All Chapters of หลงรักเจ้าสาวผิดคิว: Chapter 31 - Chapter 40

“เออๆ สตรองก็สตรอง ไปกินข้าวกัน” เอ่ยจบดรินทร์ก็คล้องแขนพาเพียงดาวเข้าบ้าน เทียนแขนั่งร่วมโต๊ะกินมื้อเช้าด้วย ก่อนจะถามสารทุกข์สุขดิบของเพียงดาวเพราะไม่ได้เจอกันเสียหลายเดือนเพียงดาวยังคงสดใสไม่เปลี่ยน แต่ดรินทร์รู้ว่าภายใต้รอยยิ้มของเพื่อนมันดูไม่ปกติสักเท่าไหร่ หวังว่าเพียงดาวจะผ่านทุกอย่างไปได้ด้วยดีหลังมื้อเช้า ดรินทร์ก็เตรียมตัวจะออกไปตลาดเพื่อซื้อของสำหรับทำหมูแดดเดียวให้ผู้เป็นแม่ โดยปุณณ์อาสาขับรถให้ ส่วนเพียงดาวก็ขอติดรถไปเดินชมตลาดสดด้วยอีกคน พอถึงตลาดเพียงดาวก็ปลีกตัวไปซื้อของ ซึ่งสิ่งที่ได้มาคือช็อคโกแลตแล้วก็เค้ก เรียกได้ว่ากินของหวานดับความทุกข์เรื่องความรักขึ้นสุดแต่เมื่อกลับมาที่รีสอร์ตของดรินทร์ เพียงดาวกลับได้พบกับบรูคลินเข้า เธอถึงกับยัดเยียดบรรดาช็อคโกแลตรวมถึงเค้กที่ซื้อมาใส่มือดรินทร์แล้วเดินตรงไปหาบรูคลินอย่างกล้าหาญ ประหนึ่งกำลังจะไปออกรบ“หลงทางมาเหรอคะ” ยังไม่ทันไรเพียงดาวก็แขวะบรูคลินจนเลือดซิบ“เปล่าครับ ผมตั้งใจมาหาคุณกุ๊กไก่”

เพราะห่วงสุขภาพของปรียา ดรินทร์จึงหาเวลามาเยี่ยมเยียนบ้างตามโอกาส แต่เพราะเข้าใจรวมถึงไม่อยากทำให้เธอต้องลำบากใจปรียาก็แทบไม่ใช้อาการป่วยปลอมๆ ของตัวเองเพื่อรั้งตัวดรินทร์ให้อยู่ด้วยกันนานๆอีกอย่างตอนนี้เธอก็พอจะมองออกว่าปุณณ์นั้นเริ่มมีใจให้  ดรินทร์ ไม่อย่างนั้นคงไม่ไปปากช่องบ่อยๆ เช่นนี้ ซึ่งก็ดีไปอีกแบบทั้งสองจะได้ทำความรู้จักกันให้มากขึ้นส่วนเทียนแขนั้นก็มองเห็นความไม่ปกติเช่นเดียวกัน เธอจึงอยู่ที่รีสอร์ตให้มากขึ้นกว่าการไปวัด เพราะไม่อยากให้ลูกสาวเสียหายจากขี้ปากชาวบ้าน ที่เริ่มเอาดรินทร์ไปพูดในทางที่ไม่ดีแล้ว เหตุมาจากปุณณ์ที่ไปมาหาสู่บ้านเธอบ่อยๆ มาทุกอาทิตย์เลยก็ว่าได้ นับๆ ดูก็น่าจะสองสามเดือนเข้าไปแล้วที่ปุณณ์ทำเช่นนี้ไม่ขาด “ป้าถามสักนิด ปุณณ์คิดจริงจังกับลินมากแค่ไหน” คำถามของเทียนแขที่เกินขึ้นมาระหว่างนั่งกินมื้อเย็นด้วยกันทำเอาดรินทร์ถึงกับเกือบสำลัก “แม่”“เทียวไปเทียวมาแบบนี้ ลินจะเสียหายเพราะขี้ปากชาวบ้าน”“ผมรู

เกือบสองอาทิตย์ งานแต่งงานของปุณณ์และดรินทร์ก็เกิดขึ้นอีกครั้ง แต่ครั้งนี้เต็มไปด้วยความเต็มใจของทั้งคู่ แม้จะเป็นงานเล็กๆ ที่มีเฉพาะแขกคนสำคัญในครอบครัวมาร่วมอวยพร ไม่มีการถ่ายพรีเวดดิ้ง ไม่มีเค้กชิ้นโตให้ตัด ไม่มีดอกไม้สวยๆ ให้โยน ไม่มีงานเลี้ยงฉลองที่เต็มไปด้วยผู้คนมากมาย งานแต่งงานเล็กๆ ครั้งนี้กลับเต็มไปด้วยอบอุ่นจากทั้งบ่าวสาว ที่หมั่นส่งสายตาที่เต็มไปด้วยความรักความห่วงใยมาให้กันเสมอๆ จากญาติผู้ใหญ่และผองเพื่อนที่มาร่วมยินดี โดยทั้งคู่ตัดสินใจที่จะปกปิดเรื่องอาการป่วยของปุณณ์ไว้เป็นความลับ“ดีใจด้วยนะแก” แม่งานคนสำคัญอย่างเพียงดาวเอ่ยบอกขึ้น วันนี้เธอรับหน้าที่หลายอย่าง แต่เพราะทำด้วยความสุขจึงไม่รู้สึกว่าเหนื่อยยิ่งเห็นปุณณ์กับดรินทร์รักกันมากขนาดนี้เธอก็ยิ่งมีความสุข กระทั่งสายตาหันไปเจอบรูคลิน ผู้ชายที่เธอกล้ายกหัวใจให้ บรูคลินเองก็ไม่เคยทำให้เธอเสียใจรวมถึงไม่เคยคิดจะทำตัวรุ่มร่ามกับเธอ ทั้งๆ ที่ก่อนหน้านี้เขาออกจะเจ้าชู้ไก่แจ้ “อื้อ...ขอบใจมากนะกุ๊กไก่”“วันนี้แกสวย สวยกว่าวันนั้นเสียอีก ทั้งๆ ที่ชุดก็ไม

“อย่ากลัวไปเลย พี่จะค่อยๆ เข้าไป” ทันทีที่ปุณณ์กลับมานอนอยู่ข้างๆ ชายหนุ่มก็กระซิบบอก ก่อนจะขึ้นมานอนทาบทับบนตัวของ ดรินทร์ โดยใช้ศอกทั้งสองข้างยันเตียงนอนไว้ จากนั้นก็มอบจูบและสัมผัสให้เธออีกครั้ง ไม่นานเขาก็ได้ยินเสียงครางกระเส่าดังมาจากเธอ ซึ่งมันยิ่งกระตุ้ให้เขาอยากครอบครองตีตราประทับความเป็นเจ้าของดรินทร์มากขึ้น ดรินทร์หายใจหอบถี่ก่อนจะกลายเป็นการกลั้นหายใจ เมื่อปุณณ์ถอนจูบออกจากปากอิ่มแล้วซุกไซ้ริมฝีปากร้อนๆ เพื่อมอบจูบไปบนร่างกายของเธอ เขาแวะหยอกเอินหน้าอกอวบอูมทั้งสองข้างอยู่นาน ก่อนจะค่อยๆ จูบต่ำลงไปเรื่อยๆ กระทั่งถึงขอบบิกินี่ดรินทร์ทั้งกลัวทั้งกล้าที่จะมองสิ่งที่เกิดขึ้น เธอผงกศีรษะขึ้นมองปุณณ์เป็นบางครั้ง ก่อนจะกลับลงมานอนระทวยอย่างเคย และไม่นานดรินทร์ก็สะดุ้งเฮือกเมื่อรับรู้ถึงปลายนิ้วอุ่นๆ ของปุณณ์ ที่เวลานี้เขากำลังไล้มันลงไปตามขอบบิกินี่ตัวที่เธอสวม“อะ...อ่า” ดรินทร์ไม่อาจเอ่ยคำใดออกมาได้นอกจากเสียงครางกระเส่าเท่านั้น ปุณณ์เองก็ชอบแกล้งเพราะเขาค่อยๆ ไล้ปลายนิ้วไปเรื่อยๆ พร้อมสลับมอบจูบหนักๆ ลงไปตรงขาอ่อนของดรินทร์เป็นระย

เธอเคยเลือกผิดมาแล้วครั้งหนึ่งคือการทิ้งปุณณ์ในวันแต่งงาน แล้วหนีหน้าไปกับคนรักเก่าที่มีดีแค่เปลือกเท่านั้น สุดท้ายก็ลายออก บวกกับเธอท้องใหญ่ขึ้นทุกวันจึงอยากหาหลักประกันให้ลูกว่าเขาจะเกิดมาอย่างสุขสบาย เธอมองไม่เห็นใครเหมาะสมที่จะเป็นพ่อของเด็กในท้องเท่ากับปุณณ์อีกแล้ว “สักครู่ค่ะ ลินไปบอกแม่บ้านให้” ดรินทร์เอ่ยตอบเสียงนิ่งๆ ก่อนจะเดินไปบอกแม่บ้านให้จัดห้องรับรองแขกให้ดาวจรัส ดรินทร์ยอมรับว่าเธอนั้นร้อนใจกับเรื่องที่ได้รับรู้ แต่ก็ไม่ได้โทรศัพท์ไปถามปุณณ์ในทันที เพราะรู้ว่าตอนนี้ชายหนุ่มมีประชุมครั้งสำคัญ ขืนรู้เรื่องนี้มีหวังเสียสมาธิจนพาลเสียไปถึงเรื่องงานเอาได้ เพราะเขาคาดหวังกับงานชิ้นมากว่าจะผ่านไปได้ด้วยดี เมื่อได้เอนหลัง ดาวจรัสก็หลับไปอย่างง่ายดายอาจเพราะเธอเหนื่อย แต่ถึงอย่างนั้นก็ยังคงทำตัวเหมือนคนไม่ได้ทุกข์ร้อนใดๆ ทั้งๆ ที่เข้ามาเพื่อวางระเบิดใส่ชีวิตคู่ของดรินทร์และปุณณ์กระทั่งปุณณ์กลับมา ดรินทร์จึงรีบเข้าไปคุยด้วยว่าวันนี้เกิดอะไรขึ้น ปุณณ์ถึงกับอึ้งที่รู้ว่าดาวจรัสมาที่นี่