All Chapters of พลาด 2: Chapter 131 - Chapter 140

ฉันพิมพ์กรี๊ดยาวๆตอบปลายฟ้า ก่อนจะรีบปัดสายที่ประชุมค้างอยู่..คุยต่อ ปลายฟ้า...มันท้อง ปลายฟ้าท้อง แม่เจ้า พระเจ้า ฉันจะทำยังไงดี ไม่ให้ตัวเองหวีดไปมากกว่านี้ ฉันช็อคมาก!!น้ำปั่น : อะไรมึง พูดมา ปลายฟ้าส่งไลน์มาว่าไง กูตกใจมึง จนลูกถีบแล้วเนี่ย!ซินน์ : เร็วๆดิวะ ขอกูหายใจก่อนได้ไหม!!ฉัน : พวกมึง ปลายฟ้า..มันท้อง!!! และกำลังบินไปอังกฤษกับนาวา! กรี๊ดดด>[]ฉันกรี๊ดลั่นห้องทำงานสามี จนลืมว่าเขากำลังนั่งอ่านเอกสารอยู่ ซินน์ : มึง..กูหายใจไม่ทัน มึงกูตกใจมาก แปป..จุก ลูกถีบ!น้ำปั่น : .......ฉัน : น้ำปั่น มึงยังอยู่ไหม น้ำปั่น!! น้ำปั่น!!"ไออุ่นเงียบได้ไหม ฉันทำงานอยู่-_-" ฉันเอามือปิดปากทันที เมื่อคุณสามี..เขาเคาะปากกาลงโต๊ะ"เงียบก็เงียบ..."ฉัน : (กระซิบ) น้ำปั่น...น้ามป่านนนน้ำปั่น : มึงแปป..แม่กูรู้แล้ว พี่นาวาส่งรูปที่ตรวจครรภ์ให้แม่กูเลย แค่นี้ก่อนนะ กูกลับบ้านก่อน...ซินน์ : เออ รีบมาๆ ตอนนี้ข้างล่างเริ่มวุ่นวายแล้วฉัน : มึงๆๆ เดี๋ยว..กูอยากรู้ ไปด้วยดิ..มารับหน่อยน้ำปั่น :คนละทางป่ะ มาเอง ให้ป๋ามาส่งรักกูมาก ฉัน : เขาทำงานอ่ะซินน์ : งั้นรอฟังข่าวแล้วกัน แค่นี้ล่ะซินน

ก๊อก ก๊อก ก๊อก....ฉันที่นั่งตักสามีอยู่ หันขวับไปมองที่ประตู ก่อนจะพยายามลุกขึ้นหลายรอบ แต่หนักพุงชิบ ฮึบ! ฮึบ! โอ้ย..ลุกไม่ไหว~ ช่วยด้วย!!"เชิญครับ" เดี๋ยวสิ! นี่ก็รีบจริงๆ!แอด..."เวียร์ อ้าว!...-_-" นี่ไง แม่ผัวมาเห็นช็อตฉันกำลังลุกจากตักเขาพอดี หวังว่าท่านจะไม่เข้าใจผิด...คิดว่าฉันควบม้าเขาอยู่นะ!! ฉันจึงรีบยิ้มให้แม่สามี ก่อนที่จะจับขอบโต๊ะลุกขึ้น..เดินไปนั่งที่โซฟาแทน"คุณแม่มีอะไรด่วนเหรอครับ มาถึงที่นี่-_-" ป้าณีเวียปิดประตู แล้วเอามือกอดอก"น้องแอทมิทแล้วนะ" ห้ะ! ทำไมรีบขนาดนั้น นัดกันไว้ตั้งเดือนหน้า... ฉันมองสามีตกใจ แต่เขาไม่พูดอะไรเลย พยักหน้าตอบแม่ตัวเอง แล้วก้มทำงานต่อ จนท่านหันมาถามฉันแทน"หนูไออุ่น ท้องกี่เดือนแล้วล่ะ?""7 เดือนครึ่งค่ะ ^^""อืม..ป้าก็คลอดก่อนกำหนด ตอนปวดท้อง..ทรมานมากเลยนะ กว่าจะลงจากตึกหลายๆชั้นนี้ได้^^" หมายความว่าไง?... ฉันหันไปมองเวียร์สงสัย และเหมือนคุณผู้บริหาร เขาจะเข้าใจสิ่งที่แม่เขาต้องการแล้ว แต่..ฉันไม่!"ค่ะ แหะๆ ลำบากน่าดูนะคะ^^" ป้าณีเวียยิ้มหวาน แล้วเดินมาใกล้ๆฉันอีก "จ้ะ สนใจไปนอนเป็นเพื่อนซินน์ไหมจ๊ะ^^" เฮือก!! ฉันกะจะยกมือปฏิ

"อย่าตะโกนไออุ่น นี่มันโรงพยาบาลนะ แล้วไหนจะแผลที่เพิ่งเย็บมาอีก เฮ้อ...เห็นแล้วรู้สึกเหนื่อย-_-" ฉันเอามือกอดอกตัวเอง..ส่ายหน้ารัว อย่ายุ่งกับนมฉัน! นมคนนะเว้ย! ไม่ใช่นมวัว..กว่าหยดแรกมันจะออกมาได้ มันไม่ใช่ง่ายๆ ช่วยสงสารฉันสักนิด..และไปหาซื้อที่ปั๊มนมมาเถิด...ขอร้อง!TT"เวียร์...นายควรไปหาซื้อที่ปั๊มนมมาให้ฉันTT""ซื้อที่ไหนไออุ่น ตอนนี้ลูกหิวแล้ว...-_-" "งั้นพาสองหนุ่มมาสิ..ฉันจะให้นมเอง" เขาล้วงกระเป๋าหันไปทางอื่น..พยายามหาทางออก ก่อนสักพักจะเดินไปเดินมารอบห้อง...ไปหยุดที่เตียงไอ้ซินน์แล้วก้มลง..ยกกล่อง กล่องนึงขึ้นมา "อันนี้ใช่ไหม-_-" ฉันมองไปที่ประตู สลับกับที่ปั๊มนมในมือเขาทันที "ใช่" "งั้นใช้อันนี้ก่อน เย็นๆฉันจะสั่งคนไปซื้อให้" ฉันกัดฟันกรอดๆ รู้เลย..ที่เขาถืออยู่อ่ะ ของไอ้ซินน์! นาวินเขาคงจะเตรียมให้พร้อมทุกอย่าง แตกต่างจากผัวกู..ที่จ้องแต่จะบีบด้วยมือ และสั่งคนอื่นไปซื้อเหมือนเคยๆ "ไหนล่ะ..ขวดนม>[]หาอีก หาเข้าไป โอ้ยอิพ่อ! "ไม่มี มันฉุกละหุก...ฉันไม่ได้เตรียมอะไรเลยไออุ่น เธอต้องเข้าใจบ้างสิ เพิ่งมาถึงอยู่ๆเธอก็น้ำคร่ำแตก-_-" ค่ะ!! แล้วเขาก็ไปหยิบมาจากตระกร้าไอ้

"ร้ายกาจ นอกจะซุ่มเสียตัวคนแรก แล้วยัง...." เวรกรรม!! ฉันลืมไป ว่าผู้ชายยังอยู่เต็มห้อง!ไม่ๆ เราจะพูดเรื่องนี้ต่อหน้าพวกผู้ชายไม่ได้!"เอ่อ ผู้ชายน่ะ..ออกไปก่อนสิ ผู้หญิงจะคุยกัน=\\\=" สามหนุ่มมองหน้ากันเลิ่กลัก ก่อนสุดท้าย...พวกเขาจะพยักหน้าตกลงกัน..และอุ้มเซอร์อลันออกไป แล้วน้ำปั่น..มันก็ขยับมาใกล้ๆฉัน แถมยังยุกยิกสะกิดไหล่ให้ฉันหันไปหามัน...ด้วยท่าทางอยากรู้อยากเห็นเต็มที่"มึงๆ ทำไมถึงให้พวกผู้ชายออกไป มันติดเรทเหรอ? " "มั้ง.." ฉันตอบน้ำปั่นเสร็จ..ก็หันกลับมามองหน้าปลายฟ้า จนไออุ่น...."มีไรมึง กูตามไม่ทัน?-_-" โว้ย..! ฉันรีบยกมือขึ้นสองข้าง..เบรคพวกมันทันที สั่งทั้งน้ำปั่นและไออุ่นเงียบ และรอฟังอย่างเดียว จนปลายฟ้ามันเริ่มสงสัย..ว่าฉันจะถามอะไร"อะไรมึง...สำคัญเหรอ?" ฉันพยักหน้าเบาๆ"อืม เรื่องมึงนั่นล่ะ กูไม่อยากให้พวกผู้ชายแซวนาวา...เหมือนวันที่มึงไปอังกฤษ ไม่รู้พวกนั้นมีเรื่องอะไรกัน=_="น้ำปั่นถอนหายใจเฮือกใหญ่ พร้อมกับทำหน้าซังกะตายสุดๆ"เฮ้อ!~ จะเรื่องอะไร เรื่องแข่งกันทำลูกนั่นแหละ วันนั้นที่มึงหลุดคำว่า 'พยายาม' กูว่าพี่นาวาคงโดนเพื่อนล้อว่าไม่มีน้ำยา ว่าแต่...ไม่มีน้

อยู่ห้องพักฟื้นกับผองเพื่อนมาหลายวันก็ปกติดี แต่วันนี้ฉันนั่งมึนจริงๆ เดี๋ยวคนนู้นคนนี้เข้ามาไม่หยุด ไหนจะปลายฟ้าแอดมิทอีกห้องเพราะนางแพ้ท้องหนัก ไหนผัวจะกลับจากอังกฤษและประกาศแต่งงานวันมะรืนนี่พวกมึงทำอะไรไม่เกรงใจมดลูกกูเลยนะ! มันยังไม่เข้าอู่เลย ฉันต้องกระเตงลูกแฝด ไปงานแต่งพวกมันอีกเหรอเนี่ย เฮ้อ!!!! แต่เอาเถอะ..เพื่อนไม่ได้แต่งงานบ่อยๆซะหน่อย แค่สวนข้างๆโรงแรมอนันธาราง่ายๆ ไม่วุ่นวาย ดีกับแม่ลูกอ่อนที่จำลูกไม่ได้แบบฉัน (เกี่ยวอะไรกับการจำลูกไม่ได้วะ?!)"ไซส์อก เอวสะโพก ส่งมารึยัง" ไอ้ซินน์ถาม ทั้งที่นอนกดโทรศัพท์ไม่หยุุด ตั้งแต่ปลายฟ้าออกไป คือทุกคนวุ่นวายมาก ฉันเองก็ถูกคุณสาจับวัดตัว เถียงกันตั้งแต่วัดไหล่จนไปถึงวัดความยาวชุด แต่ตลกดีนะ..ผู้บริหารวัดตัวให้เนี่ย ฮ่าๆ"นิ่งๆสิ เธอจะขยับยุกยิกทำไม-_-""ฉันคันแผลอ่ะ...เกาได้ไหม นิดนึง" "ถ้าอยากไส้ทะลัก ก็เกาสิ-_-" ไอ้ซินน์ได้ยิน ก็เบะปากทันที ก่อนที่จะหันหน้าหนีไปหาสามีตัวเองอีกฝั่ง"คู่นี้เถื่อนจัง ซินน์รับไม่ได้ ไม่น่านอนรวมแบบนี้เลย" แหม ตอนนั้นกูอุส่าห์ใจดีมานอนเป็นเพื่อนมึง ไอ้เพื่อนทรยศ!"พี่มึงนั่นล่ะเถื่อน ชอบว่ากู" ฉันพู