่วนตัวของผมกำลังขอร้องให้ผมลงไปที่งานข้างล่างด้วยความกังวลเพราะตอนนี้ก็ใกล้ถึงเวลาเปิดงานแล้วผมลืมบอกใช่ไหมครับว่าวันนี้งานเปิดตัวโปรเจคใหม่ของบริษัทในเครือครอบครัวผมเองที่มีผมเป็นคนควบคุม
“มิน เดี๋ยว มิน”หมับ!มินตราพูดจบเธอก็เดินออกไปทำให้ตอนนี้กลายเป็นผมที่วิ่งตามมาคว้าข้อมือเธอหลังจากที่ใช้เวลาดึงสติกลับมาจากคำด่าของเธอเกือบ 5 นาที“ปล่อย” มินตรามองข้อมือของเธอที่ผมจับเอาไว้นิ่ง ๆ“ขอคุยด้วยได้ไหม ฉันอยากอธิบาย” ผมพยายามอ้อนวอนเธอ พอได้ใกล้ชิดกันอีกครั้งมันทำให้ผมโคตรมั่นใจในความ
-วันต่อมา-“คุณมินตราช่วยเซ็นรับด้วยนะครับ” แมสเซนเจอร์ยื่นเครื่อง Palm ที่ใช้สำหรับเซ็นรับพัสดุให้ฉัน ส่วนฉันเองก็เซ็นรับด้วยความงงก่อนที่จะได้รับช่อดอกไม้ช่อโตที่ประดับไปด้วยดอกสีขาวหลายหลายพันธุ์ที่ฉันชอบมาให้“หูย~ ดอกไม้ช่อใหญ่มาก~ ผู้ที่ไหนส่งให้กันนะมิน” พี่อริสรีบปรี่เข้ามาหาฉันทันที่ที่แมสเ
พั่บ!“โอ้ว~ โคตรมันเลยหวาน”“อื้อ~ หวานก็ อ๊ะ! คุณพอร์ชทำหวานแรง ๆ ค่ะ” ฉันร้องขอมากขึ้น ดูเหมือนคุณพอร์ชจะใส่มาสุดแรงทุกครั้งที่ขอแต่เชื่อไหมค่ะว่าเขาสามารถเพิ่มแรงกระแทกให้แรงขึ้นได้ทุกครั้งที่ร้องขอมากขึ้นเรื่อย ๆ ซึ่งหวานเองก็ไม่รู้ว่าสามีของหวานไปเอาเรี่ยวแรงมาจากที่ไหนพั่บ!“อ๊ะ!”พั่บ!“อ๊ะ
“แล้วแต่เลยค่ะ แล้วแต่ที่คุณพอร์ชอยากทำเลย อ๊ะ!” จบคำพูดยั่วยวนของฉันคุณพอร์ชก็กระแทกท่อนเอ็นเข้ามาเต็มแรงทันทีพั่บ!“อ่าส์! แน่นมากเมียจ๋า~” คุณพอร์ชจับเข่าฉันดันแยกออกจากกันแล้วกระแทกท่อนเอ็นเข้ามารัวเร็วจนเสียงทำรักของเราสองคนดังไปทั้งห้องพั่บ!พั่บ พั่บ พั่บ!“อ๊ะ! คุณพอร์ช~ อ๊ะ! อ๊ะ อ๊ะ อ๊ะ!”
“ซี๊ด~ คุณพอร์ช~” ฉันนอนชันเข่าเอามือบีบหน้าอกตัวเองจนแทบจะแหลกคามืออยู่แล้วคนที่ใช้ปากลิ้นทำรักให้ที่กลางร่างกายก็ไม่คิดจะหยุดแล้วขึ้นมาหาเมียอย่างหวานบ้างเลยแผล็บ~เสียงลิ้นตวัดเลียจากร่องรักขึ้นมาหาติ่งสวาททำฉันสะท้าน เสียวมากเลยหวานจะตายเพราะลิ้นคุณพอร์ชแล้วคุณพอร์ชจะรู้บ้างไหมนะ“ซี๊ด~ คุณพอร์
“นี่ไม่ได้แกล้งแช่งตัวเองเพราะอยากไปมีเมียใหม่ใช่ไหมคะ” ฉันแกล้งถามและตีสีหน้าระแวงเหมือนเดิม แต่ในใจรู้สึกดีมากแล้วล่ะ“พี่ดูไม่รักหวานเลยเหรอครับ” พอฉันถามพร้อมจ้องด้วยความระแวงเขาก็ถามกลับเสียงขรึม ใบหน้าหล่อก็ตึงขึ้นมาเชียว“ก็...จะไปรู้เหรอคะ”“หึ! เมียอะไรวะใจร้าย คิดลงได้ยังไงว่าผัวไม่รักผัวอ
“เฮ้อ! พี่แกล้งเยอะไปใช่ไหมเนี่ยเจ้หวานของพี่ถึงได้เศร้าแล้ว โอ๋ ๆ มาให้พี่พอร์ชโอ๋นะคะ”“อย่ามาใกล้หวานเชียวนะคุณพอร์ช!” ฉันถอยหลังหนีเขาทันทีที่เขาเก้าเท้าเข้ามาหา“โอเค ๆ ไม่เล่นแล้วครับ คุยกันนะน้ำหวานพี่ไม่แกล้งหนูแล้ว” เขายิ้มเอ็นดูฉัน ยิ้มเอ็นดูฉันทำไมมีเรื่องอะไรต้องเอ็นดู ลองมายิ้มเอ็นดูแบบ
“มันจะมากเกินไปแล้วนะคุณพอร์ช! หยามหวานมากเกินไปแล้วนะ!” ฉันทนไม่ไหวสุดท้ายก็เลยพุ่งใส่เขา โมโหจนเลือดขึ้นหน้าแล้วค่ะ โมโหจนอยากเอาเลือดหัวเขาออกหมับ!“หยามที่ไหน ที่ทำทุกวันทุกคืนก็ไม่ต่างจากการผลิตลูกนี่ครับ” เขาจับมือฉันที่กำลังจะข่วนหน้าเขาเอาไว้ทั้งสองมือพร้อมกับยิ้มอารมณ์ดีทำให้ฉันแทบกรี๊ด“ไ
“พี่อยากมีครอบครัวที่สมบูรณ์ครับ มันคงมีความสุขมากถ้าได้เป็นพ่อคน พี่อยากเห็นเด็กตัวเล็ก ๆ ที่เป็นสายเลือดของพี่”“...ค่ะ หวานเข้าใจแล้ว”“ครับ...ขอบคุณที่เข้าใจพี่นะ”“แล้วคนที่คุณพอร์ชไปหาเขาว่ายังไงบ้างล่ะคะ”“เขาจะช่วยครับ แต่เขาให้พี่มาบอกหวานก่อนแล้วก็ให้มาถามหวานว่าหวานจะมีลูกให้พี่เองรึเปล่า
“...ค่ะ หวานรู้” หวานรู้และหวานก็ได้แต่ขอให้มันยังทัน ขอให้ความตั้งใจที่จะปล่อยเลิกกินยาคุมป้องกันของฉันมันยังทัน ขอให้มันไม่สายเกินจนทำให้เขาไปเลือกคนอื่นแทนที่ฉัน ขออย่าให้เขาเลือกคนอื่นมาแทนที่ฉันมาแทนที่คำว่าครอบครัวของเรา“...พี่ไม่อยากรอแล้ว” เขานิ่งไปตอนที่ฉันบอกและพยักหน้ารับ เขานิ่งมองหน้าฉ
“ค่ะ” มันเจ็บแต่สุดท้ายจะพูดอะไรได้มากกว่านี้ในเมื่อตอนนี้ใจฉันเจ็บและอีกใจก็โกรธแต่ก็ไม่ได้มีอารมณ์อยากทะเลาะกับเขาหรือโวยวายเหมือนเมื่อกี้ มันเหมือนกับว่าการพยายามปิดบังซ่อนเร้นของเขาเป็นตัวการที่ทำให้ฉันชาจนไม่อยากจะทำอะไร“พี่...” เขาก็ยังเหมือนเดิม ฉันไม่ได้รอฟังแล้วแต่พอเห็นอาการของเขามันก็ทำใ