Lahat ng Kabanata ng เล่ห์รักมาเฟียร้ายกับแมวน้อยของเขา: Kabanata 1 - Kabanata 10

สาวน้อยผมบลอนดกก้าวออกจากร้านอาหารหลังจากจบกะดึกอย่างเหนื่อยล้า สายลมเย็นยามค่ำคืนกระทบใบหน้า ทำให้เธอต้องกระชับเสื้อแจ็คเก็ตที่เก่าแล้วเข้ากับตัว ผมสีบลอนด์ยาวสลวยของเธอถูกลมพัดจนปลิวไปตามจังหวะที่เธอก้าวเดินร่างเล็กของเธอเดินผ่านตรอกเล็กๆ ความมืดมิดที่เธอคุ้นเคยเพราะเป็นเส้นทางลัดกลับที่พักที่ใช้ประจำ แต่คืนนี้กลับรู้สึกต่างออกไป ความอ่อนล้าจากการทำงานทำให้เธอรู้สึกว่าระยะทางยิ่งยาวไกลกว่าที่เคยสายตาของอลิซยังคงมองไปข้างหน้า แต่เมื่อเธอเดินผ่านหัวมุมตึก เงาร่างของชายกลุ่มหนึ่งโผล่ขึ้นขวางทางโดยไม่ทันตั้งตัว สี่คน… มากกว่าที่เธอจะรับมือไหว ดวงตาของพวกเขาเต็มไปด้วยความมุ่งร้าย หนึ่งในนั้นยิ้มเยาะอย่างไม่หวังดี "กลับบ้านคนเดียวเหรอสาวน้อย?" เสียงของมันฟังดูหยามเหยียด อลิซกัดฟันแน่น หัวใจเต้นรัวขึ้น สัญชาตญาณบอกให้เธอเตรียมพร้อม แม้ร่างกายของเธอจะเหนื่อยล้า แต่สมองยังคงสั่งการให้เธอต่อสู้อลิซถอยหลังหนึ่งก้าว จับจ้องพวกมันด้วยความระมัดระวังเธอเคยเรียนศิลปะป้องกันตัวมาก่อน และรู้ดีว่าต้องทำอย่างไรเมื่อตกอยู่ในสถานการณ์เช่นนี้ ชายคนหนึ่งพุ่งเข้ามา เธอหลบได้อย่างหวุดหวิด ใช้ข้อศอกกระแท

อลิซกัดริมฝีปาก และหันมองไปทางอื่นด้วยความเขินอาย “ฉ...ฉันไม่ได้คาดหวังอะไรซักหน่อย” ถึงเธอจะทำปากแข็ง แต่เธอรู้สึกหวั่นไหวกับรูปร่างของชายหนุ่มจริงๆเสียงหัวเราะอันทุ้มต่ำก้องในลำคอของเขา “ปากไม่ตรงกับใจ...”เอเดรียนขยับเข้าใกล้ลูกแมวน้อยของเขามากขึ้น เขาจับชายเสื้อของเธอและดึงมันขึ้นให้มันหลุดพ้นจากตัวของเธอ อลิซตัวสั่นเทาไปทั้งตัวเมื่อนิ้วของเขาสัมผัสผิวหนังของเธอ ทิ้งร่องรอยความร้อนเอาไว้เขาจูบเธออีกครั้ง คราวนี้เต็มไปด้วยความต้องการ และเธอก็ตอบสนองอย่างกระตือรือร้น มือของเธอสางเข้าไปในเส้นผมสีเงินของเขามือของเอเดรียนเลื่อนต่ำลง ปลดกระดุมกางเกงยีนส์ของเธอและลูบไล้ไปตามขาเรียวขาสวย เขาอุ้มเธอขึ้นอย่างง่ายดาย วางเธอลงบนเตียงและถอดเสื้อผ้าที่เหลือของเธอออกอลิซจ้องมองเขาด้วยใจที่เต้นแรง ขณะที่เขาถอดกางเกงออก ร่างกายของเขายืนหยัดอย่างภาคภูมิใจในรูปร่างของตัวเองเธอรู้สึกถึงส่วนผสมของความกลัวและความตื่นเต้น เอเดรียนปีนขึ้นบนเตียง ดวงตาของเขาจ้องมองเธอราวกับจะกลืนกิน “เธอพร้อมหรือยังอลิซ?” เขาถามด้วยน้ำเสียงแหบพร่าด้วยความปรารถนาอลิซกลืนน้ำลาย รู้สึกถึงความร้อนระอุแผ่ซ่านไปทั่ว

"อ...เอเดรียน..." อลิซเอ่ยด้วยน้ำเสียงสั่นเครือ ดวงตากลมโตของเธอเบิกกว้างด้วยความหวาดกลัว "มันไม่มีทางเข้าไปได้หรอกค่ะ...มันใหญ่เกินไป!" เธอพยายามห้ามปรามเขาอย่างสุดแรงเกิด กลัวว่าเขาจะทำสิ่งที่เขาคิดไว้เอเดรียนหัวเราะในลำคอกับท่าทีของเธอ เสียงทุ้มลึกจนทำให้เธอรู้สึกเสียวสันหลังวาบ ถึงแม้ว่าเสียงหัวเราะนั้นจะเหมือนว่าเขาอารมณ์ดี แต่ดวงตาของเขากลับแฝงไปด้วยความอันตราย เห็นได้ชัดว่าเขากำลังสนุกกับความกลัวของเธอโดยที่ไม่พูดอะไรสักคำ เอเดรียนก็อุ้มเธอขึ้นมาในอ้อมแขน ร่างกายอันบอบบางของเธอดูราวกับไร้น้ำหนักในอ้อมแขนของเขา"เธอคิดว่าอย่างนั้นเหรอ...ลูกแมวตัวน้อยของฉัน?" เขาเอ่ยด้วยน้ำเสียงหยอกล้อ รอยยิ้มชั่วร้ายปรากฏบนใบหน้า "มาดูกันดีกว่าว่ามันจะเข้าไปได้หรือเปล่า"เขาอุ้มเธอเดินไปที่เตียง วางเธอลงบนที่นอนอย่างอ่อนโยน สายตาของเขาจับจ้องมองเธอไม่วางตา หัวใจของอลิซเต้นรัวด้วยความตื่นเต้นและหวาดกลัวปะปนกันไป เธอพยายามดิ้นรนถอยห่าง แต่เอเดรียนรวดเร็วเกินไป เขาคว้าแขนเธอไว้แล้วดึงมาจุมพิตอย่างนุ่มนวล“ผ่อนคลายเถอะ อลิซ” เขากระซิบ ริมฝีปากของเขาแนบชิดใบหูของเธอ “ฉันสัญญาว่าจะไม่ทำให้

เอเดรียนถอยกลับเล็กน้อย มองลงมาที่เธอด้วยรอยยิ้มอย่างพึงพอใจ “เห็นไหม ฉันบอกเธอแล้ว” เขาพูดด้วยน้ำเสียงกระเส่าแหบพร่า “ฉันบอกเธอแล้วว่าเธอจะชอบมัน”อลิซจ้องมองเขาอย่างดื้อรั้นทั้งที่ร่างกายของเธอยังคงสั่นเทาจากการถึงจุดสุดยอด เธอเกลียดที่เขาพูดถูก เขาทำให้เธอรู้สึกดีมาก เธอไม่สามารถปฏิเสธความจริงได้ แม้แต่กับตัวเธอเองด้วยเอเดรียนขยับสะโพกเร็วขึ้นเรื่อยๆ เขาโน้มลงมาประทับจูบแมวน้อยที่หอบครางอยู่ ริมฝีปากของเขาเรียกร้องและครอบครอง อลิซตอบสนองเขาอย่างไม่รู้ตัว เธอจมดิ่งสู่วังวนแห่งความปรารถนา คิดอะไรไม่ออก รู้สึกได้เพียงความเร่าร้อนที่โถมเข้าใส่เท่านั้นเมื่อเอเดรียนพาพวกเขาทั้งคู่เข้าใกล้จุดสุดยอดอีกครั้ง อลิซอดสงสัยไม่ได้ว่าเธอกำลังเผชิญอะไรอยู่ เธอไม่เคยพบเจอใครที่เหมือนเขา ไม่เคยสัมผัสประสบการณ์แบบนี้ มันช่างน่าตื่นเต้นและน่ากลัวในเวลาเดียวกัน และเธอก็รู้ดีว่า ชีวิตของเธอจะไม่มีวันเหมือนเดิมอีกต่อไปเอเดรียนยังคงขยับสะโพกเข้าออกอย่างไม่หยุด ท่อนเนื้อแข็งร้อนกระแทกเข้าถึงจุดที่อ่อนไหวที่สุดของอลิซ ร่างกายของ อลิซสัมผัสถึงความสุขที่ท่วมท้น จิตใจของเธอเต็มไปด้วยความรู้สึกที่รุนแรง เธอ

ดวงตาของเอเดรียนเป็นประกายด้วยความสนุกสนาน “รับผิดชอบ? เธอสู้กับนักเลงตั้งหลายคนได้ แต่โดนทำแค่นี้ก็เดินไม่ไหวแล้วเหรอ?” เอเดรียนจงใจยั่งยุเธอ เขาโน้มตัวเข้ามาใกล้มากขึ้น “อีกอย่าง...เมื่อคืนเธอก็ขยับสะโพกรับฉันเองด้วยแท้ๆ....”ใบหน้าของเธอเปลี่ยนเป็นสีแดงเข้มยิ่งขึ้น และเธอก็ไม่สามารถหาเถียงเขากลับได้ คำพูดของเอเดรียนจี้ใจดำของเธอเข้าอย่างจัง อลิซได้แต่ฟึดฟัดหันหน้าไปทางอื่นแก้เก้อเมื่อเห็นปฏิกิริยาของเธอ สีหน้าของเอเดรียนก็อ่อนลงด้วยความเอ็นดู เขาลุกขึ้นและอุ้มเธอเข้ามาไว้ในอ้อมแขน ก่อนที่จะอุ้มเธอไปห้องน้ำ “มาทำความสะอาดกันเถอะ” เขาเอ่ยโดยที่ไม่สนใจการต่อต้านที่อ่อนแอของเธออลิซทุบตีเขาด้วยหมัดของเธอด้วยความหมั่นไส้ แต่ความพยายามของเธอก็ไร้ประโยชน์กับร่างกายที่แข็งแกร่งของเขา "วางฉันลงเลยนะคะ!" เธอขู่ฟ่อๆเหมือนลูกแมวจริงๆ เอเดรียนหัวเราะเสียงต่ำในลำคอ เขาไม่สะทกสะท้านกับการต่อต้านของเธอ “ระวังนะ เดี๋ยวก็เจ็บมือหรอก” เขาพูดพลางยิ้มเยาะ และก็เป็นตามตามที่เขาพูด อลิซเองที่ลงเอยด้วยการทำร้ายมือของเธอเอง เพราะหน้าอกที่แข็งกระด้างของเขาเมื่อเข้าไปในห้องน้ำ เอเดรียนก็ค่อยๆวางเธอลงในอ