Semua Bab หวนคืนอีกคราข้าขอทวงคืน: Bab 21 - Bab 30

บทที่ 22 รอไม่ไหวฝั่งด้านหย่วนจื่อ เขาได้เดินทางมาวังหลวงพร้อมกับท่านใต้เท้าโม่อี้ฟางนำหลักฐานทุกอย่างที่มีเข้าพบฝ่าบาทการเดินทางนั้นยากแสนเข็นเพราะหิมะตกโปรยปรายไม่หยุดย่อน แต่จะให้หย่วนจื่อรอคอยก็เกรงว่าท่านใต้เท้ามู่จะไหวตัวทัน"ทูลฝ่าบาทกระหม่อมได้ทำตามคำสั่งฝ่าบาทเสร็จสิ้นแล้วพ่ะย่ะค่ะ "เมื่อเข้ามาในห้องทำงานของฝ่าบาทที่นัดพบเป็นการส่วนตัวหย่วนจื่อจึงได้เอ่ยรายงาน"เจ้าทำงานรวดเร็วดีนี่แล้วเป็นเช่นไรบ้างได้หลักฐานที่จะพอมัดตัวใต้เท้ามู่หรือไม่?""นี่คือหลักฐานที่ฝ่าบาทมอบให้กระหม่อมในวันนั้นและวันนี้กระหม่อมมีหลักฐานเพิ่มเติมพ่ะย่ะค่ะ " หย่วนจื่อวางหนังสือที่ฝ่าบาทเคยให้เขาไปพร้อมผายมือเรียกให้ท่านใต้เท้าที่เคยทำงานร่วมกับใต้เท้ามู่เข้าพบฝ่าบาท ฝ่าบาทมองผู้ที่เข้ามาก็จำได้ทันทีเพราะฝ่าบาทเคยพบหน้าอยู่บ่อยครั้ง"กราบทูลฝ่าบาทกระหม่อมโม่อี้ฟางเคยทำงานให้แก่ใต้เท้ามู่พ่ะย่ะค่ะและสิ่งของพวกนี้ที่กระหม่อมนำมาให้ฝ่าบาทในครานี้เป็นหลักฐานที่เก็บเอาไว้เพราะเกรงว่าวันหนึ่งท่านใต้เท้าจะหักหลังกระหม่อมพ่ะย่ะค่ะ ""เฮอะ เฮอะ …เจ้าเกรงว่าใต้เท้ามู่จะหลักหลังเจ้า เจ้าเลยชิงหักหลังเขาก่อนเช่นน

บทที่ 24 พิธีแต่งอนุเข้าเรือนตู่หลางกระเสือกกระสนพยายามหนีออกมาเขาได้รับบาดเจ็บที่หน้าท้องข้างซ้ายจากการต่อสู้ขัดขืนทำให้เขาถูกดาบแทงลงที่หน้าท้องแต่ด้วยความเป็นห่วงหนิงหลงเขาพยายามเก็บความเจ็บปวดนั้นไว้มาหาคนที่เขารักแต่นางกลับตอบแทนด้วยการไม่สนใจใยดีเขาแม้แต่น้อย ถนนเต็มไปด้วยหิมะยากที่จะเดินหนีอย่างรวดเร็ว เขาเดินมาได้สักพักมองเห็นมีผู้ใดยืนอยู่ด้านหน้า ตู่หลางคิดในใจนี่คงเป็นทหารของทางการที่ตามจับเขาสินะ ตู่หลางชักดาบที่เอวเพื่อมาต่อสู้แต่ทว่าชายที่ยืนอยู่กลับหลบได้ทันพร้อมส่งเสียงร้องออกมาอย่างตกใจ"เฮ้ย! พี่ชายนี่ข้าเองเหตุใดถึงโหดร้ายเช่นนี้เล่า " อ้ายเสินตะโกนออกมาเสียงดังใช้มือทาบอกตนเองหายใจระรัว"ข้าคิดว่าผู้ใดเจ้าเองหรอกหรือแล้วมาทำอันใดอยู่แถวนี้เจ้าน่าจะอยู่ที่โรงเตี๊ยมมิใช่หรือ?" น้ำเสียงหอบเหนื่อยเอ่ยถามอ้ายเสินพร้อมนำดาบกลับมาไว้ที่เดิมเมื่อเห็นว่ามิใช่ทางการ"ช่วงนี้หิมะตกข้าเลยไม่อยากไปเที่ยวเท่าไหร่นักว่าจะกลับเรือนแล้วแต่เห็นพี่ชายเสียก่อน เอ๊ะ! แล้วทำไมพี่ชายได้รับบาดเจ็บเช่นนี้ให้ข้าช่วยหรือไม่ขอรับ " อ้ายเสินเห็นเลือดไหลออกมาไม่หยุดแถมใบหน้าของตู่หลางเริ่มไม่ส

บทที่ 26 ความสงบสุขเยี่ยนเอ๋อยืนขึ้นดึงถุงเลือดไก่ออกมาจากใต้ชุดของนางให้หย่วนจื่อและทุกคนได้เห็น ก่อนที่นางจะมาเข้าร่วมพิธีนางได้ให้ถิงถิงตื่นแต่เช้าตรู่เพื่อให้นางไปที่ตลาดกวาดซื้อเลือดไก่มาเพื่อการนี้“นี่คือเลือดไก่เจ้าค่ะ ข้ารู้แผนการของนางตั้งแต่ตอนที่นางให้ตู่หลางสามีของนางไปหายามาแล้ว แต่ข้าก็แสร้งทำเป็นไม่รู้เพื่อให้นางตายใจแต่ข้าไม่ได้ดื่มจริง ๆ เจ้าค่ะ ข้าเพียงตลบหลังนางเท่านั้นและรอคอยวันที่ข้าจะเปิดเผยความชั่วของสตรีนางนี้เจ้าค่ะท่านพี่” เยี่ยนเอ๋อได้อธิบายให้แก่หย่วนจื่อได้ฟัง เมื่อเขาได้ยินได้เห็นดั่งนั้นเขาโล่งอกลุกขึ้นสวมกอดเยี่ยนเอ๋อแน่น“ข้าคิดว่าข้าจะเสียลูกกับเจ้าไปเสียแล้ว โล่งอกไปทีที่นี่มิใช่เลือดที่ออกมาจากร่างกายของเจ้าจริง ๆ เจ้าช่างเป็นฮูหยินที่เก่งและฉลาดหลักแหลมนัก” เยี่ยนเอ๋อโอบกอดเขาแน่นเช่นเดียวกัน“เพราะข้ารักท่านพี่กับลูกมากอย่างไรเจ้าคะ จึงไม่อยากให้เกิดเรื่องเลวร้ายเช่นดั่งวันนี้ขึ้นหากข้าไม่ทันแผนของนางเหตุการณ์นี้อาจจะเกิดขึ้นจริง ๆ เจ้าค่ะ” เยี่ยนเอ๋อเองก็เบาใจที่ทุกอย่างลงเอยด้วยดีและต่อจากนี้นางไม่ต้องกังวลอันใดอีกแล้ว นางกลับมาแก้ไขอดีตได้ต้

บทที่ 2 แต่งตั้งอนุสองวันถัดมางานแต่งตั้งอนุได้จัดขึ้นอย่างเรียบง่าย ค่ำคืนที่แสนเดียวดายของเยี่ยนเอ๋อได้เริ่มต้นขึ้น"ฮูหยินเจ้าคะเข้าไปพักเถอะเจ้าค่ะวันนี้ฮูหยินเหน็ดเหนื่อยมาทั้งวันแล้ว เดี๋ยวจะไม่สบายเอานะเจ้าคะ " ถิงถิงสงสารนายหญิงตนเองยิ่งนักตั้งแต่วันที่รู้ว่าใต้เท้าหลี่กับหนิงหลงได้นอนด้วยกันรอยยิ้มของนายหญิงได้หายไป เก็บเงียบอยู่เพียงลำพังดวงตาที่เคยสดใสกลับหมองหม่นแม้บางครั้งที่เห็นฮูหยินฝืนยิ้มแต่ทว่าดวงตากลับเจ็บปวดยิ่งนัก"ถิงถิงเจ้าว่าข้าทำถูกหรือไม่? ข้าทำหน้าที่ฮูหยินได้ดีหรือไม่""ฮูหยินของข้าทำหน้าที่ฮูหยินได้ดีมากเจ้าค่ะไม่มีขาดตกบกพร่องแม้แต่น้อย หากจะผิดน่าจะเป็นหนิงหลงที่หักหลังฮูหยินที่เอ็นดูนางและมอบชีวิตใหม่ให้นางแต่นางกลับไปนอนร่วมเตียงกับท่านใต้เท้า นางทำเช่นนั้นราวกับว่าไม่เห็นฮูหยินในสายตาเลยนะเจ้าคะ นางช่างเป็นสตรีที่จิตใจชั่วช้ายิ่งนักไม่รู้จักสำนึกบุญคุณเลย " ถิงถิงยิ่งพูดยิ่งเกลียดหนิงหลงที่มาทำให้ฮูหยินของนางเสียใจ"สวรรค์คงลิขิตมาแล้ว ข้าอยากพักแล้วเจ้าเองก็กลับไปพักเถิดนะข้าอยู่ลำพังได้ไม่ต้องห่วงไม่ว่าใต้เท้าเรือนใดต่างก็มีอนุกันทั้งนั้น ข้ายังโชค

บทที่ 4 ร้ายนักเช้าวันต่อมาหนิงหลงได้ไปหาเยี่ยนเอ๋อเพื่อขอโทษในสิ่งที่ท่านใต้เท้าต่อว่าเมื่อวานแต่ทว่าเมื่อที่ห้องไม่พบจึงเดินตามหาทั่วเรือนเห็นเยี่ยนเอ๋อกำลังเดินเล่นอยู่ที่ริมบึงน้ำนางจึงรีบเร่งฝีเท้าเข้าไปหาทันทีวันนี้อากาศแจ่มใสเยี่ยนเอ๋อตื่นแต่เช้าออกมาเดินเล่นอยู่รอบเรือนเพื่อให้จิตใจสงบไม่โกรธเคืองเรื่องเมื่อวาน นางเดินอยู่กับถิงถิงเห็นหนิงหลงเดินมาพร้อมกับสาวใช้ของนางแต่ไกล ๆ ถิงถิงรีบเข้ามาบังกายให้ฮูหยินยืนอยู่ด้านหลังตัวเอง"นางมาหาฮูหยินข้าว่าต้องมีเรื่องอะไรแน่ ๆ หรือว่านางตั้งใจมาหาเรื่องฮูหยินอีกนะ ฮูหยินไม่ต้องกลัวนะเจ้าคะข้าจะไม่ยอมให้นางทำอันใดท่านแน่ ""ถิงถิงนางอาจจะไม่ได้มาหาเรื่องข้าก็ได้นะ เจ้าอย่ากังวลเกินไปเลย""ฮูหยินไม่เห็นหรือเจ้าคะว่านางเปลี่ยนไปตั้งแต่นางขึ้นมาเป็นอนุของท่านใต้เท้าข้าไม่มีทางไว้ใจนางเจ้าค่ะ " ถิงถิงยืนกรานว่ายืนบังหน้าให้ฮูหยินเพราะกลัวนางหนิงหลงจะทำอันใดเกินความคาดหมาย แต่เมื่อนางเดินมาถึงนางกลับคารวะก้มโค้งลงอย่างนอบน้อม"ฮูหยินข้าต้องขอโทษเรื่องเมื่อวานด้วยนะเจ้าคะ ช่วงนี้ท่านใต้เท้าอารมณ์แปรปรวนคงมิได้คิดจะลงโทษฮูหยินตามที่กล่าวหรอก