Semua Bab Forget me not เกลียดนักนายแฟนเก่า: Bab 1 - Bab 10

“ เลิกกันเถอะ “ ผมบอกเธอด้วยน้ำเสียงเย็นชา ผมที่กำลังยืนหันหลังให้ผู้หญิงที่ขึ้นชื่อว่าแฟนของผมที่คบกันมาตั้งแต่มัธยมต้น ตอนนี้พวกเราก็กำลังจะจบชั้น ม.6 และวันนี้เป็นวันปัจฉิมนิเทศจบการศึกษา" บอกเหตุผลป่านได้ไหมมังกร " ป่านถามผมกลับด้วยเสียงสั่นเครือ ที่ผมหันหลังให้เธอเพราะกลัวจะเห็นน้ำตาของผู้หญิงที่ขึ้นชื่อว่าแฟนของผม ผมกลัวว่าผมจะใจอ่อน " ทำไมผมต้องบอกเหตุผลกับคุณด้วย " ผมเรียกแทนตัวเองกับป่านอย่างเย็นชา " อึก ที่ผ่านมามังกรไม่เคยรักป่านเลยใช่ไหม " ป่านพูดพลางร้องไห้สะอึกสะอื้นไปด้วย" ใช่ " ผมตอบกลับไป เพราะตอนนี้ผมอยากเลิกกับเธอ อยากให้เธอไปจากผม เกลียดผมไปเลยได้ยิ่งดี ผมจะดีใจมาก" ที่ผ่านมาผมไม่เคยรักคุณ ผมเห็นคุณเป็นเพียงของเล่นเหมือนคนอื่นๆ คุณคิดว่าผมจะหยุดที่คุณคนเดียวอย่างนั้นเหรอ " ผมตอกกลับป่านไปด้วยคำพูดที่ทำร้ายจิตใจเธอ" ตลอดระยะเวลา 5 ปีที่เราคบกัน มังกรไม่เคยรักป่านเลย อึก ป่านรู้แล้ว " ป่านเดินหันหลังแล้วเปิดประตูห้องเรียนออกไปทันทีตอนนี้ไม่มีคนอยู่ในห้องเรียน เพราะเป็นวันปัจฉิมนิเทศจบการศึกษาของรุ่นผม ทุกคนลงไปถ่ายรูป รับดอกไม้แสดงความยินดีที่เรียนจบกันผมหัน

ผมที่คบกับเธอมาตลอด 5 ปี เรารู้จักกันตั้งแต่ผมก้าวเท้าเข้ามาที่โรงเรียนครั้งแรก และเราก็ควรจะเลิกกันตอนนี้ ตอนที่เราทั้ง 2 คนก้าวเท้าออกจากโรงเรียนนี้เหมือนกันความตั้งใจแรกของผมที่ตกลงคบกับเธอก็คือเรื่องนี้ ความสัมพันธ์ที่ผ่านมามันไม่ได้เรียกว่าความรักแบบหนุ่มสาวหรอก มันเป็นความรักแบบมิตรภาพ แบบเพื่อนก็เท่านั้น มันจะเรียกว่าความรักแบบหนุ่มสาวได้ยังไง บ้านช่องของกันและกันก็ไม่เคยไป โทรศัพท์ก็ไม่เคยคุย เบอร์โทรก็มีไว้โทรเวลานัดชวนกันทำรายงานก็เท่านั้น ไม่เคยกอดกันเหมือนคู่รัก มีแต่กอดคอกันเดิน ไม่เคยจูบ ถ้าถามว่าเคยจับมือไหมมันก็เคย แต่แบบนี้มันเรียกว่าความรักแบบหนุ่มสาวเหรอวะมันไม่ใช่!!ตลอดเวลาที่ผ่านมา 5 ปี ถ้าถามผมว่าผมเคยหวงเธอบ้างไหน ผมตอบได้เลยว่าบ่อยมาก จะผู้หญิงหรือผู้ชายเข้าใกล้เธอผมก็หวงและไม่พอใจทุกครั้ง ผมหวงเธอเวลามีคนเข้ามาใกล้เธอ หวงรอยยิ้มของเธอ หวงว่าเธอจะแบ่งขนมให้คนอื่นมากกว่าผม หวงว่าเธอจะสนิทคนอื่นมากกว่าผม แต่ความรู้สึกแบบนี้มันเป็นอาการหวงเพื่อน ไม่อยากให้เพื่อนไปสนิทกับคนอื่นมากกว่าตัวเองก็เท่านั้น จนทุกวันนี้ผมกับเธอไม่มีเพื่อนคนอื่นเลย ไม่สิมีแค่ผมที่ไม่ยอมเ

ณ มหาวิทยาลัยรัฐแห่งหนึ่งฉันกับสีน้ำสอบเข้ามหาวิทยาลัยเดียวกันและยังสอบเข้าคณะเดียวกันอีกด้วย คือ คณะบริหาร สาขาบัญชี สีน้ำบอกฉันว่าเรียนเพื่อไปช่วยงานบัญชีที่บริษัทของพ่อ ส่วนฉันที่เรียนคณะนี้ก็เพราะความชอบส่วนตัวล้วนๆ " เรียนจบแกต้องมาทำงานที่เดียวกับฉันนะ เราจะไม่มีวันแยกจากกัน โมเม้นแยกย้ายกันไปเติบโตไม่เอาแบบนี้นะ " คนผิวสีแทนผมสั้นที่ตอนนี้กำลังเดินเกาะแขนฉันอยู่พูดขึ้นพร้อมจ้องหน้าฉันด้วยรอยยิ้ม " ... " ฉันไม่ได้ตอบกลับอะไรได้แต่ส่งยิ้มกลับไปให้เพื่อนสาวสีน้ำ เป็นเพื่อนของฉันมาตั้งแต่มัธยมต้น เป็นเพื่อนคนที่สองของฉันรองมาจาก เอ่อ... ไม่พูดถึงมันดีกว่าค่ะ ผ่านไปตั้งหลายเดือนแล้ว ฉันตอนนี้ดูสดใสขึ้น ไม่เศร้า ไม่ดราม่า ทำไมถึงทำใจได้เร็วขนาดนั้นน่ะเหรอ ถ้าเอาจริงๆมันไม่ได้เร็วเลยนะ ถ้ายังจำกันได้ฉันเริ่มทำใจไว้ตั้งแต่ขึ้น ม.6 แรกๆ ตั้งแต่ที่เขาคนนั้นเปลี่ยนไปแล้วแหล่ะ และถ้านับรวมๆกันแล้วก็ปีกว่าๆได้ที่ฉันทำใจและตัดใจจากเขาได้ ตอนนี้ฉันมีความสุขดี สนุกกับชีวิตใหม่ๆ ตื่นเต้นกับการใช้ชีวิตมากขึ้น ดีซะอีกนะที่ตอนนี้ฉันเป็นอิสระจะคุยกับใครก็ได้ มีเพื่อนใหม่อีกกี่คนก็ได้ โดยที่ไม่

เมื่อเลิกกิจกรรมตอนบ่าย ฉัน สีน้ำ โรส เลย์ และปี ก็นัดกันว่าจะไปกินย่างเนยกันที่ร้านหลังมหาลัย " หิวแล้ว " เลย์รูปท้องพร้อมหันมาบอกเพื่อนๆ ทั้ง 4 คน" หิวก็ไปกินกันค่ะชะนีทั้งสี่ ไปค่ะ! Gooo " เป็นปีที่พูดบอกเพื่อนๆ พร้อมเดินสะดีดสะดิ้งนำหน้าเพื่อนๆ ไป@ย่างเนย" ดีนะรีบออกมาก่อน ไม่งั้นไม่มีที่นั่งแน่ๆ " สีน้ำพูดขึ้นก่อนจะนั่งลงเก้าอี้" สวัสดีค่ะ มาทั้งหมดกี่ท่านคะ " เสียงพนักงานหญิงคนหนึ่งถามขึ้น" หนึ่ง สอง สาม สี่ และห้า ครบ! " ปีนับเพื่อนๆ" 5 คนค่ะ " พร้อมยกมือขึ้น 5 นิ้วขึ้นบอกกับพนักงานหญิงคนนั้นด้วยรอยยิ้ม" 5 คนนะคะ เดินไปตักอาหารด้านนี้ได้เลยนะคะ " พนักงานหญิงบอกพวกฉันพร้อมหันมือไปทางห้องตักอาหารบุฟเฟ่พอพากันตักอาหารที่ตัวเองต้องการครบก็เริ่มมานั่งรวมกันที่โต๊ะจนครบทุกคน" เซลฟี่ก่อนค่ะ " สีน้ำบอกพร้อมกับยกโทรศัพท์ราคาแพงของเธอขึ้น เพื่อนๆทุกคนก็รีบหันหน้าไปหากล้องและเก๊กท่าทางใส่กล้องทันทีแซะ!!" เลิศ! " สีน้ำพูดขึ้น" ฉันยังไม่มีไอจีและเฟสบุ๊คพวกแกเลย เอามาๆ " สีน้ำบอกเพื่อนๆ ที่มาใหม่ทุกคนพอทุกคนแลกไอจีกันเสร็จ สีน้ำที่เป็นสายโชเชียลอยู่แล้วก็รีบโพสรูปภาพ เช็คอิน พร

2 ปีผ่านไป..ฉันที่ตอนนี้เรียนอยู่ปี 3 แล้ว มันไวมากๆเลย ฉันกับเพื่อนๆก็ยังสนิทสนมกันเหมือนเดิม และเพิ่มเติมคือสนิทกันมากขึ้นกว่าเดิม ฮิๆชีวิตในมหาวิทยาลัยของฉันมันสนุกมากๆ มีทั้งเพื่อนที่ดีคอยซัพพอตกันในทุกๆเรื่อง และฉันก็ไม่น้อยหน้าเพื่อนของฉันนะ ฉันก็มีคนเข้ามาคุยบ้างอยู่เรื่อยๆ แวะเวียนมาหามาเยี่ยมฉันบ่อยๆ แต่ฉันก็ไม่ได้ตกลงคบกับใครแบบจริงจัง เพราะฉันยังไม่พร้อมที่จะผูกมัดกับใครน่ะ" ป่าน " เสียงทุ้มของเฮียสีฝุ่นเรียกฉัน ซึ่งตอนนี้ฉันกับสีน้ำกำลังยืนรอรับพี่เขาที่สนามบิน เฮียสีฝุ่นเรียนจบไปได้ 1 ปี เขาก็บินไปดูแลกิจการที่ต่างประเทศ และตอนนี้กิจการก็ไปได้สวยเขาเลยกลับมาอยู่ที่ไทยอีกครั้ง" เฮียยยยย " สีน้ำที่เห็นพี่ชายตัวเองเดินออกมาจากสนามบินก็รีบโผล่เข้ากอดพี่ชายตัวเองทันที และฉันก็ไม่น้อยหน้าสีน้ำเช่นกันวิ่งเข้าไปซบอกกว้างของเฮียสีฝุ่นอีกด้าน เขาลูบผมฉันกับสีน้ำไปมาอย่างเอ็นดู" รอนานไหม " เฮียสีฝุ่นหันมาถามเด็กน้อยทั้ง 2 คน " นานมากกก และก็หิวมากด้วยค่ะ " สีน้ำตอบพร้อมกับลูบท้องตัวเองพร้อมกับทำหน้าตางอนแง้อ้อนพี่ชายสุดหล่อของเธอ" งั้นป่ะไปกินข้าวกัน " เฮียสีฝุ่นจูงมือ 2 สา