All Chapters of พลาด 2: Chapter 81 - Chapter 90

พ่อถอนหายใจแล้วถอนหายใจอีก คงจะรู้สึกกดดันมาก เพราะทุกสายตา..จ้องรอคำตอบจากพ่อคนเดียว"ไงคะหมอ^^" มีแต่แม่ฉันนี่ล่ะที่ยิ้มประชด และเร่งพ่อ จนพ่อหันมามองฉันแล้วลูบหัวเบาๆ"ลืมไป..ว่าลูกสาวพ่อโตแล้ว" อยู่ๆน้ำตาฉัน..ก็ไหลลงมาอาบแก้ม จนฉันโผเข้าไปกอดพ่อแน่น..แล้วร้องไห้โฮออกมาไม่อยากห่างพ่อไปไหนเลย ตลอดเวลาที่ผ่านมา..ฉันคิดมาตลอด ถ้าฉันไม่เจอผู้ชายที่เหมือนพ่อ ผู้ชายแสนอบอุ่น อ่อนโยน และซื่อสัตย์ ฉันจะไม่แต่งงานเด็ดขาด"พ่อขา...ฮือๆ ใจจริงปั่นไม่อยากไปไหนเลย อยากอยู่กับพ่ออ่ะ ทำไมแม่โชคดีจัง..ที่ได้พ่อเป็นแฟน ตอนนี้ปั่นโตแล้วก็จริง มันต้องมีสักวันใช่ไหมคะ ที่ปั่นต้องห่างพ่อไปมีครอบครัว.."อยู่ๆแม่ก็ลูบผมฉันจากด้านหลัง แล้วยื่นทิชชู่ให้"ห่างพ่อไม่ได้เลยลูกคนนี้ ตอนเด็กๆแม่บอกว่าไง น้ำปั่นติดพ่อได้..แต่อย่าเกินไป จำได้รึป่าว..ว่าพ่อต้องรีบหนีไปทำงานแต่เช้าทุกวัน ดึกๆงอแงก็ร้องหาพ่อ หิวก็พ่อ เจ็บตรงไหนก็พ่อ ถามตัวเองก่อน..ถ้าตอนนี้คนที่อยู่ข้างๆไม่ใช่พ่อ จะโอเคไหม?"พอฉันผละออก..พ่อก็นั่งนิ่ง ดูลำบากใจมาก จนผ่านไปสักพัก พ่อถึงเงยหน้ามองทุกคน..แล้วถอนหายใจออกมา"ผมว่า อย่าเพิ่งแต่งดีไหม หมั

ไม่มีใครรู้เรื่องนี้นอกจากน้ำปั่น!! ฉันเองก็เกือบปิดปากมันไม่ทันเหมือนกัน อีกนิดเดียว!"พี่เวียร์รู้ยัง>อย่าเพิ่งสิ ให้กูทำใจก่อน เพิ่งตรวจเมื่อวานเอง" น้ำปั่นเบะปาก แล้วเดินคอตกกลับมาพิงเคาน์เตอร์"ถ้ามึงท้อง..มึงจะรู้ ว่าทำไมกูถึงยังไม่อยากบอก อิอิ โคตรมีความสุขเลย^^" ฉันพูดไปยิ้มไป แถมลูบท้องตัวเองไปด้วย"งั้นก็กินเหล้าไม่ได้แล้วน่ะสิ เหลือแต่กูกับปลายฟ้าสินะ เศร้า.." อะไรของมัน จะหมั้นอยู่แล้ว"เอาน่า..มึงหมั้นเมื่อไหร่ ทำไมรีบ..หรือว่า!" หรือว่าพ่อแม่มันจับได้..ว่ามีอะไรกับไทม์แล้ว!!"มึงมีอะไรกับไทม์รึยัง พ่อแม่มึงจับได้ใช่ไหม ถึงได้หมั้นกันฟ้าแลปแบบนี้!" น้ำปั่นหัวเราะลั่นห้องน้ำ"ฮ่าๆ บ้า มี..แต่จับไม่ได้ ไทม์เขาให้เกียรติกูไง เลยมาขอ^^ มึงอ่ะ บอกพี่เวียร์ได้แล้ว.." พอพูดถึงไทม์มันก็ยิ้มกว้างออกมา ไม่เหมือนน้ำปั่นคนเดิมเลยสักนิด น้ำปั่นที่เซ็งขี้หน้าไทม์อย่างกับอะไร..ไม่รู้หายไปไหนเหลือเช

น้ำปั่นควานหายาคุมในกระเป๋าทันที ทำไงดีวะ ทำไงดี จะหาเจอไหม.."หายไปไหนวะ!" กรี๊ดดด มึงหายไปเลยไอ้ยาคุม หายไป!!"หาไม่เจอเหรอคะ ไม่เจอก็ไม่ต้องกินก็ได้เนอะ^^" เงยหน้ามองผมทันที"ได้ไง ยังไม่แต่งเลย ท้องขึ้นมาทำไง! กับผู้หญิงคนอื่น นายไม่ป้องกันแบบนี้ไหมเนี่ย !" อ้าวโดนเลยกู วนไปเรื่องนั้นสะงั้น"แค่แม่แมวคนเดียว^^""เออ งั้นช่วยหาหน่อย เร็วๆ" เรื่องอะไรวะ กูหาเจอนะ กูจะโยนทิ้งแม่ง"ค่อยหาค่ะ ไปถึงร้านก่อน อันตราย" ได้ผล น้ำปั่นกลับมานั่งเหมือนเดิม แต่เธอนั่งไปถอนหายใจไป ..บ้างก็เอามือล้วงกระเป๋าหาใหม่หลายต่อหลายรอบซึ่งรถก็ติดมาก สะใจผมจริงๆ...งั้นผมชวนคุยเรื่องอื่นดีกว่าจะได้ลืมไปซะ"หมั้นมะรืนนี้..อยากได้ตรีมสีอะไรคะ^^""ตรีมงานหมั้นเหรอ อืม..สีฟ้าก็ได้ นายจะเตรียมงานแล้วเหรอ" น้ำปั่นอมยิ้มเบาๆ พอผมหันไปมอง..เธอก็หันไปทางอื่น"ค่ะ แม่ไทม์เริ่มเตรียมแล้ว อีกไม่กี่วันเอง^^" แล้วผมก็จับมือเธอมาหอม"ดีใจจัง^^""บ้า-///-" หลังจากนั้นเราก็นั่งเงียบกัน น้ำปั่นลืมเรื่องยาคุมไปโดยปริยาย จนเรามาถึงร้านสเต็กส์ผมเริ่มสั่งไวน์มาจิบ แค่จิบเท่านั้นล่ะ..เพราะต้องขับรถ ได้แต่หลอกล่อให้น้ำปั่นกินไปเ

ฉันวางมือถือลงแล้วทำงานต่อ จนออกเวร..เขาก็ยังไม่อ่าน ไม่ตอบไลน์... ตอนนี้ฉันได้แต่ยืนเล่นมือถือรอไคล์มารับ ใจก็อยากโทรบอกไทม์ก่อน ..แต่พอจะกดโทรหาเขา ไคล์ก็ดันมาพอดีเปิดประตูขึ้นไปนั่ง..รถไคล์ก็หอมเหมือนเดิม... แถมเขายังยิ้มน่ารักให้ฉันอีก นี่เขาไม่รู้สึกอะไรเลยเหรอ-_-"ร้านเดิมโอเคไหม^^""โอเค..ร้านเดิมอร่อยดี เอ่อ..ไคล์ น้ำปั่นมีเรื่องจะคุยด้วย" เขายกมือห้ามฉันทันที"ถึงร้านก่อนละกัน ^^" เอิ่ม นี่ฉันรีบไปใช่ไหม-_-ฉันนั่งเงียบตลอดทาง...ไม่รู้จะทำอะไร ไม่รู้จะพูดอะไร รู้สึกหวั่นใจแปลกๆ กลัวไทม์รู้...แล้วเขางอนฉันหนักไปอีก ฉันจึงตัดสินใจไลน์บอกเขาก่อนเพื่อตัดปัญหา-LINE-ฉัน : ไทม์...ฉันออกไปกินราเมงกับเพื่อนนะ วันนี้จะเคลียร์ทุกอย่างให้จบฉันส่งไปสักพัก..เขาก็ไม่อ่านไลน์ฉันเลย เอาเถอะ ถือว่าฉันบอกแล้ว อย่ามาว่ากันทีหลังแล้วกันและฉันก็มาถึงร้านราเมง รสชาติราเมง บรรยากาศทุกๆอย่างมันเหมือนเดิม ยกเว้นความรู้สึกฉัน ที่ไม่ได้รู้สึกตื่นเต้นอะไรกับคนตรงหน้าเลย ห่วงแต่คนในไลน์ ไม่รู้เมื่อไหร่เขาจะตอบ...จนไคล์มองหน้าฉัน แล้วยิ้มกว้างออกมา.."ไง มีอะไรจะคุยครับ^^" ฉันรีบกลืนเส้นที่เคี้ยวลงคอ

ฉันรีบเช็ดปากตัวเองแล้วจับแก่นกายเขาขึ้นมาอีกครั้ง..."ถามตัวเองดู...ถ้าวันนี้โดนรีดพิษจนหมด จะเข้าพิธีหมั้นไหวไหม^^"เขาตกใจเบิกตากว้าง และมองฉันที่กำลังขึ้นควบเอวตัวเอง และจับมังกรใหญ่เขาดันเข้าไปด้วยแต่...อื้อ! เจ็บ! บ้าจริง จะแกล้งหน่อย แต่ดันไปเจ็บใส่เขาสะงั้น"โอ้ยเจ็บอ่ะ TT" จนเขาหัวเราะฉันเบาๆแล้วเอื้อมมือลงมา..เขี่ยตุ่มกระสัน กระตุ้นฉันอีกแรง"ไทม์ไม่ไหวอ่ะ อื้อ! ไทม์..เสียว แต่ไม่กล้านั่ง อ๊ะ อ๊ะ ไทม์..."ฉันหลับตาปี๋ส่ายหน้าไปมา จนมือใหญ่ที่บดขยี้อยู่เบื้องล่าง..เปลี่ยนไปจับบั้นท้ายฉัน กดเข้าแก่นกายตัวเองปึก!"อ๊ะ!!" ริมฝีปากบางเม้มแน่น ก่อนที่เขาจะจับบั้นท้ายฉัน..ยกขึ้นลงช้าๆ ช้าๆ และเร็วขึ้น..ปึก ปึก ปึก~!"อ๊าส์...อ๊ะ อ๊ะ อ๊ะ!" ฉันวางมือบนอกกว้าง และหลับตาร่อนเอวบางๆไปพร้อมมือเขา ก่อนที่เขาจะปล่อยให้ฉันควบคุมจังหวะทุกอย่างด้วยตัวเอง แล้วค่อยๆเค้นหน้าอกสองข้าง...ที่กระเพื่อมสั่นไปตามแรง"อื้ม.. ดีใจจังเลยค่ะ สัตวแพทย์มารักษาให้" ฉันอมยิ้มแล้วเหยียดตัวขึ้น ก่อนจะยกบั้นท้ายตัวเองร่อนขึ้น..ร่อนลงเน้นๆ จนเกิดเสียงเนื้อกระทบเนื้อ ดัง.. ปึก ปึก ปึก ประสานเสียงครางกระเส่าบ้า