All Chapters of ท่านรองตามรัก: Chapter 121 - Chapter 130

The Follow Love 121. NCหลังจากที่ทั้งสองนัวเนียกันอยู่ในห้องน้ำกันสักพัก จัดการชำระล้างร่างกายจนเสร็จสรรพ ติณภัทรก็อุ้มพราวมุกเดินออกมาจากห้องน้ำแล้วตรงดิ่งไปที่เตียงนอนนุ่ม เจตนาของติณภัทรชัดเจนจนพราวมุกสามารถรับรู้ได้“พี่ติณ...ใจเย็น ๆ ก่อนได้ไหมคะ”“ไม่เย็นแล้ว พราวก็น่าจะรู้ว่าพี่โหยหาพราวมากขนาดไหน เราไม่ได้อยู่ด้วยกันเกือบปีเลยนะ พี่โคตรคิดถึงสัมผัสของพราวเลย รู้ตัวบ้างหรือเปล่า?” ชายหนุ่มโน้มตัวลงไปพูดกระซิบข้าง ๆ หู มือหนาเคล้นคลึงหน้าอกอิ่มทั้งสองข้างแล้วประกบปากจูบด้วยความร้อนใจทีแรกพราวมุกเองก็ตกใจไม่น้อย แต่พอทุกอย่างเข้าที่เข้าทางเธอก็เคลิบเคลิ้มจนความเสียวซ่านปะทุขึ้นมาอย่างจัง นาทีนี้ทั้งสองต่างฝ่ายต่างก็มีความรู้สึกที่ตรงกัน เซ็กซ์ที่ดีไม่ควรเอาเปรียบคู่นอน ดังนั้นติณภัทรจึงพอใจเป็นอย่างยิ่งที่พราวมุกยอมปล่อยตัวปล่อยใจ ให้เขาได้เล่นกับเรือนร่างของเธออย่างไม่คิดหวงแหนเลยแม้แต่น้อย“งั้นก็ไม่รอช้าแล้วค่ะ ทำสักที...” เสียงนุ่มนวลเอ่ยบอกฝ่ายตรงข้ามด้วยความพร่าแผ่วก่อนที่พราวมุกจะถูกติณภัทรจู่โจมด้วยการใช้ก้านนิ้วเขี่ยวนอยู่ที่บริเวณตุ่มเสียวในอวัยวะส่วนล่าง เพียงแค่เสี

The Follow Love 123.เช้าวันต่อมา...สามพ่อแม่ลูกพากันตื่นขึ้นมาแต่เช้า เพื่อเตรียมตัวพาต้นไม้ไปสมัครเรียนที่โรงเรียนใกล้บ้านและดีที่สุดเท่าที่จะหาได้ เมื่อทุกอย่างพร้อมแล้วติณ­ภัทรก็รีบพาออกเดินทางไปยังที่หมายอย่างรวดเร็วใช้เวลาในการเดินทางไม่ถึงครึ่งชั่วโมง สามพ่อแม่ลูกก็มาถึง“คุณแม่ครับ...อุ้มหน่อยครับ” หลังจากที่ก้าวเท้าลงมาจากรถได้ไม่­ถึงห้านาที ลูกน้อยก็ร้องขอให้ผู้เป็นแม่อุ้มเสียแล้ว ต้นไม้ติดทั้งพ่อและแม่ จึงต้องให้อุ้มอยู่ในอ้อมอกตลอดเวลา“ลูกครับ คุณแม่เหนื่อยแล้ว ลูกต้องเดินเองบ้างนะครับ เพราะพ่อกับแม่อุ้มลูกตลอดเวลาไม่ได้” ติณภัทรเห็นว่าพราวมุกเหนื่อยจากการเตรียมเอกสารการเรียนให้กับลูกชายแต่เช้า จึงไม่อยากให้ต้องมาเหนื่อยกับการอุ้มเด็กอีก“แต่ต้นไม้ไม่อยากเดิน”“ห้ามเอาแต่ใจ ไม่อย่างนั้นพ่อจะไม่ซื้อของเล่นให้ลูกอีกแล้วนะครับ ถ้าไม่ยอมเชื่อฟัง”“งั้นถ้าต้นไม้เดินเอง คุณพ่อจะซื้อของเล่นให้ต้นไม้อีกไหมครับ”“พ่อจะซื้อให้ ถ้าวันนี้ลูกไม่งอแงให้แม่อุ้ม เราเดินจับมือไปด้วยกันได้ ไม่จำเป็นต้องอุ้ม โอเคไหมครับลูก?”“โอเคครับ เดี๋ยวต้นไม้เดินเองก็ได้”เพียงแค่ถูกล่อด้วยของเล่นชิ้

The Follow Love 125.สามเดือนต่อมาเชียงใหม่ ประเทศไทย...บรรยากาศบนยอดดอยอันแสนเย็นสบายส่งผลให้ชายหนุ่มและหญิงสาว รวมไปถึงเด็กชายตัวน้อยต่างก็รู้สึกดีไปตาม ๆ กัน เพราะว่าติณ­ภัทรเพิ่งจะเคลียร์งานที่บริษัทเสร็จเรียบร้อย จึงพอมีเวลาเหลือมากขึ้นที่จะได้ใช้ชีวิตอยู่กับครอบครัวอย่างเต็มที่ เขาจึงพาภรรยาและลูกชายมาที่นี่อีกครั้งตามความต้องการของพราวมุก...ครืด ครืด...เสียงเรียกเข้าจากโทรศัพท์มือถือส่งผลให้หญิงสาวดึงสติกลับมา หลังจากที่นั่งมองวิวทิวทัศน์ เหม่อลอยไปเรื่อยตามประสาคนที่ไม่มีอะไรให้ต้องคิดมากมาย“พี่ติณ พราวออกไปรับโทรศัพท์แป๊บหนึ่งนะคะ”“โอเคครับ เดี๋ยวพี่พาลูกไปดูดอกไม้ตรงนู่นนะ คุยเสร็จแล้วก็รีบตามมาล่ะ”“โอเคค่ะ เดี๋ยวพราวรีบตามไป”เมื่อพราวมุกเดินออกมา เธอก็รีบกดรับสายเพื่อนรักอย่างพายอาร์ด้วยความรวดเร็ว“ฮัลโหล ว่าไงยัยพาย โทรมาหาฉันหลายสายเลย มีเรื่องด่วนเหรอ?” พราวมุกเอ่ยถามต้นสายด้วยความอยากรู้ แต่ก็เจือไว้ด้วยความเป็นห่วงอยู่ไกล ๆ เพราะคนอย่างพายอาร์ถ้าไม่ได้มีเรื่องเดือดเนื้อร้อนใจจริง ๆ เธอก็จะไม่โทรมาหลายสายแบบนี้“พราว ฉันต้องทำยังไงดีวะแก คือผู้ใหญ่เขาจะให้ฉันกั

The Follow Love 127.เช้าวันต่อมาพวกเขาทั้งสามคนยังคงอยู่กันที่จังหวัดเชียงใหม่ พราวมุกเพียงแค่คิดถึงร้านกาแฟร้านนั้นจึงอยากกลับไปเยี่ยมเยียนอีกสักครั้งแม้ว่ามันจะไม่ได้เป็นเธอเป็นเจ้าของอย่างเต็มตัวแล้วก็ตาม“ที่นี่น่ะเหรอ ร้านกาแฟที่พราวสร้างมาเองกับมือ ในตอนที่หนีมา”“ใช่ค่ะ ต้นไม้ทุกต้นที่นี่ พราวเป็นคนปลูกเองทั้งหมดเลยนะคะ นี่ก็คงจะล้มตายไปบ้างแล้ว แต่ก็ยังมีอีกหลายต้นที่เจริญเติบโตขึ้นเรื่อย ๆ น่าเสียดายที่ตอนนั้นตัดสินใจขายทิ้งไป เพราะคิดว่าคงไม่ได้กลับมาอีก”“งั้น...พราวอยากได้มันกลับมาไหม?” ติณภัทรเอ่ยถามความเห็นจากภรรยาที่นั่งดื่มกาแฟอยู่ทางฝั่งตรงกันข้าม โดยมีลูกน้อยนั่งกินขนมอยู่บนตักของเธออีกทีหนึ่ง“พี่ติณหยุดความคิดนั้นเดี๋ยวนี้เลยนะคะ อย่าเลยดีกว่าค่ะ พราวไม่มีเวลาทำหรอก” หญิงสาวปฏิเสธเขากลับไปอย่างไม่ลังเล เธอคิดเพียงแค่ว่าลำพังเลี้ยงลูกชายคนเดียวก็ลำบากไม่น้อยเลย หากว่าจะต้องทำร้านกาแฟอีก เธอก็อาจจะทำมันได้ไม่ดีเท่าที่ควร“แล้วถ้าพี่ถามว่าถ้าพราวมีเวลา พราวอยากทำต่อไหม?”“ก็ต้องยากสิคะ ทุกอย่างมันก็ยังเหมือนเดิม แค่เห็นก็อดนึกถึงวันเก่า ๆ ไม่ได้เลย”“งั้นพี่ซื้อให้พ

ตอนพิเศษ 2วัน ๆ พันกว่าเรื่อง ติณภัทรพูดไม่เข้าหูภรรยาเพียงไม่กี่คำ ก็ถูกโกรธจนไม่คุยกันข้ามวันข้ามคืน แม้ว่าจะพยายามตามง้ออยู่ทุกเวลา แต่ก็ยังเอาชนะความขี้น้อยใจของเธอไม่ได้อยู่ดี“คุณพ่อทำอะไรอยู่เหรอครับ ทำไมไม่เข้าไปหาคุณแม่ข้างใน” เจ้าตัวแสบกำลังจะเดินเข้าไปหาผู้เป็นแม่ที่นอนเล่นอยู่ข้างใน เห็นผู้เป็นพ่อเอาแต่ยืนด้อม ๆ มอง ๆ อยู่หน้าห้อง ไม่ยอมเข้าไปหาเธอเสียที“ต้นไม้ มานี่ก่อนครับ” ติณภัทรเอ่ยพร้อมกับดึงมือของลูกชายมาข้างนอก เพื่อพูดคุยอะไรบางอย่าง“มีอะไรเหรอครับคุณพ่อ”“คุณแม่กำลังโกรธคุณพ่ออยู่ ต้นไม้ช่วยให้คุณแม่หายโกรธคุณพ่อได้ไหมครับ?”“ก็เป็นต้นไม้ตลอดที่ช่วยคุณพ่อ ว่าแต่...รอบนี้คุณพ่อจะซื้อเลโก้ตัวนั้นให้ต้นไม้ไหมครับ?” เด็กชายตัวแสบยื่นข้อเสนอให้กับผู้เป็นพ่อได้ฟัง ก่อนจะยืนมองหน้าติณภัทรตาปริบๆ เพื่อหวังให้เขาใจอ่อนยอมซื้อของเล่นให้ หากว่าสามารถทำให้พราวมุกยอมคืนดีด้วยได้“พ่อจะซื้อให้ต้นไม้สักสิบชิ้นเลย ดีไหมครับ?”“ได้ครับ เดี๋ยวต้นไม้จัดการให้”“เร็ว ๆ เลยครับ ก่อนที่แม่จะโกรธพ่อหนักไปมากกว่านี้”ที่ทำแบบนี้ไม่ใช่ว่าติณภัทรไม่อยากง้อภรรยาด้วยตัวเอง แต่เพราะง้อแล้