Semua Bab เมียตัวจริง: Bab 11 - Bab 20

กอหญ้านั่งคุยกับเพื่อนทางโทรศัพท์และรอเวลาที่สายฟ้าจะกลับมา เธอไม่รู้จะทำยังไงกับสร้อยข้อมือนี้ดีหรือจะบอกไปตามตรงว่าชู้ของเขามาอาละวาดที่นี่ หน้าที่โดนตบยังขึ้นรอยแดงอยู่เลย แขนที่มีรอยเล็บขูดก็ยังทิ้งรอยแผลไว้ ปัญหาหลักคือสร้อยสินะ คงต้องส่งร้านให้ซ่อมแล้ว ไม่กี่อึดใจสายฟ้าก็เปิดประตูเข้ามาด้วยใบหน้ายิ้มแย้ม พร้อมกับชูถุงอาหารด้วยใบหน้าขี้เล่นของเขา “กลับมาแล้วครับ ซื้อข้าวหน้าเป็ดมาฝาก มีเค้กด้วยน๊า คนดีกินอะไรไปหรือยัง” “ยังเลยค่ะ เฮียเหนื่อยไหมคะ” “ไม่เหนื่อยครับ ขอหอมแก้มหน่อย” สายฟ้าโน้มหน้าลงหอมแก้มหญิงสาวตรงหน้าด้วยความรัก “กินข้าวเลยไหมเฮีย” เขาพยักหน้ารับพร้อมกับรับแก้วน้ำมาดื่ม “หนูกินกับเฮียนะครับ” สายฟ้ามองกอหญ้าด้วยความไม่สบายใจ วันนี้ทำไมน้องไม่พูดเยอะเท่าที่ควร เกิดอะไรขึ้นหรือเปล่าในตอนที่เขาไม่อยู่ กอหญ้าเอาอาหารใส่จานและยกมาวางตรงหน้าชายหนุ่ม ทั้งสองคนกินข้าวกันไปเงียบ ๆ สายฟ้าเห็นข้อมือว่างเปล่าก็อดจะถามไม่ได้ “หนูสร้อยข้อมือไปไหน ทำไมหนูไม่ใส่” กอหญ้าก้มหน้าก้มตาก

สายฟ้ารีบวิ่งเข้าไปในร้านอาหารอย่างรวดเร็ว ก่อนหน้านี้เขาให้คนตรวจสอบเรื่องที่เกิดขึ้น ทำให้ในตอนนี้จิตใจเขาไม่สงบ ความกลัวเริ่มเกาะกินเขาทีละนิด กลัวว่าจะสูญเสียบางสิ่งบางอย่างไป เขารีบวิ่งมาเจอลูกน้องตนเอง ก่อนที่พวกเขาจะพาไปยังห้องหนึ่งที่ถูกล็อกกุญแจจากด้านนอก เสียงสบถหลุดออกมาจนลูกน้องต้องรีบพังประตู ปัง!!! “ไอ้เหนือ ไอ้น้องเวร!” สายฟ้ารีบเข้ามากระชากร่างน้องชายออกไป ก่อนจะคว้าผ้าห่มมาคลุมกายแฟนสาวของเขา ยิ่งเห็นใบหน้าหวานที่เต็มไปด้วยน้ำตา ริมฝีปากแตกจนห้อเลือด ร่องรอยจากการทำรักที่รุนแรนไร้ซึ่งความทะนุถนอมทำให้เลือดขึ้นหน้า เขาหันไปมองน้องชายที่เริ่มมีสติ สองเท้าก้าวยาวและเตะไปที่ใบหน้าเย็นชานั้นอย่างแรง ก่อนจะกระโจนเสยหมัดใส่ใบหน้านั้นเป็นว่าเล่น “โอ๊ย! พี่สาย พี่หยุดก่อน” เหนือฟ้าปัดป้องหมัดหนักของพี่ชายเป็นพัลวัน ใบหน้าของเขาเต็มไปด้วยรอยเลือดจากฝ่าเท้าและหมัดของพี่ชาย “เจ็บ? มึงเจ็บได้เท่ากูไหม ไอ้น้องเวร! มึงมานี่ มาดูสิ่งที่มึงทำ” สายฟ้ากระชากผมน้องชายที่ตัวเปล่าเปลือยและโยนลงเตียงจนหน้าเกือบคะมำไปโดนหญิง

เหนือฟ้าก้าวเท้าเข้ามาในงานวันเกิดของเมียแต่งในนามที่จะเป็นอดีตในไม่กี่นาทีนี้พร้อมกับทนายประจำตระกูลและบอดี้การ์ดอีกสี่คน เขากวาดสายตามองไปทั่วงานและยกยิ้มอย่างนึกสนุก ผู้คนในงานยิ้มหน้าระรื่นตบเท้าอวยพรเจ้าของวันเกิดอย่างไม่ขาดสาย เหนือฟ้ามองไปยังหญิงสาวที่ระบายยิ้มทั่วใบหน้า ชุดเดรสสีชมพูขับผิวขาวให้สว่างมากขึ้น ไหนจะเครื่องประดับราคาแพงที่สวมใส่บนคอระหงทำให้ออร่าผู้ดีจับอยู่บนตัวหญิงสาวคนนั้นจนทำเอาผู้คนรอบกายอิจฉาตาร้อน เสียงประกาศจากพิธีกรบนเวทีทำให้ทุกสายตาพุ่งเป้าไปบนเวที ร่างของชายวัยกลางคนและภรรยากับลูกสาวยืนตระหง่านบนเวที ก่อนที่คนเป็นบิดาจะเอ่ยคำพูดออกมาผ่านไมโครโฟน “ขอบคุณทุกท่านที่มาร่วมงานวันเกิดของผมในวันนี้ ผมมีเรื่องยินดีที่จะประกาศหลายเรื่อง อย่างแรกตอนนี้น้ำพราวลูกสาวของผมกำลังจะเป็นแม่คน” น้ำพราวยิ้มหวานให้กับคำพูดของคนเป็นพ่อ ทำให้ทุกคนกล่าวคำอวยพรไม่ขาด “เรื่องที่สอง บริษัทของผมกับบริษัทของคุณสายฟ้าเราจะร่วมสร้างห้างสรรพสินค้าด้วยที่ดินที่คุณสายฟ้าเป็นฝ่ายครอบครอง เพื่อเป็นการรับขวัญหลานที่กำลังจะเกิดมา”

“ไม่นะ ไม่ ไม่พร้อม” กอหญ้าดิ้นพล่านเมือเห็นท่อนลำที่มันใหญ่พอ ๆ กับของผัวคนแรก ทำให้เธอเกิดนึกภาพของคืนนั้นขึ้นมา เหนือฟ้ามองหน้าพี่ชายด้วยความกังวล เขาทำอะไรไม่ถูก อยากก็อยากทำแต่ความเป็นห่วงมีมากกว่า ครั้งแรกของเขากับน้องดันมีแต่ความรุนแรงจะไม่ประทับใจก็ไม่แปลก สายฟ้าที่เห็นความกังวลของน้องชายและความกลัวของเมีย เลยส่งสายตาให้น้องชายออกไปนอกห้องก่อน เหนือฟ้าลุกออกไปด้วยท่าทางที่เสียใจ เพราะรู้ความผิดของตัวเองดี “เฮียย..หนูไม่ได้ตั้งใจ หนูคิดว่าหนูยอมรับได้แล้ว แต่พอเห็นตรงนั้นของพี่เหนือมันก็เกิดภาพในคืนนั้นขึ้นมาเลย” “เฮียเข้าใจไม่ต้องคิดมากนะ แค่เปิดใจปล่อยใจตามสบาย ถ้ายังไม่พร้อมก็ยังไม่ต้องให้มันเข้ามา ดีไหม หรือจะให้เฮียไล่มันกลับไป” กอหญ้าส่ายหน้าและกอดสายฟ้าแน่น สายฟ้ายกยิ้มเจ้าเล่ห์ ในใจตื่นเต้นจนอยากจะตะโกนออกมาอย่างน้อยคืนนี้ก็ไม่มีใครมาแบ่งเมียเขาไป ไว้พรุ่งนี้ละกันจะช่วยให้สมหวัง เขาพากอหญ้าไปอาบน้ำและเข้านอน ก็เมียไม่พร้อม ไม่ใช่ไม่เปิดทางสักหน่อย เช้

เหนือฟ้าวางกอหญ้านอนลงข้างกายสายฟ้า ทันทีที่ร่างบางนอนลงสายฟ้าก็พลิกตัวกอดอีกคนทันที ก่อนจะหอมแก้มซ้ายขวา สูดดมไปทุกส่วน “เกินไปนะคนเรา” “คนที่พูดต้องเป็นฉันหรือเปล่า บอกให้ทำให้เมียยอมรับไม่ใช่เอาจนหมดสภาพแบบนี้” “ให้ทำไงได้ ก็น่าฟัดขนาดนี้” “จริง!!” เหนือฟ้ากลอกตามองบนก่อนจะล้มตัวนอนลงเคียงข้างอีกฝั่ง มองหน้าพี่ชายที่คอยลูบไล้ใบหน้าเมียด้วยแววตาอ่อนโยน “พี่ พรุ่งนี้พาน้องไปจดทะเบียนสมรสกันไหม” “มึงโอเค?” “โอเคสิพี่ จดเสร็จก็ไปหาร้านอาหารอร่อย ๆ ฉลองกัน” “ตามนั้น นอนเถอะง่วงแล้ว” สายฟ้าปิดโคมไฟหัวเตียงและนอนหลับตา เหนือฟ้าก็เช่นกันทั้งสองคนนอนหลับตาพร้อมกับกอดร่างเล็กที่นุ่มนิ่มแล้วเข้าสู่ห้วงนิทรา 07:00 น. กอหญ้าตื่นมาพรร้อมกับความปวดเมื่อยไปทุกส่วน ร่างกายขยับลำบากจนต้องขยี้ตาให้มองเห็นอะไรมากขึ้น ไม่แปลกใจเลยที่รู้สึกทรมานเวลานอน ทั้งสองคนเล่นรัดเธอแน่นกลัวว่าเธอจะหายไปหรือไงนะ เมื่อสลัดทั้งสองคนพ้น ก็ลุกไปเข้าห้องน้ำก่อนจะเดิน