บททั้งหมดของ ขย่มรักมาเฟีย: บทที่ 101 - บทที่ 110

ด้านภาริตาพอลูก้าวางสายไปแล้วก็ทำหน้าเศร้าๆออกมาทันที เพราะรู้สึกน้อยใจที่เขาไปทานข้าวกับคู่หมั้นของเขา โดยที่เธอไม่สามารถทำอะไรได้เลย เพราะเธอมาทีหลังยังไม่พอเธอยังเป็นแค่นางบำเรอที่เขาไม่มีวันจะจริงจังด้วยอีกต่างหาก แค่คิดก็รู้สึกเหมือนเป็นเวรเป็นกรรมที่เธอต้องชดใช้อย่างสาสมจริงๆ“เขาไม่ใช่ของเราท่องไว้ให้ขึ้นใจสิ...ยัยเบนเอ้ย...เขาไม่มีวันเอาแกจริงๆจังๆหรอก เลิกคิดไปไกลได้แล้ว...” ภาริตาพูดย้ำเตือนสติของตัวเอง“หาอะไรทำไม่ให้คิดมากดีกว่า...จริงสิ...โทรหาสเตล่าดีกว่า....” ภาริตาพูดไปก็กดโทรหาสเตล่าทันที แต่สเตล่าก็ไม่รับสายเธอลุกลงจากเตียงทันที ก่อนจะเดินไปเชคดูหน้าตาผมเพร่าของตัวเอง แล้วเธอก็เดินลงไปชั้นล่างก่อนจะมองหาสเตล่าเพราะเธอเหงา เธอไม่อยากจะอยู่คนเดียวตอนนี้“เห็นสเตล่าไหม...” ภาริตาถามแม่บ้านที่เดินมาทันที เพราะที่นี่ไม่เหมือนกับวิลล่าที่ซิซิลีที่จะกดเรียกได้ตลอด เธอเลยลงมาตามหาสเตล่าแทน“ก่อนหน้านี้ฉันเห็นคุณสเตล่าอยู่กับคุณเปาโลที่สวนหลังบ้านนะคะ เหมือนจะนั่งคุยกันอยู่ คุณเบนจะให้ฉันไปตามให้ไหมคะ” สาวใช้เอ่ยถามไป เพราะหญิงสาวคนนี้เข้ามาอยู่ที่นี่หลายวันแล้ว และก็เป็นผู้

ด้านเปาโลพอเดินเข้าไปในบ้านก็มุ่งตรงไปที่ห้องรับแขกแล้วมองหามัซซิโม่แต่ก็ไม่เจอแม่แต่เงา เขาก็ทำหน้าตึงขึ้นมาทันที เพราะรถของมัซซิโม่ก็จอดนิ่งอยู่หน้าบ้านแล้วเขาหายไปหากัน“สเตล่าโทรบอกพี่บรูโน่แล้วนะคะพี่เปาโล....แล้วไหนล่ะคะคุณมัซซิโม่...” สเตล่าเดินตามเข้ามาก็ไม่เห็นมัซซิโม่เช่นกัน เธอก็เอ่ยถามเปาโลไป“สเตล่า ขึ้นไปหาคุณเบนข้างบน แล้วอยู่เป็นเพื่อนคุณเบนเดี๋ยวนี้...ห้ามให้คุณเบนลงมาชั้นล่างนี่ด้วย จนกว่าพี่จะบอกให้ลงมาได้...” เปาโลหันไปสั่งสเตล่าทันที“ทำไมล่ะคะ แค่คุณมัซซิโม่มาแค่นี้ ต้องทำถึงขนาดนี้เลยเหรอคะ...มีเรื่องอะไรหรือเปล่าคะพี่เปาโล” สเตล่าถามอย่างอยากรู้“ไว้พี่ค่อยเล่าให้ฟัง ตอนนี้เราต้องหาตัวคุณเบนให้เจอก่อน แล้วก็อยู่เป็นเพื่อนคุณเบนซะ รีบไป พี่จะไปตามหาคุณมัซซิโม่ก่อน ไม่รู้ว่าตอนนี้เขาหายไปไหนแล้ว” เปาโลบอกไปได้แค่นั้น เพราะตอนนี้ไม่ใช่เวลามาอธิบายอะไร“ค่ะๆ สเตล่าจะไปหาคุณเบนเดี๋ยวนี้แหละค่ะ” สเตล่าพูดตอบไปแบบงงๆ ก็รีบเดินออกไปจากห้องรับแขกแล้วเธอก็รีบวิ่งขึ้นบันไดไปชั้นบนทันทีด้านบรูโน่พอรับสายจากนองสาวว่ามัซซิโม่อยู่ที่บ้านเขาก็รีบรายงานให้ลูก้ารับรู้ทันที“ไอ้

“อะไรนะคะ...นี่คุณกล้าดียังไงมาทำร้ายผู้หญิงของนายท่านถึงบ้านแบบนี้....” สเตล่าพูดด้วยเสียงตกใจก็หันไปมองมัซซิโม่ที่ตอนนี้กำลังใส่กางเกงอยู่ด้วยสายตาไม่พอใจทันที เพราะเขากล้ามาทำแบบนี้ถึงในบ้านเลยเหรอ“ฉันเป็นเพื่อนของเจ้านายเธอนะ...กล้าขึ้นเสียงกับฉันเลยเหรอ...อยากจะเจอดีหรือไงห้ะ...” มัซซิโม่พูดไปด้วยสีหน้าไม่พอใจ“สเตล่า....คุณมัซซิโม่ใส่เสื้อผ้าเถอะครับ...” เปาโลเอ่ยชื่อเรีบกสเตล่าแล้วเขาก็ส่ายหน้าไปมา ให้สเตล่ารู้ว่าไม่ควรไปยุ่งกับมัซซิโม่ตอนนี้ สเตล่าจึงยอมหยุดพูดไป แต่สายตาและสีหน้าของเธอก็บ่งบอกว่าไม่พอใจมาก“ไม่เป็นไรแล้วนะคะคุณเบน....ฉันอยู่นี่แล้วค่ะ” สเตล่าเดินเข้าไปโอบกอดภาริตาแล้วพูดปลอบใจไปแบบเศร้าๆ เพราะไม่คิดว่าภาริตาจะเจอเรื่องเลวร้ายแบบนี้ภาริตาก็เอนหัวซบหน้าอกของสเตล่าแล้วร้องไห้อกมาอย่างเสียใจ เพราะเธอเกือบจะโดนผู้ชายคนนี้ย้ำยีแล้ว ภาริตาก็มองไปที่ผู้ชายคนนั้นที่ตอนนี้ใส่กางเกเรียบร้อยแล้วด้านลูก้าพอถึงบ้านพ่อบ้านก็ให้ลูกน้องของเขาคุมคนของมัซซิโม่ไว้ แล้วก็รายงานเขาเรื่องมัซซิโม่ทำให้ลูก้านั้นรีบวิ่งไปที่ห้องนวดทันที พอเขาไปถึงก็เห็นมัซซิโม่กำลังใส่กางเกงเสร็จ แ

จากนั้นภาริตาก็กดดูเฟสบุ๊คของราเชนเพราะมีแค่ทางนี้ที่จะติดต่อเขาได้ เธอก็กดค้นหาราเชนจนเจอเฟสบุ๊คของเขา เธอก็กดข้อความเข้าไปทักทายเขาแทนการเพิ่มเพื่อนเพราะแบบนั้นมันเสี่ยงกับสเตล่า เธอก็กดโทรหาราเชนทันที และเธอก็ลุ้นให้เขารับสาย...“ฮัลโหลด....คุณเป็นใคร...โทรหาผมทำไม....” ราเชนรับสายแบบงงๆ เพราะเห็นว่าเป็นสาวฝรั่งโทรมา เขาก็ตอบรับเป็นภาษาอังกฤษออกไป“พี่ราเชนคะ...นี่เบนเองนะคะ...โชคดีจริงๆที่พี่รับสาย...เบนนึกว่าพี่จะไม่รับสายแล้ว...” ภาริตาพูดไปแบบโล่งใจและรู้สึกมีหวังขึ้นมา“เบน...พี่เกือบจะไม่รับแล้วนะ ให้ตายเถอะ พี่ดีใจจริงๆที่เบนโทรมาหาพี่...พี่ส่งข้อความไปเบนก็ไม่ตอบกลับพี่มาเลย...พี่เป็นห่วงเบนมากเลยรู้ไหม แต่คุณน้าบอกว่าเบนสบายดีคุยกับเบนทุกวัน พี่ก็เลยสบายใจมาหน่อย.........” ราเชนได้ยินเสียงภาริตาก็พูดออกมาอย่างดีใจ เขาก็พ่นบอกไปด้วยถ้วยคำต่างๆที่เขาอยากจะบอกกับเธอ“เขาให้ติดต่อแค่แม่กับเพื่อนน่ะค่ะ เบนกลัวว่าถ้าติดต่อกับพี่ราเชนเดี๋ยวจะมีปัญหาก็เลยไม่ได้ตอบ เบนเลยใช้เฟสบุ๊คของเพื่อนที่นี่โทรหาพี่แทนค่ะ พี่ราเชนจะคืนเงินห้าสิบล้านยูโรให้พวกเขาอีกเมื่อไหร่คะ...เบนไม่อยากอยู่ท

เปาโล บรูโน่และสเตล่าที่ตามมาก็ได้ยินบทนสนทนาของทั้งสองแล้วกุมขมับเลย เพราะต่างไม่มีใครยอมกันเลย จนพวกเขาเดาไม่ออกเลยว่ามันจบลงยังไง ภาริตาก็ประชดเก่งจริงๆ“คุณพูดว่าอะไรนะภาริตา...พูดให้ผมฟังอีกทีสิ....” ลูก้าได้ยินเธอพูดแบบนั้นแล้วเขาก็ลุกขึ้นยืนด้วยสีหน้าตึงๆ ก่อนจะเดินเข้าไปเอามือจับคางของเธอไว้แล้วเอ่ยพูดด้วยเสียงรอดไรฟันอย่างโมโห“ฉันบอกว่าเขาลีลาเด็ดกว่าคุณ....ถ้าต่อไปคุณจะให้ใครมาเอาฉันอีกก็บอกนะคะ...ฉันจะได้เตรียมตัวมากกว่านี้หน่อย....” ภาริตากัดฟันออกไปแล้วเธอก็มองสบตากับเขา แล้วพูดตอบไปแบบไม่เกรงกลัวเขาอีกแล้ว ตอนนี้ชีวิตของเธอมันโหดร้ายมากพอแล้ว จะโดนมากกว่านี้มันก็คงไม่ตายหรอก“ร่านไม่มีสิ้นดี....เอากับมันแค่ครั้งเดียว...คุณกล้าเปรียบเทียบมันกับผมเลยเหรอ...ดูท่าว่าคุณคงอยากจะโดนมากกว่านี้สินะ” ลูก้าพูดไปอย่างไม่พอใจเลยที่เธอมาพูดแบบนี้กับเขา มันทำให้เขาโมโหจนอยากจะระเบิดออกมาเลย“ค่ะ คุณอยากให้ใครมาเอาฉันอีกก็เอาเลยค่ะ...ฉันพร้อมที่จะร่านแบบที่คุณต้องการแล้วล่ะค่ะ” ภาริตาพูดออกไปแบบท้าทายเขาไม่หยุด“ไม่ต้องถึงคนอื่นหรอก ถ้าอยากจะร่านเดี๋ยวผมจะทำให้เอง....คุณบอกว่ามันลีลาเ