All Chapters of พันธะร้ายคนเถื่อน: Chapter 1 - Chapter 10

บทนำร่างบางอรชรของหญิงสาววัยแรกแย้มยืนรดน้ำต้นไม้ด้วยสีหน้าเบิกบาน ช่อฟ้าหญิงสาววัยสิบเก้าปี เธอเปรียบเสมือนดวงใจของคนในบ้าน เพราะนิสัยน่ารักและใฝ่ดีทำให้คนเป็นพ่อเป็นแม่และพี่ชายต่างก็รักใคร่และเอ็นดูในความนุ่มนิ่มของหญิงสาว เรียกได้ว่าใครได้เป็นลูกเป็นน้องหรือเป็นเมียก็คงเป็นเรื่องที่น่าอิจฉาไม่น้อย“ช่อ ทำอะไรอยู่” เสียงอ่อนโยนของพี่ชายเอ่ยถามขึ้นหลังจากที่เขากลับมาจากที่ทำงาน“พี่ไม้ กลับมาแล้วเหรอจ๊ะ” ชายหนุ่มพยักหน้า พอเห็นหน้าพี่ก็ทำให้คนตัวเล็กเอื้อมมือไปปิดก๊อกน้ำก่อนจะหันหน้ามายิ้มแย้มให้กับพี่ชาย“ฝึกงานเป็นไงบ้างพี่ไม้ เหนื่อยหรือเปล่าจ๊ะ”ในตอนนี้พี่ชายของเธอฝึกงานอยู่เพราะใกล้จะเรียนจบแล้ว ส่วนเธอเพิ่งเข้าเรียนปีหนึ่ง“ไม่เหนื่อยหรอก แล้วนี่รดน้ำต้นไม้เสร็จแล้วใช่หรือเปล่า เราเข้าบ้านกันเถอะ แดดยังแรงอยู่เลย เดี๋ยวน้องไม่สบาย” คำพูดของพี่ชายทำให้หญิงสาววัยแรกแย้มอมยิ้มออกมา ท่าทางเป็นห่วงเป็นใยของเขาทำให้ช่อฟ้ามีความสุขทุกครั้งเลยคนตัวเล็กคล้องแขนพี่ชายก่อนจะเดินเข้าไปในบ้านพร้อมกับพูดคุยหัวเราะคิกคักมีความสุข พอเข้ามาในบ้านก็เจอหญิงวัยกลางคนที่กำลังทำขนมหวานอยู่ ได้ยิน

ตอนที่2 ฝันร้ายที่อยากจะลืมหญิงสาวส่ายหน้าไปมาเธอยกมือขึ้นมาพยายามดันเอวของชายหนุ่มให้หยุดแต่ดูเหมือนมันก็ไม่ได้ช่วยอะไรได้เลย มิหนำซ้ำมังกรยังโน้มใบหน้าลงมาซุกไซร้ซอกคอของเธอพร้อมกับเอื้อมมือมาบีบขยำหน้าอกของเธออย่างรุนแรงอีกด้วย ซึ่งการกระทำทุกอย่างของมังกรมันสร้างความเจ็บปวดให้กับหญิงสาวไม่น้อยปัก ปัก ปัก!เสียงเอวสอบยังคงกระแทกกระทั้นเข้าหาร่างเล็กอย่างหนักหน่วง เขารู้สึกพอใจในทุกส่วนของร่างกายผู้หญิงคนนี้เสียจริง เสียงเนื้อกระแทกกระทั้นดังเข้าสู่โสตประสาทของหญิงสาว จากที่ในตอนแรกเธอรู้สึกเจ็บปวดไปทุกส่วนของร่างกายแต่ทว่าในยามนี้ความรู้สึกแปลกใหม่ก็ก่อเกิดขึ้นมาในร่างกายของหญิงสาว“อ๊ะ พะ พอแล้ว” หญิงสาวร้องห้ามเมื่อรู้สึกเสียวซ่านขึ้นมา แต่ถึงยังไงเธอก็ไม่อยากให้อีกฝ่ายกระทำกับเธออย่างนี้อยู่ดี“แน่ใจนะว่าให้ฉันพอ เธอรัดฉันแน่นขนาดนี้ เธอจะให้ฉันพอจริงดิ” มังกรเผยแววตาเจ้าเล่ห์ออกมา เมื่อเห็นว่าร่างกายของหญิงสาวเริ่มตอบสนองเขาแล้วเมื่อช่อฟ้าได้ยินคำพูดของชายหนุ่ม เธอก็เม้มริมฝีปากเข้าหากันแน่น รู้สึกไม่พอใจกับการกระทำของเพื่อนพี่ชายคนนี้เลย ที่ผ่านมาเวลาเจอหน้าผู้ชายคนนี้เธอไม

ตอนที่4 คนที่สำคัญกว่า"เธอคิดว่าฉันแค่ขู่งั้นเหรอ" ช่อฟ้าที่ได้ยินคำพูดของมังกรที่เอ่ยออกมานั้นก็ถึงกับกลืนน้ำลายลงคอทันที สายตาคมเข้มที่จ้องมองมาที่เธอนั้นมันไม่ใช่แค่การขู่เลยแม้แต่น้อย แต่ทว่าช่อฟ้าก็ไม่อยากทำให้อีกฝ่ายรู้ว่าเธอกลัวเขา เธอไม่อยากให้เขาข่มเธอได้อีก คนตัวเล็กเลือกที่จะไม่ตอบ เธอรีบเดินกลับเข้าไปหาพี่ชายที่ในตอนนี้เมาได้ที่แล้วรวมถึงผู้ชายอีกสองคนที่อยู่ข้าง ๆ ด้วย เธอรีบนั่งลง เพียงไม่นานร่างสูงโปร่งของมังกรก็เดินเข้ามา สีหน้าของชายหนุ่มมีความไม่พอใจอย่างชัดเจน เขาไม่ชอบท่าทางดื้อรั้นของช่อฟ้า อยากจะกำราบให้เธออยู่หมัด ไม่กล้ามาอวดดีกับเขา แต่ในตอนนี้สิ่งที่เขาทำได้ก็คือการนั่งกัดฟันเพียงเท่านั้น"พี่ไม้ ช่อว่ากลับกันเถอะนะคะ พี่ไม้เมาแล้ว""ยังไม่เมาเลย พี่ขออยู่อีกสักพักนะ นี่ก็ยังไม่เที่ยงคืนเลยช่อ" พรุ่งนี้เป็นวันหยุดเขาจึงคิดว่าคงไม่เป็นไรถ้าหากจะดื่มต่ออีกสักนิด คนตัวเล็กได้ยินอย่างนั้นก็ไม่ได้พูดอะไร เธอพยักหน้าก่อนจะนั่งเงียบอยู่ข้างกายพี่ชายเหมือนเดิมในระหว่างที่พวกเขานั่งดื่มกันต่อ เสียงโทรศัพท์ของใครอีกคนก็ดังขึ้น มังกรที่กำลังยกแก้วน้ำสีอำพันขึ้นมาดื่มอ

ตอนที่6 คนสารเลวน้ำตาของหญิงสาวไหลออกมาอย่างหักห้ามไม่ได้ ในยามนี้เธอถูกอีกฝ่ายทำร้ายจิตใจอีกแล้ว ยิ่งอีกฝ่ายไม่สนใจในความรู้สึกของเธอมากเท่าไหร่ มันก็ยิ่งสร้างความเจ็บปวดให้กับเธอใบหน้าหล่อเหลาของมังกรเผยความพึงพอใจออกมา เขากระแทกกระทั้นเข้าหาคนตัวเล็กอย่างเอาแต่ใจ ความคับแน่นมันทำให้ชายหนุ่มครางต่ำออกมาอย่างหักห้ามไม่ได้ มังกรโน้มใบหน้าลงไปหาหมายจะจูบริมฝีปากอวบอิ่มของช่อฟ้าที่กำลังเม้มริมฝีปากเอาไว้แน่น แต่พอเธอเห็นว่าเขาจะทำอะไร หญิงสาวก็รีบหันหน้าหนีทันที การกระทำของเธอมันสร้างความขุ่นมัวในใจให้กับมังกรไม่น้อย"เหอะ หลบงั้นเหรอ" เขากัดฟันกรอดเอ่ยถามออกไป หญิงสาวไม่ยอมตอบ เธอแทบไม่อยากมองหน้าของผู้ชายคนนี้เลยสักนิด รู้สึกรังเกียจทุกอย่างที่เขาทำเอาไว้กับเธอปัก! ปัก! ปัก!"อ๊ะ เจ็บ!" ช่อฟ้าเบิกตาโพลงกว้างขึ้น เมื่อจู่ ๆ คนตัวสูงก็ถอดถอนความเป็นชายออกจากช่องทางรักของเธอ ก่อนที่เขาจะกระแทกเข้ามาอีกรอบอย่างรุนแรงพร้อมกับเน้นย้ำจนเธอเจ็บ"อย่าอวดเก่ง!" มังกรพูดบอก พร้อมกับโน้มใบหน้าลงไปหาคนตัวเล็กอีกครั้ง เขากดบดขยี้ริมฝีปากอวบอิ่มอย่างรุนแรง เธอไม่ยอมเปิดปากนั่นก็ยิ่งทำให้คนตัวสูงก

ตอนที่8 ปีนบ้านเสียงถอนหายใจของไม้ดังออกมา เมื่อได้ยินเรื่องราวที่น้องสาวอยากจะออกไปอยู่กับเพื่อน ถึงอย่างไรเขาก็อดไม่ได้ที่จะไม่เป็นห่วงอยู่ดี แต่เรื่องนี้เขาเองก็ไม่มีสิทธิ์ตัดสินใจแทนพ่อแม่ ยังไงก็ต้องให้พวกท่านอนุญาตก่อน"เอาเถอะ แม่ไม่ได้ขัดข้องนะ ถ้าช่อจะออกไปอยู่กับเพื่อน แม่เข้าใจว่าลูกเรียนหนักแล้วไหนจะเดินทางอีก ไม่มีไม้ไปรับไม่ส่งเหมือนทุกครั้งแม่รู้ว่าช่ออาจจะเหนื่อย""พี่ฝึกงานอีกไม่นานก็ว่างแล้วนะช่อ ไปรับไปส่งช่อได้เหมือนเดิมแน่นอน""พี่ไม้ขา เดี๋ยวพี่ก็ต้องทำงาน ช่อไม่อยากให้พี่เป็นห่วงช่อจนไม่ได้ใช้ชีวิตของตัวเอง" มันก็ถูกอย่างที่ช่อฟ้าว่าไว้นั่นแหละ ฝึกงานจบเขาก็ต้องหางานทำ แต่ด้วยความเป็นห่วงในตัวของน้องสาว มันทำให้เขาพูดอะไรออกไปไม่ได้คิดหน้าคิดหลังเลย"เอาเถอะ ๆ พ่อรู้ว่าไม้เป็นห่วงน้องมาก แต่จากที่ฟัง ๆ ดูมันก็ดีนะที่น้องจะไปอยู่กับเพื่อน ไม่ต้องเหนื่อยจากการเดินทาง ถึงบ้านเราจะอยู่ในเมืองแต่ก็ไม่ใช่เมืองจ๋าอะไร การเดินทางจากที่นี่ไปมหาวิทยาลัยก็หลายกิโล น้องอยากไปอยู่ข้างนอกก็ให้น้องไปเถอะ" เมื่อได้ยินบิดากล่าวออกมาอย่างนี้ หญิงสาวก็รู้สึกดีใจไม่น้อย"จริงนะคะพ