น้ำปั่นควานหายาคุมในกระเป๋าทันที ทำไงดีวะ ทำไงดี จะหาเจอไหม.."หายไปไหนวะ!" กรี๊ดดด มึงหายไปเลยไอ้ยาคุม หายไป!!"หาไม่เจอเหรอคะ ไม่เจอก็ไม่ต้องกินก็ได้เนอะ^^" เงยหน้ามองผมทันที"ได้ไง ยังไม่แต่งเลย ท้องขึ้นมาทำไง! กับผู้หญิงคนอื่น นายไม่ป้องกันแบบนี้ไหมเนี่ย !" อ้าวโดนเลยกู วนไปเรื่องนั้นสะงั้น"แค่แม่แมวคนเดียว^^""เออ งั้นช่วยหาหน่อย เร็วๆ" เรื่องอะไรวะ กูหาเจอนะ กูจะโยนทิ้งแม่ง"ค่อยหาค่ะ ไปถึงร้านก่อน อันตราย" ได้ผล น้ำปั่นกลับมานั่งเหมือนเดิม แต่เธอนั่งไปถอนหายใจไป ..บ้างก็เอามือล้วงกระเป๋าหาใหม่หลายต่อหลายรอบซึ่งรถก็ติดมาก สะใจผมจริงๆ...งั้นผมชวนคุยเรื่องอื่นดีกว่าจะได้ลืมไปซะ"หมั้นมะรืนนี้..อยากได้ตรีมสีอะไรคะ^^""ตรีมงานหมั้นเหรอ อืม..สีฟ้าก็ได้ นายจะเตรียมงานแล้วเหรอ" น้ำปั่นอมยิ้มเบาๆ พอผมหันไปมอง..เธอก็หันไปทางอื่น"ค่ะ แม่ไทม์เริ่มเตรียมแล้ว อีกไม่กี่วันเอง^^" แล้วผมก็จับมือเธอมาหอม"ดีใจจัง^^""บ้า-///-" หลังจากนั้นเราก็นั่งเงียบกัน น้ำปั่นลืมเรื่องยาคุมไปโดยปริยาย จนเรามาถึงร้านสเต็กส์ผมเริ่มสั่งไวน์มาจิบ แค่จิบเท่านั้นล่ะ..เพราะต้องขับรถ ได้แต่หลอกล่อให้น้ำปั่นกินไปเ
ฉันเซ็งมากเลย! นี่เหรอ ว่าที่ผัวในอนาคต ข้าวก็ลืม ไข่ก็ทอดไม่เป็น!"ทำไงดีคะ..แม่แมวหิวไหม ไทม์ไปซื้อให้^^""หิวสิ สั่งได้ไหม ไม่อยากออกไปไหนแล้ว ไลน์แมนอ่ะ เออ..บอกไลน์แมนซื้อยาคุมฉุกเฉินมาให้ด้วย""ไม่อาวววววววว" อะไรของเขาวะ ไม่เข้าใจที่กูพูดรึไง!-_-"จะไม่ท้องก่อนแต่ง เข้าใจไหม!""มะรืนก็หมั้นแล้วค่ะ ไม่ต่างกันเลย นะคะ นะๆ อยากมีลูก น๊า"ฉันไม่สนใจ เดินไปหยิบกระเป๋าสะพายในห้องนอนออกมา แล้วเทของทุกอย่างลงบนโต๊ะ ก่อนที่จะเขย่าๆ จน..ฟรึบ! ยาแผงเล็กๆหล่นลงมา!!!กูเจอแล้ว กรี๊ดดดดดดดพด~!!!!!! ฉันรีบหยิบมันแกะเข้าปากทันที ก่อนที่จะตรงไปที่ตู้เย็นกินน้ำ แล้วหันกลับมายิ้มให้เขาสาแก่ใจน้ำปั่นนัก^^"เฮ้อ! ใจร้ายจัง" เขาทำหน้างอ แล้วเดินเข้าห้องนอนไปเลย อะไร?..กูผิดอะไรคะ ไหงเป็นงี้ งอนฉันได้ไง!ช่างเถอะ ไม่สนใจหรอก..ไม่จำเป็นต้องง้อ ฉันเดินไปที่โซฟา เปิดทีวีนั่งดูคนเดียว ปล่อยให้เขางอนไป จนแล้วจนเล่า..เขาก็ยังไม่ออกมาหรือฉันต้องง้อวะ... เฮ้อแล้วกูผิดอะไรเนี่ย..แค่กินยาคุมเอง เบื่ออิไทม์ชิบ ..ฉันจำใจเดินไปที่ประตู กะจะเปิดประตูห้อง แต่เปิดไม่ได้ เขาล็อก!!!อิไทม์!!"เปิดประตูดิ""ไม่เปิด
ฉันวางมือถือลงแล้วทำงานต่อ จนออกเวร..เขาก็ยังไม่อ่าน ไม่ตอบไลน์... ตอนนี้ฉันได้แต่ยืนเล่นมือถือรอไคล์มารับ ใจก็อยากโทรบอกไทม์ก่อน ..แต่พอจะกดโทรหาเขา ไคล์ก็ดันมาพอดีเปิดประตูขึ้นไปนั่ง..รถไคล์ก็หอมเหมือนเดิม... แถมเขายังยิ้มน่ารักให้ฉันอีก นี่เขาไม่รู้สึกอะไรเลยเหรอ-_-"ร้านเดิมโอเคไหม^^""โอเค..ร้านเดิมอร่อยดี เอ่อ..ไคล์ น้ำปั่นมีเรื่องจะคุยด้วย" เขายกมือห้ามฉันทันที"ถึงร้านก่อนละกัน ^^" เอิ่ม นี่ฉันรีบไปใช่ไหม-_-ฉันนั่งเงียบตลอดทาง...ไม่รู้จะทำอะไร ไม่รู้จะพูดอะไร รู้สึกหวั่นใจแปลกๆ กลัวไทม์รู้...แล้วเขางอนฉันหนักไปอีก ฉันจึงตัดสินใจไลน์บอกเขาก่อนเพื่อตัดปัญหา-LINE-ฉัน : ไทม์...ฉันออกไปกินราเมงกับเพื่อนนะ วันนี้จะเคลียร์ทุกอย่างให้จบฉันส่งไปสักพัก..เขาก็ไม่อ่านไลน์ฉันเลย เอาเถอะ ถือว่าฉันบอกแล้ว อย่ามาว่ากันทีหลังแล้วกันและฉันก็มาถึงร้านราเมง รสชาติราเมง บรรยากาศทุกๆอย่างมันเหมือนเดิม ยกเว้นความรู้สึกฉัน ที่ไม่ได้รู้สึกตื่นเต้นอะไรกับคนตรงหน้าเลย ห่วงแต่คนในไลน์ ไม่รู้เมื่อไหร่เขาจะตอบ...จนไคล์มองหน้าฉัน แล้วยิ้มกว้างออกมา.."ไง มีอะไรจะคุยครับ^^" ฉันรีบกลืนเส้นที่เคี้ยวลงคอ
"ปลายฟ้า..เขาเป็นอะไร ฮือๆ""......" เงียบ ทุกคนเงียบมาก มีแต่ทิชา..ที่หันมามองฉันทั้งน้ำตาจนมือนึงเข้ามา..สวมกอดฉันจากด้านหลัง.."ร้องทำไมคะ" ไทม์!ฉันหันควับไปมองเขาทันที ตอนนี้หน้าเขาซีดมาก...ซีดเหมือนคนตาย แต่แววตาเจ้าเล่ห์นั้น..ยังมองฉันเป็นประกายเหมือนเดิม"ไทม์..นายเป็นอะไรฮือๆ ทำไมไม่มีใครพูดเลย อย่าบอกนะว่านายเป็น....เอดส์อ่ะ!" ฉันถามสิ่งที่ตัวเองกลัวที่สุดออกไป จนทุกคนหันมองหน้ากันทันที"-_-" ให้ตาย..เหมือนจะเป็นลม ไม่จริงใช่ไหม!!? ทำไมมองหน้ากันแบบนั้น!!!"ฮือๆ อิไทม์ นายมีลูกไม่ได้นะ ถ้านายเป็นเอดส์อ่ะ แล้วนี่..ฉันติดแล้วใช่ไหม จะลงอ่างจะกินใคร ทำไมไม่ใส่ถุงยาง ไอ้โง่!! ฮือๆ ถ้าฉันท้องขึ้นมา..ลูกฉันไม่ติดไปด้วยเหรอ ฉันฆ่านายแน่..ถ้าเอาโรคมาใส่ฉันกับลูกอ่ะ ทำไมไม่เซฟตัวเองบ้าง ฮือๆ"อยู่ๆเขากอดฉันแน่น แล้วก้มมาหอมแก้มฉันฟอดใหญ่ ไม่เกรงใจสายตาใครในห้องเลย"ใจเย็นๆ ไม่ได้เป็นอะไรค่ะ... อาหารเป็นพิษเมื่อคืน" !!! ห้ะ แล้วที่กูพูดไปทั้งหมดคือ-_-!!!ฉันหันไปมองทิชาที่ร้องไห้อยู่ทันที..."ฮือๆ ก็ทิชาตกใจนิคะ พี่ไทม์ไม่เคยเข้าโรงพยาบาลเลย" เวรกรรม ทำไมคนที่โทรหากูต้องเป็นทิชาด้วยว
ฉันรีบเช็ดปากตัวเองแล้วจับแก่นกายเขาขึ้นมาอีกครั้ง..."ถามตัวเองดู...ถ้าวันนี้โดนรีดพิษจนหมด จะเข้าพิธีหมั้นไหวไหม^^"เขาตกใจเบิกตากว้าง และมองฉันที่กำลังขึ้นควบเอวตัวเอง และจับมังกรใหญ่เขาดันเข้าไปด้วยแต่...อื้อ! เจ็บ! บ้าจริง จะแกล้งหน่อย แต่ดันไปเจ็บใส่เขาสะงั้น"โอ้ยเจ็บอ่ะ TT" จนเขาหัวเราะฉันเบาๆแล้วเอื้อมมือลงมา..เขี่ยตุ่มกระสัน กระตุ้นฉันอีกแรง"ไทม์ไม่ไหวอ่ะ อื้อ! ไทม์..เสียว แต่ไม่กล้านั่ง อ๊ะ อ๊ะ ไทม์..."ฉันหลับตาปี๋ส่ายหน้าไปมา จนมือใหญ่ที่บดขยี้อยู่เบื้องล่าง..เปลี่ยนไปจับบั้นท้ายฉัน กดเข้าแก่นกายตัวเองปึก!"อ๊ะ!!" ริมฝีปากบางเม้มแน่น ก่อนที่เขาจะจับบั้นท้ายฉัน..ยกขึ้นลงช้าๆ ช้าๆ และเร็วขึ้น..ปึก ปึก ปึก~!"อ๊าส์...อ๊ะ อ๊ะ อ๊ะ!" ฉันวางมือบนอกกว้าง และหลับตาร่อนเอวบางๆไปพร้อมมือเขา ก่อนที่เขาจะปล่อยให้ฉันควบคุมจังหวะทุกอย่างด้วยตัวเอง แล้วค่อยๆเค้นหน้าอกสองข้าง...ที่กระเพื่อมสั่นไปตามแรง"อื้ม.. ดีใจจังเลยค่ะ สัตวแพทย์มารักษาให้" ฉันอมยิ้มแล้วเหยียดตัวขึ้น ก่อนจะยกบั้นท้ายตัวเองร่อนขึ้น..ร่อนลงเน้นๆ จนเกิดเสียงเนื้อกระทบเนื้อ ดัง.. ปึก ปึก ปึก ประสานเสียงครางกระเส่าบ้า
ติ๊ด ติ๊ด ติ๊ด...เสียงนาฬิกาปลุกดังขึ้น เวลา 04:00 ทำฉันสะดุ้งตื่น รีบลุกขึ้นไปเคาะห้องพี่นาวาทันทีคนตื่นเต้นสุด..คือกูค่ะตอนนี้ กลัวว่าที่คู่หมั้นของตัวเองจะป่วยหนัก เข้าพิธีไม่ไหว!ก้อก ก้อก ก้อก...ฉันเคาะประตูอีกครั้ง ก่อนจะเดินไปเดินมาหน้าห้อง รอคนข้างในออกมาเปิดสัก จนสักพักพี่นาวาเปิดออกมาแอด.."อะไรน้ำปั่น-_-" พี่นาวาผมยุ่งเหยิงไม่เป็นทรง ...กำลังยืนกอดอกพิงประตู มองฉันเซ็งมาก"ไทม์ล่ะคะ..""กลับแล้ว มันงีบแค่ชั่วโมงเดียว ก็กลับเลย แค่นี้ใช่ไหม..พี่จะนอนต่อ" ฉันยืนคิดสักพัก..คิดว่าทำไมเขาไม่บอก จนพี่นาวาปิดประตูใส่หน้าฉัน แล้วแม่ก็เดินขึ้นบันไดมา พร้อมกับช่างแต่งหน้าช่างทำผมตื่นเร็วกันจัง..."น้ำปั่นช่างมาแล้ว ไปอาบน้ำ..เห็นชุดที่ซินน์ทำให้แล้วใช่ไหม ชอบรึป่าว""ชอบค่ะ สวยมาก แม่คะ..แล้วแหวนหมั้นหนูล่ะ""อ๋อ แม่เตรียมไว้ให้แล้ว ไปอาบน้ำเถอะ เดี๋ยวสาย" แม่ดันหลังฉันเข้าห้องทันที ก่อนที่ฉันจะรีบอาบน้ำ แล้วออกมานั่งให้ช่างแต่งหน้าให้เมื่อทุกอย่างเสร็จเรียบร้อย ฉันก็ค่อยๆลุกขึ้นไปส่องกระจกOmg! ฉันสวยจัง ชุดที่ซินน์ทำให้สวยมาก ทำผิวฉันขาว ดูสง่าไปอีก ฉันยิ้มให้ตัวเองที่หน้ากระจ
ไอ้ซินน์กับน้ำปั่นดูแปลกๆ มันกำลังนินทาใครอยู่วะ ฉันเหรอ?! ทำไมไม่บอกอะไรกูเลย กูอยากรู้!!!!"อะไรมึง? บอกกูบ้างดิTT" ฉันเริ่มเขย่าแขนมันสองคน จนพวกมันดึงฉัน..หลบไปอีกฝั่ง"เงียบไว้นะ พวกกูกำลังสงสัย ว่าปลายฟ้า..มีซัมติงกับพี่นาวา" ห้ะ!! ยังไงวะ ปลายฟ้าก็ปกติ พี่นาวายิ่งปกติใหญ่ ฉันไม่เห็นว่าใคร..จะทำตัวแปลกอะไรเลย"มั่วแล้วพวกมึง กูว่าไม่นะ ถ้าเขาชอบกัน คงได้กันนานแล้ว" ไอ้ซินน์เอามือกอดอก แล้วถอนหายใจใส่ฉัน"มึงกลับไปอยู่กับพี่เวียร์เลยไป! " แล้วมันก็ดันหลังฉันไปหาพวกผู้ชาย แต่ฉันไม่ไปหรอก เพราะกูอยากรู้!"อะไร!? ทำไมต้องไล่กูด้วย ให้กูห่างกันบ้างเถอะ กูทำอะไรก็ผิดไปหมด" น้ำปั่นเอามือปิดปากหัวเราะลั่น"ก็จริง!" เพื่อนเลว!"ว่าแต่..อะไรทำให้พวกมึงสงสัยวะ?? บอกกูหน่อย กูจะได้สังเกตตาม""ก็ปลายฟ้าหน้าแดง เวลาหันไปมองพี่นาวา" หน้าแดง? แค่เนี้ย!?"มโน มันมองกูมันก็หน้าแดง ไม่เห็นเหรอที่หน้างาน มันซดไวน์เกือบจะหมดขวด มันเมาเว้ย..พวกมึงอะคิดมาก" น้ำปั่นเบะปากใส่ฉันแล้วเดินหนีไปเลย ตามด้วยไอ้ซินน์ที่ถอนหายใจเดินไปหาแฟนตัวเองด้วยกูพูดผิดตรงไหนคะ?!!เฮ้อ! ฉันได้แต่ส่ายหน้าเซ็งๆแล้วเดินตามพวก
ผมแทบอยากลุกขึ้นกระโดดรอบห้อง เพราะอยู่ๆไอ้นาวา ไอ้นาวินก็อนุญาตให้ผมปั๊มหลาน!!และตอนนี้มีแค่น้ำปั่นเท่านั้น..ที่ไม่ยอมคนเดียว!"ไม่เอา แต่งก่อน!" ไอ้เวียร์มองผมแล้วขำเบาๆ น้อยนักที่มันจะขำ ถ้ามันไม่สะใจจริงๆดูมันดิ..แม่งยังไม่หมั้น ยังไม่แต่งอะไร มีลูกแล้ว!!"มึงมันขี้อิจฉา-_-" พอผมจ้อง มันก็หาเรื่องผมทันที เออ! กูขี้อิจฉาก็ได้"ดีแล้วน้ำปั่น มึงรู้ไหม..ว่าท้องนี่ลำบากมาก ส้นสูงก็ใส่ไม่ได้ ทำอะไรต้องคอยระวัง^^" เมียไอ้เวียร์เล่นกูแล้ว"เออมึง มึงก็เห็น..ตอนกูอ้วกคลานออกมาจากห้องน้ำ มันสุดมาก เวียนหัวจริงๆ จะเป็นลมก็ไม่ จะเดินก็ไม่ไหว ต้องเป็นแบบนี้ไปอีกกี่เดือนไม่รู้ ทรมาน มากๆอ่ะ"เมียไอ้นาวินอีกคน!!!! ผมถึงกลับเอามือกุมขมับ เพื่อนกูก็ไม่ช่วยห้ามเมียเลย ได้โปรด..อย่าแกล้งกู กูขอร้อง!TT"เหรอ นั่นล่ะ ถึงยังไม่อยากมี...ตอนนี้มีแค่รันรันก็พอ^^" น้ำตาจะไหล ไอ้แมวมันแทนลูกผมได้ที่ไหน !!ว่าแต่ตอนนี้..มันเป็นไงบ้างวะ ผมรีบหยิบมือถือขึ้นมา แล้วไลน์บอกเลขา..ให้เข้าไปให้อาหารไอ้แมวที่ห้องทำงาน พอเธออ่าน..ผมก็เปิดกล้องวงจรปิดเช็คดู .จนเห็นไอ้แมวได้กินนู่นล่ะผมถึงเก็บมือถือลงผมไม่ได้เป็นห่ว
"อะไรของมึง อายอะไรอีก^=^" "น้ำปั่นถ้ามึงไม่หยุดพูด สาธุ! กูขอให้ลูกในท้องมึงเป็นผู้หญิง>[]กูก็จะสาธุกลับ ให้มึงท้อง^[]^" !!!!! สามีฉันที่กุมขมับ เขาเงยหน้าขึ้นตกใจ ก่อนจะหันไปพยักหน้าเบาๆให้น้ำปั่น..ที่ยิ้มอย่างชั่วร้ายใส่ฉัน"ขอบใจน้ำปั่น อยากมีลูกสาวสักคน" กรี๊ดดดดดด! ไม่เอา ไม่เอา แค่เซอร์กับอลันชีวิตฉันก็จะวุ่นวายพอแล้ว ฉันอยากจะกรี๊ดดังๆใส่หน้าผัว..แต่ติดที่อลันนอนอยู่บนตัก และเขาก็อุ้มเซอร์อยู่ "เห็นไหมๆ ป๋าอยากมี...ทำไมมึงไม่ยอมมีไออุ่น ตามใจหลัวบ้างสิ!""รอลูกเข้าโรงเรียนก่อน-_-" ฉันตอบปัดๆไปอย่างรำคาญ "กูก็คิดเหมือนมึง ฮ่าๆ สุดท้ายนี่ไง...ป่องแล้ว^^" ก็มึงมันหื่นซินน์ กูน่ะเรียบร้อยร้อยสุดในกลุ่มแล้ว"เออๆค่อยว่ากัน ว่าแต่..น้ำปั่นทำไมมึงมั่นใจจังวะ ว่าลูกมึงเป็นผู้ชาย?-_-" ฉันพยายามเปลี่ยนเรื่อง"ก็ลองบนรถไง...เฮ้ย แต่กูรถปอร์เช่นะ ไม่ได้เกี้ยวกราดทำในรถลัมโบร์กินีเหมือนมึง^[]^"กูขุดหลุมฝังตัวเองชัดๆ!!!! ฉันพลาดเองล่ะ..ที่ไปหิวเอาเวลานั้น การมีเซ็กส์ในสถานที่สาธารณะมันเป็นภัยกับตัวจริงๆ คนอื่นเห็นไม่เท่าไหร่..อายแปปๆ แต่ถ้าเพื่อนสนิทผีเจาะปากมาพูดเห็น มันจะล้อจนลูก
2 เดือนต่อมา....-Video Calling with TIME-(พ่อวางแล้วนะคะ ทำงานก่อนน๊า รักแม่และลูกๆทั้งสามค่ะ^^)"ปัปป๊า ปัปป๊าาา พ่อออออ" สองเดือนมาแล้ว สามสาวก็ยังเรียกพ่อไม่เหมือนกันสักคน เพราะพวกเธอนิสัยไม่เหมือนกันด้วยล่ะ น้ำขิงแสบมาก!!นางหน้าเหมือนเจ๊หวาน..ก็คงแสบเหมือนเจ๊หวานนั่นแหละ แต่น้ำชาเรียบร้อยนะ เป็นคนเดียวที่ไม่ร้องงอแงและดูเป็นผู้ใหญ่มาก ทั้งที่เธอเป็นลูกคนกลาง ส่วนน้ำมนต์คนเล็กที่หน้าเหมือนฉัน..นางเหมือนฉันอย่างกับแกะจริงๆ ฉันเป็นยังไง..นางก็เป็นแบบนั้น เถียงแม่ปุ๊บปับ ตอนนี้บาปกรรมกำลังเล่นงานฉันกลับแล้วค่ะ ไม่เชื่อก็ดู.."น้ำมนต์ แม่บอกว่าไง..ของเล่นต้องเก็บเข้ากล่องนะคะ""มัมมาาา มาาา €|$%{{*+" เถียงกลับเสียงแหลมปรี๊ด!"เถียงแม่?" ฉันชี้มาที่ตัวเอง"*^~^{^${€|¥ " เออพอ! ฉันจำใจเดินดุ่มๆไปเก็บของเล่นลูกแทน เพราะน้ำมนต์สอนยากสอนเย็นสุดๆคนอื่นเก็บ นางจะรื้อ รื้อทุกอย่างที่ขวางหน้า... หึ๋ย เหมือนแม่แกเลยนะ..เหมือนกูเนี่ย!!วันนี้ค่อนข้างวุ่นวายเพราะฉันอยู่กับสามสาวตามลำพัง..เนื่องจากพ่อกับปู่ย่าเข้าประชุมบอร์ดบริหาร มันก็พอดิบพอดีแหละที่ฉันประจำเดือนขาด.. ฉันจึงใช้โอกาสนี้ตรวจดู.
พี่ชายฉันแสบไม่เบา..วางแผนให้เมียคลอดธรรมชาติได้แนบเนียนมาก เฮ้อ..หลังจากปลายฟ้าไปโรงพยาบาล ไม่ถึงสองชั่วโมงที่เรารออยู่บ้าน ไทม์เขาก็โทรมาบอกฉัน ว่าปลายฟ้าน่ะ...คลอดลูกชายแล้วมันได้คลอดธรรมชาติจริงๆ แถมไทม์ยังบอกอีก..ว่ามันด่าพี่นาวาเละเทะ เออ..เป็นกูกูก็ด่าค่ะ นั่งชิวๆอยู่บ้านรอวันไปคลอดตั้งนาน ที่ไหนได้...โดนผัวหลอก น่าสงสารฉันกับซินน์เลี้ยงเด็กห้าคนในคอกไปขำไป เอาจริงๆก็ทั้งสงสารทั้งตลกนั่นแหละ ได้แต่บอกว่าดีนะ..ที่สามีเราตามใจทุกอย่าง โดยเฉพาะสามีฉันที่แทบจะถวายหัวให้เลย เพราะเขาช่วยทุกอย่าง..จนคุณแม่ลูกสามอย่างฉันสบายมาก!คลีนิคที่เพิ่งเสร็จ..ฉันจ้างสัตวแพทย์เข้าไปอยู่แทน เพราะระยะแรกๆที่ฉันคลอดลูกแฝด..ฉันปวดแผลจนทำงานไม่ได้ ไทม์เขาเลยให้ฉันพักอยู่เฉยๆปีนึง ฟังไม่ผิดหรอก ปีนึงจริงๆ เค้าบอกเขาสงสารที่ฉันอุ้มท้องแฝดสามมานาน พูดถึงเรื่องท้อง..ตอนนี้ซินน์มันท้องอีกแล้ว แต่ฉันนับถือมันนะ..ที่เลี้ยงลูกเองทำอะไรเองทุกอย่าง ทั้งที่บ้านก็รวยมาก มันเคยบอกฉัน..ว่าอยากให้ลูกมันได้ความอบอุ่นจากพ่อแม่เยอะๆ เพราะบางบ้านพ่อแม่รวยมาก แต่ไม่มีเวลาให้ลูกเลย จนนั่นแหละ..เห็นบ่อยๆก็คือ..เด็กมีอ
ใครๆก็บอกว่าลูกฉันเลี้ยงง่าย...ไม่ใช่ค่ะ! เขาอยู่เป็น ต่างหาก นิวเยียร์กับนาวีเป็นเด็กขี้เกรงใจ วันไหนที่ฉันพาไปบ้านคนอื่น พวกนางทั้งสอง..จะเรียบร้อยเหมือนผ้าพับไว้ แต่หารู้ไม่.. ผ้ายังไม่ได้รีด!!ตอนนี้ฉันย้ายออกจากบ้านสามี มาอยู่บ้านที่ซื้อใกล้ๆที่ทำงานแล้ว คุณหมอฟันสามีฉัน..เขาเปิดคลีนิคเครือข่ายแทบจะทั่วประเทศ และเทรนหมอฟันเข้าไปดูแลแทน เขาเป็นหมอที่ว่างกว่าหมอด้านอื่น แต่ฉันเนี่ยสิ!! ธุรกิจสองอย่างค้ำคอ ต้องวิ่งวุ่นหอบลูกไปทำงานด้วยทุกวันลูกชายติดแม่ ลูกสาวติดพ่อ!! ใช่แล้วค่ะลูกฉันเป็นแบบนั้น แต่มีบ้างที่ฉันเข้าห้างZER แล้วส่งนาวีให้คุณแม่เลี้ยง จนตอนนี้เขากลายเป็นหลานชายสุดที่รักของคุณแม่ไปแล้ว อย่างที่บอก..ลูกฉันเรียบร้อยถ้าอยู่กับคนอื่น หึ..ถ้าอยู่กับแม่สองคนล่ะก็"มามะ แงงงงงงงงงง" ร้องตั้งแต่เปิดประตูเข้าบ้านเลย! งอแง ง๊องแง๊ง เข้าใจเขาล่ะ..ว่าเขาคือเด็กหกเจ็ดเดือนวัยกำลังเริ่มดื้อ นี่ขนาดเพิ่งเริ่มนะ..โตไป ดื้อแบบเลเวลตันจะขนาดไหน "แม่เข้าใจว่าอึดอัด แต่ให้แม่วางของก่อนได้ไหมนาวี-_-" ฉันวางลูกนั่งที่พื้นและเก็บกระเป๋าตัวเอง โดยที่ลูกชายกำลังนั่งเบะปากเตรียมร้อง ยื่นมือก
ไทม์ถอดถุงมือทิ้ง และกุมขมับตัวเองนวดเบาๆ ก่อนจะสลับไปนวดหว่างคิ้วต่อ ตอนนี้เขากำลังรวบแรงทั้งหมดกลับมาเพื่อ...ถ่ายรูป"โอเค โอเค...ถ่ายรูป" ขำผัว มีเมียเป็นหมอแต่เจือกกลัวเลือด เขาน่ะกลัวเลือดแน่นอน ไอ้ที่บอกกลัวฉันเจ็บเนี่ยเป็นข้ออ้างรึป่าวไม่รู้ ไทม์เอ้ยไทม์!!!เมื่อคุณพ่อดีขึ้น..พยาบาลก็อุ้มลูกสาวมาให้เขาทีละคน แต่เขาอุ้มได้แค่สองคนเท่านั้น ที่เหลือ..พยาบาลอุ้มมาวางที่อกฉันแทน โชคดีที่ลูกฉันแฝดคนละฝา หน้าตาเขาไม่เหมือนกันสักคน ฉันจึงไม่ประสบปัญหาเหมือนไออุ่น และถูกมันล้อกลับลูกสาวฉัน ดูผ่านๆ คนนึงเหมือนเจ๊หวาน คนนึงเหมือนแม่สามี และอีกคนจะเหมือนใครล่ะ! ก็เหมือนฉันนี่แหละ..ฉันไม่ได้คิดไปเองนะ พ่อและสามีฉันเขาก็คิดเหมือนกันหมดหลังจากถ่ายรูปครอบครัว..ฉันก็ไม่สลบอะไรเลย จนถูกเข็นออกมาจากห้องคลอด..กลับไปห้องตัวเองนู่นล่ะ ฉันถึงเริ่มปวดแผล ลูกสาวสามคนไม่ได้กลับมาด้วยหรอก พวกเธอตัวเล็กต้องอบพักใหญ่ แถมน้ำนมแรกที่ฉันพยายามปั๊มให้ ปั๊มยังไงก็ไม่พอ มันออกมาแค่นิดเดียว...แต่ลูกตั้งสามคน!และตอนนี้แม่ฉัน แม่สามียังไม่ใครมาเยี่ยมเลย มีแค่ปลายฟ้านี่แหละ..ที่อยู่เป็นเพื่อนฉัน คอยหยิบนู่นหยิบนั
ฉันอาจจะประสาทหลอน หรือหมกมุ่นกับเรื่องคลอดเกินไป พรุ่งนี้หกโมงเช้า...เป็นฤกษ์ที่แม่สามีเขาเป็นคนหามาให้ แต่ถ้าเป็นไปได้นะ...ฉันอยากจะคลอดตอนนี้เลย!!! ยิ่งรู้ว่าตัวเองใกล้คลอดฉันยิ่งฟุ้งซ่าน ภาพหมาแมวที่ฉันผ่าเขาตั้งแต่เรียนมาจนทำงาน มันเต็มหัวฉันไปหมด บ้าเอ้ย!! หยุดคิด!!"อย่าๆ อย่าตีหัวตัวเองแบบนี้สิ แม่แมวไหวไหมคะ ?" ไทม์รีบจับมือฉันออกจากหัวทันที ฉันอยากคลอด อยากคลอดให้จบตอนนี้เลย"ไทม์ ฉันจะคลอด""ปวดท้องเหรอคะ?0.0!!" "ไม่ แต่ฉันต้องการคลอดตอนนี้ เดี๋ยวนี้!" ฉันเอื้อมมือไปกดกริ่งเรียกพยาบาลทันที ถ้าให้รอพรุ่งนี้ ฉันอาจได้ย้ายโรงพยาบาลไปศรีธัญญาก่อน"แล้วฤกษ์...""นายก็เงียบไว้สิ บอกว่าฉันปวดท้องหรืออะไรก็ได้ ไทม์นายรู้ไหม ว่าฉันน่ะ..เห็นภาพหลอนอะไรบ้าง ฉันผ่าหมาแมวมาไม่รู้กี่ตัว ภาพมันติดอยู่ในหัวตลอดเลย นายไม่เป็นฉันนายไม่รู้หรอก ถ้าสามน้ำออกมา....อุ๊บ0.0"อยู่ๆเขาก็ยกมือขึ้นปิดปากฉัน!!"ไม่เรียกลูกว่าสามน้ำนะคะ -_-" ฉันรีบจับมือเขาออกอย่างหงุดหงิด "อะไรอีกล่ะ ฉันย่อรวมไง น้ำชา น้ำขิง น้ำมนต์ =_=""ความหมายมันไปทางอื่นแล้วค่ะ" ฉันถอนหายใจใส่เขา แล้วหันหน้าไปทางอื่นเซ็งๆ ก่อนท
"ก็ตอนเย็น ที่ฉันไปยืนแอบฟัง..ได้ยินลุงเซ็นถามป้าณีเวีย ว่าจะกินยาคุมทำไม จะลองมี...""พอละ!-_-" ลูกชายสองคนสะดุ้งเบาๆ เมื่ออยู่ๆตาเวียร์เขาเอ็ดฉันเสียงดังตามสไตล์เขา ดีจริงๆถ้าลูกกูตื่นนะ จะทุบให้-_-!!!"นิสัยเสีย ลูกตื่นขึ้นมาทำไง(กัดฝันด่าผัว)" "ลืม-_-" พูดจบเขาก็ค่อยๆวางอลันลงข้างเซอร์ ตอนนี้เรายังไม่ย้ายลูกไปนอนที่เตียงเด็กหรอก เพราะกลัวเขาตื่นมาร้อง แล้วกล่อมให้หลับไม่ได้ จนตอนนี้ตาฉันเริ่มจะปิดแล้ว มีแต่เวียร์นั่นแหละ ที่เขายังนอนตะแคงดูลูกอยู่ จนฉันเผลอหลับไปตอนไหนไม่รู้ สะดุ้งตื่นอีกที ก็เห็นเขากำลังยืนโอ๋ลูกที่เตียงเด็กคนเดียวอุแว้~~~~ เสียงแบบนี้อลันแน่นอน!"เวียร์ ใครเป็นอะไร?" "อลัน ไออุ่น..เธอให้ลูกเข้าเต้าหน่อย...ฉันพยายามให้กินจากขวด ลูกไม่กิน-_-" นั่นไง! ต่อไปฉันจะฝากอลันกับใครได้ ในเมื่อเขาไม่ยอมกินนมจากขวดแบบนี้!!!!อุแว้~ ฉันปลดกระดุมชุดนอน รับลูกเข้าเต้าทันที..พอเอานมเข้าปากปุ๊บเขาก็เงียบสนิทเลย แถมยังหลับตาพริ้มดูดจ๊วบๆอย่างสบายใจอีก"เฮ้อ...." เวียร์เห็นลูกเงียบ เขาก็ถอนหายใจยาวๆแล้วขึ้นเตียงหลับทันที ก็จะเหลือแค่ฉันนี่แหละ..ที่นั่งสัปหงกให้นมลูกอยู่คนเดียวใ
อยู่ห้องพักฟื้นกับผองเพื่อนมาหลายวันก็ปกติดี แต่วันนี้ฉันนั่งมึนจริงๆ เดี๋ยวคนนู้นคนนี้เข้ามาไม่หยุด ไหนจะปลายฟ้าแอดมิทอีกห้องเพราะนางแพ้ท้องหนัก ไหนผัวจะกลับจากอังกฤษและประกาศแต่งงานวันมะรืนนี่พวกมึงทำอะไรไม่เกรงใจมดลูกกูเลยนะ! มันยังไม่เข้าอู่เลย ฉันต้องกระเตงลูกแฝด ไปงานแต่งพวกมันอีกเหรอเนี่ย เฮ้อ!!!! แต่เอาเถอะ..เพื่อนไม่ได้แต่งงานบ่อยๆซะหน่อย แค่สวนข้างๆโรงแรมอนันธาราง่ายๆ ไม่วุ่นวาย ดีกับแม่ลูกอ่อนที่จำลูกไม่ได้แบบฉัน (เกี่ยวอะไรกับการจำลูกไม่ได้วะ?!)"ไซส์อก เอวสะโพก ส่งมารึยัง" ไอ้ซินน์ถาม ทั้งที่นอนกดโทรศัพท์ไม่หยุุด ตั้งแต่ปลายฟ้าออกไป คือทุกคนวุ่นวายมาก ฉันเองก็ถูกคุณสาจับวัดตัว เถียงกันตั้งแต่วัดไหล่จนไปถึงวัดความยาวชุด แต่ตลกดีนะ..ผู้บริหารวัดตัวให้เนี่ย ฮ่าๆ"นิ่งๆสิ เธอจะขยับยุกยิกทำไม-_-""ฉันคันแผลอ่ะ...เกาได้ไหม นิดนึง" "ถ้าอยากไส้ทะลัก ก็เกาสิ-_-" ไอ้ซินน์ได้ยิน ก็เบะปากทันที ก่อนที่จะหันหน้าหนีไปหาสามีตัวเองอีกฝั่ง"คู่นี้เถื่อนจัง ซินน์รับไม่ได้ ไม่น่านอนรวมแบบนี้เลย" แหม ตอนนั้นกูอุส่าห์ใจดีมานอนเป็นเพื่อนมึง ไอ้เพื่อนทรยศ!"พี่มึงนั่นล่ะเถื่อน ชอบว่ากู" ฉันพู
"วิสัญญี...คงที่แล้วครับ" และวิสัญญีแพทย์ที่เตรียมเครื่องมือรอ ก็รีบพยักหน้าสั่งพยาบาล จนทุกคนช่วยกันจับตัวฉันตะแคง และแทงเข็ม..จึก ที่กลางหลังทันที"ฮึก..ฮือ ซะ.. ซินน์เจ็บ นาวิน...ฮือๆ "เขาก้มลงโอบแก้มฉันไว้..ด้วยมือที่สั่นเทา ก่อนจะใช้มือใหญ่ลูบเบาๆให้ฉันผ่อนคลาย จนสุดท้าย..ความเจ็บปวดและทรมาน มันค่อยๆหาย...หายจนฉันไม่รู้สึกอะไรอีกเลย"คุณแม่...รู้สึกปวดอยู่ไหมคะ" ฉันหลับตาลงส่ายหน้าเบาๆ ฉันไม่ปวดแล้ว"ไม่ค่ะ.." และพยาบาลก็ทำอะไรต่อไม่รู้ ฉันไม่ได้สนใจ ฉันเอาแต่นอนมองสามี ที่หันไปดูพ่อเขาไม่หยุด"เบาๆนะพ่อ=_=" เขาสั่งพ่อตัวเอง..ด้วยสีหน้ากังวล"มาผ่าเองไหมล่ะลูก" เสียงพ่อสามีตอบมา"ผมเป็นหมอฟัน พ่อลืมเหรอ? พ่อครับ...เบาๆครับ" พยาบาลกับวิสัญญี..หัวเราะคุณหมอฟันใหญ่ เห็นแบบนี้ฉันก็โล่งใจ เพราะเหมือนทุกอย่าง..มันกำลังดำเนินไปปกติจนสามีหันมาคุยกับฉัน.."ซินน์ครับ...คุยกันหน่อยสิ ไม่หลับนะ...คลอดเสร็จอยากกินอะไร หืม...?^^" ฉันพยายามเปิดตาคุยกับเขา และแอบขำเบาๆ ที่เขาถามเรื่องของกินตอนนี้"ไม่อยากกิน..อยากกอดลูก""กอดลูก? ได้กอดแน่นอน..อยากให้ใครเป็นพี่ นิวเยียร์ หรือนาวี^^?" ฉันจ้องตาท