All Chapters of เกือบหอบลูกหนีเพราะสามีไม่รัก[PWP]-Omegaverse: Chapter 1 - Chapter 10

ตอนที่ 1หอมกรุ่นเจ้าของร้านกาแฟ ‘หอมกรุ่นกาแฟดอย’ ร้านกาแฟสุดรักสุดหวง ที่ถึงแม้ว่าทุกวันนี้หอมกรุ่นจะอยู่อย่างสุขสบายโดยไม่ต้องทำอะไร ทำหน้าที่เพียงเลี้ยงลูก และดูแลสามีอย่างดีก็เพียงพอแต่หอมกรุ่นไม่ใช่คนประเภทนั้น เขายังคงสนุกกับการได้ทำตัวเองให้มีค่ามากกว่าการเป็นภรรยาลับ ๆ และแม่ที่ดีของลูก เป็นภรรยาลับทั้งที่ทุกอย่างถูกต้อง ผูกพันธะเรียบร้อย แต่สามีกลับไม่เห็นความสำคัญที่จะต้องเปิดตัวเขาต่อสังคมร้านกาแฟของหอมกรุ่นปิดวันอาทิตย์วันเดียว เปิดตั้งแต่เช้าถึงสี่โมงเย็น ร้านอยู่ไม่ไกลจากบ้านเท่าไรนัก พอปิดร้านหอมกรุ่นก็ได้เวลาไปรับเจ้าก้อนแป้งตัวกลมที่เนิร์สเซอรีซึ่งอยู่ไม่ไกลจากร้าน“แม่มาแล้ว” น้องเวลาเจ้าก้อนแป้งตัวกลมวิ่งดุ๊กดิ๊ก มาหาจนขาแทบพันกัน พอถึงตัวแม่ที่คุกเข่าอ้าแขนรอก็โผเข้ากอดเต็มน้ำหนัก“หิวหรือยังครับ แม่เตรียมแซนด์วิชจิ๋วมาด้วยน้า”“หิวครับ” ตัวแสบพยักหน้าหงึก ๆเจ้าก้อนแป้งเดินเกี่ยวก้อยกับหอมกรุ่นไปยังรถซีดานคันเล็ก หอมกรุ่นไม่ชอบขับรถคันใหญ่ทำให้คนินผู้เป็นสามีหงุดหงิดแทบทุกครั้งที่เห็น‘มีสามีเป็นเจ้าของธุรกิจใหญ่โต แต่ขับแค่รถซีดานญี่ปุ่นคันนิดเดียว’น้องเวลารู

ตอนที่ 3🔞🔥“พรุ่งนี้ร้านปิดใช่มั้ย”“ครับ”“อยากไปไหนหรือเปล่า”“รอถามน้องเวลาตอนตื่นดีกว่าครับ รายนั้นน่าจะดีใจ” สายตาทั้งสองมองไปยังเจ้าก้อนแป้งที่ยังหลับสนิทเพราะฟีโรโมนของพ่อ“กรุ่นลงไปเตรียมเก็บร้านก่อนดีกว่า”แทนที่จะปล่อยให้ภรรยาลุกไปทำงาน แต่คนินกลับกระชับกอดแน่นขึ้น“ปล่อยกรุ่นก่อนนะครับ” มือเรียวพยายามแกะแขนแกร่งออกจากเอวบาง “จะได้กลับบ้านกันไงครับ”“พ่อ...แม่...” เสียงตัวแสบงัวเงียลุกขึ้นนั่ง พอเห็นพ่อกับแม่นั่งกอดกันก็ยิ้มแฉ่ง รีบพาร่างกลมป้อมของตัวเองลุกไปหา“หิวหรือยังครับ” น้ำเสียงอ่อนโยนของหอมกรุ่นมีให้ลูกชายและสามีเสมอ“ยังครับ” เจ้าก้อนแป้งพยายามปีนขึ้นไปนั่งบนตักหอมกรุ่นที่กำลังนั่งตักพ่ออีกทีหนึ่ง“ถ้างั้นเวลาอยู่กับพ่อก่อนนะครับ แม่ลงไปทำงานแป๊บนึงแล้วเราจะได้กลับบ้านกัน” เจ้าก้อนแป้งถูกยกขึ้นให้นั่งบนตักพ่อแทนคุณแม่ร่างบางหอมกรุ่นใช้เวลาไม่นานก็จัดการเก็บร้านเรียบร้อย วันนี้เหมือนลูกค้าจะรู้ เลยเปิดทางให้ครอบครัวของเขาได้อยู่ด้วยกัน ถึงแม้ว่าตอนแรกอาจจะดูไม่ราบรื่นก็ตาม“กรุ่นเอารถไว้ที่นี่แหละ วันจันทร์ผมมาส่ง”หอมกรุ่นเองก็ไม่อยากจะอะไรมากมาย เดินตามคนินกับน

ตอนที่ 5“ปิดร้าน” คนินตะคอก หอมกรุ่นยืนตัวสั่นน้ำตาเริ่มเอ่อรอบดวงตา“ป...ปิดแล้วครับ”“ฉันหมายถึงปิดถาวร” คนินจ้องเขม็งอย่างเอาเรื่อง ไม่สนว่าตอนนี้ภรรยาตัวเองมีอาการเป็นอย่างไร“ท...ทำไมล่ะครับ” หอมกรุ่นถามกลับเสียงสั่น“ไม่ต้องถามอะไรทั้งนั้น ชั้นสั่งให้ปิดก็ต้องปิด”“ถ้าคุณไม่บอกเหตุผล กรุ่นก็ไม่ปิด” แม้ว่าตอนนี้จะกลัวคนินมากเพียงใด แต่หอมกรุ่นก็ไม่ยอม ร้านกาแฟนี้เขาเปิดก่อนที่จะเจอคนินเสียอีก มันเป็นส่วนหนึ่งของชีวิตเขาไปเสียแล้ว และที่สำคัญ‘ที่นี่คือที่ที่เขาและคนินพบกันครั้งแรก’“...” คนินได้แต่หัวเสียเข้าประชิดตัวหอมกรุ่น จับแขนเรียวทั้งสองข้างบีบแน่น“โอ๊ย! กรุ่นเจ็บ” น้ำตาที่เอ่ออยู่ก่อนแล้วไหลรินอาบแก้มเนียนใสเสียงกริ่งหน้าร้านดังขึ้น ทำให้ทุกอย่างหยุดการเคลื่อนไหวชั่วครู่ ก่อนที่มือหนาจะค่อย ๆ คลายออกจากแขนเรียว สติของคนินเริ่มกลับมา“กรุ่น...” เห็นรอยแดงบนแขนของภรรยาคนินได้แต่ยืนหน้าเสีย“กรุ่นไปรับลูกค้าก่อน” หอมกรุ่นปัดมือของสามีออกก่อนที่จะเดินหันหลังลงไปรับลูกค้า มือเรียวปาดน้ำตาให้แห้งปรับสีหน้าเป็นยิ้มแย้มสูดหายใจเข้าเต็มปอด ก่อนจะเดินไปเปิดประตูต้อนรับลูกค้าหลั

ตอนที่ 7“สวัสดีครับคุณเรย์” หอมกรุ่นทักทายลูกค้าประจำด้วยรอยยิ้มสดใสเหมือนทุกครั้ง“สวัสดีครับ” ทักทายเจ้าของร้าน แต่สายตาก็มองหาสามีเจ้าของร้านไปด้วย“ไอ้นินไม่มาเหรอครับวันนี้”“มีประชุมเช้าครับ เหมือนเดิมนะครับ”“ครับผม”“กรุ่นนึกว่าคุณเรย์จะไม่มาร้านกรุ่นแล้วซะอีก”“ได้ไงล่ะครับ กาแฟอร่อย ๆ ไม่ได้หากันง่าย ๆ นะครับ” เรย์พูดพร้อมกลั้วหัวเราะ“มาจีบเมียกูอีกแล้วนะมึง” เสียงเข้มดังลงมาจากข้างบน ก่อนที่เจ้าของเสียงจะเดินลงมา“ไหนคุณกรุ่นบอกว่ามึงประชุม”“คอนเฟอเรนซ์สิ หรือบริษัทมึงไม่มี”“มึงนี่นะ...” เรย์ส่ายหน้าระอากับเพื่อน “กูไปแล้ว” ก่อนจะเปิดประตูออกไปเหมือนนึกอะไรขึ้นมาได้เรย์จึงหันกลับมา“อาทิตย์หน้าเลี้ยงรุ่นมึงไปหรือเปล่า”“ถ้าไม่ติดอะไร”“เออ ๆ งั้นเจอกัน”“แล้วคุณจะไม่เข้าบริษัทจริง ๆ เหรอครับ” หอมกรุ่นถามด้วยสีหน้ากังวล เพราะสามีเขาไม่ไปทำงานหลายวันแล้ว“ผมเช็กแล้วไม่มีอะไรด่วน”“คุณไม่จำเป็นต้องทำแบบนี้ก็ได้นะครับ”“สำหรับผมมันจำเป็นมาก” ไม่พูดเปล่าแต่จ้องหน้าภรรยานิ่ง“ก็แล้วแต่คุณละกัน” หอมกรุ่นได้แต่ถอนหายใจด้วยความเหนื่อยใจ‘จริง ๆ เขาก็ชอบที่สามีเป็นแบบนี้ แต่อีกมุ

ตอนที่ 9🔞🔥คุณแม่โอเมก้ากำลังง่วนกับการจับเจ้าก้อนแป้งแต่งตัว โดยที่เจ้าลูกชายเหมือนจะให้ความร่วมมือ แต่เป็นความร่วมมือที่ดูวุ่นวายชอบกล“เวลาว่าเวลาใส่ชุดนี้แล้วหล่อกว่านะครับ”ตัวแสบโชว์ชุดซูเปอร์ฮีโรในดวงใจของเขาด้วยความภูมิใจ หอมกรุ่นได้แต่เก็บความกลุ้มไว้ในใจ“แม่ก็ว่าหล่อครับ แต่งานที่พ่อจะพาเราไปมันไม่เหมาะกับชุดนี้น่ะสิครับ”“เอ๊! หรือว่าเวลาใส่ไปก็ได้ แต่ถ้ามันไม่เหมาะกับงานน้องเวลาของแม่ก็จะหมดหล่อเอานะครับ”ตัวแสบยืนกอดอก คิ้วขมวดคิดตามที่แม่พูด ก่อนจะตัดสินใจด้วยสีหน้าที่น่าหมั่นไส้“เวลาเชื่อแม่ก็ได้ครับ งานนี้เวลาต้องหล่อสุด ๆ ไปเลยนะครับ”“โอเคครับ” หอมกรุ่นพูดพร้อมกับกลั้วหัวเราะกว่าจะเจรจากันได้เล่นเอาคุณแม่โอเมก้าถึงกับต้องปาดเหงื่อกันเลยทีเดียว“เสร็จหรือยังกรุ่น” คุณพ่ออัลฟ่ายืนมองทั้งสองพร้อมรอยยิ้มละมุนอยู่ตรงหน้าประตู“...” หอมกรุ่นหันไปยิ้มให้สามีก่อนจะหันกลับมาหาเจ้าลูกชาย“น้องเวลาหล่อหรือยัง พ่อช่วยแม่ดูหน่อย” เจ้าก้อนแป้งทำเป็นหมุนซ้ายหมุนขวาให้พ่อกับแม่ดูความหล่อทั้งน่ามันเขี้ยวและน่าหมั่นไส้“หล่อที่สุดเลยครับ” พอได้ยินคำชมจากพ่อก็ยืนกอดอกยิ้มกระหยิ่มภ