All Chapters of เมียวิศวะ: Chapter 31 - Chapter 40

EP.31เราใช้เวลาเดินทางมาโรงพยาบาลเพียงสิบกว่านาทีเท่านั้นเพราะโรงพยาบาลอยู่ใกล้กับมหาวิทยาลัยและคอนโดที่พักอาศัยอยู่ เฮียเดินจับมือฉันมาตลอดทาง ไม่รู้ว่าตอนนี้ฉันควรรู้สึกยังไงดีแต่คงต้องคิดซะว่าเพลงเป็นเพื่อนในสาขาคนหนึ่งมันคงจะไม่ทำให้ฉันคิดฟุ้งซ่านนัก"..." ขณะที่กำลังเดินไปตามทางเพื่อไปยังห้องที่เพลงพักอยู่นั้นสายตาของฉันก็แอบเห็นใครบางคนที่กำลังรีบร้อนเดินไปอีกทาง ฉันจำเธอคนนั้นได้แม่นและไม่ผิดแน่ยัยนั่นเป็นเพื่อนสาวคนสนิทของยัยเพลง!"เมื่อกี้เฮียโทรหาใครให้มาอยู่กับเพลงเหรอ" ฉันถามเฮียขณะที่สายตามองแผ่นหลังของผู้หญิงคนดังกล่าวกำลังหายลับไปตรงบันไดหนีไฟ"เพื่อนเพลงชื่ออะไรจำไม่ได้ เป็นเบอร์ที่โทรหาตอนกลางวัน" เฮียบอกแล้วกระชับมือจับแน่นขึ้น "มีอะไรหรือเปล่า""เปล่า พอดีชาเพิ่งเห็นเธอเดินไปทางนั้น""..." เฮียเต้ขมวดคิ้วเข้มเข้าหากันแล้วมองไปทาบที่ฉันชี้แต่ตอนนี้มันไม่มีใครอยู่แล้วแม้แต่เงา "ตาฝาดหรือเปล่า ยัยนั่นบอกว่าอยู่บ้านนะ""ออ ค่ะ สงสัยชาจะตาฝาด"พูดไปก็เท่านั้น ในเมื่อเฮียไม่ได้เห็นกับฉัน เผลอๆอาจจะคิดว่าสร้างเรื่องใส่ร้ายเพลงอีก ภาพลักษณ์ของฉันมันดูไม่ค่อยดีในสายตาเฮี

EP.33ฉันยังคงปรนเปรอเฮียด้วยมือเล็กๆแต่สร้างเสียงครางทรมานของเฮียจนมันดังทั่วห้องน้ำ ใบหน้าหล่อเหลาบิดเบี้ยวแต่กลับร้องขอให้ฉันเร่งจังหวะเร็วขึ้นกว่าเดิม"เฮียไม่ไหวแล้ว..." เฮียเต้จับข้อมือของฉันแล้วดึงออกจากแก่นกายใหญ่ เลื่อนมืออีกข้างที่ยังว่างอยู่มาลูบไล้ทั่วเรียวขาขาวเนียนก่อนจะหยุดอยู่ตรงเนินเนื้อนุ่มนิ่มที่อยู่ใต้น้ำในอ่างเดียวกันนิ้วกลางเรียวยาวกรีดกรายไปตามกึ่งกลางกลีบดอกไม้ บดคลึงที่ปุ่มกระสันจนฉันต้องกัดปากร้องครางเสียวซ่าน "ฮะ...เฮียเต้ ตรงนั้นชาเสียวค่ะ""เฮียรู้..." น้ำเสียงแผ่วเบาหยอกเย้าข้างหูซ้ายแต่นิ้วร้ายยังคงขยี้เบาๆบนเนินเนื้อนุ่มจนเรียกเสียงครางของฉันออกมาดังทั่วห้องน้ำ หัวใจดวงเล็กๆกำลังเต้นแรงและไม่มีจังหวะที่แน่นอนเอาซะเลย"อ๊ะ อ๊า...เฮีย" นิ้วกลางเลื่อนเข้าไปภายในช่องทางรักคับแคบเพราะมีน้ำหล่อลื่นและน้ำในอ่างนำทางมันจึงทำให้แทรกเข้าไปอย่าง่ายดาย แต่ความเสียวซ่ายภายในร่างกายไม่ได้น้อยลงสักนิดเดียวฉันบิดสะโพกไปมาเมื่อนิ้วนั้นเริ่มขยับเข้าออกภายในร่องสวาทด้วยจังหวะถี่ยิบ ก่อนที่เฮียจะแทรกนิ้วนางเข้ามาอีกนิ้วและขยับปลายนิ้วอยู่ภายในกายที่ขมิบตอดรัดด้วยอารมณ์ปร

EP.35พอฝ่ามือของฉันฟาดลงไปบนหน้าเฮียจนอีกฝ่ายถึงกับหันไปอีกทาง เขาก็ยกมือขึ้นมาลูบตรงแก้มแล้วค่อยๆหันมามองพร้อมกับขมวดคิ้วเข้าหากันจนยุ่ง"พูดเรื่องอะไรวะชา หรือเจอยัยนั่นมา มันไม่มีอะไรเลยนะอย่าเข้าใจผิดดิ" เขาเอ่ยชื่อผู้หญิงคนนั้นขึ้นมาทั้งที่ฉันยังไม่ได้เอ่ยถึง นั่นก็มีมูลความจริงอยู่เกินครึ่งแล้วน้ำตาของฉันที่รื้นขึ้นเริ่มเออล่นไหลลงอาบแก้ม ความเจ็บแทรกผ่านกลางใจจนมันจุกอกและแทบทำเราหายใจไม่ออก ฉันเดินไปหยิบวัตถุชิ้นนั้นขึ้นมาก่อนขว้างมันไปโดนหน้าเขาอีกรอบ พร้อมกับตะโกนใส่ด้วยน้ำเสียงสั่นปนสะอื้น "ไม่มีอะไร แล้วนี่ล่ะมันคืออะไร!""..." คนตรงหน้าขมวดคิ้วเข้าหากันแน่นกว่าเดิมก้มมองดูสิ่งที่ตกอยู่บนพื้น "ไม่ใช่ของเฮีย ยัยนั่นมาหาก็จริง บอกว่ามีเรื่องจะคุย มันไม่ถึงห้านาทีด้วยซ้ำแล้วก็กลับไป"บอกตามตรงว่ามันเป็นเหตุผลที่ฟังไม่ขึ้นเลยแม้แต่นิดเดียว ทั้งที่ทุกสิ่งทุกอย่างมันชัดเจนจนหาข้ออ้างไม่ได้ ทั้งซองถุงยางที่ถูกใช้ไปแล้ว รอยที่ตัวยัยเพลง เสื้อผ้าที่ยับจนฉันมองแวบเดียวก็รู้ว่าโดนอะไรมาแบบนั้น"เราเลิกกันเถอะ หย่ากันเถอะ..." ฉันไม่อยากฟังคำแก้ตัวจากปากเฮียอีกแล้ว "นี่เป็นการขอครั้

EP.37Bai-cha talks.ลุงหมอบอกว่าฉันตั้งครรภ์ได้หกถึงเจ็ดสัปดาห์แล้ว และสาเหตุการแท้งคงมาจากหลายปัจจัยเพราะก่อนหน้านี้มันเป็นช่วงอ่านหนังสือสอบต้องนอนดึกหลายวันจนไม่ได้พักผ่อนตอนที่ไปค่ายฉันก็ยังไปยกของหนักช่วยพี่ๆอีกเลยทำให้เกิดเรื่องแบบนี้ขึ้น หมอบอกว่าโชคดีที่แท้งครบ ซึ่งเป็นการแท้งแบบมีถุงน้ำคร่ำ รกและตัวของเด็กออกมาจึงไม่ต้องขูดมดลูก อาการปวดท้องที่เป็นอยู่นี้ก็จะค่อยๆทุเลาลงภายในหนึ่งอาทิตย์ก่อนหน้านี้ฉันเองก็ยุ่งจนไม่เคยได้สังเกตความผิดปกติของตัวเองเลยด้วย มารู้อีกทีก็ตอนที่ต้องสูญเสียชีวิตที่ตัวเองเป็นคนสร้างขึ้นแล้ว ถึงมันจะเกิดจากความไม่ตั้งใจแต่สัญญาณของคนเป็นแม่ยังไงมันก็รู้สึกแย่อย่างแสนสาหัส"ยังเจ็บอยู่ไหม" เฮียที่อยู่ในห้องกับฉันยังคงย้ำคำถามเดิม ๆ แบบนี้เป็นสิบกว่าครั้งไม่รู้ว่าเป็นห่วงหรือรู้สึกผิด"..." เคยคิดนะว่าการถูกเฮียเต้ไม่รักมันคือเรื่องที่เจ็บปวดที่สุดในชีวิต แต่ฉันเพิ่งมารู้วันนี้ว่านั่นมันแค่ความเจ็บปวดแบบเด็กๆคิดกันเท่านั้นเพราะตอนนี้ฉันไม่ใช่เด็กแล้ว และการเป็นผู้ใหญ่มันมีเรื่องให้เจ็บปวดกว่านั้นอีกเป็นร้อยเท่าเจ็บทั้งตัวและหัวใจอย่างตอนนี้ นี่คือบ

EP.39ตอนนี้ผมรู้แล้วว่าตัวเองได้ทำอะไรพลาดไป ตอนที่ผมรอฟังคำอวยพรจากใบชาถึงได้รู้ว่าเธอเองก็คงจะรอฟังคำบอกรักจากผมเช่นกัน หวังว่าตอนนี้ชายังอยากจะได้ยินคำนั้นจากเฮียอยู่นะ ผมตั้งท่าจะโทรไปหาเธอทันที ถึงค่าโทรจะแสนแพงแต่เฮียก็ยอมเสียถ้าได้คุยกับชา นาทีเป็นหมื่นก็ยอมคิดแล้วก็เขินเลย...'ไม่ต้องโทรมานะ ชามาเรียนภาษาเลิกสองทุ่ม'แล้วความสุขที่ส่องสว่างของผมก็ถูกหรี่ไฟลงเมื่อเธอส่งข้อความมาอีกรอบ "โอ้โห่ อารมณ์มึงขึ้นลงยิ่งกว่าหุ้นอีกนะ" รอยยิ้มที่เกิดขึ้นมาบนใบหน้าแบบไม่ได้ตั้งใจของผมต้องหุบลงเมื่อเสียงของไอ้คิวดังขึ้นพร้อมกับข้อความของใบชาHongtae: งั้นอีกสองชั่วโมงเฮียโทรหานะไม่เป็นไร รอได้อยู่แล้ว นี่ก็รอมาตั้งร้อยแปดสิบห้าวันแค่อีกสองชั่วโมงเองที่จะได้ฟังเสียงในรอบสิบวันจะเป็นอะไรไป"กูกลับนะ มึงเคลียบิลจ่ายเลยแล้วบอกกูในไลน์" ว่าแล้วผมก็ยัดโทรศัพท์มือถือลงกระเป๋ากางเกงหยิบของขวัญจากเมียขึ้นมาถือไว้อย่างหวงแหน เฮียจะใส่มันทุกวันเลย ถ้ากางเกงบ็อกเซอร์มันมีช่องให้ใส่เข็มขัดเฮียก็จะใส่ตอนนอนด้วย เสียดายที่มันไม่มี"เดี๋ยว" เสียงของไอ้นธีร้องท้วงทำให้ผมต้องหันหลังกลับไปมองอีกครั้งแ