Semua Bab คลั่งรักคุณหมอมาเฟีย: Bab 1 - Bab 10

Happy birthday to me ‘HBDค้าบคนสวย’ ‘สุขสันต์วันเกิดนะมีญ่า มีความสุขมากๆ’‘HBD ร่ำรวยเงินทอง’‘สุขสันต์วันเกิดน้าคนสวยของพี่ สวยวันสวยคืนแบบนี้ตลอดไปเลยนะ’ ‘มีความสุขมากๆครับ’‘Happy birthday naka พี่มีญ่า’มีญ่า นั่งอ่านข้อความที่คนส่งเข้ามาแฮปปี้เบิร์ดเดย์ตัวเองท่ามกลางเสียงดังกระหึ่มภายในไนต์คลับสุดหรูอย่าง ‘มาร์แอลคลับ’ วันนี้เป็นวันเกิดครบรอบยี่สิบปี และเป็นครั้งแรกที่ได้เข้าผับมาฉลองวันเกิดกับเพื่อนๆ ที่อายุครบยี่สิบปีไปก่อนเธอแล้วทุกคนการเข้าผับครั้งแรกยอมรับว่าตื่นเต้นมากไม่ใช่น้อย นอกจากนี้คุณพ่อยังซื้อคอนโดมิเนียมให้เป็นของขวัญวันเกิด คุณแม่ซื้อรถ Porsch ให้ คุณปู่กับคุณย่าจองตั๋วชั้นFirst Classให้บินไปเที่ยวต่างประเทศกับเพื่อน ส่วนคุณตากับคุณยายให้เงินไปชอปปิงที่นู่นคร่าวๆ คือเจ็ดหลัก หากไม่พอคุณตากับคุณยายบอกว่าให้โทรกริ๊งเดียวเดี๋ยวโอนเพิ่มชีวิตของเธอล้วนมีแต่คนอิจฉา ถูกเลี้ยงมาดั่งเจ้าหญิง ไม่เคยลำบากและต้องดิ้นรนให้เหนื่อย เธอไม่เคยเครียดกับอะไรยกเว้นเรื่องเดียว ‘วันนี้จะกินอะไรดี’“เป็นไง เข้าผับครั้งแรก” ธารน้ำ เพื่อนสนิทของมีญ่าเอ่ยขึ้น“ดีมาก ดีกว่าที่ฉันคิดเอ

“อะ อื๊ออ…” สัมผัสชวนวาบหวามจากชายคนแปลกหน้าสร้างความตื่นเต้นให้ร่างบางไม่ใช่น้อย ฤทธิ์ยาปลุกเซ็กซ์ที่กำลังครอบงำจิตใจกระตุ้นอารมณ์ความต้องการมากขึ้น และมากขึ้นเรื่อยๆ จนยากหลบหนีมีญ่านอนแอ่นหน้าอกรับสัมผัสหยาบโลนซ้ำแล้วซ้ำเล่า ความทรมานฉายชัดบนใบหน้าสวยหวาน ริมฝีปากสีระเรื่อเม้มเข้าหากัน พลางกัดกลีบปากล่างเบาๆ ด้วยความเสียวซ่าน มือเล็กลูบไล้ไปตามแผ่นหลังแกร่งที่แน่นหนันเต็มไปด้วยกล้ามเนื้อ เผลอจิกเบาๆ จนเกิดรอยเล็บ จังหวะที่ใบหน้าคมคายซุกไซ้ลำคอ ยิ่งทำให้น้ำหนักมือกดลงแรงกว่าเดิม“ตัวเธอหอมดีนิ”“อึก…” คำเอ่ยชมทำให้ใบหน้าของเธอเห่อร้อน ไม่เคยลิ้มรสของสัมผัสแบบนี้มาก่อน ปฏิเสธไม่ได้เลยว่ามันดีเกินกว่าจะขอให้เขาหยุด ยิ่งเขาสัมผัสมากขึ้นร่างกายยิ่งอ่อนระทวยราวกับขี้ผึ้งโดนไฟลน“ฉันชอบกลิ่นตัวหอมๆ เหมือนแป้งเด็กของเธอ” เขากระซิบข้างใบหู มือหนาบีบเคล้นหน้าอกขนาดใหญ่พอดีจนล้นออกตามง่ามนิ้ว แม้จะอยู่ภายใต้ไฟสลัวหากแต่ยังคงมองเห็นเรือนร่างไร้อาภรณ์ชัดเจนสวยไปหมด…มือหนาสอดเข้าไปใต้เรียวขาขาวเนียน ค่อยๆ สัมผัสลงความสวยงามเปียกแฉะ ใบหน้าคมคายเผยรอยยิ้มร้ายกาจเมื่อเห็นว่าคนใต้ร่างพร้อมแล้ว“แ

“นาย…”เธอควรตกใจกับเรื่องไหนก่อนดี เรื่องที่เห็นผู้หญิงในห้องตรวจโดยไม่รู้ว่าสองคนนี้กำลังทำอะไรกันอยู่ กับเรื่องที่เขาเป็นผู้ชายในคืนนั้น ที่เคยมีความทรงจำอันเร่าร้อนด้วยกันแม้คืนนั้นเธอจะเมาและดูขาดสติไปบ้าง แต่เธอก็จดจำใบหน้าอันหล่อเหลาของเขาได้ดี คืนนั้นเขาสวมใส่ชุดสบายๆ หากแต่ดูมีเสน่ห์เหลือล้น ทว่าวันนี้…เขาอยู่ในเสื้อกาวน์สีขาวสะอาดตา ขัดกับความร้อนแรงในคืนนั้นโดยสิ้นเชิงคุณหมอหนุ่มเดินผ่านหน้ามีญ่าไปนั่งลงเก้าอี้ทำงาน ใบหน้าที่เคยเจ้าเล่ห์ในคืนนั้นดูเรียบนิ่งราวกับไม่ใช่คนเดียวกัน มือที่กำลังจับปากกาอยู่นั้น…คือมือเดียวกันกับที่ใช้ถอดชุดของเธอและ…สัมผัสร่างกายของเธอ“ถ้างั้นจีน่ากลับก่อนนะคะหมอ เจอกันใหม่ค่ะ” จีน่าส่งยิ้มให้คุณหมอที่ตัวเองหมายปอง ก่อนจะเดินเชิดผ่านหน้ามีญ่าออกไปอย่างไม่พอใจที่โดนขัดจังหวะในการจีบคุณหมอหนุ่มไรอัน ไม่สนใจจีน่าสักนิด ไม่แม้แต่จะกล่าวคำลาหรือส่งยิ้ม ในขณะที่จีน่าพูดสายตาก็มองหน้าจอคอมพิวเตอร์ มือคลิกเมาท์ดูงานของตัวเอง การกระทำแสนเย็นชาพลอยทำให้จีน่ารู้สึกอับอาย ท่ามกลางสายตามีญ่าและพยาบาลพยาบาลเดินออกไปจากห้อง ปล่อยให้มีญ่าและไรอันอยู่กันตา

วันธรรมดามีญ่ามักภาวนาขอให้ถึงวันเสาร์เร็วๆ แต่ตอนนี้เธอกลับภาวนาขอให้อย่าเพิ่งถึงวันเสาร์ ร่างบางในชุดนักศึกษามีป้ายคล้องคอสีน้ำเงินเดินเข้ามาภายในโรงพยาบาลด้วยสีหน้าเบื่อหน่าย วันหยุดควรได้นอนตื่นสาย ไม่ใช่รีบลุกจากที่นอนมาถึงโรงพยาบาลตั้งแต่เก้าโมงเช้าเธอเดินเข้ามาในล็อบบี้ของโรงพยาบาลพร้อมถอนหายใจหนักหน่วง ก้มมองป้ายคล้องคอที่มีชื่อและคำว่า ‘นักศึกษาดูงาน’ พิมพ์ตัวโตอย่างไม่สบอารมณ์“เริ่มวันแรกก็รู้สึกอยากกลับแล้ว…” เธอขยับริมฝีปากบ่นงึมงำบริเวณล็อบบี้เต็มไปด้วยผู้คนที่เดินขวักไขว่ มีทั้งคนไข้ ญาติผู้ป่วย และบุคลากรทางการแพทย์ในชุดยูนิฟอร์มสีขาวสะอาดตา มีญ่าเหลือบมองนาฬิกาที่ข้อมือแล้วพบว่าเข็มยาวเพิ่งจะชี้เลขเก้าเป๊ะ เธอไม่ได้มาสาย แต่ก็ไม่ได้มีอารมณ์อยากอยู่ตรงนี้นานนัก“สวัสดีค่ะคุณมีญ่า” เสียงผู้หญิงดังขึ้นจากด้านหลัง เธอหันไปเจอกับพยาบาลในชุดขาวยิ้มต้อนรับ“สวัสดีค่ะ”“คุณหมอรออยู่ที่แผนกประชุมค่ะ เชิญทางนี้เลยนะคะ”เธอเดินตามพยาบาลยิ้มสวยคนนั้นไปด้วยความรู้สึกที่เริ่มตื่นเต้นกับการเจอเขาอีกครั้ง…ห้องประชุมประตูไม้สีเข้มถูกเปิดออก เผยให้เห็นโต๊ะประชุมทรงยาวกับจอโปรเจกเตอ

คืนนั้น…เธอเป็นคนเริ่มก่อนเองทั้งหมด ถ้าคืนนั้นยอมให้เขาเดินผ่านไปตั้งแต่แรก วันนี้คงไม่ต้องมารู้สึกละอายใจเวลาเจอหน้าเขาแบบนี้หรอกคืนนั้นไม่รู้ผีห่าซาตานตนไหนเข้าสิง ถึงได้กล้าหาญไปขอเขาจูบแบบนั้น คิดแล้วก็อายจนไม่กล้าเผชิญหน้า แต่ด้วยหน้าที่นี้ทำให้เธอต้องเจอเขาทุกวันเสาร์และวันอาทิตย์เป็นระยะเวลาหนึ่งเดือนมันก็เลี่ยงไม่ได้ยังคงจำคืนนั้นได้ดีไม่ลืม… ‘เราจูบกันได้ไหมคะ…’‘เธอรู้ตัวไหมว่ากำลังพูดอะไรอยู่’‘ฉะ…ฉันร้อน ฉันไม่ไหว…’‘ถ้าฉันจูบเธอ ฉันจะได้อะไร?’‘ตะ…ต้องการอะไรฉันยกให้หมด แค่ตอนนี้ช่วยจูบฉันได้ไหม…’‘ถะ…ถ้าฉันต้องการมากกว่านี้ล่ะคะ’‘มากกว่านี้ที่ว่าคืออะไร?’‘เซ็กซ์’พอเหตุการณ์คืนนั้นที่เป็นจุดเริ่มต้นของทุกอย่างฉายซ้ำในหัว เธอพลันรู้สึกหายใจไม่ทั่วท้องอย่างไรอย่างนั้น ใบหน้าร้อนวูบวาบจนรู้สึกได้ หากจบลงแค่ตอนจูบก็คงดี แต่นี่…จบลงบนเตียง“ทะ…ทำไมจู่ๆ ถึงพูดถึงคืนนั้นขึ้นมาคะ”“จำได้ก็เลยพูด”“แต่มีญ่าจำไม่ได้แล้ว” เธอตอบโดยไม่มองหน้าเขา“จำไม่ได้จริงๆ หรือแกล้งจำไม่ได้?”“คืนนั้นมีญ่าเมามาก จำไม่ได้จริงๆ ค่ะ” เธอพยายามควบคุมโทนเสียงให้ไม่สั่น ไม่เข้าใจเหมือนกันว่าทำ