Semua Bab ชาตินี้ ข้าไม่ขอรัก!: Bab 161 - Bab 170

บทที่ 22 ช่วยครอบครัวข้าด้วย NCหลายวันต่อมาดูเหมือนว่าเรื่องราวระหว่างหนานหงหงและจื่อรุ่ยจะเล่าลือไปทั่ววังหลวงหนานหงหงทำตัวกระด้างกระเดื่องกับจื่อรุ่ยอยู่หลายหน นั่นเป็นเพราะว่าจื่อรุ่ยมักจะหาเรื่องนางอย่างแนบเนียนโดยที่ไม่มีผู้ใดจับได้และเรื่องของพวกนางก็ถูกจับโยงไปที่เรื่องของมู่หรง สตรีนางหนึ

นางส่ายหน้าจนเส้นผมงดงามกระจาย“ความจริงก็อยากรู้ แต่ก็คิดว่าไม่จำเป็นต้องรู้ก็ได้ อดีตไม่สำคัญสำหรับศิษย์แล้ว อาจารย์ที่อยู่ตรงหน้าตรงนี้สำคัญที่สุด ท่านก็คือคนที่หงหงรักที่สุดคนนี้เรื่องอื่นล้วนไม่สำคัญ”“อาจารย์ขอบใจที่เจ้าคิดจะพึ่งพิงอาจารย์ไม่ใช่ผู้อื่น มิเช่นนั้นอาจารย์คง....”“ทำไมหรือเจ้าคะ”

นางกำนัลอาวุโสผู้หนึ่งผ่านมาพบเข้าจึงเอ่ยเสียงดัง“ทหารจับตัวคุณหนูสามเอาไว้ ข้าต้องนำเรื่องนี้ไปทูลให้ไทเฮาทรงทราบ”ภายในตำหนักเฟิ่งฮัวของไทเฮาหนานหงหงคุกเข่าอยู่ต่อหน้าเบื้องพระพักตร์โดยมีทหารคุมตัวนางเอาไว้โถงใหญ่ตกแต่งด้วยภาพวาดและพรรณไม้หายาก กลิ่นหอมอ่อน ๆ ของดอกไม้ลอยอบอวลในอากาศ แต่ในขณะนี้

"ฮึ่ม! บัณฑิตหน้าขาวไร้พลังวรยุทธ์เช่นเจ้า ด้วยสภาพอ่อนแอเช่นนี้มีหรือจะปกป้องบุตรสาวของข้าได้ วัน ๆ คิดเพียงใช้คำพูดสวยหรูด้วยคงหวังจะใช้ลูกสาวข้าเป็นบันไดสู่ความสำเร็จของตนเอง"แม่ทัพหนานพูดพลางหันหน้าไปมองทางอื่น เขาทนไม่ไหวที่จะมองคนอย่างมู่หรงต่อไปอีก ในใจรู้สึกว่ามู่หรงช่างไม่คู่ควรกับลูกสาวเข

มู่หรงย่อมไม่สนใจมองเขาเพียงแต่มองสุราอาหารที่มากมายบนโต๊ะ ในเวลานี้จื่อรุ่ยก็ลอบโบกมือให้คนรับใช้ออกไปทั้งหมด“ในเมื่อไม่มีผู้ใดอยู่ เช่นนั้นก็เหลือพวกเราแล้ว อาจารย์มู่ข้าได้สั่งของโปรดของท่านมาไม่น้อย ท่านดูสิอย่างไรท่านก็ต้องกินให้มากนะเจ้าคะ”นางกล่าวออเซาะ มู่หรงพยักหน้าทว่าสีหน้ากลับเย็นชาไร้