Semua Bab ขย่มรักมาเฟีย: Bab 161 - Bab 170

“เบนคิดจะทำอะไรอีก...ถ้าไอ้มาเฟียนั่นมันรักเบนแบบที่เบนพูดล่ะก็ มันจะปล่อยเบนกลับมาโดยไม่เหลียวแลแบบนี้ทำไมกัน...เบนให้พี่รับผิดชอบเบนเถอะ พี่สัญญาว่าพี่จะรับเด็กคนนี้เป็นลูกของพี่ เพื่อไถ่โทษกับสิ่งที่พี่ทำ” ราเชนถามไปแล้วมองหน้าภาริตาแบบจดจ้องเลย“นี่มันเรื่องบ้าอะไรกัน ราเชน...แกไปทำอะไรหนูเบนเขาหึ ทำไมแกต้องมารับผิดชอบเด็กในท้องหนูเบนด้วย ในเมื่อแกไม่ใช่พ่อเด็กคนนี้...” ธำรงถามไปแบบไม่เข้าใจ“ผมทำให้เบนต้องเจอผู้ชายคนนี้ครับพ่อ...และที่เบนท้องกับมันก็เป็นเพราะผม...ผมต้องรับผิดชอบเด็กคนนี้ครับ ต่อให้ไม่ใช่ลูกของผมก็ตาม...ผมยินดีรับเขาเป็นลูกของผมครับพ่อ...พ่อให้ผมแต่งงานกับเบนนะครับ” ราเชนหันไปบอกพ่อของเขาแบบจริงจัง“แต่เบนไม่ต้องการค่ะ...และพี่ราเชนกับคุณลุงก็ไม่มีสิทธิ์มายุ่งกับชีวิตของเบนด้วย เบนจะแต่งงานกับใครเบนตัดสินใจเองได้...ชีวิตนี้เบนจะมีสามีแค่คนเดียวคือคุณลูก้าเท่านั่น....เข้าใจด้วยนะคะ” ภาริตาพูดไปแบบมาดมั่น“เบนจะปล่อยให้ลูกของเบนเกิดมาไม่มีพ่องั้นเหรอ...เลิกหลอกตัวเองเถอะเบน มันไม่มีทางยอมรับลูกของเบนได้ มันเป็นมาเฟียนะเบนลืมไปแล้วเหรอ” ราเชนพูดไป“เบนแม่งงไปหมดแล้วน

ด้านภาริตาที่เดินออกมาก็เจอสเตล่านั่งรออยู่ที่ห้องรับแขกด้านหน้าเธอก็เดินเข้าไปหาสเตล่าทันที“กลับกันเถอะสเตล่า ฉันคุยธุระเสร็จแล้วล่ะ” ภาริตาบอกไปแล้วเธอก็เดินออกไปทันที“เกิดอะไรขึ้นนะ ทำไมคุณเบนเข้าไปแค่แปปเดียวแล้วรีบกลับแบบนี้นะ” สเตล่าลุกขึ้นมายังไม่ทันได้พูดอะไรภาริตาก็เดินออกไปแล้วสเตล่าก็รีบเดินตามไปทันที ภาริตาก็เดินตรงไปขึ้นรถตู้แล้วเข้าไปนั่งด้านใน แล้วสเตล่าก็เดินมานั่งตาม ประตูรถก็ปิดลงพร้อมกับรถที่เคลื่อนไหวออกจากบ้านทันที“เป็นอะไรหรือเปล่าคะคุณเบน...ทำไมถึงรีบออกมาแบบนนี้ล่ะคะ” สเตล่าเอ่ยถามไปอย่างอยากรู้“ฉันเจอพี่ราเชนข้างในน่ะพอดีน่ะ เขารู้เรื่องที่ฉันท้องแล้ว ตอนแรกเขาอยากจะให้ฉันเอาลูกออก แต่ว่าฉันไม่ยอม ลูกของฉันทั้งคนเขากับพ่อมีสิทธิ์อะไรจะมาสั่งให้ฉันฆ่าลูกของตัวเอง เขาก็เลยอยากจะมาขอรับผิดชอบเป็นพ่อของลูกฉัน พอฉันบอกว่าลูกของฉันมีพ่อ เขาก็คิดว่าคุณลูก้าเขาทิ้งฉันอีก ฉันก็เลยโทรหาคุณลูก้าให้เขาเห็นเลยว่าฉันกับเขายังรักกันดีอยู่ เฮ้อ พูดแล้วก็น่าโมโหจริงๆ” ภาริตาพูดเล่าไปอย่างระบาย“กล้าดียังไงถึงคิดจะให้คุณเบนเอาเด็กออกคะ คุณเบนได้บอกนายท่านเรื่องนี้ไหมคะ ถ้า

“ด่าซะแรงเลยนะเจ้...ทีกับคุณลูก้าเจ้ด่าเขาแบบนี้ไหมเนี่ย เขาเห็นด้านร้ายๆของเจ้บ้างไหมอ่ะ ถามจริง..” โก้มองหน้าภาริตาแล้วตอบไปแบบกวนๆ“ผัวฉันน่ารักจะตายไป ฉันจะไปด่าเขาทำไมยะ มีแต่แกนั่นแหละที่ชอบพูดให้ฉันโมโหน่ะ...” ภาริตาพูดไป“ชิ....สองมาตรฐานสุดๆ ทีกับผัวตัวเองล่ะไม่ด่า ทีกับน้องกับนุ่งนี่ด่าจัง....คอยดูนะเดี๋ยวผมจะถ่ายคลิปตอนเจ้ด่าผมไปให้คุณลูก้าเขาดู เขาจะได้เห็นธาตุแท้ของเธอเจ้ว่าเจ้ไม่ใช่ผู้หญิงอ่อนหวานแบบที่เขาเห็น” โก้พูดขู่ไป“หึ เอาเลย...เพราะยังไงเขาก็ฟังภาษาไทยไม่รู้เรื่อง อีกอย่าง...ก่อนที่แกจะได้ถ่ายคลิปฉันด่าแกนะ แกคงได้โดนฉันเพ่งกระบานแกก่อน...มานี่เลยนะไอ้โก้...” ภาริตาพูดไปแบบโมโห ก็ปลี่เข้าไปหาโก้ทันที“เห้ยเจ้.....อย่าเข้ามานะ...” โก้รีบถอยหนีแล้ววิ่งหนีภาริตาอยู่ภายในห้องโถงด้วยรอยยิ้มชอบใจที่ได้แกล้งภาริตาแบบนี้“ยัยเบน พอแล้ว...แกท้องอยู่นะลืมไปแล้วเหรอ จะไล่ตามไอ้โก้มันทำไมกัน...ส่วนแกก็หยุดยั่วโมโหยัยเบนมันได้แล้วไอ้โก้ มานั่งรอตรงนี้เลย...มาเดี๋ยวนี้” ลันนาเดินเข้าไปจับเพื่อนสาวไว้แล้วเอ่ยห้ามไป ก่อนจะหันไปสั่งน้องชายของเธออย่างดุๆ“ก็ไอ้โก้มันชอบทำให้ฉันโม

เวลา 19.30 น. เกาะซิซิลี“นายครับ คุณมัซซิโม่เดินทางมาถึงแล้วครับ ตอนนี้กำลังขึ้นเรือมาที่นี่ครับ...ไม่เกินสิบห้านาทีก็คงจะมาถึง” เปาโลพูดรายงานไป“อืม....ให้คนของเราใส่เสื้อกันกระสุนด้วย งานนี้ฉันไม่อยากให้มีลูกน้องตาย ไม่ต้องให้ลูกน้องเราเฝ้าที่ท่าเรือ ให้ถอยออกมา....” ลูก้าพูดไปเพราะเรื่องนี้เขาต้องการเคลียร์กับมัซซิโม่ เขาไม่อยากจะให้ลูกน้องของเขาต้องมาตายเพราะเรื่องแค่นี้“ถ้าไม่ให้ลูกน้องของเราเฝ้าเลย คุณมัซซิโม่ก็เข้ามาในวิลล่าของเราได้น่ะสิครับ ทำแบบนี้มันอันตรายนะครับนาย...ผมว่าจัดการยิงตอนที่ยังไม่ขึ้นมาจะดีกว่า” บรูโน่พูดไปแบบอดไม่ได้“กว่าฉันจะมีวันนี้ได้มันไม่ได้ง่ายเลยนะบรูโน่ ฉันคงไม่ให้มัซซิโม่มันมาฆ่าฉันถึงบ้านตัวเองหรอก...ไหนๆมันก็กล้ามาแล้วก็ให้มันได้เล่าสนุกหน่อยสิ...ฉันจะสั่งสอนให้มันรู้ว่าไม่ควรมากระตุกหนวดเสืออย่างฉัน...” ลูก้าพูดด้วยรอยยิ้มเจ้าเล่ห์“นายจะรับมือกับคุณมัซซิโม่ยังไงครับ” บรูโน่ทำหน้าสงสัยไป เพราะจนตอนนี้เจ้านายของเขาก็ยังใจเย็นอยู่ลูก้ามองหน้าบรูโน่ด้วยรอยยิ้มแล้วเขาก็สั่งเปาโลและบรูโน่ให้จัดการตามแผนของเขาทันที พอสองหนุ่มรู้แผนของเจ้านายแล้วก็โ

เปาโลและบรูโน่ที่อยู่อยู่ด้านหลังก็ทำหน้าแปลกใจขึ้นมาทันที ก่อนที่จะหันมามองหน้ากันแล้วยักไหล่ เพราะพวกเขาก็ไม่มีใครรู้เลยว่าทำไมลูก้าถึงไม่ฆ่ามัซซิโม่ ทั้งๆที่ผ่านมามัซซิโม่นั้นคอยสร้างปัญหาและคอยก่อกวนและแทงข้างหลังลูก้ามานับไม่ถ้วน“หึ....ถ้าเป็นเพราะว่าแกเป็นเคยเป็นเพื่อนของฉันล่ะก็ ฉันก็คงจะฆ่าแกตั้งแต่ที่แกหักหลังฉันแอบทำธุรกิจค้าอาวุธสงครามแล้วดึงลูกค้าของฉันไปแล้วล่ะ...ฉันไม่ปล่อยให้แกมาสร้างปัญหาให้ฉันซ้ำแล้วซ้ำเล่าหรอก....แกรู้แล้วนิว่าพ่อของฉันกับแม่ของแกแอบเป็นชู้กัน...งั้นฉันก็จะบอกเรื่องสำคัญอีกเรื่องที่แกยังไม่รู้ก็แล้วกัน...” ลูก้าพูดไปด้วยรอยยิ้มร้ายๆ เพราะเขาอยากจะรู้ว่าถ้ามันรู้แล้วมันจะเป็นยังไง“เรื่องอะไร....สองคนนั้นแอบทำชั่วอะไรอีก....แค่ทำให้พ่อของฉันตรอมใจตายยังไม่พออีกหรือไง” มัซซิโม่พูดเสียงกัดฟันไป เพราะสีหน้าร้ายๆของลูก้ามันทำให้เขารู้เลยว่ามันต้องไม่ใช่เรื่องดีแน่ๆ“ใช่...พ่อของฉันกับแม่ของแกน่ะแอบทำชั่วกันจริงๆ...นั่นก็คือการมีแกไงมัซซิโม่....พ่อของฉันก็คือพ่อของแก...ไม่ใช่ลุงพาริโต้......” ลูก้าพูดบอกไปแล้วนั่งกัดฟันฝืนยิ้มออกไป เพราะตอนที่เขารู้เขาเสี