Semua Bab จ้างรักลวงใจ: Bab 21 - Bab 30

"นายครับ เป็นอะไรรึเปล่าครับ" โทนี่เอ่ยถามเมื่อเห็นเจ้านายหนุ่มยิ้มมาตลอดทาง "เปล่านิ ฉันปกติดี" ลีโอพูดออกไปแล้วก็ยิ้ม ยิ่งนึกถึงเด็กที่เขาเจอในห้องน้ำเมื่อกี้ก็รู้สึกชอบในความน่ารักของเด็กน้อยคนนั้น ถ้าสักวันนึงเขามีลูกเขาก็อยากจะมีลูกน่ารักๆแบบนี้จริงๆ ลีโอคิดในใจ "อ่อครับ" โทนี่พูดไปก็มองอย่างงงๆ ก็ร้อยวันพันปีเจ้านายเขาเคยยิ้มที่ไหนกัน ตั้งแต่มาเป็นหัวหน้าแก้งค์เขาก็ไม่เคยเห็นเจ้านายของเขายิ้มแบบนนี้สักครั้ง พอถึงวันที่พาทิศไปสัมนา แพรนลินก็พาลูกชายออกมาเที่ยวเล่นเดินช็อปปิ้งในห้างสรรพสิค้าสุดฮิตของที่นี่ เธอเคยมาแล้วเมื่อตอนยังเป็นคุณหนูที่ใช้ชีวิตไปกับการช็อปปิ้งซื้อของไปวันๆ "ม่ามี้ฮะ เนลตั้นหิวแล้ว" เด็กน้อยเอ่ยบอกมารดาของตัวเอง "งั้นไปหาอะไรกินกัน" แพรนลินบอกออกไปแล้วก็อุ้มลูกชายตัวน้อยขึ้นแล้วพาเดินเข้าไปในร้านอาหารอิตาเลี่ยน จากนั้นก็พาลูกชายเดินเล่นไปเรื่อยๆ จนมาถึงร้านน้ำหอมเธอจึงเข้าไปเลือกซื้อเพื่อเอาไปฝากเพื่อนสาว "อย่าซนนะเนลตั้น นั่งรอตรงนี้นะครับเดี๋ยวม่ามี้เลือกของให้น้าริต้าแปปนึงนะครับ" แพรนลินเอ่ยบอกลูกชายออกไป "ครับม่ามี้" เด็กน้อยเอ่ยออกไปก็เดินเล่นซุกซ

"โทนี่จัดการต่อด้วย อย่าให้ฉันเห็นมันบนโลกนี้อีก" ลีโอพูดไปก็สะบัดปืนทิ้ง แล้วเดินออกไปก่อนจะหยิบผ้าเช็ดหน้ามาเช็ดมือของตัวเองที่เปื้อนเลือดของไอ้สารเลวนั่น "จัดการเองเลยเหรอวะ" อาเทอร์ถามออกไปเมื่อเพื่อนรักเดินเข้ามาพร้อมกับเสื้อสีขาวที่เปื้อนเลือด "อืม แกมีอะไร แล้วทำไมแกไม่กลับไทย" ลีโอบอกไปก็ถอดเสื้อออกแล้วเปลี่ยนตัวใหม่ "ไอ้ลีโอ ถ้าฉันกลับฉันก็ไม่เจออะไรเด็ดๆสิวะ แกรู้ไหมว่าฉันไปเจออะไรมา" อาเทอร์บอกออกไปเพราะเขาได้เห็นแพรนลินกับลูกชายของเธอที่ห้างตอนไปทานอาหารที่ร้านอาหารอิตาเลี่ยนกับสาวๆ "เจออะไร" ลีโอพูดออกไปก็แต่งตัวไปด้วย "วันนี้ฉันเจอน้องแพร" อาเทอร์บอกออกไปแล้วมองปฎิกิริยาของเพื่อนหนุ่ม ลีโอที่ได้ยินก็หยุดชะงักไปทันทีที่ได้ยินชื่อของแพรนลิน ก่อนจะแกล้งเอ่ยออกไปว่า "แล้วทำไม มันเกี่ยวอะไรกับฉัน" ลีโอพูดออกไปเพราะมันยังไม่ถึงเวลาที่เขาต้องเจอกับแพรนลินตอนนี้ "ก็ไม่ทำไมหรอก ถ้าไม่มีเด็กเรียกน้องแพรว่าม่ามี้" อาเทอร์พูดออกไปด้วยเสียงเรียบ "หมายความว่าไง" ลีโอหันมาถามทันทีที่ได้ยิน "ฉันก็ไม่รู้ว่าใช่ลูกน้องแพรรึเปล่า แต่เด็กคนนั้นเรียกน้องแพรว่าม่ามี้แล้วที่สำคัญ เด็กคน

ด้านโทนี่ก็ไม่ต้องตามตัวแพรนลินให้วุ่นวาย เพราะเขาถามคนรับใช้ที่บ้านของปาริตาจนรู้ที่อยู่และที่ทำงานของแพรนลิน เขาจึงรีบรายงานให้คนเป็นเจ้านายทราบทันที จนตอนนี้เขาก็มาที่ห้างแห่งหนึ่งในกรุงเทพ ที่แพรนลินเปิดร้านเสื้อผ้าอยู่"ร้านนี้แหละครับนาย" โทนี่บอกไปเมื่อถึงหน้าร้านของแพรนลิน"อืม นายตามห่างๆก็พอ มีอะไรฉันจะเรียก" ลีโอบอกออกไปแล้วเดินเข้าไปในร้านทันทีแพรนลินที่กำลังเดินตรวจเช็ดของอยู่ก็ไม่รู้ว่ามีคนมองอยู่ด้านหลังลีโอเข้ามาเห็นร่างบางที่คุ้นตาเขา เขาก็มองเธอจัดชุดสูทสักพักแล้วเอ่ยออกไปว่า"ผมมาลองชุดสูทนะครับ คุณช่วยแนะนำหน่อยได้ไหมครับ" ลีโอพูดออกไปอย่างตื่นเต้น หลังจากที่ไม่ได้เจอหน้าแพรนลินเลยตลอดเวลาหกปี"ได้ค่ะ สักครู่นะ" แพรนลินหันมาตอบลูกค้าที่เอ่ยถามเธอ แต่ก็เอ่ยไม่จบเมื่อได้เห็นหน้าของคนที่เป็นพ่อของลูกเธอลีโลก็มองหน้าแพรนลินพร้อมกับสำรวจร่างบางอย่างพิจารณา เธอดูอวบอ้วนมีน้ำมีนวลมากกว่าตอนนั้นเสียอีก คงเป็นเพราะมีลูกจึงทำให้เธอดูสวยเปล่งปลั่งแบบนี้แพรนลินก็อึ้งจนนึกอะไรไม่ออก เพราะตอนนี้ใจเธอเต้นแทบไม่เป็นจังหวะที่ได้เจอเขา" พี่กลับมาหาแพรแล้วนะ" ลีโอพูดออกไปแล้วเดิ

ด้านริต้าก็มาที่บ้านของแพรนลินตามปกติด้วยอารมณ์ที่โมโหพาทิศเมื่อตอนที่อยู่โรงพยาบาล"อ้าว มาแล้วเหรอคะ ป้ากำลังจะโทรหาพอดีว่าตอนเย็นจะทานอะไรกัน" ชื่นเอ่ยบอกริต้าออกไปเพราะริต้ามักจะมาทานข้าวที่นี่ด้วยเสมอเพราะติดหลานชายตัวน้อย แต่ทว่าคงจะอยากเจอหลานชายของเธอมากกว่า"วันนี้ริต้าคงไม่ทานที่นี่หรอกค่ะ ทานไม่ลง" ริต้าเอ่ยออกไป เพราะเธอไม่อยากเห็นหน้าพาทิศตอนนี้"อ่าวไปกินรังแตนที่ไหนมาคะเนี่ย ป้าอุตส่าห์จะชวนไปรับคุณหนูเนลตั้นสักหน่อย" ชื่นเอ่ยบอกออกไป"เดี๋ยวริต้าไปรับให้ค่ะ แล้วจะพาหลานไปนอนด้วยเลยนะคะ ป้าชื่นช่วยบอกยัยแพรให้ริต้าหน่อยนะคะ" ริต้าเอ่ยบอกออกไป"อ่าว ไม่นอนที่นี่ด้วยกันแล้วเหรอคะ" ชื่นยังคงถามต่อ"ไม่ล่ะค่ะ ริต้าไม่อยากเจอคนหน้าใครบางคน" ริต้าพูดออกไป เมื่อเห็นพาทิศเดินเข้ามาในบ้านพอดี เธอจึงเชิดหน้าหันไปพูดกับป้าชื่นทันที"ริต้าไปล่ะค่ะ บอกยัยแพรให้ด้วยนะคะ" ริต้าเอ่ยบอกแล้วลุกขึ้นทันที เพราะยิ่งเห็นหน้าพาทิศภาพของเขากับยัยพยาบาลนั่นก็แวบเข้ามาในหัวของเธอ"แต่คุณริต้าพึ่งมาเองนะคะ" ชื่นเอ่ยถามต่อ"โอ้ยป้า ถ้าเขาไม่อยากอยู่ก็ให้เขาไปสิ" พาทิศประชดออกไป เพราะเขาตามมาขนาดนี

ลีโอเข้ามาก็จัดการถอดเสื้อยืดและกางเกงของตัวเองออกจนเปลือยเปล่าหมดทั้งตัว แล้วรีบเดินไปที่หน้าห้องน้ำทันทีก่อนจะหมุนลูกบิดเบาๆ"ล็อคแค่นี้ คิดว่าผัวคนนี้เปิดไม่ได้รึไง นี่มันห้องพี่นะแพร" ลีโอพูดออกไปแล้วหยิบกุญแจที่ข้างแจกันหน้าห้องน้ำที่เขาเตรียมไว้ มาไขประตูเบาๆ แล้วเปิดเข้าไปด้านใน"แม่เจ้าโว๊ย " ลีโออุทานในใจเมื่อเห็นร่างของแพรนลินที่กำลังอาบน้ำอยู่ พร้อมกับกำลังล้างฟองครีมอาบน้ำออก หกปีผ่านไปหุ่นของแพรนลินเซ็กซี่ยิ่งกว่าเดิมมาก คงเพราะเธอมีเนลตั้นทำให้หน้าอกของเธอใหญ่กว่าเดิม แถมยังมีสะโพกมนน่าสัมผัส ลีโอมองอย่างหลงใหล แล้วเดินเข้าไปหาแพรนลินทันที"อ้ะ ปล่อยนะ" แพรนลินร้องออกมาเมื่อถูกมือใหญ่กอบกุมหน้าอกหน้าใจของตัวเองอย่างตกใจ"แพรรู้ไหมพี่คิดถึงเวลานี้มาตลอด เวลาที่เราได้เจอกันอีกครั้ง " ลีโอพูดไปก็บีบขย้ำหน้าอกของแพรนลินทั้งสองข้าง แพรนลินได้ยินก็อ่อนลงเพราะเธอก็คิดถึงเขาไม่ต่างกัน แต่เธอก็ต้องขัดขืนบ้างพอเป็นพิธี"อย่าค่ะ เดี๋ยวเนลตั้นมาเห็น" แพรนลินเอ่ยออกไปด้วยเสียงอ่อนโยน แล้วเอาชื่อของลูกชายมาอ้าง เป็นอย่างที่เธอคิดไว้ไม่ผิดคนเจ้าเล่ห์อย่างเขาไม่มีทางปล่อยเธอไปแน่นอน แพร