All Chapters of พลาด 2: Chapter 121 - Chapter 130

ถ้าให้วัดระดับความชิบหาย ผมให้10 เต็ม10 ..ผมไม่คิดเลย ว่ามีนจะกล้าแฝงตัวเข้ามาในงานขนาดนี้ ที่แย่กว่าคือ...เข้าไปห้องแต่งตัวแฟนผม!! ทำผมหัวแทบขาดอยู่ตรงนั้น ไหนจะแม่ยาย ไหนจะเมีย...ไหนจะเพื่อนๆเธอที่พร้อมตบผมมาก!เล่นซะผมหายใจไม่ทั่วท้องเลย แล้วตอนนี้ผมก็คุยกับเจ้าหน้าที่ตำรวจเรียบร้อย ให้ตำรวจขังมีน..ให้หลาบจำ! เพราะผมไม่ไหวกับเธอจริงๆ ผมไม่อยากทำร้ายใครนะ เพราะผมจำขึ้นใจ จำคำที่แม่สอนไว้ตั้งแต่เด็ก..ว่าอย่าทำร้ายจิตใจใคร โดยเฉพาะผู้หญิง แต่เธอยุ่งกับน้ำปั่น คิดจะทำร้ายแฟนผม!! ผมไม่ยอมหรอกเมื่อทุกอย่างเรียบร้อย ผมก็รีบแต่งตัวเซทผมรอ พอเวลาผ่านไปสักพัก ก็ลงไปตั้งขบวนขันหมากข้างล่าง ถามว่าตื่นเต้นไหม มาก!! ผมจะมีเมียแล้ว เมีย..คนที่ผมแอบรักมานานแสนนาน โคตรดีใจเลย ไม่คิดว่าตัวเองจะมีวันนี้"ไง ไอ้ลูกชายไปทำวีรกรรมอะไรไว้" พ่อเดินมาตบไหล่ผมเบาๆ จนผมตกใจสะดุ้ง อะไรวะ!? ข่าวไวชิบหาย!"ครับ เด็กเก่าขึ้นไปหาน้ำปั่น""ซวยระดับไหน^^" พ่อยิ้มให้ผม แต่เป็นรอยยิ้มที่โคตรน่ากลัว"ไม่รู้เหมือนกันครับ ผมรีบเคลียร์อยู่ ถ้ารู้ว่าสาวเยอะแล้วเป็นแบบนี้ ผมจะไม่มีมันเลย เฮ้อ!""เฮ้ย ไอ้ลูกชาย อย่าถอนหายใ

ฉันตกใจนะบอกเลย ที่กิ๊กเก่าแปปนึงของฉัน มีซัมติงกับใบไม้!!ว่าแต่ปลายฟ้าหายไปไหนวะ ช่วยมาดูสถานการณ์หน่อยได้ไหม ดูหน้าน้องมันตอนนี้ดิ ดูโกรธไคล์มาก จะอาละวาดกลางงานแต่งฉันไหม?!ฉันยืนมองสถานการณ์แปปนึง ก็เห็นใบไม้ลุกขึ้น..วิ่งออกไปข้างนอก ทำเอาพ่อแม่น้องเขาถึงกลับนั่ง งง กันเลยทีเดียว เออ..ไทม์เพิ่งบอกฉันเมื่อกี้ ว่าแม่น้องใบไม้อ่ะ..เคยเป็นเลขาแม่เขา โอ้โห...อะไรจะโลกกลมขนาดนี้วะพิธีกร : เขาอาจจะงอนกันอยู่ เอาล่ะครับ เรามาฉลองให้ค่ำคืนแสนพิเศษ ของคุณไทม์ กับคุณหมอน้ำปั่นดีกว่า^^พอพิธีกรพูดจบ..แชมเปญขวดใหญ่ ก็ถูกส่งให้ไทม์ถือ ก่อนที่เขาจะเขย่ามันซ้ำๆแล้วมองไปยังแขกผู้มีเกียรติทั้งหลาย...ป๊อก!ฟู่วววววว~ ฟองฟู่ออกมา..ทำเอาทุกคนเฮฮากันใหญ่ มันเรื่องพิเรนอะไรกันวะ ทำไมเอาของกินมาเล่นแบบนี้ เสียดาย!"ไชโย!!" จากนั้นก็ตามด้วยเสียงเชียร์ไชโย ของพิธีกร และแขก จนไทม์เขาหันมาหอมแก้มฉันฟอดใหญ่ด้วยฟอด..."รักแม่แมวนะคะ^^" ฉันหันไปยิ้มให้เขาทันที จ้า..รักก็รัก แต่คืนนี้ไม่ตายดีแน่!จบการฉลองแชมเปญไร้สาระ..ก็มี After Party ต่อกันเบาๆ ฉันไม่อินอะไรมาก ฉันเหนื่อย ง่วง อยากพัก อีกอย่างเพื่อนๆก็ท้อ

"เดินระวังสิ-_-" ไออุ่นหันมาทำหน้าบึ้งใส่ผมทันที ..เมื่อผมเตือนเธอเรื่องจังหวะการลงเท้า ก็เธอท้องอยู่ ท้องลูกชายฝาแฝดผม มีเด็กตั้งสองคนในท้องไม่ให้ผมห่วงได้ไงถ้าคุณพ่อรู้เรื่องนี้ คงจะดีใจมาก"ขี้บ่นจริงๆ ห่วงลูกมาก..ก็ท้องแทนซะสิ" นั่นไง ตามด้วยคำพูดประชดประชันผมเหมือนเคย จะยังไงก็ช่าง จะเถียงจะหงุดหงิดใส่..ผมก็ยอมทั้งนั้นล่ะ"...." ผมจึงเลือกเงียบ ไม่อยากเถียงให้มากความ ..จนเรากลับมาถึงตึก ไออุ่นเธอก็รีบกลับขึ้นไปนอนทันทีครับ! ไอ้งานที่ผมมอบหมายให้ เหมือนผมมอบหมายให้ตัวเอง ผมทำแทนทุกอย่าง...ถามว่าเหนื่อยไหม แม่งก็เหนื่อย แต่พอมานึกๆดู เป้าหมายที่ผมวางไว้..ผมไม่ได้ทำทุกวันนี้เพื่อใคร ถ้าไม่ใช่เพื่อลูกกับเมียผมกลับมาห้องทำงาน..พร้อมกับสมุดสีชมพูของเจ้าตัวเล็ก สมุดเล่มนี้..มันอยู่กับผมตลอดเวลา ไออุ่นเธอไม่เคยเก็บไว้หรอก เธอหลงๆลืมๆ ..ผมไม่อยากให้มันหาย ผมจึงขอเก็บไว้ อีกอย่าง..เวลาผมเหนื่อยๆจะได้ดูฟิล์มอัลตราซาวด์ลูกด้วยผมเปิดดูทีไรก็อดยิ้มไม่ได้ทุกที ผมดีใจมาก..ดีใจจนทำตัวไม่ถูก ไม่คิดเลย..ว่าผมจะได้มาตั้งสองคนหึหึ ไอ้นาวิน..ผมรีบหยิบผลเลือด ออกมาวางบนโต๊ะทันทีLINE - LONDON MAN

วางสายจากแม่ฉันก็รีบแต่งตัว เพราะฉันต้องไปซื้อที่ตรวจครรภ์ แต่พอเปิดประตูห้องน้ำออกมาเท่านั้นล่ะ!!...."เมนส์แม่แมวไม่มาเหรอคะ?"ไทม์!!!! ชิบหายแล้ว นี่เขาแอบฟังฉันตลอดเลยเหรอ!? เขาได้ยินหมดเลย แม้กระทั่งฉันเมนส์ไม่มา"เอ่อ อืมๆ ปกติล่ะ..เมนส์มาไม่ค่อยตรง" แล้วเขาก็เดินมาจับมือฉันทันที"ตรวจนะคะ ตรวจนะ ไทม์น้อยมาแน่ๆเลย นะคะ^^" ไทม์บีบมือฉันแน่น ภายใต้รอยยิ้มที่ออดอ้อนนั้น เหมือนน้ำตาเขากำลังคลอ..ออกมา"ค่อยตรวจนะ เย็นแล้ว""แม่แมว นะๆ ขอร้องล่ะ อยากรู้^^""อืม ก็ได้ๆ ตรวจก็ตรวจ" เขาโน้มมาหอมแก้มฉันทันที ก่อนที่จะวิ่งกลับไปกดโทรศัพท์ภายใน...โทรหาเลขา"ไปซื้อที่ตรวจครรภ์ให้ผมด่วน"ด่วน?!! ตอนนี้เลยเหรอ สักพักก่อนก็ได้ เขาตื่นเต้นไปไหมเนี่ย! ฉันยังไม่ทันเตรียมใจเลย>ฉันรีบวิ่งไปหาเขาทันที จนเห็นไทม์เขานั่งยิ้มที่เก้าอี้ แล้วหมุนไปหมุนมา"นายคิดว่า..ฉันจะท้องเหรอ?" เขายิ้มกว้าง แล้วพยักหน้าตอบ เฮ้อ..เอาไงดี ตอนนี้ก็เย็นแล้ว..ที่ฉันรู้มาคือ..ตรวจตอนเช้าผลจะชัดเจนที่สุด"ไทม์ พรุ่งนี้เช้าค่อยตรวจนะ ""วันนี้เลยค่ะ ลูกมาแล้วแน่นอน เฮ้อออ ดีใจจัง รันรันมานี่ดิ..รู้ยัง ว่ากำลังจะมีน้องอ่ะ ^^

ฉันเห็นแบบนั้นจะอยู่เฉยๆได้ไง เพราะไทม์เขากำลังทำบ้านฉัน ป่วนไปทั้งบ้าน!"ไทม์ค่อยบอกๆ ค่อยบอกก็ได้" ฉันรีบคว้าแขนเขาไว้ ทั้งกึ่งดึง..กึ่งลากเข้าไปในห้อง แต่ทุกอย่างเหมือนจะสายไปแล้ว...เพราะตอนนี้คนในบ้านเริ่มเดินออกมาจากห้องทีละคน ทีละคนแม่ พ่อ พี่นาวิน ซินน์ อาๆ ลูกพี่ลูกน้องฉัน.. กำลังยืนมองเราเป็นตาเดียว"อะไรกัน มีอะไร?" และแม่ฉัน..ก็เป็นคนถามคนแรก ก่อนที่จะก้าวยาวๆ ตรงมาหาฉันกับไทม์หน้าห้อง"คือ..ไม่มีอะไรค่ะ ไม่มีอะไร เราเล่นกัน^^""เล่นกัน? แล้วนั่นอะไร เธอร้องไห้เหรอไทม์ เป็นอะไร-_-" ทุกคนหันควับไปมองไทม์ทันที จนเขารีบเช็ดคราบน้ำตา..ที่เปียกอยู่บนแก้ม"ผมดีใจครับป้าหวาน เราไม่ได้เล่นอะไรกันหรอกครับ...ผมมีข่าวดีจะบอกทุกคน^^"เขาพูดไปยิ้มไป..แถมน้ำตาก็เริ่มคลออีกรอบ"อะไร มึงอย่าลีลาดิ" พี่นาวินรีบเร่งทันที เพราะหน้าตา..ท่าจะเหนื่อยจากงานมาก"แปป" จนไทม์เขาวิ่งเข้าไปในห้อง ก่อนที่จะกลับมาพร้อม..ที่ตรวจครรภ์ฉัน"ทุกคนครับ!! น้ำปั่นท้อง^^" เรียกว่ายิ้ม..ทั้งน้ำตากันเลยทีเดียว ไทม์เขาบอกทุกคนไป..น้ำตาไหลไปจนทุกคนตกใจใหญ่..โดยเฉพาะพ่อฉัน ที่กำลังเดินมาหาไทม์ช้าๆ ก่อนที่จะเข้าไปสว