Tous les chapitres de : Chapitre 1 - Chapitre 10

ตอนนี้ก็จะ 4 ปีแล้ว ที่รินลดาออกมาใช้ชีวิตคนเดียวและหาเงินเลี้ยงดูตัวเองเพราะเหตุด้วยทะเลาะกับที่บ้านจนโดนไล่ออกจากบ้านมาตอนนั้นเป็นช่วงปิดเทอมตอน ม.5 จะขึ้น ม.6 เนื่องด้วยโรงเรียนที่เธอเรียนอยู่เป็นโรงเรียนประจำทุกปิดเทอมเลยต้องกลับบ้านแล้วเหตุมันเกิดที่ว่าเธอทะเลาะกับพี่ชายเพราะพี่ชายของเธอทำกระเป๋านักเรียนเธอขาดแล้วไม่ยอมขอโทษเธอเลยไปทำสายกระเป๋าสะพายของพี่ชายขาดบ้างจึงทะเลาะกันเสียงดังแล้วแม่กับพ่อก็เข้ามาเห็นเหตุการณ์พอดี"เอะอะอะไรกัน นี้แกทำอะไรของแกนังริน" นางพิมพิราตวาดขึ้นเมื่อเห็นว่าในมือของลูกสาวตนมีสายกระเป๋าที่ขาดของลูกชายคนโตอยู่ในมือ"ก็พี่ทำของหนูก่อนแล้วไม่ยอมขอโทษ! ""ช่างมันเถอะครับป๊าม๊า" ริวเอ่ยขึ้นเหมือนเห็นว่าสถานะการเริ่มจะไม่ดีแล้ว"เขาเป็นพี่แกเขาจะขอโทษแกทำไมแกนั้นแหละต้องขอโทษพี่แกเดียวนี้!" นายชัยเอ่ยขึ้นอย่างโมโห"ไม่! รินไม่ขอโทษถ้าจะให้ขอโทษพี่ต้องขอโทษรินก่อน"เพี้ยะฝ่ามือหนาของผู้เป็นพ่อปะทะเข้ากับแก้มบางของใบหน้าเธออย่างแรงจนหน้าหันและเกิดเลือดออกที่มุมปาก"แกกล้าดียังไงถึงกล้าอวดดีกับฉันถ้าไม่ขอโทษพี่แกก็ออกจากบ้านนี้ไปสะ! " นายชัยตวาดลั่นอย่างโม

"น้องรินใช่ไหมครับ" รันเวย์ที่เดินมาหยุดอยู่ตรงหน้าร่างบางเอ่ยถามขึ้นพร้อมกับรอยยิ้ม"มีอะไรรึป่าวคะ? " รินลดาเอ่ยและมองหน้ารันเวย์อย่างสงสัย"จะเป็นอะไรไหมถ้าพี่จะขอไลน์น้อง" รันเวย์เอ่ยขึ้นพร้อมกับยื่นโทรศัพท์ให้เธอ"พี่รันเวย์จะจีบอีหน้าจืดนั้นหรอ""ไม่จริงใช่ไหมกรี๊ด""ฉันสวยกว่ายัยนั้นตั้งเยอะ"ทันที่ที่รันเวย์เอ่ยจบเสียงซุบซิบของเหล่าบรรดาสาวๆ ก็ดังขึ้นทั่วทั้งโรงอาหารทันที"ไม่ได้ค่ะ..อุ้ยร้านข้าวว่างแล้วไปเร็วอีน้ำ" รินลดากรอกตาไปมากับเสียงซุบซิบนินทาก่อนจะเอ่ยตอบรันเวย์และดึงแขนเพื่อนรักของเธอออกไปทันทีที่เห็นว่าร้านข้าวมีคิวว่างแล้วรันเวย์ที่โดนร่างบางปฏิเสธก็ถึงกับยืนหน้าเหวออย่างไปไม่เป็นพร้อมกับเก็บโทรศัพท์ใส่กระเป๋ากางเกงทันทีอย่างรู้สึกเสียหน้าเพราะปกติเขาไม่เคยถูกผู้หญิงคนไหนปฏิเสธมาก่อนในชีวิต"ฮ่า ฮ่า ฮ่า" เสียงหัวเราะของเราบรรดาเพื่อนๆ ของเขาที่กำลังเดินมาหาเขาก็ดังขึ้นเมื่อเห็นว่าเพื่อนของตอนโดนปฏิเสธอย่างไม่ใยดี"งานนี้กูได้เงินแน่" ซีนอลเอ่ยขึ้นพร้อมทั้งเดินมากอดคอของรันเวย์อย่างอารมณ์ดี"โถ่ ไอเวย์มึงอย่าทำให้กูเสียเงินนะ" เวกัสเอ่ย"หึ เราอาจะเสียงเงินให้มันก็

- เช้าวันต่อมา -"มึงใช่พี่รันเวย์ป่าววะ" น้ำหวานเอ่ยขึ้นเมื่อรถจอดสนิทและมองไปทางหน้าตึกคณะเห็นมีผู้หญิงเป็นกลุ่มยืนดี๊ด๊าอะไรกันอยู่พร้อมมองไปก็เห็นร่างสูงของรันเวย์ที่ยืนเหมือนรอใครอยู่หน้าตึกคณะของพวกเธอ"เชี้ย! ยังมาอยู่หรอวะ" รินลดาเอ่ยขึ้นเมื่อมองตามน้ำหวานไปหน้าตึกคณะและเห็นร่างสูงของรันเวย์ยืนถือช่อดอกไม้อยู่ในมือ"พี่เข้ากะเอามึงให้ได้เลยวะอีริน""สงสัยเมื่อวานจะยังไม่เข็ด""เมื่อวานมึงทำอะไรเขาวะ" น้ำหวานหันมาถามเพื่อนรักทันทีอย่างสงสัย"ก็แค่สั่งกับแก้มทุกอย่างในเมนูให้อยากมาตอแยกูดีนัก" รินลดาเอ่ยขึ้นอย่างไม่สะทกสะท้านพร้อมกับสะพายกระเป๋าผ้าเตรียมลงจากรถ"สมแล้วที่เป็นเพื่อนรักกูแล้วจะเอาไงทีนี้" น้ำหวานเอ่ยขึ้นพร้อมกับมองไปที่รันเวย์ที่ดูแล้วคงจะไม่ยอมกลับง่ายๆ แน่"ไม่เอาไง แกล้งทำเป็นไม่เห็นแล้วรีบๆ เดินเข้าตึกไปดีกว่า""เออเค พร้อมนะ" น้ำหวานเอ่ยพร้อมทั้งหยิบกระเป๋ามาสะพายเตรียมลงจากรถ"พร้อม" รินลดาเอ่ยขึ้นพร้อมกับเปิดประตูรถเต่าสีชมพูหวานแหววที่ดูเด่นสะดุดตาออกไปและรีบเดินทำเป็นไม่เห็นรันเวย์ที่ยืนอยู่หน้าทางเข้าตึกฝั่งซ้ายและเดินเลี่ยงไปทางขวาทันทีทันทีที่รันเวย์เ

"รันเวย์" รินลดาเอ่ยเรียกชื่อของชายหนุ่มที่พึ่งจะเดินเข้ามาเอ่ยทักเธอ"รถรุ่นใหม่ชื่อรุ่นอะไรนะ" รันเวย์เอ่ยถามพร้อมทั้งมองดูรินลดาตั้งแต่หัวจรดเท้าเพราะวันนี้เธอสวยมากๆ จริงๆร่างบางวันนี้เธอแต่งตัวด้วยชุดเดรสเกาะอกกระโปรงยาวดูเรียบหรูสีเหลืองดำและมีเข็มกัดของแบรนด์ที่เธอมาทำงงานด้วยติดที่อกผมยาวสลวยถูกดัดลอนให้ดูสวยขึ้นบวกกับการแต่งหน้าที่จัดเต็มกว่าทุกวันมันยิ่งทำให้ดูสวยสง่าและน่าหลงไหลมากขึ้น"Porxxx 777" รินลดาเอ่ยตอบรันเวย์อย่างหน้าเหนื่อยๆ ไม่ได้ใส่ใจอะไรและไม่คิดว่าเขาจะซื้อเพราะคิดว่าเขาคงมาหาเรื่องคุยกับเธอเหมือนกับคนอื่นๆ"ฉันจองคันนั้นอัพสเปกแพงที่สุดทั้งคันเปลี่ยนสีเป็นสีที่แพงที่สุดด้วย""หะ!! " รินลดาและนิสาเอ่ยออกมาพร้อมกันอย่างตกใจในสิ่งที่รันเวย์เอ่ยเพราะว่าที่เขาพูดมานั้นราคาไม่ใช่น้อยๆ เลย"นี่นายพูดจริงพูดเล่น" รินลดาเอ่ยขึ้นด้วยสีหน้าตกใจเพราะถ้าเขาพูดจริงๆ ไม่ได้แกล้งเธอเล่นแค่เธอขายให้เขาได้คันเดียวก็แทบจะได้เปอร์เซ็นเท่ากับคันทั่วไปเป็นสิบคันเลย"พูดจริงสิฉันจะโกหกทำไม" รันเวย์เอ่ยพร้อมกับดึงสัญญาในมือของรินลดามาดูอย่างถือวิสาสะ"สุดยอดเลยรินแบบนี้เธอได้เปอร์

ณ Asta clubเวลา 19.30 น."คืนนี้กูจะเมาให้สุดเหวี่ยงเลย" น้ำหวานเอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงดี๊ด๊าที่ได้มาคลับสักทีเพราะจะมาแต่ละครั้งต้องรอมาตรงกับวันหยุดของรินลดาตลอดจึงมาได้แค่อาทิตย์ละครั้ง"เบาๆ หน่อยยะกูขับรถไม่เป็นนะมึงอย่างลืม" รินลดาเอ่ยขึ้นพร้อมกับก้าวขาลงจากรถพร้อมกับเพื่อนรักของเธอ"ไม่ใช่ปัญหาจ้าสาว เราก็หาผู้ในนี้ไปส่งเราสักคนสิคริคริ" น้ำหวานเอ่ยขึ้นพร้อมกับเดินมาควงแขนรินลดาก่อนที่ทั้งสองสาวจะเดินสับขาเข้าไปในคลับเมื่อทั้งสองเข้าไปในคลับต่างก็เป็นที่ดึงดูดสายตาของเหล่าบรรดานักเที่ยวราตรีอยู่ไม่น้อยเพราะด้วยผิวขาวเนียนที่ตัดกับชุดเกาะอกหนังสีดำสั้นของรินลดาที่เผลอให้เห็นหน้าอกอวบอิ่มและต้นขาเรียวสวยผมยาวสีดำเข้มที่ถูกหนีบตรงมาถึงกลางหลังยิ่งทำให้ดูเซ็กซี่และเย้ายวนมากขึ้นซึ่งรวมไปถึงน้ำหวานที่ใส่เสื้อสายเดี่ยวสีดำที่เว้าหน้าอกลงมาเกือบจะครึ่งเต้าพร้อมกับกระโปรงทรงเทนนิสที่สั้นจนเห็นแก้มก้นมนน่ากัดของเธอถึงเธอจะชื่อน้ำหวานแต่การแต่งตัวและนิสัยของเธอรับรองว่าแซ่บพริกร้อยเม็ดแน่นอน"มาค่ะเพื่อนดื่มให้กับความสวยของเราสองคน" น้ำหวานเอ่ยพร้อมกับยกแก้วเหล้าในมือชนกับรินลดาเมื่อเห็น