All Chapters of เมียสุดแสบของท่านประธาน: Chapter 21 - Chapter 30

ธีร์พาพรีมเดินไปแนะนำกับบรรดาผู้คนที่มาร่วมงานเลี้ยงคืนนี้ในฐานะคู่หมั้นของเขา และการที่เขาประกาศออกไปแบบนี้ก็เพื่อให้เกียรติผู้หญิงที่อยู่กินด้วยกันพรีมที่เดินตามไปด้วยทุกที่ที่ธีร์ต้องแวะทักทายตามมารยาท และด้วยความเป็นเด็กที่ฟังคนพูดเรื่องธุรกิจก็ไม่ค่อยเข้าใจ จึงได้แต่ยกแชมเปญขึ้นจิบไปเรื่อย ๆ จิบไปจิบมาก็เริ่มรู้สึกร้อน ใบหน้าหวานเริ่มขึ้นเป็นสีเลือดฝาด“พี่ธีร์คะ” พรีมสะกิดแขนหนุ่มคู่หมั้นเพราะเริ่มจะยืนไม่ค่อยมั่นคง “พรีมอยากไปเข้าห้องน้ำค่ะ”“อือ เดี๋ยวพี่ไปส่ง”ธีร์พาสาวสวยไปส่งที่หน้าห้องน้ำแล้วยืนรอ พรีมหายไปเกือบห้านาทีก็เดินออกจากห้องน้ำมา“เมาแล้วล่ะสิ งั้นเรากลับกันเลยดีไหม”“ไม่เป็นไรค่ะ พรีมไหว”“แน่ใจ” ธีร์ถามย้ำอีกครั้ง“แน่ใจค่ะ”เมื่อได้รับคำยืนยันธีร์ก็พาหญิงสาวกลับเข้าไปในงาน พรีมเดินเกี่ยวแขนของธีร์ไว้แน่นเพื่อทรงตัวให้มั่นคงที่สุด แม้จะเริ่มมึนหัวขึ้นมาบ้างแล้ว แต่ก็ยังพอไหว ไม่ได้เมาหนักเหมือนอย่างคืนที่ไปกับเพื่อนและพอกลับเข้าไปพรีมก็จิบแชมเปญต่อ เพราะนั่งรอฟังคนคุยกันเธอก็รู้สึกเบื่อ ทุกคำมีแต่เรื่องที่เธอไม่เข้าใจ มางานแบบนี้ไม่เห็นจะสนุกเลยสักนิด แต่ในเม

“ตื่นแล้วเหรอ” ธีร์ก้มมองหญิงสาวในอ้อมกอดที่วันนี้นอนตื่นสายกว่าปกติ“ไม่ไปทำงานเหรอคะ” พรีมปรือตาตื่นขึ้นมาก็รู้สึกแปลกใจที่ยังเห็นธีร์นอนกอดเธออยู่ หรือว่านี่มันยังเช้าเขาถึงยังไม่ลุกออกจากที่นอนแล้วไปอาบน้ำแต่งตัว“เวิร์กฟรอมโฮมน่ะ”ครั้งนี้เขาจะไม่ปล่อยให้เธอตื่นขึ้นมาแล้วอยู่คนเดียว เพราะครั้งก่อนไม่รู้ว่าทำอะไรผิดพลาดพรีมถึงได้มีท่าทีแง่งอน ถามคำตอบคำ เขาจึงโทรไปสั่งงานพิรัชย์ไว้ตั้งแต่เช้าเพื่อที่จะได้นั่งทำงานที่บ้าน และวันนี้พรีมก็ไม่มีเรียนพอดี เขาถึงได้กล้าปล่อยให้เธอดื่มจนเมา“พี่ธีร์คะ เมื่อคืน…”พรีมที่กำลังขยับตัวจะลุกขึ้นนั่งเพื่อไปอาบน้ำแต่ก็รู้สึกแสบขัดที่ช่วงล่าง ไหนจะเนื้อตัวของเธอและเขาที่กำลังเผยกายล่อนจ้อนอยู่ใต้ผ้าห่มก็ทำให้เธอตัดสินใจนอนนิ่ง และดึงผ้าห่มขึ้นมาปกคลุมจนถึงคอเอ่ยถามชายหนุ่มอย่างไม่เต็มเสียง“เธอรุกพี่ก่อนนะ” ธีร์เอ่ยขึ้นด้วยสีหน้าเรียบเฉย รอดูปฏิกิริยาของอีกคนว่าจะมีท่าทีอย่างไร ถ้าเขาบอกว่าเธอเป็นฝ่ายที่เริ่มกระทำพรีมหลับตาปี๋ยกสองมือขึ้นปิดหน้าอย่างเขินอาย ไม่รู้ว่าอะไรเข้าสิงเธอเป็นครั้งที่สองถึงทำให้เป็นฝ่ายรุกผู้ชายก่อน และดีที่ผู้ชายคนนั้น

ธีร์เปิดประตูเดินเข้าไปในห้องก็เจอกับใบหน้าหวานที่หันมาพอดี และเผยรอยยิ้มละมุมส่งมาให้เขา แต่พรีมกลับแปลกใจเพราะไม่เคยเห็นธีร์ทำหน้าเครียดแบบนี้มาก่อนจึงได้ถามไถ่ด้วยความเป็นห่วง“ทำไมทำหน้าอย่างนั้นล่ะคะ งานไม่ราบรื่นเหรอ”“ราบรื่นดีครับ พี่ขอชาร์จแบตหน่อยสิ” ธีร์เข้าไปนั่งที่โซฟาแล้วช้อนคนตัวเล็กขึ้นมานั่งบนตัก หันตัวเธอให้เอียงตัวเข้าหากัน แล้วสูดกลิ่นกายหอมๆ ที่แก้มเนียนและซอกคอขาวเข้าปอด พร้อมกับหลับตาพิงศีรษะลงที่ไหล่บาง“ไหนบอกราบรื่นไงคะ นี่พี่ไปรบหรือไปประชุมมากันแน่ ทำไมถึงดูหมดแรงขนาดนี้ล่ะ”“เหนื่อยๆ น่ะ ขอกอดหน่อย”พรีมยกยิ้มยื่นมือข้างหนึ่งไปลูบที่ผมของเขาแผ่วเบา ส่วนอีกข้างก็เลื่อนไปกอดที่ลำคอของธีร์ ไม่รู้ว่าเขาเจองานที่ยากลำบากหรือเหน็ดเหนื่อยจากเรื่องอะไรมา แต่เธอก็ขอแค่เป็นที่พักพิงให้เขาได้คลายความเหนื่อยลงบ้างก็พอ“หายเหนื่อยละ” ธีร์นั่งตัวตรง เผยรอยยิ้มที่มุมปากมองหน้าหญิงสาว“เร็วขนาดนั้นเลย” พรีมเอียงหน้ามองคนที่จ้องเธออย่างมีเลศนัย แววตาแบบนี้มันชักจะคุ้นๆ“ตอนนี้พี่หิว พี่อยากกิน…” ธีร์เอ่ยถึงคำว่ากินแล้วก็ลากเสียงยาวชวนให้สงสัย อีกทั้งยังยกยิ้มส่งสายตาสำรวจใ

“พรีม” ธีร์เอ่ยเรียกชื่อของคนในอ้อมกอดแล้วใช้มือเชยปลายคางของคนตัวเล็กให้เงยหน้าขึ้นมองกัน“คะ”“เราคบกันนะ”“จะมาไม้ไหนอีกคะ ครั้งก่อนก็บอกว่าพรีมเป็นเมียพี่แล้ว แล้วครั้งนี้มาขอคบอะไรอีก” พรีมถามกลับอย่างไม่เชื่อหู เธอแค่อยากรู้เหตุผลที่ธีร์ขอคบกัน ทั้งที่เรื่องของเรามันก็เลยจุดที่จะคบกันมาแล้ว“เธอยอมรับพี่ซะที่ไหนล่ะ ครั้งก่อนยังบอกว่าเป็นแค่คู่หมั้นไม่ใช่ผัว”“รู้สึกดีกับพรีมแล้วเหรอคะ”“ใช้คำว่ารักเลยได้ไหม เพราะมันเกินคำว่ารู้สึกดีไปแล้ว” น้ำเสียงทุ้มที่แฝงไปด้วยความจริงจังดังขึ้น พร้อมกับสายตาคู่คมที่จ้องมองเข้าไปในดวงตาของพรีม“รักกันจริงๆ เหรอ ไม่ได้หลอกกันใช่ไหมคะ”“เห็นพี่เป็นคนอย่างนั้นหรือไง”“เปล่าค่ะ พรีมแค่อยากถามให้แน่ใจ”“พี่ไม่เคยเป็นแบบนี้กับผู้หญิงคนไหนเลยนะ แล้วเธอเองก็อยู่กับพี่ทุกวันน่าจะรู้ว่าพี่รู้สึกยังไง”พรีมรู้ดีว่าธีร์เป็นผู้ชายอย่างไร เขาเป็นคนที่ดีมากที่สุดรองจากบิดาของเธอ และเธอก็รู้ว่าธีร์เทกแคร์เธอดีมากแค่ไหน“ถ้าพรีมบอกว่าไม่คบล่ะคะ”“ได้ยังไงกันล่ะพรีม พี่เป็นผู้ชายคนแรกของเธอนะ” ธีร์พรวดพราดลุกขึ้นนั่งเอ่ยด้วยน้ำเสียงเข้ม เธอไม่เสียดายครั้งแรกขอ

พรีมไม่รู้ว่าทั้งคู่เลิกกันด้วยสาเหตุอะไร ก่อนหน้านี้เธอไม่เคยคิดถึงเรื่องอดีตของธีร์เลยด้วยซ้ำ ไม่เคยถาม ไม่เคยเซ้าซี้ที่จะอยากรู้ แต่วันนี้พอได้ฟังน้ำเสียงของผู้หญิงคนนั้นที่ใช้พูดกับคู่หมั้นของเธอ ฟังดูแล้วไม่เหมือนคนที่หมดเยื้อใยกันเลยสักนิด เธอเองก็ไม่ได้อยากจะทำตัวงี่เง่าแต่มันก็อดไม่ได้ที่จะกังวล เพราะทั้งสองคนอาจจะต้องเจอหน้ากันอีกด้วยเรื่องงาน“ไม่มีวันนั้นอย่างแน่นอนครับ”“ทำไมคะ” ว่าจะไม่ถามแต่พรีมก็อดไม่ได้“ตอนที่คบกัน เธอทิ้งพี่ไปแต่งงานกับชาวอังกฤษและย้ายไปอยู่ด้วยกันที่นั่น”น้ำเสียงและใบหน้าของธีร์ดูจริงจังมากขณะที่ตอบออกมา เขาไม่หลบสายตาหรือใช้เวลาคิดในการตอบแต่ละคำถามที่เธอถามออกไปเลยสักนิด และตอนนี้หัวใจของเธอมันก็ให้คำตอบแล้วว่า เธอควรจะเชื่อใจผู้ชายที่อยู่ตรงหน้าให้มาก เพราะตอนนี้เธอคือคนรักของเขา ไม่ใช่ผู้หญิงคนนั้นที่เป็นแค่อดีต“ตอนนั้นคงจะเจ็บมากสินะคะ ไม่เป็นไรนะ ตอนนี้พี่มีพรีมแล้ว” พรีมยกสองมือขึ้นทาบแก้มของธีร์แล้วส่งยิ้มหวานเพื่อปลอบประโลมอดีตที่แสนเจ็บปวดของเขา“นึกว่าจะโกรธพี่ซะอีกที่พี่ยังติดต่อกับทางนั้น” ธีร์กระชับคนตัวเล็กเข้ามากอดแนบอก“ถ้าเรื่องง