All Chapters of Asawa ng Nakalimutan: Buntis at Inabandona: Chapter 1 - Chapter 8

Isabella’s POV“Ayaw ko kumain ng seafood.”Pagkatapos, para bang biglaan niyang naisip, nagbago ang tono niya. “Oo nga pala. Hindi ka siguro dapat kumain ng sashimi. Naalala ko na allergic ka ata o kung ano?”“Pasensiya na, Isabella,” tinignan ako ni Rosa. “Matagal na akong naglilihi simula ng mabuntis ako,” dagdag niya at nagkibit balikat siya ng kaunti. “Pero kung wala ka sa mood para sa seafood, puwede naman siguro tayo lumipat sa ibang restaurant.”Nag-alinlangan si Vincent ng tignan niya ako, malinaw na hindi niya alam kung anong gagawin niya. “Ano kaya kung hayaan natin si Rosa na piliin ang kahit na anong gusto niya pagkatapos dadalhin kita sa restaurant na gusto mo?”Tinignan ko sila pareho. Kakaiba ang pamimilit ni Vincent, at pekeng pag-aalala ni Rosa ay nagparamdam lamang sa akin lalo kung gaano ako kaexposed.Nanatili akong tahimik, ramdam sa ere ang pagtanggi ko. Iiwan ba niya ako ngayon at naalala niyang ayaw ko sa seafood?Pero habang tumatagal, walang sinabi si

Isabella’s POVMatapos umalis ang flight, nakaramdam din ako sawakas ng ginhawa. Ang kailangan ko na lang gawin ngayon ay hintayin dumating ang tunay kong mga magulang para sunduin ako.Labing dalawang oras na lang, at magiging malaya na ako mula sa mga kasinungalingan ni Vincent. Sa sobrang saya ko at kumain pa ako ng isa pang piraso ng steak noong dinner.Matapos ko makausap ang tunay kong mga magulang, sinabi ko sa kanila na napalilibutan ni Vincent ang mansyon ng halos tatlumpung mga guwardiya.Natawa ang ama ko mula sa kabilang linya. “Tatlumpu? Huwag mo iyon alalahanin. Ang ama mo ay mayrong libo-libo.”“Magrelax ka lang at hintayin kami, okay?” sambit niya.Hindi ko alam kung nagmamalabis siya, pero sapat ng alam ko na papunta sila para sunduin ako.Pagkatapos ng dinner, habang nagbabasa ako sa living room, dumating ang nanay ni Rosa, kasunod ng mga magulang ni Vincent at mga magulang ko na umampon sa akin.Tinignan nila ako na parang ako ang masamang tao.Inihampas ng

Vincent’s POVNakaramdam ako bigla ng ginhawa sa puso ko, tila ba may nakalimutan akong mahalaga o nawalan ng mahalagang bagay.Sa totoo lang, nararamdaman ko na ito simula ng lisanin ko ang aming tahanan. At ngayon, patindi ng patindi ang pakriamdam na ito sa bawat lumilipas na segundo, halos magkaroon ako ng heartburn.May nangyari ba sa mansyon? May nangyari ba kay Isabella?Inilabas ko ang phone ko at tinawagan ang numero ni Isabella. Ilang dosena kong sinubukan, pero walang sumagot.Opisyal na akong natataranta ngayon. Bakit hindi sinasagot ni Isabella ang phone niya?Bumangon ako mula sa kama, isinuot ko ang jacket ko at pants, sinubukan ko maglakad palabas ng kuwarto. Pero napigilan ako ng boses ni Rosa, “Vincent, saan ka pupunta?”“Kailangan ko bumalik para kumustahin si Isabella. Hindi siya sumasagot sa tawag ko.”Nanginig ang boses ni Rosa, halos maiyak, “Iiwan mo na lang ako dito? Mag-isa?”Tama, hindi ako puwede bumalik. Kapag bumalik ako, ibig sabihin iiwan ko mag

Isabella’s POVPinakasalan ko si Ethan makalipas ang isang taon, at kumpiyansa akong sabihin na perpekto ang aming pagsasama. Pinahahalagahan ako sa lahat ng posibleng paraan ni Ethan.Hindi nagtagal, nabuntis niya ako.Makalipas ang sampung buwan, isinilang ang aming anak.Lumipas ang oras, at noong dalawang taong gulang na siya, napagdesisyunan ko bumalik sa New York kasama ang aking mga magulang.Ibang-iba ang pakiramdam ng tumapak ako muli sa New York kumpara noong umalis ako. Dati, ibang tao ako. Ngayon, bumalik ako dala sa aking mga bisig ang baby girl ko, mapagmahal na asawa sa tabi, at mga magulang ko sa likod ko. Nagbago ako. Mas malakas na. Mas masaya.Pero maliit ang mundo—masyadong maliit.Hindi ko inaasahan na magkakasalubong kami ni Rosa, pero heto siya, nagtitinda ng lobo sa kalye.Nag-alinlangan ako, hindi pa ako handang kausapin siya. Gusto ko lang siyang lampasan bago mahawak ng madumi niyang mga kamay ang dess ko.Pero napansin niya ako.Nanlaki bigla ang m