Semua Bab Marrying The Blind Master: Bab 21 - Bab 26

Kung sakaling si Denver nga ang may pakana niyon, hindi ko alam kung anong magagawa ko sa kaniya. He’d just prove me that rejecting him was a right choice, that I shouldn’t trust him in the first place. “Ate, tingin mo saan naglu-lunch si Jordan kapag nasa work siya?” I asked the mayordoma who was helping me prepare the lunch I was planning to give to my husband.“Hindi ko sigurado, pero baka sa labas. Sa mamahaling restaurant sa labas ng kumpanya o nagpapabili siya sa sekretarya niya.” Sagot ni ate. Tumango-tango naman ako.He must call himself lucky then. Ngayon, may asawa na siya na willing dalhan siya ng lunch. Homemade na with bonus pa ng pagmamahal.“Iyong sekretarya niya po ba… babae?” tanong ko habang ginagayat na ang sibuyas. “Oo…” she answered. Hindi na ako ulit umimik.Mariin ang titig ko sa sibuyas dahilan para mamula ang mga mata ko at palibutan ng mga luha. Suminghot ako, pinagpapatuloy pa rin ang paghihiwa kahit naluluha na. Nanatili sa isip ko ang nalaman.Jordan’s s

Sa huli, nanalo ang karupukan ko. Napilit ako ni Jordan na manatili sa opisina niya at sabay nalang kaming uuwi mamaya. He texted his butler that he’d just inform him when it’s our time to go home para masundo kami. “Ano namang gagawin ko dito?” nababagot kong tanong habang nililigpit ang pinagkainan niya, ibinalik ulit sa paper bag ang bento box na wala nang laman.“Feel free to roam around. Malawak ang VNV, bumalik ka nalang dito kapag nagsawa ka na.” Jordan said as he went back to his swivel chair. Kinuha niya ang telecom para tawagan ang kung sino. “Come back to my office, Ms. Lazaro. May ipapagawa ako sa ‘yo.” Then, he dropped it.Ms. Lazaro? Iyon ba ‘yung secretary niya?I shrugged that thought off. Gaya ng suggestion niya, nilisan ko pansamantala ang office niya para mag-ikot ikot sa loob ng gusali. At nasa kalagitnaan pa lamang ako ng paggagala, halos mahilo na ako sa lawak ng kumpanya. Narating ko na rin kahit ang pantry para sa mga empleyado, bawat makakasalalubong ko ay na

How come I didn’t hear his footsteps? At naiwan ko nga palang nakabukas ang pinto sa sobrang pagkataranta!“Who’s pregnant, wife?” Jordan repeated. Hinarap ko siyang tuluyan at agad pinutol ang tawag.“Ah, my friend! Right, ‘yung kaibigan ko feel niya buntis siya. Uh… nanghihingi sa akin ng advice.” Pagdadahilan ko. I think habang patagal, nasanay na rin ang dila ko na humabi ng mga salitang puro kasinungalingan.“How could she say so?” lumapit siya at umupo sa tabi ko. Phew! Muntik na ‘yon, ah.“Nabutas kasi condom nung boyfriend niya kaya… ayun.” Kinagat ko agad ang dila pagkatapos. Dios ko. Ano ba ‘tong pinagsasabi ko?“Well, that’s tough. But then, he should man up.” Komento ni Jordan na siyang ikinalingon ko.“Let’s say… kapag ikaw, pananagutan mo ba ako?” biglang lumabas sa bibig ko at huli na para mabawi ko pa. Ilang segundo ang lumipas bago ko narinig ang kanyang sagot.“What kind of question is that? Of course, I will take accountability. Ginawa natin pareho, eh. Ginusto pare