All Chapters of พิษคู่หมั้น: Chapter 1 - Chapter 8

EP. 2ห้องเชือด"ฉันเจ็บนะ" นิสาใบหน้าเหยเก อัคคีจ้องมองเธออย่างเอาเรื่อง ราวกับจะกระชากวิญญาณของเธอออกจากร่างอย่างไรอย่างนั้น การมาอย่างไม่ได้บอกกล่าวล่วงหน้าของอัคคีทำเรียวมะตกใจเป็นอย่างมาก เพราะไม่คิดว่าคนใหญ่คนโตระดับอัคคีจะยอมบินลัดฟ้ามาหานิสาถึงประเทศญี่ปุ่นด้วยตนเอง"กูถามก็ตอบ" อัคคีเค้นเสียงเข้มลอดไรฟันอย่างไม่สบอารมณ์พลางบีบเรียวแขนเล็กแรงขึ้นเพื่อคาดคั้นเอาคำตอบ ฮารุเห็นสีหน้าเจ็บปวดของนิสาจึงรีบเขย่าแขนของเรียวมะที่กำลังอยู่ในอาการตกใจเชิงบอกให้ช่วยทำอะไรสักอย่างเพื่อช่วยเหลือนิสา ทำให้เรียวมะได้สติกลับมา"...เขาเป็นแฟนฉัน" นิสาตอบคำถามของอัคคีอย่างหนักแน่นพลางสะบัดแขนออกจากพันธนาการของอัคคีอย่างไม่ใยดีก่อนจะเดินเข้าไปหาเรียวมะที่กำลังยืนจ้องมองเธออยู่เหมือนกัน"..." อัคคีที่เห็นอย่างนั้นขบกรามเข้าหาแน่นด้วยความโกรธจนสันกรามปูด กระชากเส้นผมดำขลับตรงท้ายทอยของนิสาอย่างแรงจนร่างของนิสาถลากลับไปชนเข้ากับแผงอกแกร่งของอัคคีอีกครั้ง"โอ๊ย!" นิสาร้องขึ้นด้วยความเจ็บ เธอจับมือหนาของอัคคีเอาไว้แน่นเพื่อไม่ให้เขากระชากผมของเธอ"นิสา" เรียวมะที่เห็นใบหน้าเหยเกของแฟนสาวจึงรีบพุ่งตัวเ

EP. 4"หึ" มาเฟียหนุ่มเหยียดยิ้มมุมปากเพียงนิดก่อนจะดึงแก่นกายมันวาวเต็มไปด้วยเลือดสีแดงสดออกจากช่องทางรักคับแคบ สายตาคมกริบจ้องมองเลือดบริสุทธิ์ค่อยๆ ไหลออกมาจากบาดแผลที่กลางหว่างขาของคู่หมั้นสาวก่อนจะสอดนิ้วกลางกระทุ้งเข้าไปภายในช่องทางรักก้มหน้าลงไปเสมอความเป็นสาว ตวัดลิ้นสากเลียหยาดเลือดกำลังไหลออกมาจากช่องทางรักบวมช้ำ ดูดดุนอย่างมูมมามราวกับฆาตกรโรคจิต ฟันคมขบเม้มกัดเข้าที่ติ่งเกสรบวมช้ำอย่างแรงจนร่างบางสะดุ้งด้วยความเจ็บ"อื้ออออ!!" ความรุนแรงของอัคคีทำนิสาดิ้นพล่านอย่างหนัก ยิ่งเธอดิ้นอัคคียิ่งกัดติ่งเกสรของเธอแรงขึ้นเรื่อยๆ นิสาเนื้อตัวสั่นเทาอย่างหนัก ความเจ็บปวดที่อัคคีมอบให้เธออย่างโหดเหี้ยมเธอจะจดจำไปจนวันตายจะไม่มีวันลืม"อื้มม..." อัคคีส่งเสียงครางในลำคอหนาออกมาเบาๆ ก่อนจะเลื่อนใบหน้าขึ้นไปจ้องมองดวงหน้าหวานเปื้อนน้ำตา ลิ้นสากตวัดเลียคราบเลือดของนิสาติดอยู่บนริมฝีปากหนาอย่างใจเย็น"อึก ไอ้สารเลว ฉันเกลียดแก" คำว่า ฉันเกลียดแกที่เธอก่นด่าเขาเป็นตัวจุดชนวนความโกรธ ทำให้อารมณ์ดุร้ายของอัคคีลุกโชนขึ้นมาอีกครั้ง"อื้อ!!" นิสาใบหน้าเหยเกด้วยความเจ็บปวดอีกครั้ง เมื่อถูกมือหนาข

EP. 6"กูจัดให้" ตุบ! สิ้นประโยคอัคคีลุกขึ้นยืนเต็มความสูงเดินเข้าไปใช้เท้าถีบเข้าที่ใบหน้าของเรียวมะอย่างแรงทำให้เรียวมะล้มลงพื้นห้องอีกครั้ง อัคคีใช้เท้ากระหน่ำกระทืบเข้าที่ใบหน้าของเรียวมะซ้ำๆ ราวกับคนคลุ้มคลั่ง"เรียว!" นิสารีบพุ่งตัวเข้าไปกอดร่างกายบอบช้ำของเรียวมะเอาไว้ด้วยความห่วงใย เธอรู้สึกเจ็บปวดหัวใจทุกครั้งที่เห็นเรียวมะถูกทำร้าย อัคคีขบกรามเข้าหากันแน่นจนสันกรามปูด โกรธจนใบหน้าแดงก่ำ ใช้มือหนากระชากเส้นผมดำขลับตรงท้ายทอยของนิสาอย่างแรง ทำให้เธอลุกขึ้นยืนตามแรงดึง"โอ๊ย!!" นิสาร้องขึ้นด้วยความเจ็บปวดมือบางกุมมือหนาเอาไว้แน่นพยายามแกะมือของเขาออกจากเส้นผมของเธออย่างทรมาน"ไม่ต้องเป็นห่วงมันหรอก ห่วงตัวของเธอเองจะดีกว่า" อัคคีเหยียดยิ้มมุมปากอย่างร้ายกาจก่อนจะกระชากผมของนิสาเดินออกจากห้องเชือด โดยที่ปล่อยให้เรียวมะนอนกระอักเลือด ถูกเท้าแกร่งนับสิบคู่ของบอดี้การ์ดรุมกระทืบอย่างโหดเหี้ยม@เพนต์เฮาส์หรูของอัคคี"ปล่อยฉันนะ!" แม้เธอจะหวาดกลัวแต่ก็ใช่ว่าเธอไม่ยอมศิโรราบต่อความป่าเถื่อนเอาแต่ใจของอัคคีง่ายๆ เธอสู้ด้วยการดิ้นอยู่บนบ่าแกร่งของอัคคี กำปั้นเล็กทุบตีแผ่นหลังแกร่งไม่ยั้

EP. 8"โอ๊ย!" นิสาร้องออกมาด้วยความเจ็บปวดเมื่อถูกอัคคีกดศีรษะของเธอแนบลงบนโต๊ะทานอาหารอย่างแรง "จะ..เจ็บ" นิสาจิกเล็บลงบนหลังมือหนาของอัคคีเพื่อระบายความเจ็บปวดและต้องการทำให้อัคคีเจ็บ เหมือนที่เธอเจ็บ"ถ้าไม่อยากเจ็บตัวอีกก็กินข้าวกินยาซะ" อัคคีออกคำสั่งเสียงเหี้ยม ก่อนจะปล่อยมือออกจากศีรษะของเธอ"อึก" นิสาซบใบหน้าลงบนมือบางพลางสะอื้นไห้อย่างหนัก เจ็บปวดกับการกระทำที่โหดเหี้ยมเลือดเย็นของอัคคี จนไม่อาจกลั้นน้ำตาเอาไว้ได้ เธอเกลียดชังทุกการกระทำของอัคคี หากเธอสามารถฆ่าอัคคีได้ในตอนนี้ เธอก็จะไม่ลังเลที่จะทำ "อึก ไอ้ระยำ" นิสาเค้นเสียงลอดไรฟันออกมาด่าทอทั้งน้ำตา เธอจ้องมองใบหน้าเย็นชาของอัคคีด้วยความอาฆาตแค้น"อ๋อ...ฉันรู้ตัวน่า...ขอบคุณที่ชม" อัคคีแสยะยิ้มมุมปากอย่างร้ายกาจ ไม่มีความสะทกสะท้านเลยสักนิด เขาหย่อนสะโพกนั่งลงข้างๆ เธอ แล้วหยิบช้อนบนโต๊ะขึ้นมาตักอาหารป้อนใส่ปากเธอ โดยที่มือหนาอีกข้าง บีบปลายคางมนอย่างแรงบังคับให้เธออ้าปากรับอาหารที่เขาป้อน "ถ้าไม่อยากทำให้คนรอบตัวของเธอเดือดร้อน อย่าพยายามที่จะแข็งข้อกับฉัน ""อื้อ!!" นิสาเม้มริมฝีปากเข้าหากันแน่น ดื้อรั้นไม่ยอมทานอาหา