All Chapters of แค้นล้างรัก​ ( ยัยตัวร้าย)​: Chapter 1 - Chapter 10

เพลี๊ยะ เพลี๊ยะ “ หึหึหึ อีรินมึงคิดว่ามึงสวยมากใช่มั้ย “ “ ฮ่าๆฮ่าๆฮ่า “ เสียงของนักศึกษามหาวิทยาลัยเอกชนกลุ่มหนึ่งกำลังมีเรื่องกับเด็กสาวหน้าตาน่ารักและก็ดูใสซื่อ หญิงสาวอีกสามคนก็ดูหน้าตาดีแต่ออกแนวนางร้ายในหนังในละคร กำลังรุมทำร้ายเด็กสาวหน้าตาน่ารักอย่างกับตุ๊กวตาอยู่ “ อึก อึก อึก อย่าทำเราเลยนะเราไม่ได้ทำอะไรให้พวกเธอเลยนะ ฮืออออออ “ เสียงของเด็กสาวหน้าสงสารคนหนึ่งกำลังร้องไห้ออนวอนขอร้องให้คนที่กำลังหยุมหัวเธออยู่ให้ปล่อยเธอไป แต่ดูเหมือนว่าการขอร้องของเธอไม่หน้าจะได้ผลเพราะหญิงสาวที่หยุมหัวเธออยู่นั้นนสายตาของเธอดูโกรธแค้นเป็นอย่างมาก “ หึหึหึ ปล่อยเหรอ “ เพลี๊ยะ เพลี๊ยะ หญิงสาวที่กระชากหัวของเด็กสาวที่ชื่อรินอยู่นั้นพอเห็นสีหน้าท่าทางออ้นวอนแล้วก็น้ำเสียงขอร้องของเธอ ทำให้แนน ลูกสาวของเจ้าพ่อ อาบอบนวดหรือว่าคาสิโนและที่ทำลับๆอย่างไม่มีคนรู้อีกมากมาย เธอที่ไม่คยยอมให้ใครมาลูบคมหรือว่ามาแย่งสิ่งที่เธอรักและก็หวงแหนมากๆ อย่างเช่นผู้ชายเป็นตน “ มึงไม่คิดจะเข้าไปช่วยน้องรินหน่อยเหรอว่ะไอ้ดัสติน “ เสียงของชายหนุ่มนักศึกษา ที่ต้องเรียกว่าหน้าตาดีแล้วก็เท่ที่สุดในมหาลัยเลยก็ว

บรื้น….บรื้น…บรื้น “ กูว่าพวกเราไม่เหมาะที่จะมาเป็นนักศึกษาหรอกว่ะ กูว่าแล้วทำไมบอสถึงให้พวกเราไปทำแต่งานอะไรที่คนอื่นเขาไม่ทำกัน “ มาคัสที่อยู่ในรถก็พูดออกมาด้วยความไม่แปลกใจเลยที่พวกเขาทั้งงสามคนจะทำอะไรที่เปิ่นๆอย่างกับเด็กอนุบาล เอาง่ายๆแค่เรื่องปลอมตัวที่พวกเขาไ่ม่เคยให้ใครจับได้เลยพอมาปลอมตัวเป็นนักศึกษา พวกเขาถึงกับหลุดพิรุธทันที ฟิวส์พอได้ยินแบบนั้นเขาก็พูดออกมาอย่างเห็นด้วยทันที “ เอ้อ กูก็เห็นด้วยแม่งมิน่าละถึงให้พวกเราไปแต่อิรัก อีร่าน ปากีสถาน หรือที่ๆทีมอื่นไม่เอา “ ฟิวส์ พูดออกมาอย่างเห้นด้วยกับมาคัส นี้เป็นครั้งแรกที่ฟิวส์นักฆ่าที่เรียกว่าฉลาดเป็นกลดต้องยอมซูฮกเป็นครั้งแรก บรื้น….บรื้น….บรื้น “ บอสช่วยหาคอนโดให้หน่อยดิ หนูกับอีสองตัวคงอยู่ที่บ้านไม่ได้แล้วละเดี๋ยวชาวบ้านจะเอาหมอผีมาปราบ “ ด้วยความไม่สบายใจและก็กลัว่าเรื่องจะแตกก่อนที่จะได้รู้ความจริง เล่ย์ก็เลยจำเป็นต้องกดต่อสายหาบอสทันที ผู้ที่อยู่ปล่ายสายพอได้ยินแบบนั้นก็จัดการให้ทันที ไม่ถึง5วินาทีบอสก็โทรกลับมาทันที ( เล่ย์อยู่ไปที่คอนโดนี้เลย ) บอสที่กดซื้อคอนโดให้ลูกน้องพอซื้อเสร็จก็จัดการส่งโลมาให้เล่ย์ทันที

ห้องเรียน ด้วยความที่วันนี้มีเด็กใหม่มาเรียนปีหนึ่ง นั้นเลยทำให้ทุกคนที่อยู่ในห้องครึกครื้นด้วยความหล่อของชายหนุ่มทั้งสองอย่างเช่นมาคัสกับฟิวส์ มีเพียงแค่เล่ย์เท่านั้นที่ดูเหมือนว่าจะไม่สนใจอะไรใครทั้งนั้น จนกระทั้งเธอมารู้สึกตัวอีกทีเมื่ออยู่ๆก็มีเสียงใครบางคนเดินเข้ามาเรียกเธอ “ น้ำริน น้ำริน “ เสียงของหนุ่มหน้าตาดีเรียกน้ำรินอยู่สองครั้ง เล่ย์ที่นั่งเงียบอย่างลืมตัวว่าตัวเองตอนนี้มาเป็นพี่สาวที่ชื่อริน พอเธอได้ยินชายหนุ่มที่เรียกเธอในตอนแรกเธอก็เลยไม่ได้รู้สึกอะไรแต่พอเธอจำได้ว่าตอนนี้เธออยู่ในชื่อพี่สาวของตัวเองเธอก็เลยเงยหน้ามองคนที่มาเรียกเธอทันที “ มีอะไรเรียกฉันทำไม “ เล่ย์ เงยหน้าขึ้นมามองคนที่เรียกเธอ พร้อมกับขมวดคิ้วเรียวมองหน้าของคนที่มาเรียก พอเธอเห็นชายที่อยู่ตรงหน้าเล่ย์ถึงกับตะลึงงันด้วยความตกใจเพราะผู้ชายตรงหน้าหล่อมาก….โคตรเท่อย่างกับพระเอกซี่รี่ย์เรื่องดังเรื่องแท๊กซี่เลยละ ระหว่างที่เล่ย์อ้าปากค้างตกตะลึงในความหล่อของดัสติน อยู่นั้นแนนที่เป็นว่าที่คู่มั้นของดัสตินเธอก็รู้สึกไม่พอใจเป็นอย่างมาก เธอไม่ชอบเวลาที่ดัสตินมองน้ำริน เพราะการมองของดัสติน ดัสตินจะมองเธอด้

“ เลย์มันใกล้จะถึงเวลาแล้วนะโว๊ย “ มาคัสที่เห็นว่าเพื่อนช้าเขาก็รีบพูดเร่งทันที เล่ย์ที่แต่งตัวเสร็จพอดีเธอก็เินออกมาในชุดเดสสั้นสีแดงเพลิง ที่เป็นสายเดี่ยวรองเท้าคัดชูส้นสูงก็สีแดงเพลิงขับกับผิวที่ขาวผ่องของเล่ย์ทำบวกกับรอยสักที่เต็มแขน ขาและก็รำตัว เหลือไว้แค่คอกับหน้าที่สวยๆของเธอเท่านั้นที่พอจะดูได้บ้าง มาคัสที่เห็นการแต่งตัวของเพื่อนจนชินตาแล้วเขาก็ไม่ได้ว่าอะไร ฟิวส์ก็เช่นเดียวกัน แต่ด้วยงานนี้เล่ย์ต้องปลอมมาเป็นพี่สาวของตัวเองนั้นเลยทำให้ทั้งสองที่มองดูร่างออระชอนออ้นแอ้นของเล่ย์นั้นก็อดเป็นห่วงเพื่อนไม่ได้ “ อีเลย์มึงจะไปแบบนี้จริงๆเหรอว่ะ กูว่ามันดูแปลกๆยังไงไม่รู้ว่ะ “ มาคัสที่เห็นร่างบางที่โคตรจะสวยและก็แซ็กซี่อยู่ตรงหน้าแทนที่เขาจะสนใจหรือว่าเอ้ยชมกับความสวยและก็เซ็กซี่ของเธอ กับกันเขายังทำหน้าตาอย่างคนคิดหนัก เล่ย์ที่ได้ยินแบบนั้นเธอก็ก้มมองดูตัวเองทันทีแล้วก็พูดออกมาอย่างคนรู้ใจเพื่อนว่า ตอนนี้เพื่อนกำลังคิดอะไรอยู่ “ กู รู้แล้วมึงไม่ต้องพูดหรือว่าถามอะไรกูย้ำนักหรอก แล้วมึงจะให้กูทำยังไงก็ในเมื่อกูสักเต็มตัวแล้วนี้หว่า แล้วอีกอย่างถ้ามันถามกู กูก็แค่ตอบพวกมันไปว่ากูเพ

“ ไหนแขกที่เธอว่า ชมพู่ “ เล่ย์ เธอหันมาถามชมพู่ด้วยควาวสงสัย พอเธอเดินตามชมพู่มาที่ห้องห้องหนึ่งแล้วก็มืดสลั่วๆ ชมพู่ที่เดินมาหยุดที่กลางห้องเธอก็หันมาแสยะยิ้มให้กับเล่ย์ พร้อมกับสายตาที่ร้ายกาจและก็อิจฉาในความสวยและก็เป็นจุดเด่นของเล่ย์ในค่ำคืนนี้ “ หึหึหึ เธอไม่หน้าเลยนะริน เธอไม่หน้ามาเป็นศัตรูกับฉันเลยจริงๆ ฮ่าๆฮ่าๆฮ่า “ แป๊ะ ๆ“ ออกมา เด็กๆ” ชมพู่เธอปบมือเรียกคนที่ซ้อนอยู่ในมุมมืดให้ออกมา เพื่อจัดการกับริน เล่ย์ที่เห็นแบบนั้นเธอก็แสยะยิ้มออกมาอย่างรู้สึกพอใจทันที เพราะเธอรู้ตั้งแต่แรกแล้วว่าห้องนี้ไม่ได้มีแค่เธอกับอีสารเลวคนนี้ พอเธอเห็นเครื่องออกกำลังกายของเธอเดินออกมา6คน แต่ลบะคนดูน่ากลัวน่าขยะแขยงทั้งนั้น เล่ย์ที่เห็นแบบนั้นมันก็ทำให้เธอคิดถึงพี่สาวของเธอที่ตายไปว่า เหตุการณ์ที่ทำให้เธอฆ่าตัวตายนั้นมันคงเกิดขึ้นแบบนี้แน่นอน พอเธอคิดได้แบบนั้นความโกรธก็ขึ้นหน้าทันที แต่เพื่อความแน่ใจเธอก็เลยถามชมพู่ออกมาว่า “ วันนั้นเธอก็ทำกับฉันแบบนี้เหมือนกันสินะ” เพื่อเป็นฆ่าไม่ผิดตัวเธอก็เลยถามชมพู่ออกมาเพื่อความแน่ใจ ก่อนเธอจะลงมือ ชมพู่พอได้ยินแบบนั้นถึงแม้ว่าเธอจะแปลกใจอยู่บ้างที่เพื