All Chapters of อุ๊ย!!โทษที สามีของฉันเป็นมาเฟีย: Chapter 1 - Chapter 10

จู่ ๆ ก็มีสามีที่ถูกต้องตามกฎหมายแบบไม่ทันตั้งตัว เพราะเป็นความต้องการของผู้เป็นบิดาที่เพิ่งจะสิ้นลมหายใจไปได้เพียงเจ็ดวัน ทำให้อลินา หรือ ฮาน่า อารอน ลูกครึ่งไทยอเมริกันวัยยี่สิบปีปฏิเสธไม่ได้ เธอจำใจต้องจดทะเบียนสมรสกับผู้ชายที่เธอไม่รู้จัก แม้กระทั่งหน้าตาของสามีในทะเบียนเป็นอย่างไรเธอเองก็ไม่เคยเห็น วันที่จดทะเบียนสมรสก็มีเพียงทนายของเขาเท่านั้นที่นำเอกสารการจดทะเบียนสมรสมาให้เธอเซ็น ทำให้เธอตัดสินใจหนีไปเริ่มต้นชีวิตใหม่ที่ประเทศไทย ประเทศที่เป็นบ้านเกิดของเธอเองในทันทีที่ทุกอย่างเรียบร้อยการจดทะเบียนสมรสในครั้งนี้เธอขอใช้สิทธิ์ในการคงสภาพการเป็นนางสาวเอาไว้ แม้ว่านามสกุลจะเปลี่ยนไปก็ตามที ที่เธอเลือกกลับไปใช้ชีวิตอยู่ที่ประเทศไทย เพราะเธอจากมาตั้งแต่ยังเป็นเด็กและที่นั่นไม่หลงเหลือคนที่รู้จักเธออีกแล้ว ผู้เป็นสามีแค่เพียงในนามไม่ได้ห้ามปราม แต่ทว่าเขากลับมอบบัตรเครดิตที่ไม่จำกัดวงเงินให้แทนการโผล่หน้ามาให้เธอเห็น จนหญิงสาวอดที่จะสงสัยไม่ได้ว่าเขาเป็นผู้ชายแบบไหน เธอนั้นรู้เพียงแค่ชื่อของเขาเท่านั้น มิสเตอร์เอเดน วินเทอร์ เพราะแบบนี้เธอถึงได้นามสกุลวินเทอร์ติดสอยห้อยท้ายชื่อของเ

พนักงานต้อนรับที่พาแขกสาวขึ้นมาส่งแนะนำการใช้งานอุปกรณ์เครื่องใช้ไฟฟ้าที่อยู่ภายในห้องเสร็จจึงออกจากห้องไปทิ้งให้แขกของโรงแรมอย่างเธอได้พักผ่อน อลินาจึงเดินสำรวจไปรอบๆ ห้องอีกครั้งห้องพักห้องนี้มีระเบียงพอให้ได้ออกไปสูดอากาศ หญิงสาวจึงเดินออกไปนั่งที่เก้าอี้ด้านนอกแล้วชื่นชมบรรยากาศในยามเย็นของกรุงเทพฯ จนเวลาผ่านไปนานเท่าไหร่ก็ไม่รู้ที่หญิงสาวเหม่อมองออกไปโดยไร้จุดหมายอยู่อย่างนั้น รถราที่วิ่งสวนทางกันอยู่บนท้องถนนในยามนี้นั้นไม่ได้มากมายเช่นเดียวกับตอนที่เธอเดินทางมาแล้วมือบางหยิบโทรศัพท์มือถือยี่ห้อดังรุ่นใหม่ล่าสุดออกมาจากกระเป๋ากางเกง ก่อนที่เธอจะยกมันขึ้นมาเพื่อใช้ถ่ายภาพเมืองหลวงของประเทศไทย ในค่ำคืนแรกของการได้มาเยือนในรอบสิบกว่าปีที่ได้มาเยือน เมื่อเก็บภาพจนเป็นที่น่าพอใจหญิงสาวจึงเดินกลับเข้าไปในห้องแล้วตรงไปยังห้องน้ำเพื่ออาบน้ำก่อนที่จะออกไปหาอะไรรับประทานในมื้อเย็นทันทีที่ประตูลิฟต์เปิดออกร่างระหงของลูกครึ่งสาวที่มีส่วนสูงร้อยเจ็ดสิบเซนติเมตรก็ก้าวออกจากลิฟต์และเดินออกไปจากโรงแรมอย่างรวดเร็ว อลินาเดินไปตามทางเดินที่มีร้านค้าอยู่สองข้างทาง หญิงสาวมองเห็นจากระเบียงห้องพัก

พนักงานในทีมดูแลนายแบบและนางแบบถึงกับเสียดายที่ไม่ได้เห็นรูปของว่าที่นางแบบคนใหม่ที่พี่ลูซี่เอ่ยปากชมนักชมหนา ทุกคนลุกจากที่นั่งแล้วเดินออกจากห้องประชุมไปทำงานของตนเองเช่นกัน“ถ้าระดับพี่ลูซี่ไปตามจีบมาด้วยตัวเองคงจะสวยน่าดู ชักอยากจะเห็นแล้วสิ” ธัญญ่าที่ทำหน้าที่ดูแลนางแบบชื่อดังของโมเดลลิ่งนี้หลายคนเอ่ยออกมา“ว่าแต่ถ้าน้องเค้าตกลงเป็นนางแบบของโมเดลลิ่งเราแล้ว งานดูแลน้องเค้าจะตกเป็นของใครล่ะ” อาคมเอ่ย เขามีหน้าที่ดูแลพวกนายแบบชายของโมเดลลิ่ง“ก็คงแล้วแต่พี่ลูซี่จะแจกงานให้แหละ แต่แค่ในมือของพี่ตอนนี้ก็เยอะแล้วล่ะ แต่ละนางธรรมดาที่ไหนกัน มีน้องอิงค์คนเดียวที่ยังไม่เปลี่ยนไป เสมอต้นเสมอปลายมาตลอด” ธัญญ่าตอบพลางบ่นออกมาเล็กน้อย ยิ่งมีชื่อเสียงก็ยิ่งเรื่องเยอะเรื่องมากสองหนุ่มสาวที่ถือว่าเป็นผู้จัดการส่วนตัวของเหล่านายแบบนางแบบของอเดลโมเดลลิ่งแห่งนี้แยกย้ายกันไปจัดการงานของตน เพราะเชื่อว่าทั้งคู่ไม่มีใครจะได้งานเพิ่มแน่นอน“ถ้าอย่างนั้นก็เหลือเจ๊พุดซ้อน กับเจ๊จีจี้แล้วล่ะ” ผู้ช่วยสาวที่เดินตามหลังของเจ้าของชื่อทั้งสองมาเอ่ยขึ้น“ฉันยังไงก็ได้ นางแบบที่ฉันดูแลอยู่ก็ไม่ได้มีงานมากมายเหมื

ความโหดของเอเดน วินเทอร์นั้นคนเป็นเพื่อนสนิทอย่างฮิวโก้รู้ดี แม้จะรู้สึกถึงความยุ่งยากที่จะเกิดขึ้นในอนาคตแต่เพราะเพื่อนคนนี้มีพระคุณต่อเขา เขาจึงต้องตอบแทนมันดยการดูแลภรรยาในนามของมันให้ระหว่างที่มันยังยุ่งอยู่กับการจัดการธุระส่วนตัวก๊อก....ก๊อก....ก๊อก....เสียงเคาะประตูจากทางด้านนอกดังขึ้นสองหนุ่มจึงจบบทสนทนากันแต่เพียงเท่านั้น บอสหนุ่มส่งเสียงอนุญาตออกไปประตูจึงถูกผลักเข้ามา เป็นร่างอวบอัดของผู้จัดการฝ่ายจัดหานางแบบและนายแบบของอเดลโมเดลลิ่ง“ว่ายังไงครับลูซี่ เธอตกลงจะซื้อคอนโดต่อผมไหม”“ตกลงค่ะบอส เดี๋ยวลูซี่จะเอาสัญญาซื้อขายกับใบมอบอำนาจในการโอนกรรมสิทธิ์ห้องนั้นมาให้บอสเซ็นต์นะคะ ที่เหลือปล่อยให้เป็นหน้าที่ของลูซี่เองค่ะ” เจ๊ลูซี่รายงานออกมาอย่างฉะฉาน“เยี่ยมมาก....สิ้นปีผมเพิ่มโบนัสให้” เจ๊ลูซี่ถึงกับตาลุกวาว ทำงานที่ไหนก็ไม่เปย์พนักงานดีเท่าที่นี่ก็อย่างว่ามีผู้ถือหุ้นเป็นชาวต่างชาติอยู่อีกคน“ขอบคุณมากค่ะบอส ว่าแต่....บอสจะให้พาน้องฮาน่ามาถ่ายแบบเปิดตัวนางแบบในโมเดลลิ่งของเราเลยหรือเปล่าคะ”“ถ้าทางเราพร้อมแล้วก็ติดต่อนางแบบได้เลย อืม...ถ้าหากเธอไม่คล่องก็ให้หาครูมาสอนเธอนะ

หลังจากออกกำลังกายตามเวลาที่เธอกำหนดเอาไว้เสร็จ หญิงสาวก็กลับขึ้นห้องพักของตน เมื่อเข้าไปในห้อง เธอก็เดินไปหยิบน้ำดื่มออกมาจากตู้เย็นหนึ่งขวด แล้วเดินไปเปิดประตูด้านหลังเพื่อออกไปนั่งพักที่เก้าอี้ด้านนอกห้องก่อนที่จะกลับเข้ามาอาบน้ำ วันนี้เธอต้องไปถ่ายแบบภาพนิ่งชุดคอลเลคชั่นใหม่ที่พี่พุดซ้อนรับงานเอาไว้ให้รถตู้ของบริษัทถูกส่งมารับนางแบบสาวที่คอนโดหรูแห่งนี้ ภายในรถมีเมริสาที่พี่พุดซ้อนแวะไปรับมาก่อนหน้านั้นนั่งรออยู่แล้ว อลินายกมือไหว้ทักทายผู้จัดการส่วนตัวและคนขับรถ แล้วหันไปทักทายเพื่อนนางแบบวัยเดียวกัน“ดูฮาน่าสิ แค่เดินออกมาจากคอนโดคนก็มองตามคอแทบเคล็ดละ” เมริสาเอ่ยแซวเพื่อนสาวยิ้มๆ อลินาไม่เคยสังเกตเลยว่าตัวเธอเองนั้นค่อนข้างโดดเด่น เพราะตอนอยู่ที่อเมริกาเธอก็ไม่ได้โดดเด่นเกินใคร“เขาก็มองเพราะเรามาอยู่ใหม่ไง หน้าแปลกไรงี้” อลินาตอบออกมาแต่ใช้คำพูดไม่ถูกทำให้ทั้งผู้จัดการสาวและเพื่อนสาวพากันหัวเราะออกมาแล้วแก้ไขเป็นคำที่ถูกให้“คิกๆๆ เค้าไม่ได้เรียกว่าหน้าแปลกจ้ะ เค้าเรียกว่าแปลกหน้า” คนฟังถึงกับอายขึ้นมาทันที“อ๋า....แปลกหน้า”อลินาแก้คำที่เธอพูดผิดให้ถูกต้องแล้วหัวเราะออกมาเบา