Tous les chapitres de : Chapitre 31 - Chapitre 40

Michelle's Point of View Habang nag-se-serve ay naramdaman ko ang hakbang papalapit sa akin. Mabilis akong humarap at nakangiting muling binati si Robert. "Maupo ka," ika kong ini-offer sa kanya ang kalilinis lamang na mesa.Mabait si Robert. Iyon ang una kong napansin nang kausapin niya ako without any formalities. Naging panatag ang loob ko sa kanya dahil pakiramdam ko ay naiintindihan niya ako. He even offered me help pero tinanggihan ko. Baka kasi magkaroon pa ng problema kung malaman ni Lucas. "Gusto mo ba ng kape?" tanong kong muli siyang nginitian. Pero hindi ko alam kung bakit hindi man lamang siya sumagot o ngumiti lamang gaya ng dati. Nakatingin lamang siya sa akin ng seryoso. Parang may gustong ipahiwatig ang mga titig niya sa akin.Inalis ko ang tingin ko sa kanya nang may kumalabit sa aking tagiliran. Isa sa masugid naming kustomer iyon."Bakit po Manong Benito?" tanong ko.Nakita kong may tinitingnan ang mga ito pero hindi ko iyon pinansin. "Do you have brewed coffee?

LUCAS POINT OF VIEW I saw how she gets shocked. Hindi makapaniwalang napatingin siya sa akin habang nanlalaki ang mga mata. Tinalikuran ko naman siya pagkatapos masatisfy sa naging reaction niya."You're bluffing!" asik niya dahilan upang mapatigil ako sa paghakbang.Muli akong humarap sa kanya. Nakangisi. Making fun of her. "Do you want to watch how I will end that business, Michelle?" ika kong puno ng kompiyansa. Alam niyang kaya kong gawin iyon isang pitik lang ng mga daliri ko. Naglakad ako papunta sa aking lamesa. Kinuha ko ang cellphone ko. Pumindot at may tinawagan. "You can start the demolition right away..." utos ko sa tinawagan kong nakaantabay sa desisyon ko.Nanlaki ang mga mata ni Michelle. "Bakit mo ba ginagawa sa akin ito, Lucas?" Hindi niya mapigilang bulalas. Unti-unti kong nabubuwag ang katapangan na ipinapakita niya.."You know why, Michelle. Hindi mo na dapat tanungin pa iyan..." Nagpatuloy ako sa paglalakad patungo sa aking mesa. Muli akong naupo habang hini

LUCAS Point of View What the!? Hindi ako nakahuma sa ginawang pagsuka sa akin ni Michelle. Ni hindi ko nga siya naitulak palayo sa akin dahil sa gulat ko. I also barf when the smell of her vomit reaches my nose. Mahinang itulak ko siya as my hands reach my nose to cover it. Now, hindi lang siya ang kailangan magpalit. Maging ako ay kailangang makaligo at magpalit dahil sa ginawa ni Michelle na pagsuka sa akin. Sinadya niya ba ito? Fùck! Nakangisi siyang tumingala sa akin. Like she's so happy vomiting to me. Mariin at galit ko siyang tinitigan. "What? I will not apologize, Lucas. You deserved that!" angil niya sa akin na para bang inaamin niya na sinadya nga niya ang ginawa. Gusto ko siyang sigawan, but I can't take my hands over my nose. I will barf again if I smell her vomit! "Lucas..." Buti na lang at dumating na si Robert. Nanlaki ang mga mata niya nang madatnan kami sa ganoon ayos ni Michelle. "Take her away!" utos ko na parang nangongongo dahil sa pagkaka-cover ng

MICHELLE'S POINT OF VIEWDahil sa aksidente at muling pagkakabuka ng sugat ko sa ulo ay hindi ako pinayagang pumasok muna sa trabaho ng doctor. At dahil amo ko si Lucas sa kompanya at sa mansiyon, imbes na asawa, ay madali lamang na napagdesisyunan iyon. Pero siyempre, hindi madali iyon sa akin. Dahil kahit na pumayag siya ay alam kong hindi iyon bukal sa kanyang kalooban. He wants me to suffer at hindi umaayon iyon sa mga nangyayari ngayon.Dinala nga ni Nanay Susan ang mga damit na hindi na ginagamit ng kapatid ni Lucas kinaumagahan. Kumpleto na iyon. Maging underwear ay meron na rin at mga bago. Halatang mamahalin ang mga iyon dahil branded pa."Huwag kang mag-alala. Walang magagawa si Lucas dahil ako mismo ang nagpaalam kay Sonia na ipamigay na lang ang mga naiwang damit niya dito," sabi ni Nanay Susan nang inaayos niya sa closet ang ilang mga damit. Kaya naman pala. Akala ko ay kusang loob na ibinigay iyon ni Lucas dahil sabi ni Nanay ay ipinakuha iyon ni Lucas. Mukhang napilit

Michelle's Point of View"Nay, ako na po ang gagawa nito," ako ang nagkusang gawin ang vegetable salad dahil talagang bored na ako na walang ginagawa. Ulo ko lang ang may sugat at hindi ang mga kamay ko. Hindi ako baldado para hindi makatulong sa kanila. Halos maghapon kong sinubukang tumulong pero lagi nila akong sinasaway. Sabagay, kahit malaki ang mansiyon ay napanatiling malinis iyon kahit silang dalawa lamang ni Lea.Tumingin sa akin si Nanay. "Oh siya, sige at napapagod na akong sawayin ka. Gawin mo iyan, paborito ni Lucas...c Wala naman yatang ibig sabihin si Nanay Susan pero bakit sinabi niyang paborito iyon ni Lucas eh hindi ko naman tinatanong. Si nanay talaga. Hinimay ko ang ilalagay kong lobster para doon. Naka-ready na at na-cut na ang gulay na gagamitin ko kaya madali lang. Ang tanging gagawin ko na lamang ay paghalu-haluin ang mga iyon at lagyan ng dressing. Wala pang sampong minuto ay gawa na. Nang matapos kong gawin iyon ay inilagay ko muna iyon sa ref para fresh