All Chapters of Ang Lihim Na Dalaga ng Amo: Chapter 1 - Chapter 10

"Pagsilbihan mo ako, mahal..." Isang tunog na lalaki, napakaganda, ang sumapul sa kanyang tainga, ang kanyang hininga na tumama sa kanyang balat ay talagang nagpapasuko sa isang dalagitang nagngangalang Bellerien Levera na 20 taong gulang.Ang lalaking iyon ay ang kanyang amo, isang lalaki na may napakagandang mukha at isang matangkad, matipuno, at maringal na pangangatawan. Ang kanyang pangalan ay Damien Ordhons.BruklItinulak ni Damien si Bellerien patungo sa kanyang kama, inapakan siya at nagsimulang halikan siya ng may init na dumampi at sumisipsip sa kanyang mga labi, leeg, at mga hukay.Biglang natauhan si Bellerien, nagulat siya nang makita ang kanyang sarili sa kama ng kanyang amo, at nasa isang posisyong walang katuturan.Kailangan niyang makawala."Sir, mali ito, Sir Damien!" Sinubukan ni Bellerien na itulak ang katawan ni Damien na nakapatong sa kanya, ngunit talagang hindi niya magawa dahil si Damien ay talagang mabigat.Hindi pinansin ni Damien, hindi niya mapigilan ang

Pinakawalan ni Damien ang isang buntong-hininga.Ang pagnanais na talunin ito ay hindi rin mukhang isang opsyon para kay Damien, dahil nakita niyang sinusubukang palayain ang sarili ni Bellerien. Ngunit sa huli, sumuko na lang si Bellerien—marahil dahil napagtanto niyang wala na talaga siyang lakas upang lumaban pa.Pagkatapos ng araw na iyon, sinubukan ni Damien na kalimutan ang hindi kanais-nais na gabing iyon. Bumalik din siya sa trabaho gaya ng dati at nagpatuloy sa pakikipag-date kay Sofía, tulad ng dati.Sa kabilang banda...Matapos ang isang buwan ng pagtatago para sa kanyang kaligtasan, nanatiling tahimik na lang si Bellerien, hindi alam kung ano ang kanyang gagawin.Lumipat siya sa ibang lungsod at ngayon ay nagtatrabaho sa isang tindahan ng bulaklak sa lansangan.Isang linggo pa lamang siya sa bago niyang trabaho nang makatanggap siya ng isang nakakagulat na balita.Ano iyon?Tinitigan ni Bellerien ang pregnancy test na may dalawang malinaw na guhit—kumpirmadong buntis siya.

"Mahal, aalis ka talaga?" tanong ni Sofia habang papasok sa kwarto. Nakita niyang nakabihis nang maayos si Damien at nakahanda na rin ang mga gamit na dadalhin nito.Napabuntong-hininga si Damien. Hindi na niya mabilang kung ilang beses na silang nag-aaway ni Sofia dahil sa maliliit na bagay na dapat sana’y madaling maayos. Pero ganyan talaga ang buhay may-asawa—kapag nangingibabaw ang ego, kahit mumunting problema ay nagiging kasing laki ng bundok."Sinabi ko na sa'yo kahapon, nakalimutan mo na ba?"Ipinagpatuloy ni Damien ang pagbibihis, isinara ang mga butones ng kanyang damit, at sinuklay ang kanyang buhok.Tahimik lang si Sofia habang pinagmamasdan ang asawa."Pwede ba akong sumama?" tanong niya matapos ang ilang saglit na pananahimik.Tumingin si Damien kay Sofia, saka kinuha ang cellphone niya at isinilid sa bulsa."Hindi ako pupunta sa lungsod, kundi sa isang baryo para tingnan ang taniman ng tsaa na pagmamay-ari ng kumpanyang makikipagkasunduan sa kumpanya ko. Hindi iyon luga

Pagdating niya sa plantasyon ng tsaa, agad na bumaba si Damien mula sa sasakyan at naglakad patungo sa isang bahay na balak niyang tirahan sa loob ng dalawang araw.Ang bahay na iyon ay isang espesyal na tirahan na ginagamit kapag may mahalagang bisita na dumadating.Matapos ilagay ang lahat ng kanyang gamit, saglit na tiningnan ni Damien ang loob ng kwarto na mukhang matibay pa rin.Ang mga kasangkapan sa loob ay yari rin sa kahoy, pati na rin ang balangkas ng kanyang kama.Umupo siya sa gilid ng kama, inilabas ang kanyang cellphone, at tiningnan kung sino ang tumawag sa kanya. Marami pala.Si Sofia. Napakaraming mensahe at tawag mula sa kanya. Pati ang kanyang ina ay nagpadala rin ng mensahe.Gaya ng dati, nagrereklamo ang kanyang ina tungkol kay Sofia na bihirang nasa bahay kapag siya ay bumibisita. Sinasabi pa nitong si Sofia ay lumalabas ng bahay sampung minuto bago siya dumating.Napabuntong-hininga lang si Damien, ngunit hindi niya intensyong sagutin ang alinman sa kanilang mga

Jordan ay malalim na napabuntong-hininga nang marinig ang sinabi ni Damien. Alam na alam niya kung gaano kahirap magkaroon ng anak, dahil ang pagiging magulang ay hindi lang tungkol sa pagpapakain at pagpapaaral ng bata. Ang pagkakaroon ng anak ay nangangahulugan din ng habambuhay na responsibilidad at pasanin.Mayroon na siyang isang anak na lalaki na nasa apat na taong gulang. Ngunit hanggang ngayon, alam ni Jordan na hindi pa siya handa sa pagiging ama. Gusto pa rin niyang maging malaya, at hindi pa siya sanay sa lahat ng abalang dulot ng pagkakaroon ng anak.Pagdating sa pagkain, edukasyon, at pang-araw-araw na pangangailangan, kaya naman niyang ibigay ang lahat ng iyon. Pero hanggang doon lang—hindi niya kayang ibigay ang kanyang buong atensyon sa anak niya."May anak din ako. Alam mo kung gaano ko kadalas ireklamo ang tungkol diyan, 'di ba?" Malungkot na ngumiti si Jordan. "Ang asawa ko, konting bagay lang, anak na agad ang pinapansin. Kapag nagagalit siya, palaging dinadamay an