Semua Bab เมียขี้อ้อนของนายเลขา: Bab 21 - Bab 30

นิวเยียร์จูงมือเจ้าของวันเกิดเข้าไปนั่งเก้าอี้ประจำที่โต๊ะอาหาร จากนั้นก็รินไวน์ลงในแก้วทั้งสองใบแล้วยื่นให้กับคนตรงหน้าเพิร์ธยื่นมือออกมารับด้วยรอยยิ้ม แล้วชนกับแก้วของเธอจนเกิดเสียงกระทบเล็กน้อย“ไม่รู้ว่าวันเกิดปีก่อน ๆ พี่ฉลองกับใคร แต่ปีนี้และปีต่อไป หนูขอจองตัวนะคะ”“ครับ ต่อจากนี้พี่จะฉลองวันเกิดกับเราเพียงคนเดียว”“คืนนี้มาดื่มด้วยกันนะ”“ครับ”ว่าแล้วทั้งสองคนก็ยกแก้วไวน์จรดริมฝีปาก ดวงตาสองคู่สบตากันอย่างหวานหยดย้อย ก่อนจะกระดกน้ำไวน์สีแดงลงคอ ท่ามกลางแสงจากเชิงเทียนที่ตั้งวางตรงมุมโต๊ะ โดยที่ไฟในห้องได้ถูกปิดทั้งหมด“ลองชิมอาหารร้านนี้ดูนะคะ” เธอเอ่ยพลางบริการตักอาหารไปวางไว้บนจานของแฟนหนุ่ม พร้อมกับรอยยิ้มหวานละมุน“เป็นยังไงบ้างคะ หนูบอกให้ทางร้านทำแบบสุดฝีมือเพื่อคนพิเศษของหนูเลยนะ” เห็นแฟนหนุ่มตักอาหารเข้าปาก เธอก็ลุ้นไปด้วยว่ารสชาติจะถูกปากเขาหรือเปล่า“อร่อยครับ แต่…”“แต่อะไรเหรอคะ” คำว่าแต่ของเขามันช่างดูกำกวม หรือว่าอาหารร้านนี้จะไม่ค่อยถูกปาก“อร่อยน้อยกว่าคนตักให้”ประโยคของคนตรงหน้าทำหญิงสาวระบายยิ้มเขิน ความกังวลก่อนหน้ามลายหายไปจนสิ้น แสดงว่าเธอมีดีกว่าอาหารน

คืนวันคล้ายวันเกิดได้ผ่านพ้นไป เพิร์ธและนิวเยียร์ตื่นขึ้นมาในช่วงสายของวันในขณะที่นอนอยู่อ้อมกอดของกันและกันหญิงสาวเงยหน้าขึ้นมองใบหน้าหล่อที่จ้องลงมา ทั้งสองสบตากันอย่างไม่มีใครยอมใคร จนกระทั่งเสียงทุ้มเอ่ยขึ้นแผ่วเบา“ถ้ายังไม่เลิกจ้อง จะโดนพี่จับกินแล้วนะครับ”“คนบ้า หื่นไม่เลิกเลยนะคะ”“แม่กระต่ายน้อยของพี่สวยขนาดนี้ เป็นใครจะอดใจไหว” รอยยิ้มกริ่มประดับบนใบหน้าของแฟนหนุ่ม เห็นแล้วเธอก็ชักจะหมั่นไส้“หยุดเลยค่ะ ห้ามล้อ” คนบ้า กล้ามาล้อชุดแสนเซ็กซีของเธอได้อย่างไรกัน“ไม่ได้ล้อครับ พี่กำลังชม”ยิ่งเขาพูดเธอก็ยิ่งเขินจนหน้าแดง“พี่เพิร์ธอะ ขี้แกล้ง รู้ว่าหนูชอบเขินก็แกล้งแซวกันอยู่ได้”“แกล้งที่ไหนกันครับ พี่พูดความจริง แฟนพี่ทั้งสวย แถมยังเก่งทั้งเรื่องงานและเรื่องบนเตียง โอ๊ย…”เพิร์ธร้องเสียงหลงด้วยความเจ็บแปลบที่ต้นแขน เพราะถูกฝ่ามือเล็กของแฟนสาวตีเบา ๆ และถูกสายตามองค้อนจ้องขึ้นมา“พี่เพิร์ธอะ อย่าชมแบบนั้นสิคะ หนูเขินจะแย่แล้ว”เธอคลายรอยยิ้มที่กลั้นเอาไว้ออกมา ก่อนจะหลบสายตาแล้วเอาใบหน้าซุกที่แผงอกของแฟนหนุ่ม เรียวแขนก็กอดเขาไว้แน่นยอมรับว่าเธอเก่งอย่างที่เขาชม คนอะไรทั้งเก่

ขณะที่นิวเยียร์กำลังพักสายตาจากการทำงาน เปลี่ยนไปท่องโลกโซเชียลหาดูอะไรเรื่อยเปื่อย ก็สะดุดเข้ากับโปรไฟล์ของใครบางคนที่มากดหัวใจให้แฟนหนุ่มของเธอนิวเยียร์เลื่อนนิ้วเช็กแต่ละโพสต์ก็พบว่ากดหัวใจให้เฉพาะที่มีรูปของเพิร์ธคนเดียว แต่รูปคู่ของทั้งสองคนผู้หญิงคนนั้นกลับเลื่อนผ่าน“คิดจะเล่นสงครามประสาทกับฉันอย่างนั้นเหรอ ได้… มาดูกันว่าใครจะชนะ” นิวเยียร์เอ่ยกับคนที่อยู่ในโทรศัพท์มือถือเอ่ยจบเธอก็ค้นหารูปในแกลลอลี รูปที่ทั้งคู่ถ่ายด้วยกันแบบหวานแหวว แล้วกดโพสต์ลงไปพร้อมกับข้อความ‘ความรักที่มีแค่เรา มันดีต่อใจ (อีโมจิหัวใจสีแดง) ’และไม่ลืมที่จะแท็กชื่อของแฟนหนุ่ม“ชอบส่องแฟนชาวบ้านนักเหรอ จากนี้ฉันจะโพสต์ให้เห็นทุกวันเลย หึหึ”เพิร์ธเลิกงานกลับมาถึงห้องประมาณสิบแปดนาฬิกาสามสิบนาที ก็เห็นแฟนสาวกำลังทำอาหารอยู่ในครัว“กลับมาแล้วเหรอคะ หนูกำลังทำปีกไก่นิวออลีน กับแกงเขียวหวานไก่ พี่นั่งรอแป๊บนึงนะคะ” เธอละสายตาจากเมนูที่กำลังทำ หันไปเอ่ยกับแฟนหนุ่มด้วยรอยยิ้ม“ให้พี่ช่วยไหมครับ” เพิร์ธเดินเข้าไปสวมกอดเธอจากทางด้านหลัง มองสิ่งที่เธอกำลังทำ แอบเนียนหอมแก้มไปหนึ่งฟอด“ไม่เป็นไรค่ะ หนูอยากทำเอง”

หลายวันต่อมาเนื่องจากวันนี้เธอว่าง เลยแวะไปเมาท์มอยกับพรีมที่โรงพิมพ์ และตั้งใจโทรหาแฟนหนุ่มเพื่อจะชวนออกมากินข้าวมื้อกลางวันที่ร้านอาหารแถวบริษัทด้วยกัน“นานแล้วนะคะที่ไม่ได้กินข้าวเที่ยงด้วยกัน”นับตั้งแต่ผู้ช่วยเลขาที่ลาคลอดกลับมาทำงาน เธอก็ต้องกลับไปทำงานออกแบบที่คอนโด วันทำงานแบบนี้ทั้งคู่จึงไม่ได้กินข้าวด้วยกันอีก“ให้พี่แวะไปรับออกมากินข้าวด้วยกันแบบนี้ทุกวันดีไหมครับ”“เอาใจสุด ๆ แต่ไม่เป็นไรค่ะ ลำบากพี่เปล่า ๆ แยกกันกิน แยกกันทำงานของตัวเองดีแล้วค่ะ ยังไงก็ได้อยู่ด้วยกันทุกวัน”เธอไม่ใช่เด็กแล้วที่จะมางอแงให้เขาตามใจ เธอแยกแยะได้อันไหนเวลางาน เวลาส่วนตัว แม้ว่าเขาจะมีเวลาพักกลางวันแต่ก็ไม่ควรจะยึดเวลานั้นมาครอบครอง ปล่อยให้เขาได้มีเวลาว่างเป็นของตัวเองบ้าง จะได้ไม่รู้สึกอึดอัดที่คบกัน“ขอบคุณนะครับ”ความคิดของเธอโตเป็นผู้ใหญ่มาก ทุกวันนี้เขาไม่เคยลำบากใจเลยที่ต้องออกบ้านมาทำงาน และดีที่ปัจจุบันเขาได้ทำงานในตำแหน่งเลขาของประธานกรรมการบริหารอย่างธีร์ ถึงได้มีเวลาให้แฟนสาวทุกวันหลังเลิกงานและวันหยุด อาจจะมีบ้างนาน ๆ ครั้งที่ต้องไปกินเลี้ยงกับลูกค้า ติดตามธีร์ไปงานเลี้ยงกลางคืน

“พี่เพิร์ธจำได้ไหมคะ ว่าเมื่อก่อนพวกเราชอบมาแข่งโกคาร์ทกัน ข้างในมีสนามแข่งด้วยนะคะ เราไปลองแข่งกันสักรอบสองรอบไหมคะ”นั่งดื่มกันได้สักพัก ควีนก็หันไปเอ่ยกับอดีตคนรักที่นั่งอยู่คนสุดท้าย เพราะมีแฟนสาวของเขานั่งคั่นกลางอยู่“เลิกพูดถึงอดีตเถอะควีน เธอนัดแฟนของพี่ออกมา มีเรื่องอะไรจะพูดก็รีบพูดมาเถอะ” เพิร์ธเอ่ยน้ำเสียงเรียบ“อดีตของเรามันไม่น่าจดจำขนาดนั้นเลยเหรอคะ”“จะพูดให้ได้อะไรขึ้นมา ตอนนี้พี่เพิร์ธกำลังคบกับฉันอยู่” นิวเยียร์อดไม่ได้เลยรีบพูดแทรก“ฉันไม่ได้คุยกับเธอ” ควีนชักสีหน้าไม่พอใจตอบกลับ“แต่คุณเป็นคนนัดฉันมา”“ใช่ ฉันเป็นคนนัดเธอ แต่คนที่ฉันอยากเคลียร์คือพี่เพิร์ธ”สองสาวฟาดฟันกันด้วยสายตาอย่างไม่กระพริบ นิวเยียร์กำลังจ้องอีกฝ่ายที่กล้ามาหลอกใช้เธอเป็นสะพาน เพื่อหลอกล่อให้แฟนหนุ่มของเธอออกมาเจอ“พี่ไม่มีอะไรจะคุย เรากลับกันเถอะครับ”เพิร์ธเป็นคนตอบควีนแล้วก็ชวนแฟนสาวกลับ เพราะเห็นท่าแล้วทางนั้นคงไม่ได้นัดนิวเยียร์มาเคลียร์กัน แค่ต้องการนัดเขาออกมาเจอก็เท่านั้นเพิร์ธจับมือแฟนสาวแล้วพากันออกไปที่ลานจอดรถ ดีกว่ามาเสียเวลาให้ควีนปั่นหัวเล่น เขารู้ว่าควีนเป็นคนชอบเอาชนะ ไม่เค