All Chapters of รักอันตรายของนายราเชนทร์: Chapter 31 - Chapter 40

ดวงหน้าน้อยแดงซ่านขึ้นสี ยามอีกฝ่ายเอาแต่รังแกย้ำๆ อย่างสาแก่ใจ พลันคนมองกระตุกยิ้มอย่างพอใจ ก่อนจะยกมือลูบเช็ดน้ำลายที่อาบคางให้คนอายุน้อย ราเชนทร์ซุกไซร้ซอกคอขาว สูดดมกลิ่นหอมบนกายพลางขบเม้มเบาๆ ทว่าก็เกิดรอยแดงเป็นหลักฐาน พรมจูบลดระดับลงมาเรื่อยๆ ดูดยอดปทุมถันเม็ดสวยทั้งบีบเคล้าจนเนื้อนมไหล่ออกตามง่ามนิ้ว พลางสลับดูดซ้ายขวาราวกับเป็นทารกเสียอย่างนั้น ความรู้สึกเย็นวาบทั่วเรือนกายตรงข้ามกับอุณหภูมิลิ้นร้อนที่กำลังจะโลมเลียบริเวณยอดอก จากนั้นปลายลิ้นร้อนลากต่ำลงมาเรื่อยๆ ถึงหน้าท้องแบนราบ ราเชนทร์แลบเลียรูสะดือสวยแล้วยกเรียวของน้ำหนึ่งพาดบ่าหนึ่งข้าง“ฮะเฮีย!”“ทุกอย่างในตัวหนึ่งเป็นของเฮีย ขอให้เฮียได้ทำให้หนึ่งมีความสุข”ใช้ปลายนิ้วมือคลึงบริเวณกลีบนั้น ทำน้ำหนึ่งสะดุ้งเพราะเสียดสีถูกจุดเสียว มองดวงตารัตติกาลที่ตวัดขึ้นสูงประสานทั้งคลี่ยิ้มเบาๆ ส่งมาให้ ก่อนจะสะดุ้งหนักขึ้นอีกครั้งเมื่ออีกฝ่ายสอดนิ้วขนาดใหญ่เข้ามาพร้อมกันทั้งสองนิ้วโดยที่เธอไม่ทันตั้งตัว“อ่ะ”น้ำหนึ่งครางเสียงเบาพลางกัดปาก โยกส่ายสะโพกเล็กน้อยรับกับท่อนนิ้วที่กำลังขยับเข้าออก ทั้งกระตุ้นอณูความอยากของผู้มองได้อย่าง

กระทั่งรถยนต์เคลื่อนตัวช้าลงและจอดบนพื้นกว้างขนาดใหญ่ ด้านหน้าเป็นแม่น้ำที่ไหลมาจากสันเขื่อน บรรยากาศดีทีเดียวทั้งลมหนาวพัดแผ่วสร้างความสำราญใจได้อย่างดี น้ำหนึ่งเปิดประตูลง มองแสงพระอาทิตย์ตกดินยังมีแสงส้มแก่ๆ สะท้อนออกมาให้เห็น นานมากแล้วที่ไม่ได้ออกมาดูวิวธรรมชาติแบบนี้ ยืนกอดอกมองทัศนวิสัยด้านหน้าอันสวยงาม ก่อนจะถูกสวมกอดมาจากทางด้านหลัง“สวยไหม”“สวย”“แต่สู้หนึ่งไม่ได้สักนิด”ราเชนทร์ปากหวานอีกแล้ว ปากหวานขึ้นเรื่อยจนน้ำหนึ่งเคอะเขินอย่างหนัก“แล้วตกลงจะไม่เอารางวัลใช่ไหม ยกเลิกเป็นโมฆะ”“ใครบอก”เพราะตลอดการนั่งมาด้วยกัน เขาเอาแต่เงียบจนน้ำหนึ่งแอบคิดว่าเขาโกรธ แต่พลันมาถึงปลายทางก็อ้าปากคุยกันปกติแล้วยังไม่ถามหาในสิ่งนั้นด้วย“…”“ที่พามาเพราะอยากได้รางวัล ในบรรยากาศใหม่”จับคนตัวบางหมุนหันหน้าเข้าหากัน โอบกระชับเอวคอดหลวมๆ จากนั้นโฉบใบหน้าลงต่ำป้อนจูบให้คนอายุน้อยจนสะดุ้งตัวลอยเล็กน้อย ริมฝีปากหนาขยี้ลงเรียวปากอิ่มอย่างจงใจ ขณะที่น้ำหนึ่งพยายามจะถอนออกก็ยังถูกดูดดึงราวกับราเชนทร์เป็นปลิง ปลายจมูกบดบี้เข้าหากันจนไม่มีช่องว่างให้หายใจ ทั้งระยะห่างของร่างกายลดทอนลง น้ำหนึ่งจมเข้

“ลึกๆ เข้ามาลึก”ร้องขออวัยวะอันใหญ่เข้าหาอย่างลืมอาย ครั้นราเชนทร์ออกแรงละมุนละไมไม่ทันความต้องการที่กำลังกระสันซ่านหนักแต่เพราะอีกฝ่ายอย่างให้หญิงคนรักได้เสพความสุขแบบใหม่บ้างแต่ก็เหมือนจะไม่ตอบโจทย์เธอเสียแล้ว“คxยเฮียไม่ได้ยาวเป็นเมตรนะหนู ถึงจะได้สอดลึกขนาดนั้น”“ราเชนทร์ จริงจังสักที อื้อ-”น้ำหนึ่งงอแงหนักขึ้น ยามที่คนอายุมากทีเล่นทีจริงทั้งที่เรื่องแบบนี้ราเชนทร์ไม่เคยถนอมกันด้วยซ้ำ ทำอีกฝ่ายหลุดขำกับความร่านหาอวัยวะของตน จากนั้นตบสะโพกแรงขึ้น เพราะอีกฝ่ายร้องขออยากได้อารมณ์ที่ร้อนแรง และเขากำลังจะเป็นตัวของตัวเองในเรื่องเซ็กปั๊ก!ขยับเคลื่อนกายเข้าออกเร็วและถี่ตามอารมณ์ที่โหนสูง ใช้นิ้วหัวแม่มือขยี้เข้าเม็ดคลิตอริสที่โผล่ออกจากกลีบกุหลาบยามมันแบะออกตามขนาดรูปท่อนเอ็นที่กำลังจ้วงเข้าใส่รูรักน้ำหนึ่งครวญครางดังขึ้น ได้ความรู้สึกอย่างปรารถนายามคนอายุมากถาโถมเข้าใส่ กระแทกสะโพกทั้งเสยงัดขึ้นจนคนโดนตัวงอตามจังหวะนั้น“อึ่ก”“อีกไหม อยากได้ลึกกว่านี้อีกไหม อ๊าส์”“อึ่ก—ลึก อ่ะลึกไป”ราเชนทร์ตอกลงเน้นๆ ทั้งกดด้านหน้าของตนเข้ารูรักส่ายสะโพกขยี้จนคนนอนขาสั่นขึ้น สางนิ้วเข้าเรือนผมยา

ไม่นานนักคนตัวบางก็เดินกลับมายังจุดเดิม ทว่าตรงหน้ากลับปิดไฟมืดไปเสียดื้อๆ ทำน้ำหนึ่งขมวดคิ้วงงทำอะไรไม่ถูก มันมืดจนมองด้านหน้าไม่เห็น“เฮีย!!”“….”“เฮียเชนทร์!! --- เล่นอะไร”“…..” มีเพียงความเงียบที่เกิดขึ้น น้ำหนึ่งหมุนตัวกวาดสายตามองหารอบๆ ทว่าก็ไม่มีใคร มันสงัดจนน่ากลัวขึ้นมากะทันหัน“เล่นอะไรกัน หนึ่งไม่สนุกนะ”“….” จากที่มืดบริเวณโซนกินข้าว คราวนี้ทุกอย่างถูกดับลงโดยฉับพลัน หัวใจดวงน้อยเต้นตึกตักความกลัวเกิดขึ้นไปต่างๆ นานา หรือราเชนทร์จะโดนใครลอบทำร้าย แต่มันก็เพียงสิบนาทีที่เธอเดินหายเข้าห้องน้ำ ทั้งไม่มีเสียงอะไรดังให้ได้ยินยืนท่ามกลางความมืด หมุนตัวไปทางไหนก็ดำสนิทราวกับคนตาบอด กระบอกตาเริ่มร้อนผ่าวมันเกิดอะไรขึ้นทำไมราเชนทร์หายไป ทำไมทุกคนหายไปหมด เกิดอะไรขึ้น หรือว่าอันตรายมาเยือน เป็นคำถามไม่มีมีคำตอบนอกจากความมืดมิดและลมที่เริ่มพัดแรงขึ้น พลันน้ำตาก็ไหลอาบแก้มยามตะโกนหาราเชนทร์ครั้งสุดท้ายสุดเสียง ทว่าก็มีเพียงเสียงของตัวเองสะท้อนกลับมา“ฮึ่ก”ทรุดฮวบลงกับพื้นหญ้า กุมหน้าร้องไห้ยามนึกอะไรไม่ออกทำอะไรไม่เป็น สะอื้นตัวสั่นอยู่คนเดียว กระทั่งเห็นไฟรางๆ ด้านหน้าสว่างขึ้นพ

23:00ร่างเล็กเดินกลับเข้าบ้านทั้งดวงตาแดงก่ำ วันนี้ทุกอย่างดูเงียบผิดปกติ น้ำหนึ่งที่ยืนอยู่กลางบ้านรู้สึกใจหวิวกับสถานการณ์ที่ดูแปลกประหลาดไปเสียหมด จากที่มีลูกน้องราเชนทร์เดินสวนกันไปมา แม่บ้านเสิร์ฟของว่างกันจนดึกดื่น ทว่าวันนี้กลับไม่มีใครเดินสวนสนามอย่างเช่นวันก่อนๆ“คุณหนึ่ง”เป็นเสียงของปืนที่เปิดประตูออกมาจากห้องเก็บของ กล่าวทักและมองเธอด้วยสีหน้าไม่สู้ดี เธอยืนนิ่งมองลูกน้องของรเชนทร์เช่นกัน ทว่าตัวเองนั้นคล้ายคนหมดเรี่ยวแรงเข้าไปทุกที“เฮียเชนทร์ยังไม่กลับเหรอ”“ยังครับ คงอีกหลายวัน”“….”คำตอบนั้นทำน้ำหนึ่งฉงนงง ทำไมต้องหลายวัน เธอไม่เข้าใจ พลางขมวดคิ้วแล้วมองไปยังใบหน้ามีพิรุธของเฮียปืน“เฮียมีงานด่วนที่ต่างประเทศครับ”เธอเผยสีหน้าแสดงความไม่พอใจชัดเจน หากเป็นเรื่องงานเธอคงไม่ห้ามหรือก้าวก่าย แต่จะไปไหนทำไมไม่บอกเธอด้วยปากของตัวเอง“แบบนี้ก็ได้เหรอ อยากไปก็ไม่บอกกันสักคำ”“เฮียฝากบอกให้คุณหนึ่งจัดการเรื่องงานแต่งต่อได้เลย เฮียไปถึงคงจะยุ่งมาก ไม่มีเวลาช่วยดู”“ยุ่งมากถึงขั้นไม่รับสายหนึ่งไหม”“คงจะเป็นแบบนั้น”ปืนเสริมคำตอบออกมา ทำคนฟังไม่พอใจหนักมากขึ้น ต่อให้ยุ่งมากแค่ไ