Semua Bab ขย่มรักมาเฟีย: Bab 121 - Bab 130

พอทั้งสองคุยกันเข้าใจแล้วก็เรียกสเตล่ามาบอกให้เตรียมตัวไปไทยกับภาริตา ซึ่งลูก้าก็บอกขอโทษและขอร้องให้สเตล่าไปอยู่เป็นเพื่อนภาริตาที่นั่น ซึ่งสเตล่าก็ยอมตกลงเพราะเข้าใจสถานการณ์ทุกอย่างดี จากนั้นเธอก็ปล่อยให้ลูก้าและภาริตานั้นใช้เวลาด้วยกัน แล้วเธอก็ไปเก็บเสื้อผ้าของเธอที่ห้อง“สเตล่า...นายบอกกับพี่เมื่อกี้ว่าจะให้เราไปไทยกับคุณเบนเหรอ...” เปาโลรีบวิ่งเข้ามาในห้องนอนของสเตล่าด้วยสีหน้าตื่นๆ เพราะถ้าสเตล่าไปไทยกับภาริตาเขาก็จะไม่ได้เจอหน้าเธออีกนานเลยนะ“ใช่ค่ะ...นายเขาเป็นห่วงคุณเบนน่ะค่ะก็เลยอยากจะให้สเตล่าไปอยู่ดูแลคุณเบนที่ไทย...รอให้นายจัดการเรื่องคุณมิซซิโม่กับคุณอลิเซียเสร็จ นายก็จะไปรับคุณเบนกลับมา ถึงตอนนั้นสเตล่าก็กลับมาแล้วล่ะค่ะ” สเตล่าพูดบอกไปด้วยสีหน้ายิ้มใสซื่อ“มันก็อีกนานแค่ไหนไม่รู้ นี่นายจะจริงจังกับคุณเบนจริงๆเหรอเนี่ย พี่ไม่อยากจะเชื่อเลย...ถึงขั้นส่งเราไปเลยเนี่ยนะ...พี่จะไปขอร้องนายให้ส่งคนอื่นไปแทน...” เปาโลพูดไปแล้วทำท่าจะเดินออกไป“อย่านะคะพี่เปาโล...สเตล่าเต็มใจที่จะไปดูแลคุณเบนค่ะ...ถ้าพี่เปาโลคิดถึงก็ลางานไปหาสเตล่าที่ไทยได้นิคะ...ไม่เห็นต้องคิดมากเลยค่ะ...เ

เช้าวันต่อมาภาริตาก็ตื่นขึ้นมาในอ้อมกอดของลูก้า เธอก็ลุกมามองหน้าของลูก้าแล้วยิ้มออกมา เพราะเธอไม่อยากจะเชื่อเลยว่าตอนนี้เธอจะหลงรักผู้ชายใจร้ายอย่างเขาเข้าจริงๆ เธอก็เอานิ้วชี้แตะที่หน้าผากของเขาแล้วเลื่อนลงมาที่จะจมูกด้วยรอยยิ้ม“อือ...เบน...ผมจะนอน...” ลูก้าก็ครางหืมออกมาเมื่อมีอะไรมาก่อกวนการนอนของเขา“ตื่นได้แล้วนะคะ เช้าแล้วค่ะ...” ภาริตามองเขาแล้วก็ยิ้มอย่างชอบใจกับการนอนขี้เซาของเขา“ผมไม่อยากจะตื่นเลย ผมอยากจะนอนกอดคุณแบบนี้ตลอดไป...พรึบ...ฟอด....” ลูก้าพูดแล้วก็เอามือมาโอบกอดภาริตาแล้วเขาก็หอมแก้มเธออย่างชื่นใจเลย“ฉันก็อยากจะนอนกอดคุณแบบนี้เหมือนกันค่ะ อยากจะกอด อยากจะหอม...อยากจะจุ๊บ...จุ๊บ...แบบนี้ทุกวันเลย...” ภาริตาเอามือจับที่หน้าเขาแล้วพูดด้วยเสียงอ้อนๆ แล้วเธอก็จุ๊บปากของเขา“ยั่วกันแต่เช้าแบบนี้ดูท่าจะตื่นแล้วล่ะ...” ลูก้าพูดด้วยสีหน้ายิ้มกรุ่มกริ่มใส่เธอ“อะไรตื่นคะ...” ภาริตาถามกลับอย่างหยอกล้อกับเขา“หึๆ ผมหมายถึงว่าคุณปลุกผมตื่นแล้ว...แต่ดูเหมือนว่าคำถามของคุณมันจะหมายถึงอย่างอื่นนะ” ลูก้ายิ้มมุมปากแล้วตอบเธอไป“ใช่ค่ะ...ฉันก็หมายถึงอย่างอื่นจริงๆนั่นแหละค่ะ...

“อือ...อื้อ....” ภาริตาก็เอามือจับที่หน้าของเขาแล้วจูบสอดแทรกเรียวลิ้นหยอกเล่นกับเขา ลูก้าก็เอามือโอบกอดเธอแล้วเลื่อนลงไปบีบขย้ำก้นงอนๆของเธออย่างหมั่นเขี้ยว“อืม....มายั่วให้ยากตอนนี้คุณใจร้ายมากเลยนะ...” ลูก้าถอนจูบออกมาแล้วมองหน้าเธออย่างรู้สึกถึงอารมณ์ที่ต้องการเธอ“ฉันไม่ได้ยั่วนะคะ แต่แสดงความรักกับคุณเท่านั้นเองค่ะ หึๆ...จุ๊บ....อื้ม...จุ๊บ....อือ....อื้อ...” ภาริตาพูดจบก็เอามือคล้องคอเขาแล้วเธอขึ้นไปนั่งคร่อมบนหน้าตักของเขา ก่อนจะจูบกับเขาอย่างเร่าร้อนแล้ว“นายครับ อ่อ ขอโทษที่ขัดจังหวะครับ...ถึงคาสิโนแล้วครับ” บรูโน่ที่หน้าด้าน หันหน้ารายงานเจ้านายของเขา ก่อนจะมองแบบประหม่าเพราะเห็นเจ้านายกำลังจูบกับภาริตาแบบนัวเนียเลย“อือ...” ภาริตาก็ถอยตัวออกมานั่งข้างๆลูก้าแบบอายๆ ก่อนจะทำท่านั่งนิ่งๆ แล้วก็แลมองลูก้าที่ตอนนี้ทำหน้าตึงๆออกมาใส่ลูกน้องของเขา“เออ ฉันรู้แล้ว....เบน...ถึงเวลาที่เราต้องเล่นละครฉากนี้แล้ว...ผมอาจต้องใจร้ายกับคุณนิดหน่อย...คุณพร้อมไหม...” ลูก้าเอ่ยถามเธอไป เพราะเขาและเธอจะต้องเล่นละครตบตาคนอื่นๆให้เข้าใจว่าเขานั้นไม่ได้รักไม่ได้สนใจอะไรภาริตา“พร้อมค่ะ...” ภาริ

พอทอมออกไปแล้วมัซซิโม่ก็ถือแก้วเหล้าแล้วเดินไปมองที่รูปแม่ของเขาด้วยรอยยิ้มร้ายๆ“คอยดูนะครับแม่ ผมจะทำให้ลูกชายของชู้รักของแม่มันได้ลิ้มรสชาติของการถูกแทงข้างหลังจากเมียของมัน...แบบที่แม่กับไอ้ชู้รักของแม่ทำ....และผมจะทำมากกว่านั้นด้วย...หึๆ...” มัซซิโม่พูดไปแบบมาดมั่น เพราะมั่นใจว่าลูก้าจะต้องลงเอยกับอลิเซียแน่ และเขาก็จะทำให้มันได้ลิ้มลองความเสียใจแบบที่พ่อมันทำกับพ่อของเขาจากนั้นไม่นานภาริตาก็ขึ้นไปนั่งบนเครื่องบินชั้นเฟริ์สคลาส และตอนนี้ก็ใกล้เวลาที่เครื่องจะออกแล้วในอีกสิบนาทีข้างหน้า เธอก็ส่งข้อความบอกกับลูก้าว่าเธอจะไปแล้ว และเธอก็กดถ่ายรูปชูสองนิ้วส่งไปอ้อนเขาพร้อมกับข้อความน่ารักๆ“กลับไทยก่อนนะคะ...แล้วฉันจะกลับมาขย่มคุณเร็วๆนี้....รักและคิดถึง...” ภาริตาพิมพ์ข้อความกำกับไปกับภาพของเธอแล้วใส่อิโมจิรูปกล้วยไปด้วยด้านลูก้าก็เปิดโทรศัพท์ดูแล้วอมยิ้มออกมาอย่างขำๆ ก่อนจะถ่ายรูปเอานิ้วชูสองนิ้วแล้วแลบลิ้นแทรกกลางส่งคืนไปแบบอ่อยๆเธออย่างหื่นๆ พร้อมกับพิมพ์กำกับไปว่า“เดินทางปลอดภัยนะครับเมียสุดที่รัก....ผมจะรอให้คุณมาขย่มกล้วยของผม..แล้วก็จะรอให้คุณมาสนุกกับลิ้นนี่ด้วย...รักนะคร

“ถ้าเขามาไทยหนูต้องพาเขามาเจอแม่อยู่แล้วล่ะค่ะ...แต่คงอีกสักพักเพราะตอนนี้เขางานยุ่งอยู่น่ะค่ะ...แต่ว่าเรื่องที่หนูมีแฟนแม่อย่างบอกใครนะคะ หนูไม่อยากให้ใครรู้...โดยเฉพาะครอบครัวของคุณลุงธำรง...” ภาริตาพูดบอกไปก็กันเอาไว้ก่อนเลย เพราะไม่อยากให้ราเชนรู้“ทำไมล่ะ...พวกเขารู้ก็ดีซะอีก โดยเฉพาะตาราเชนน่ะ...แม่ล่ะอยากให้เขารู้ใจจะขาดว่าลูกมีแฟนแล้ว เขาจะได้เลิกสนใจลูกสักที เพราะทุกวันนี้แม่กับคุณธำรงน่ะห่วงเรื่องนี้มากเลย...กลัวราเชนจะไปตามตื้อตอแยเราน่ะสิ” เยาวเรสพูดไปตามตรง“หนูเข้าใจค่ะแม่ หนูเองก็ห่วงเรื่องนี้เหมือนกัน...ตอนนี้พี่ราเชนเขาไม่ได้มายุ่งอะไรกับหนูแล้ว ดังนั้นก็ไม่ต้องให้เขารู้ดีกว่าค่ะ เพราะถ้าเขารู้ว่าหนูมีแฟน เดี๋ยวเขาก็มาวุ่นวายอีก หนูขออยู่แบบเงียบๆแบบนี้ดีกว่าค่ะ...แม่ช่วยปิดเรื่องนี้ให้หนูหน่อยนะคะ รอหนูกับแฟนตกลงจะแต่งงานกันจริงๆจังๆเมื่อไหร่ค่อยบอกทุกคนค่ะ” ภาริตาพูดบอกไปแบบจริงจัง“อืม...เอาแบบนั้นก็ได้ แม่เคารพการตัดสินใจของลูกก็แล้วกัน...แต่แม่ก็ดีใจด้วยนะลูก ที่ลูกเจอผู้ชายที่ลูกรักสักที...แม่หวังว่าลูกจะคบกับเขาจนถึงขั้นแต่งงานมีลูกมีหลานให้แม่อุ้มเลยนะ” เยาวเร