บททั้งหมดของ ยัยวิศวะตัวร้ายปราบเสือให้เป็นแมว: บทที่ 101 - บทที่ 110

“ไปต่างจังหวัดกันเหรอค่ะคุณหญิงป้า”“อัมพวา สมุทรสงคราม​” อ้าวนั้นมันตลาดน้ำอัมพวานี่หนา เป็นสถานที่ๆฉันไม่เคยไปเที่ยวอยากไปมากเลยใครจะคิดว่าวันนี้จะได้ไป“^o^”“ไม่ต้องทำหน้าดีอกดีใจขนาดนั้นไป ฉันไม่ได้จะพาเธอไปเที่ยวเล่นตลาดน้ำนะย่ะ!” ท่านทำหน้าเบื่อหน่ายใส่ฉันที่ได้แต่ยิ้มแห้งๆให้ท่านแต่มันก็ระงั

“เดินเร็วๆหน่อยสิคุณ! ปล่อยให้ท่านหญิงรอนานมันเสียมารยาทนะคะ!” ป้าพิณหันกับมาพูดกับฉัน ทำให้ฉันต้องเร่งฝีเท้าให้เร็วขึ้นก่อนที่จะโดนดุขึ้นมาอีกครั้ง“ค่ะ ป้าพิณ”ห้องที่ฉันกำลังจะเข้าไปเปลี่ยนชุด หน้าห้องเป็นประตูไม้ถูกแกะสลักเป็นลวดลายนางในวรรณคดีถือดอกบัวดูวิจิตรงดงามสมกับเป็นบ้านของเจ้านายผู้ดีเก่

“สวัสดีครับคุณฟอง เรียกผมว่าลุงแดงนะครับ ผมเป็นคนดูแลบ่อปลาแห่งนี้ เดี่ยวผลจะเป็นคนจับปลานิลให้นะครับรอสักครู่นะครับ” ลุงแกกำลังจะไปหยิบอุปกรณ์จับปลา“เดียวลุงแดง!!!” จ่อยเรียกลุงแดงเอาไว้ก่อน“เอ็งมีอะไรกับข้าอีกวะ เรียกเสียงดังเชียวไอ้จ่อย เอ็งก็รู้นี่หว่าว่าใกล้เวลาอาหารเที่ยงของท่านหญิงแล้วพวกเร

“ปล่อยฟองได้แล้วเฮีย ฟองอยากไปอาบน้ำแล้วคะ” พอยืนให้เขากอดอยู่นานฉันเลยต้องท้วงติงให้เขาปล่อยเพราะรู้สึกคันๆตามเนื้อตัวแล้วไม่รู้ว่าเป็นอะไร“เฮ้อ...ครับ” เขาถอดหายใจเหมือนคนกำลังคิดหนักกับตัวเอง แล้วปล่อยให้ฉันเป็นอิสระ“เฮียผ้าเช็ดตัวอยู่ไหนคะ” ฉันกำลังจะเดินเข้าไปในห้องน้ำแต่นึกขึ้นได้ว่าไม่มีผ้า

มหาลัย“ไอ้ฟองแม้งตลกวะวิ่งไล่จับไก่ในเล้าฮ่าๆ ฮาไปแล้วชีวิตแก!” ไอ้ติวเตอร์มันกำลังหัวเราะกับเรื่องที่ฉันไปทำมาเมื่อวาน!“มันควรที่จะปลอบใจเพื่อนไหม ไม่ใช้มาหัวเราะซ้ำ!?” มีมันเป็นเพื่อนถ้ารู้ว่าจะมีนิสัยแบบนี่ ฉันเลิกครบมันไปนานแล้วไอ้เพื่อนเลว!“ฮ่าๆเห็นด้วยกับไอ้ติวเตอร์ นี่ฟองจันทร์แกชักจะมีควา