All Chapters of ฮูหยินช่างยั่วยวนยิ่งนัก: Chapter 1 - Chapter 9

บทที่ 2‘ค่ำคืนวสันต์’..เสียงครวญครางดังขึ้นภายในห้องหอที่ประดับประดาด้วยสีแดงมงคลช่างร้อนแรงเหมาะแก่ค่ำคืนวสันต์ที่หอมหวาน ยิ่งฤทธิ์ของยาปลุกกำหนัดภายในสุรามงคลทำงานมากเท่าไหร่ร่างกายของบ่าวสาวต่างวัยก็ยิ่งร้อนรุ่มจนแทบทนไม่ไหวอยากจะบำเรอกามาให้กันอย่างถึงที่สุด“ถะ… เถ้าแก่ อ๊า~”“ชอบหรือไม่?”ซ่งอี้ที่หมกใบหน้าอยู่กับหน้าอกเล็กเงยหน้าขึ้นสบตากับภรรยาคนงามที่ยามนี้ใบหน้าแดงซ่านอย่างน่าเอ็นดูยิ่งนักแต่ยิ่งปลุกเร้าอารมณ์เขามากกว่าเดิมอีกจนตอนนี้ปวดหนึบที่กลางกายมากแต่ต้องอดทนเพราะเป็นครั้งแรกของหยางเยว่จึงไม่อยากทำให้เธอต้องหวาดกลัว“ขะ… ข้ารู้สึกแปลก ๆ มันเหมือนจะฉี่ราดเลย”“เด็กน้อยเสียจริง” เขาหยิกแก้มเธออย่างนึกเอ็นดูนิ้วใหญ่เลื่อนลงไปปาดตรงกลีบดอกไม้งามทำเอาหยางเยว่สะดุ้ง สองนิ้วชูขึ้นก่อนจะยิ้มออกมายามเห็นน้ำหยาดเยิ้ม “มันไม่ใช่ฉี่หรอก เธอแค่เสร็จสมจนน้ำแตกออกมาเท่านั้นเอง ดูสิเยิ้มอย่างกับเขื่อนกั้นน้ำแตก”“ถะ… เถ้าแก่พูดอะไรน่าอาย” ใบหน้าหวานระเรื่อด้วยสีแดงอย่างกับแต้มชาดยามได้ยินคำกล่าวของสามีสูงวัยที่โชกโชนไปด้วยประสบการณ์“เรื่องจริงทั้งนั้น ยอมรับเถอะ ล้วนเป็นเรื่องธร

บทที่ 4'ฮูหยินผู้เฒ่า'..หยางเยว่เดินเล่นอยู่ภายในสวนดอกไม้ที่มีดอกไม้เบ่งบานหลายสายพันธุ์ บางสายพันธุ์ก็นำเข้ามาจากต่างชาติงดงามแปลกตาแบบที่ไม่เคยเห็นมาก่อน เช่นดอกสีแดงสดเด่นมากอย่างกับเลือด ตรงเกสรมีสีเหลืองตัดงดงามไม่ใช่น้อยยิ่งปลูกเรียงรายติดกันยิ่งดูงามตาราวกับทุ่งสวรรค์ พวกต่างชาติที่นำเข้ามากับเรือสินค้าเรียกมันว่าดอกป๊อปปี้แล้วก็ยังมีเหมยกุ้ยฮวาสีขาวอีก ปกติที่นี่จะมีแต่สีชมพูและแดง พอมีสีขาวเข้ามาขายจึงนับว่าแปลกตาพวกเศรษฐีต่างพากันซื้อมาประดับบารมีกันยกใหญ่เคหาสน์แห่งนี้ก็ไม่ต่างกัน ล้วนมีแต่ดอกไม้สายพันธุ์หายากที่ยังมีขายไม่แพร่หลายมากมายเหมาะสมแก่การเพาะพันธุ์แล้วนำไปขายต่อเป็นอย่างมาก คิดว่ายังไงก็ต้องขายได้เพราะดอกไม้พวกนี้ผู้ใดก็อยากซื้อหาไว้ประดับบ้านให้เจริญตากันทั้งนั้น“เธออย่าจับดอกไม้พวกนั้นมากสิ”เสียงหนึ่งดังขึ้นจนหยางเยว่ต้องหันไปมองก็พบว่าเป็น ‘ฉีเหมยหลิว’ บุตรสาวคนรองสกุลฉีที่เดิมทีผู้คนภายนอกร่ำลือกันว่าถูกนายท่านซ่งวางตัวไว้จะให้แต่งงานกับซ่งอี้ แต่เพราะฮูหยินผู้เฒ่าไม่ยินยอมเห็นว่าชะตาของนางไม่สมพงษ์กับหลานชายเพียงคนเดียวกลัวว่าจะทำให้ซ่งอี้เกิดเภทภัย

บทที่ 6‘โต๊ะทำงานร้อนรัก’..“เถ้าแก่ซ่งนี่บัญชีสินค้ารอบนี้ครับ”‘จงหยาง’ ผู้ช่วยคนสนิทของซ่งอี้เดินเอาใบสินค้าที่ลงตราประทับภาษีเรียบร้อยแล้วเพราะสินค้าทุกชิ้นต้องได้รับการตรวจสอบจากทางการและเสียภาษีอย่างถูกต้องเพื่อไม่ให้เป็นปัญหาในภายหลัง การขายของเลี่ยงภาษีก็คือของผิดกฎหมายโดนจับขึ้นมามันจะไม่คุ้มเสีย“วันนี้ฉันกลับไวหน่อยนะจะพาฮูหยินไปเที่ยวไนต์คลับที่เซี่ยงไฮ้เสียหน่อย”“ได้ครับ เดี๋ยวผมจัดการเรื่องรับของเข้าคลังเองครับ”ซ่งอี้พยักหน้ารับเล็กน้อยก่อนจะก้มลงมองบัญชีสินค้ารอบนี้เพื่อเช็กให้ละเอียดถี่ถ้วนว่ามีสิ่งใดบ้างและเสียภาษีอย่างถูกต้องไหม เหมือนจะมีสินค้าใหม่ที่ไม่เคยนำมาขายเข้ามาด้วยมันเรียกว่าฟานเฉียเจี้ยง“ฟานเฉียเจี้ยงคือสิ่งใดหรือ?”“คือซอสสีแดงที่นำเอาซีหงซื่อไปบดแล้วนำมาเคี่ยวจนกลายเป็นน้ำเหนียว ๆ จากนั้นก็ปรุงรสด้วยเกลือเล็กน้อย น้ำตาลเล็กน้อย แล้วบรรจุใส่ขวดขาย พวกคนตะวันตกชอบกินมันกับเนื้อขอรับ”“อ้อ” ซ่งอี้พยักหน้ารับอย่างเข้าใจแล้วเพราะเขาก็เคยกินสเต๊กของภัตตาคารตะวันตกเหมือนกัน จะมีซอสสีแดงรสชาติเปรี้ยวหวาน และซอสสีเหลืองรสชาติแปลก ๆ ให้จิ้มด้วย ยังไม่ค่อยแพร

บทที่ 8'ค่ำคืนในเซี่ยงไฮ้'..เสียงร้องเพลงดังขึ้นภายในห้องของโรงแรมหรูหราใจกลางเมืองเซี่ยงไฮ้ที่ไม่ยอมหลับใหล แม้ตอนนี้จะดึกดื่นมากแล้วก็ตามแต่ไฟในเมืองก็ยังสว่างไสวอยู่ หยางเยว่ที่ยังคงอินกับการเที่ยวไนต์คลับก็จำเอาเพลงของนักร้องสาวมาร้องบ้าง ไม่พอยังเต้นยั่วยวนเลียนแบบหล่อนตรงหน้าของซ่งอี้ที่นั่งอยู่อีกด้วยซิปของชุดกี่เพ้าถูกรูดลงก่อนที่มือเล็กจะถอดแขนเสื้อออกจนเผยให้เห็นหน้าอกเล็กภายใต้ชุดชั้นในลายลูกไม้สีดำที่มันตัดกับผิวขาวได้เป็นอย่างดี ร่างเล็กก้าวขึ้นไปคร่อมทับบนตักใหญ่เอาไว้แล้วบดเบียดเสียดสีร่างกายส่วนล่างเข้าหากันจนสัมผัสได้ถึงความแข็งนูนภายใต้เนื้อผ้า“แค่นี้เถ้าแก่ก็แข็งแล้วเหรอ?”“ฉันแข็งตั้งแต่เข้ามาในห้องแล้ว อยากเอาเธอใจจะขาด”“ใจเย็นก่อนสิคะ ใจเย็น” นิ้วเรียวลากไล้ลงมายังอกกว้างก่อนจะปลดเปลื้องกระดุมออกแล้วแหวกสาบเสื้อเชิ้ตให้กว้าง ใบหน้าหวานซบลงไปถูไถกับอกกว้างที่แสนอบอุ่นในตอนนี้หยางเยว่โดนฤทธิ์ไวน์นอกเล่นงานเสียแล้ว เธอเมามายเสียจนควบคุมตัวเองไม่อยู่ กระทำในสิ่งที่หัวใจปรารถนาอย่างไร้ซึ่งความเขินอาย ลิ้นเล็กลากเลียที่ยอดอกทั้งสองข้างของสามีจนได้ยินเสียงครางเข