All Chapters of น้ำผึ้งซาตาน: Chapter 1 - Chapter 10

ตอนที่ 2.“ดูลูกชายคนโปรดของคุณสิสา... มันน่าตบให้ปากแตกยิ่งกว่านี้นัก”ชนิสาถอนใจออกมา ก่อนจะพูดกับสามี “คุณพี่ก็รักตาวิธให้น้อย ๆ หน่อยสิคะ ตาวรรธน์จะได้เลิกน้อยใจสักที”ท่านนายพลดรุณขวับมามองภรรยาเขม็ง “นี่คุณคิดว่าผมลำเอียงอย่างนั้นหรือคุณสา...”“ทุกคนในโลกมองออกทั้งนั้นแหละค่ะ เว้นแต่ตัวคุณพี่เอง สาขอตัวไปโทรศัพท์หาครอบครัวคุณสมภพก่อนนะคะ เชิญคุณพี่นั่งรอลูกชายคนโปรดกลับมาจากที่ทำงานเถอะ”ผู้เป็นภรรยาลุกขึ้นยืน ก่อนจะรีบเดินจากไปทันที ท่านนายพลจะร้องเรียกไว้แต่ชนิสาก็เดินหายไปซะก่อน จึงต้องนั่งหน้าเครียดอยู่ตามลำพังในห้องโถงคนเดียวแล้วนี่เขาจะบอกกับวิธวินท์ยังไงดีนะ...บ้านไม้สองชั้นขนาดปานกลางที่ถึงแม้จะเก่าแก่ไปตามกาลเวลา แต่ก็ยังคงสะอาดสะอ้านน่ามอง ภายในบ้านผู้เป็นบิดากำลังพูดกับบุตรสาวเพียงคนเดียวของตนเองด้วยสีหน้าเคร่งเครียด“ลี... พ่อมีเรื่องจะคุยด้วย...”วราลี สาวน้อยแสนสวยวัยยี่สิบปีพึ่งจบปริญญาตรีมาได้ไม่กี่เดือนเงยหน้าขึ้นจ้องมองบิดา ก่อนจะฝืนยิ้มขมขื่นให้กับบิดา“เรื่องแต่งงานของลีใช่ไหมคะ”นายสมภพพยักหน้ารับ รู้สึกละอายใจเหลือเกินที่ต้องมาขายลูกกินแบบนี้ นี่ถ้าภรรยาข

ตอนที่ 4.หัวใจสาวเต้นแรงระส่ำ เมื่อผู้ชายคนนั้นเงยหน้าขึ้นมาประสานสายตากับตัวเอง เหมือนโลกทั้งโลกหยุดหมุนชั่วขณะ ไม่ต่างจากเดินหลงเข้าไปในสนามแม่เหล็กไฟฟ้า ปฏิกิริยาเคมีระหว่างกันพุ่งเข้าใส่จนงงงวย อะดรีนาลินในร่างกายฉีดพล่านอย่างรุนแรงวราลีเผลอตัวจ้องมองรติวรรธน์อย่างลืมตัว มองอย่างติดตราตรึงใจ หัวใจหิวกระหายแปลกประหลาด ขณะไล่สายตาสำรวจพ่อรูปหล่อตรงหน้า เส้นผมสีดำขลับที่ถูกตัดไว้อย่างประณีตค่อนข้างยุ่งเหยิงเล็กน้อย บอกให้รู้ว่าเจ้าตัวไม่ได้ใส่ใจมันสักเท่าไหร่ หญิงสาวกลืนน้ำลายเหนียว ๆ ลงคออย่างเชื่องช้า เมื่อสายตาคมกล้าที่อยู่ใต้แพขนตายาวดกดำวาววับขึ้นคล้ายกับไม่พอใจที่ถูกหล่อนจ้องมองปานจะกลืนกินแต่หล่อนห้ามสายตาของตัวเองได้ที่ไหนกันล่ะ... ก็เขาหล่อลากดิน หล่อจนหาคำบรรยายไม่ได้ หล่อกว่าเมื่อครั้งนั้นที่หล่อนเจอเขาเสียอีก หญิงสาวค่อย ๆ ไล่สายตาสำรวจไปทั่วใบหน้าหล่อสมบูรณ์แบบ และก็ต้องมาสะดุดตาอยู่ที่ริมฝีปากบางเฉียบแต่อิ่มเต็มสีสวยที่อยู่ใต้ปลายจมูกโด่งเป็นสันหากริมฝีปากนี้สัมผัสลงบนผิวกายของหล่อนล่ะ มันจะให้ความรู้สึกยังไงกันนะ จะเยือกเย็น ร้อนรุ่ม หรือว่าอำมหิตกันแน่...“เชิญนั่

ตอนที่ 6.“กรุณาเถอะค่ะ ปล่อยลีก่อน...”คำพูดของสาวน้อยทำให้ชายหนุ่มหัวเราะเยาะออกมา “ตอนเป็นคู่หมั้นกับพี่วิธ เธอร้องบอกเขาแบบนี้หรือเปล่า ตอนที่เขาจะจูบเธอน่ะ...”ดวงตากลมโตเบิกกว้างอย่างตกใจกับคำพูดของชายหนุ่ม ก่อนจะแปรเปลี่ยนเป็นไม่พอใจ และตวาดแว้ดออกมาเสียงดัง“คุณกำลังดูถูกฉันนะคะ...”รติวรรธน์เบ้ปากเหยียดหยาม “ก็ดูถูกน่ะสิ ถึงพูดได้แทงใจดำเธอแบบนี้ไง...”กลีบปากอิ่มเม้มเข้าหากันจนเป็นเส้นตรง ไม่เคยคิดเลยว่าผู้ชายรูปหล่อคนนี้จะนิสัยพาลพาโลแบบนี้ คงเป็นเพราะอย่างนี้ท่านนายพลดรุณถึงได้ไม่ค่อยรัก“ฉันไม่อยากพูดกับเด็กมีปัญหาแบบคุณ... ปล่อยค่ะ ก่อนที่ฉันจะร้องออกมา”กรามแกร่งขบเข้าหากันแน่น ดวงตาสีนิลเนื้อดีวาววับด้วยโทสะ “ฉันไม่ใช่เด็กมีปัญหา... และหากมันจะทำให้เธอแยกแยะคำว่าเด็กกับผู้ใหญ่ได้ดีขึ้น...”นิ้วแกร่งที่ตึงสะโพกอยู่เมื่อครู่นี้เลื่อนขึ้นมาตรึงปลายคางมนไว้แทน หญิงสาวพยายามสะบัดหน้าแต่ก็ไม่หลุด แถมพ่อเจ้าประคุณยังก้มต่ำลงมาหาทุกขณะจนปลายจมูกชนกัน“คุณจะทำอะไรคะ...”“อย่าทำเป็นตาใสหน่อยเลย... ฉันก็จะจูบเธอไง ลองสินค้าก่อนใช้งานจริง... ไม่แปลกหรอกน่า...”คำพูดของรติวรรธน์ทำเ

ตอนที่ 8.มือบางคว้าแก้วน้ำขึ้นมาถือ ก่อนจะยกขึ้นจรดเรียวปากและดื่มไปอึกใหญ่ วิธวินท์ลอบหัวเราะอย่างสะใจ ก่อนจะรีบเอี้ยวตัวหันไปหยิบโทรศัพท์มือถือที่ดังขึ้นมาขัดจังหวะมากดรับ และโอกาสทองนั้นเองวราลีก็รีบบ้วนน้ำที่ยังไม่ได้กลืนลงกับพื้นพรมใต้ฝ่าเท้า โดยที่วิธวินท์ไม่ทันได้เห็น“เลขาพี่น่ะ โทรมาไม่รู้เวล่ำเวลา...”หญิงสาวเห็นเขาโยนมือถือไว้ที่เดิม ก่อนจะหันมามองหล่อนตาหมายมาด วราลีเริ่มรู้สึกถึงอันตรายขึ้นมาชัดเจนทุกขณะดีนะที่ไม่ได้กลืนน้ำลงคอไป... สาวน้อยแอบโล่งอกอยู่ภายในใจ“พี่วิธจะเล่าได้หรือยังคะ ลีมีธุระต่อนะ...”วิธวินท์แสยะยิ้มน่ากลัว “ทำไมถึงได้อยากฟังเรื่องของไอ้วรรธน์มันนักล่ะ หลงมันจนโง่หัวไม่ขึ้นเลยหรือไง หรือว่าเคยลองกับมันมาแล้ว ก็เลยติดใจ...”วราลีหน้าซีดเผือด ดวงตากลมโตตื่นตระหนก รีบผุดลุกขึ้นหนี เมื่อผู้ชายตรงหน้าเผยธาตุแท้ที่แสนระยำออกมา“พี่วิธพูดกับลีแบบนี้ได้ยังไง นี่อย่าบอกนะว่าพี่วิธหลอกลีมา...” และหญิงสาวก็รู้คำตอบได้ทันที เมื่อผู้ชายที่กลายร่างเป็นอสูรร้ายก้าวเข้ามากระชากแขนของตัวเอง“ปล่อยลีนะ!”“ปล่อยแน่ แต่ต้องให้พี่...”สายตาที่วิธวินท์ใช้สำรวจเรือนร่างของ

ตอนที่ 10.“ไม่จำเป็น ฉันไม่อยากฟัง... กลับเถอะ พ่อเธอคงเป็นห่วงแย่แล้ว...” เขาขยับเดินหน้าเข้ามาหาแต่สาวน้อยก็ยังไม่ยอมหลบจนรติวรรธน์ต้องหยุดเดินจ้องใบหน้างามนั้นเขม็ง“เธอจะเอายังไง”หญิงสาวลอบกลืนน้ำลายลงคอก่อนจะพูดออกไป “ลีไม่ใช่เมียของพี่ชายคุณนะคะ... ลีถูกหลอกมา...” ยังอธิบายไม่ทันจบ ก็ถูกมือใหญ่ยกขึ้นเป็นสัญญาณบอกให้หยุดพูด“พอเถอะ ถึงเธอจะเป็นยังไงมามันก็ไม่ใช่เรื่องของฉัน... แต่หลังแต่งงานหากเธอยังสำส่อนไม่เลิกแบบนี้ ฉันฆ่าเธอแน่...”และร่างของหล่อนก็กระเด็นพ้นทางเดินเมื่อพ่อคนตัวโตใช้มือใหญ่เพียงข้างเดียวปัดหล่อนออก ก่อนจะก้าวยาว ๆ เดินมุ่งหน้าไปยังหน้าลิฟต์อย่างไม่ไยดีวราลีเจ็บจนน้ำตาร่วง ใช่สิ... รติวรรธน์ไม่แคร์อยู่แล้วว่าหล่อนจะเป็นยังไง ก็เขาไม่ได้รัก ไม่ได้ชอบ หล่อน เหมือนกับที่หล่อนมอบหัวใจให้กับเขานี่ถ้าเป็นอย่างนี้แล้วเขามาแต่งงานกับหล่อนทำไมกัน... หรือว่าขัดคำสั่งท่านนายพลดรุณไม่ได้ หญิงสาวคิดอย่างน้อยเนื้อต่ำใจ ก่อนจะรีบวิ่งตามร่างสูงใหญ่นั้นไปด้วยหัวใจที่ร้าวรานรติวรรธน์พาวราลีมาส่งที่บ้าน ก่อนที่เขาจะรีบขับรถจากไปอย่างรวดเร็ว ทำราวกับว่าถ้าช้าไปกว่านี้ผิวหนัง