All Chapters of เซ็ตนิยายอีโรติก หอรักเร้นสวาท: Chapter 1 - Chapter 6

จินลี่ เป็นอีกนามปากกาของ วานิลลานิยายจีน นามปากกา จินลี่ เป็นนิยายขนาดสั้น เน้นความซาบซ่านในอารมณ์ ไม่มีสาระและเนื้อหาหนักหน่วง มีแต่ความรันจวนวาบหวามเท่านั้นค่ะ*******************เรื่องราวของ หยู่เยียน สาวน้อยที่ยอมมาเป็นสาวใช้ในจวนของแม่ทัพหนุ่ม หลีเหว่ย นางถูกยุยั่วจากเพื่อนคนใช้ว่าในจวนแห่งนี้มีหอกาลกินี ไว้ทำโทษคนที่แม่ทัพไม่ชอบใจแล้ววันหนึ่งหยู่เยียนก็ได้พบคำตอบ ว่าที่ หอเหมยฟ้า แท้จริงคือ หอรักเร้นสวาท ที่มีไว้เพื่อลงทัณฑ์หญิงสาวด้วยความซาบซ่านวาบหวามอารมณ์จื่อรั่วเยี่ยมหน้าเข้าไปในห้องโถงใหญ่ภายในจวนอันกว้างขวางของแม่ทัพ หลีเหว่ย เห็นว่าไม่มีใครอยู่ในนั้นนางจึงรีบกวักมือหญิงสาวร่างเล็กบอบบางในชุดสาวชาวบ้านเข้ามา“หยู่เยียน...เจ้ามัวยืนรออันใดอยู่เล่า รีบเข้ามานี่เถิด วันนี้ทางสะดวก มิเห็นมีผู้ใดในจวนของแม่ทัพใหญ่เลยสักคน แบบนี้ข้าจะได้คุยกับท่านแม่ทัพได้สะดวกหน่อย”“ท่านป้า...นี่หรือคือจวนของท่าแม่ทัพ ทำไมมันใหญ่เหมือนวังอย่างนี้ล่ะจ๊ะ”“ข้าจะบอกอะไรให้นะว่าจวนแห่งนี้เป็นหนึ่งในจวนที่ใหญ่มาก สร้างไว้สำหรับแม่ทัพผู้เก่งกาจอย่างหลีเหว่ย ชื่อเสียงของแม่ทัพผู้นี้เป็นที่รู้จั

“ใช่...นี่เป็นที่พักของพวกบ่าวไพร่ในจวนแห่งนี้ และเจ้าต้องอยู่ที่นี่”“ท่าจะให้ข้าอยู่รวมกับพวกแม่ครัวเหล่านี้ใช่หรือไม่เจ้าคะ”“เปล่า...ข้าเพียงพาเจ้าเข้ามาดูว่าในจวนนี้เป็นเช่นไรบ้างและเจ้าต้องทำอะไร แต่เวลานอนเจ้าต้องไปอยู่ที่เรือนสาวใช้ของท่านแม่ทัพ....อ้อ...มาพอดีเลย...ผิงอัน มานี่หน่อยซิ”พ่อบ้านหวางกวักมือเรียกหญิงนางหนึ่งซึ่งการแต่งกายสวยงามกว่าพวกหญิงที่ทำหน้าที่แม่ครัว นางเดินนวยนาดเข้ามาและยอบกายแสดงความเคารพต่อพ่อบ้าน“พ่อบ้านหวาง มีอะไรให้ข้ารับใช้หรือเจ้าคะ”“ผิงอัน...นี่คือหยู่เยียน นางจะมาอยู่คอยช่วยงานที่นี่ ข้าขอมอบหมายให้เจ้าช่วยแนะนำนางด้วยว่าต้องทำงานอะไรบ้าง และพานางไปที่พักของสาวใช้ด้วย”“เจ้าค่ะ”ผิงอันรับคำก่อนพ่อบ้านหวางจะเดินกลับออกไป หญิงสาวในชุดยาวแสนสวยหันไปมองหยู่เยียนซึ่งมองปราดเดียวก็รู้ว่านางคงเป็นสาวชาวบ้านมาจากไร่นาด้วยมองจากเสื้อผ้าก็พอนึกเดาออกว่ามันเป็นอาภรณ์ของชาวบ้านซึ่งแตกต่างไปจากหญิงในจวนหรือตำหนักของเหล่าเจ้านายผู้มียศศักดิ์ในขณะเดียวกันหยู่เยียนก็จ้องมองสาวใช้ของแม่ทัพใหญ่ซึ่งอายุคงไล่เลี่ยกันกับนาง ใบหน้าขอผิงอันนั้นสวยผ่องผาด ผิวพรรณเนี

หยู่เยียนมองซ้ายขวาไม่เห็นใครอยู่แถวนั้นแม้แต่นายทหารหรือพ่อบ้าน นางจึงจุดประกายความคิดขึ้นบางอย่างในใจ ด้วยความใคร่รู้ทำให้นางตัดสินใจเดินผ่านสวนดอกไม้ที่ตั้งใจจะมาเก็บดอกไม้ไปให้หัวหน้าแม่ครัว และตรงไปยังหอเหมยฟ้า ที่นั่นไม่มีใครเลย ปราศจากทหารหรือคนเฝ้าเวรยาม นางเองอยากรู้เสียนักว่าเหตุใดหลีเหว่ยถึงไม่ใคร่อนุญาตให้ใครเข้ามาในอาณาบริเวณนี้ หรือว่าเขาต้องการเก็บรักษาของส่วนตัวไว้ภายในหอเหมยฟ้ากระมังร่างบอบบางของสาวใช้ก้าวผ่านประตูโค้งสลักลายดอกไม้เข้าไป ทางเข้าเต็มไปด้วยพันธุ์ไม้นานา กลิ่นดอกไม้กำจายอวลไอในยามต้องแดดและทำให้หยู่เยียนเริ่มหลงใหลอยากเข้าไปข้างใน อยากรู้นักว่ามันจะงดงามขนาดไหน คงงามกว่าข้างนอกนี้แน่ นางก้าวเข้าไปอย่างเงียบเชียบด้วยเกรงว่าถ้ามีใครอยู่ที่นี่และเกิดรู้ว่ามีคนเข้ามาอาจจะเป็นเรื่องใหญ่ และเมื่อก้าวเท้าเข้าไปใกล้แนวต้นไม้ที่มีดอกไม้บานและได้รับการจัดแต่งอย่างดีหยู่เยียนก็ต้องหยุดชะงักเมื่อได้ยินเสียงดังเหมือนคนกำลังคุยกัน นางนิ่วหน้าด้วยความแปลกใจ มีคนอยู่ที่นี่ หรือว่าอาจเป็นแม่ทัพใหญ่ของจวนแก่งนี้ ยิ่งเข้าไปใกล้นางก็ได้ยินเสียงชัดเจนมากขึ้นทุกที“อาส์...ซี