Lahat ng Kabanata ng ท่านรองตามรัก: Kabanata 11 - Kabanata 20

The Follow Love 11.“ทำไมฉันต้องแลกด้วย” ลลิตาที่ถูกถามอย่างนั้นก็รู้สึกเสียหน้า แต่เธอจะยอมไม่ได้จึงพูดขึ้นอย่างเชิด ๆ พร้อมกับยกบัตรผ่านลิฟต์ขึ้นมาโชว์“แต่ทางบริษัทออกกฎห้ามคนนอกเข้ามาบริษัท ทุกครั้งต้องได้รับอนุญาตหรือแลกบัตรก่อนเข้ามานะคะ” เจนนี่พูดขึ้นอย่างไม่ยอม เพราะครั้งก่อนเธอเองก็ไม่พอใจอีกฝ่ายที่มาทำร้ายร่างกายเพื่อนของเธอ อีกอย่าง พวกเธอได้ไฟเขียวมาจากคุณหญิงแม่แล้ว ก็ไม่ต้องเกรงใจกันอีก“ฉันไม่จำเป็นต้องแลก ฉันจะขึ้นไปหาติณ” ลลิตาจึงพูดขึ้นอย่างไม่ยอมและมองหน้าเจนนี่อย่างท้าทาย “หรือเธอมีปัญหากับฉันหรือไง?”“พี่เจนคะ” พราวมุกรีบดึงแขนเจนนี่ไว้ เพราะอีกฝ่ายกำลังเหมือนคนที่ควบคุมตนเองไม่อยู่“พราวลงมาทำอะไร?” เสียงเรียกนั่นทำให้เจนนี่มีสติ จึงเลิกสนใจ ลลิตาแล้วหันมาถามพราวมุกแทน“พราวเอาเอกสารมาให้พี่เจนค่ะ พอดีข้างบนโทรลงมาไม่มีคนรับสาย” พราวมุกนึกขึ้นได้แล้วยื่นเอกสารให้กับเจนนี่ไป“อ๋อ พี่ไปเข้าห้องน้ำมา ส่วนปลารับรองแขกอยู่น่ะ” เจนนี่รับเอกสารมาดูแล้วก็บอกถึงเพื่อนสนิทที่เคยมีเรื่องกับลลิตา “ถ้าอย่างนั้นพราวขอตัวนะคะ” พราวมุกเห็นบรรยากาศไม่ดีและเธอยังมีอีกที่ที่ต้อง

The Follow Love 13.พราวมุกเอางานมาส่งและอธิบายตามที่เกษมณีบอกมาครบถ้วน ไม่­มีขาดตกบกพร่องเลยแม้แต่น้อย“ขอบใจมากนะน้องพราว” หัวหน้าฝ่ายบัญชีเอ่ยขอบคุณเด็กสาวตรงหน้า ที่ได้ยินมาว่าเป็นนักศึกษาฝึกงานธรรมดา แต่การทำงานดูละเอียดและเข้าใจง่ายดี จึงให้เธอรู้สึกพอใจในตัวเด็กสาวตรงหน้าไม่น้อย“ค่ะ งั้นเดี๋ยวพราวขอตัวก่อนนะคะ” พราวมุกยิ้มรับอย่างเป็นกันเองและเอ่ยขอตัวกลับมาที่โต๊ะทำงานของตนเอง“เอ๋ พี่เกดไปไหน?” เธอขมวดคิ้วสงสัยเล็กน้อยที่ไม่เห็นเกษมณีที่โต๊ะทำงาน แต่ก็ไม่ได้อะไรเพราะเกษมณีมีงานเยอะ ไม่ค่อยอยู่ติดโต๊ะมากนักพราวมุกเดินมานั่งที่โต๊ะทำงานของตนเองจากนั้นก็เปิดคอมพิวเตอร์เพื่อหาข้อมูลที่เกี่ยวกับงานมาอ่านในขณะที่ว่างอยู่แกร๊กเสียงเปิดและปิดประตูทำให้พราวมุกละสายตาแล้วมองตรงไปยังประตูทางเข้าอย่างอัตโนมัติ“เธอ!!” ลลิตาที่ปิดประตูแล้วกำลังจะหมุนตัวเดินไปก็หยุดชะงัก แล้วชี้นิ้วไปที่พราวมุกด้วยความตกใจ“คุณ?” พราวมุกเองก็ขมวดคิ้วมองอีกฝ่ายกลับเช่นกัน“นี่เธอเป็นใคร?” ลลิตาเดินเข้ามาหาพราวมุกแล้วถามขึ้นอย่างไม่พอใจที่เห็นสาวสวยตรงหน้ามาอยู่ที่หน้าห้องแฟนหนุ่มของเธอ“คุณขึ้นมาที่นี่ไ

The Follow Love 15.กริ๊ง กริ๊งเสียงโทรศัพท์ที่ดังขึ้นทำให้เกษมณีที่กำลังจะเอ่ยต่อว่าลลิตาหยุดชะงักแล้วหันไปรับสายแทน“ค่ะ ได้ค่ะ” เกษมณีตอบรับปลายสายแล้ววางหูลง“ท่านประธานเรียกพบนาย” เธอหันไปพูดกับติณภัทรเสียงนิ่ง“ลิตา คุณกลับไปก่อนนะ ผมต้องไปพบคุณพ่อ” ติณภัทรจึงหันไปขอให้ลลิตากลับไปก่อน“แต่ติณคะ!!” ลลิตามีท่าทีไม่ยอม เธอยังไม่ได้จัดการเรื่องนักศึกษาฝึกงานเลย“ลิตาครับ” ติณภัทรเรียกชื่อเธอเสียงต่ำ“ก็ได้ค่ะ ฝากไว้ก่อนเถอะ” เมื่อถูกกดดันทางสายตาและน้ำเสียงจริงจังของติณภัทร ลลิตาจึงจำยอมเดินกระฟัดกระเฟียดออกไป“ขอโทษแทนลิตาด้วยนะพราว เดี๋ยวให้พี่เกดพาไปหาหมอ ค่าใช้จ่ายมาเก็บที่ผม” ติณภัทรหันมาพูดกับพราวมุกอย่างรู้สึกผิดกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น “ไม่เป็นไรค่ะ พราวไม่ได้เป็นอะไรมาก” พราวมุกเอ่ยขึ้นแล้วส่งยิ้มเบา ๆ เพื่อบอกกับทุกคนว่าเธอไม่ได้เป็นอะไร“เดี๋ยวฉันดูแลเอง นายไปเถอะ” เกษมณีจึงเอ่ยปากไล่อีกฝ่ายให้ไปหาท่านประธานได้แล้ว“ครับ” ติณภัทรตอบรับแล้วก็เดินไปที่ลิฟต์เพื่อขึ้นไปหาพ่อของเขาที่เรียกพบตอนนี้“พราว นั่งก่อน” เกษมณีพาพราวมุกไปนั่งแล้วสำรวจเธอไปด้วย“เธอเป็นแฟนคุณติณจริง

The Follow Love 17.“เดี๋ยวพราวเช็ดเองค่ะคุณติณ” พราวมุกรีบเบี่ยงตัวหลบแล้วก็เอื้อมมือไปหยิบผ้าเช็ดหน้าในมือของติณภัทรมาเช็ดเอง“ตามใจ” ติณภัทรก็ไม่ได้ขัดอะไร เขาหันไปดูพนักงานที่กำลังทำงานกันต่อตึก ตึก ตึก ตึกพราวมุกมองแผ่นหลังของติณภัทรด้วยใจที่เต้นแรงแทบจะทะลุออกมา ไม่นานผู้จัดการก็เดินออกมาพร้อมกับผู้ช่วยของเขา“นี่ครับเอกสาร” ผู้จัดการยื่นเอกสารการผลิตให้กับติณภัทร“พราวถือเองค่ะ” พราวมุกอาสาที่จะถือแทนเจ้านายเอง“ไม่เป็นไร ผมถือเอง” แต่ติณภัทรเบี่ยงตัวหลบและบอกว่าจะถือเอง“เดี๋ยวผมจะให้คุณเกดติดต่อมาอีกทีนะ” ติณภัทรหันมาพูดกับผู้จัดการเรื่องงานต่อ“ได้ครับคุณติณ”“ผมขอตัวก่อนนะ” เมื่อคุยกันลงตัวแล้ว ติณภัทรและพราวมุกก็ขอตัวกลับทันที“เดินทางปลอดภัยนะครับคุณติณ คุณพราว” ผู้จัดการที่อาสามาส่งทั้งคู่ที่รถเอ่ยลาเจ้านายและหันมาลาพราวมุกอย่างเป็นกันเอง“ค่ะ สวัสดีค่ะคุณเจ” พราวมุกยิ้มรับติณภัทรมองทั้งคู่ด้วยสายตาเย็นชา จากนั้นก็เดินไปเปิดประตูให้กับพราวมุก พราวมุกหันไปมองติณภัทรด้วยความลำบากใจ เพราะเขาเป็นเจ้านายของเธอ ไม่ต้องดูแลเธอขนาดนี้ก็ได้ แต่ก็ยอมขึ้นไปนั่งบนรถแต่โดยดีติณภั

The Follow Love 19.ก๊อก ก๊อก ก๊อกเมื่อทำทุกอย่างเสร็จแล้วมานั่งพักได้ไม่นาน ก็มีเสียงเคาะประตูดังขึ้นจากทางหน้าห้อง เธอไม่ทันได้ตั้งตัวเลยสะดุ้งโหยงด้วยความตกใจ ก่อนจะมองไปทางต้นเสียง ทันทีที่ดึงสติกลับมาได้ พราวมุกก็รีบหยัดกายขึ้นยืนแล้วตรงดิ่งไปเปิดประตูให้กับคนที่รออยู่ด้านนอกอย่างไว“เพื่อนรัก!!” วินาทีที่ประตูเปิดออก พายอาร์ก็โผตัวเข้ามาด้านในด้วยความดีใจ ทำเอาพราวมุกเกือบเซล้มเลยทีเดียว“อะไรของแกเนี่ย? ฉันตกใจหมดเลย” พราวมุกมองเพื่อนสนิทแล้วก็ก้มมองถุงต่าง ๆ ในมือของพายอาร์ด้วยความแปลกใจ“คิดถึงจังเลย” พายอาร์ยิ้มแฉ่งให้พราวมุกแล้วเอ่ยคำหวานออกมาจนส่งผลให้ผู้ฟังขมวดคิ้วติดกันเป็นปมด้วยความไม่เข้าใจมากกว่าเดิม ไม่รู้ว่าเธอนึกคึกอะไรขึ้นมาถึงได้มีท่าทีเหมือนม้าดีดกะโหลกแบบนั้น พราวมุกได้แต่คิดในใจ“ฉันก็คิดถึงเหมือนกัน ว่าแต่แกหอบอะไรมาเยอะแยะขนาดนี้เนี่ย? ““ก็เสื้อผ้าไง” พายอาร์ยกถุงในมือขึ้นแล้วก็พูดมาอย่างตรงไปตรงมา“เสื้อผ้า?” เมื่อได้ฟังเช่นนั้นแล้วพราวมุกก็ถึงกับทวนซ้ำด้วยความไม่เข้าใจ ก่อนจะมองไปยังของในมือของเพื่อนรักอีกครั้ง“ใช่ ของฉันและก็ของแก”“ของฉัน?” พราวมุกชี