All Chapters of เมียสุดแสบของท่านประธาน: Chapter 11 - Chapter 20

ธีร์นั่งทำงานอยู่ที่บ้าน สายตาก็มองไปที่นาฬิกาแทบจะทุกสิบนาที เพราะนี่มันก็จะห้าทุ่มแล้วแต่ก็ยังไม่มีวี่แววว่ายัยตัวแสบจะกลับเข้าบ้านมา คงไม่ได้พากันไปเมาจนหาทางกลับบ้านไม่ได้ใช่หรือไม่พอคิดได้ดังนั้นก็พับหน้าจอโน้ตบุ๊กลง เดินไปหยิบเสื้อคลุมและกุญแจรถเดินออกจากห้อง ธีร์ปลดล็อกประตูผ่านกุญแจรีโมตแล้วเข้าไปนั่งในรถ หยิบโทรศัพท์ออกจากกระเป๋ากางเกงขึ้นมาเช็กจีพีเอสที่เขาแอบติดตั้งแอปพลิเคชันติดตามเอาไว้ในโทรศัพท์ของพรีม ตอนที่เธอกำลังอาบน้ำเมื่อช่วงหัวค่ำจีพีเอสของเธอยังอยู่ที่เดิมนั่นก็คือผับเอ็กซ์ และพอสตาร์ตรถได้เท่านั้น ธีร์ก็เหยียบคันเร่งขับออกจากบ้านไปอย่างรวดเร็วระยะทางจากบ้านไปผับห่างกันประมาณสิบห้ากิโลเมตร ใช้เวลาไม่ถึงยี่สิบนาทีรถหรูก็เคลื่อนเข้าไปจอดที่ลานจอดโล่งกว้างที่เป็นพื้นที่ของผับแห่งนี้ธีร์ปิดหน้าจอมือถือแล้วเดินเข้าไปหาคนตัวเล็กที่ไม่รู้ว่านั่งอยู่ตรงจุดไหนของผับ เขามองฝ่าผู้คนนับร้อยกว่าชีวิต สายตามองหาแต่สาวคู่หมั้นคนเดียวเท่านั้น ไม่ได้ให้ความสนใจสาวสวยหุ่นเซ็กซี่ที่จ้องมองและเอ่ยทักทายตลอดทางที่ก้าวเดินอยู่ด้านใน“พรีม ไหวรึเปล่า ถ้าไม่ไหวเรากลับกันเลยก็ได้นะ”

“จะทำอะไรคะ” พรีมใช้ข้อศอกดันตัวขึ้นเล็กน้อยเพื่อมองดูสิ่งแปลกปลอมที่ไม่เคยเห็นหรือสัมผัสกำลังถูไถน้องสาวของเธออยู่“นอนลง แล้วอย่าเกร็ง” เสียงพร่าเอ่ยออกคำสั่ง เมื่อเห็นว่าคนตัวเล็กล้มตัวลงนอนอย่างว่าง่ายก็กดปลายหัวบานของเจ้ามังกรขนาดหกสิบที่ปากทางร่องรักแล้วออกแรงกดเข้าไปอย่างช้าๆ“อื้อ… เจ็บ” พรีมปิดเปลือกตาแน่นสนิท มือเล็กกำผ้าปูที่นอนจนยับยู่ยี่ พลันหุบขาที่เริ่มสั่นเข้าหากัน“เชื่อพี่นะคนดี ถ้าไม่อยากเจ็บก็อย่าเกร็ง” ธีร์เอ่ยกับคนตัวเล็กขณะที่ปลายหัวของเขาหลุดออกมา“พรีมกลัว”“ไม่ต้องกลัวนะ พี่จะไม่ทำให้พรีมเจ็บ” ธีร์บอกกับเธอด้วยความอดทน เขารู้สึกปวดหนึบไปทั่วทั้งลำท่อน แต่จะเร่งรีบส่งเจ้ามังกรของเขาเข้าไปก็ไม่ได้ เพราะร่องของเธอนั่นแคบจนเกินไป แม้จะเล้าโลมมาแล้วก็ยังเข้าไปได้ยากอยู่ดีพรีมยอมเชื่อฟังปลดปล่อยความรู้สึกกลัวให้กลายเป็นอยากรู้อยากลองแล้วปล่อยให้ชายหนุ่มกระทำอย่างตามใจ ธีร์ถ่างขาของเธออ้าออกกว้าง จับแก่นกายของเขาชักรูดเข้าออกสองสามครั้งแล้วกดจ่อที่ปากทางรัก แล้วดันสะโพกส่งปลายหัวบานเข้าไปด้านในก็รู้สึกว่าร่องรักของเธอกำลังต่อต้านสิ่งแปลกปลอมที่ทะลวงเข้าไป“พรีม อย่

พรีมฝืนตัวเองลุกขึ้นยืนแม้จะเจ็บส่วนนั้นมากแต่ก็ไม่ถึงกับเดินไม่ไหว จากนั้นก็พาตัวเองไปอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้า ร่องรอยความสุขอันวาบหวามยังปรากฏชัดอยู่บนเนื้อตัวของเธอ และดีที่มันอยู่ใต้ร่มผ้า พอสวมใส่เสื้อผ้าก็มองไม่เห็นรอยจ้ำเหล่านั้นแล้วพรีมเดินออกจากห้องแต่งตัวมายืนที่ข้างเตียง หันไปมองบนเตียงที่เรานอนด้วยกัน หันมองถาดอาหารที่มียาวางอยู่ด้วย แล้วหยิบถาดนั้นไปวางที่โต๊ะกระจกหน้าโซฟาด้วยความรู้สึกที่บอกไม่ถูกเธอคิดว่าธีร์คงกลัวพลาดถึงได้ซื้อยาคุมฉุกเฉินมาให้เธอกิน ในเมื่อคิดได้เช่นนั้นพรีมก็เริ่มตักข้าวต้มที่เย็นชืดเข้าปากจนพล่องลงไปครึ่งถ้วย แล้วนำยาที่ธีร์ซื้อมาให้กินพร้อมกับน้ำ และรอเวลาอีกสิบสองชั่วโมงก็กินอีกเม็ดที่เหลือเป็นแบบนี้ก็ดีเหมือนกัน เขาไม่อยากมีลูกกับเธอ และเธอเองก็ไม่อยากจะเอาเรื่องนี้ไปผูกมัดชีวิตใคร เพราะถึงอย่างไรเธอก็มีเวลาอยู่กับเขาเพียงแค่สองปีเท่านั้นธีร์กลับจากที่ทำงานก็พบว่าพรีมกำลังนอนหลับอยู่บนเตียง เขาจึงเข้าไปนั่งทำงานที่โต๊ะเพราะไม่อยากปลุกคนที่หลับอยู่ รอเธอตื่นค่อยพูดถึงเรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อคืนพรีมสะดุ้งตื่นอย่างสะลึมสะลือ มือเล็กควานหาโทรศัพท์ที่

ธีร์กลับมานั่งทำงานในห้องขนาดใหญ่ ที่มีพิรัชย์ยืนรอรับเอกสารอยู่“เริ่มชอบคุณพรีมแล้วใช่ไหมครับ” พิรัชย์เอ่ยถามเจ้านายทั้งสองคนทำงานด้วยกันมานานหลายปี เรียกได้ว่าแทบจะเหมือนพี่น้องที่สนิทกันมากเลยทีเดียว เพราะไม่ว่าเรื่องอะไร ส่วนมากก็จะเป็นพิรัชย์ที่คอยจัดการเป็นธุระให้“นายคิดอย่างนั้นเหรอ” ธีร์เงยหน้าขึ้นมองเลขาหนุ่มแล้วเอ่ยถาม ไม่คิดว่าขนาดผู้ชายด้วยกันจะมองเห็นเป็นอย่างนั้น“ครับ ไม่อย่างนั้นคุณธีร์จะให้ผมหาตารางเรียนของคุณพรีมทำไม คุณธีร์ไม่เคยทำแบบนี้กับผู้หญิงคนไหนมาก่อนเลยนะครับ”“ฉันก็แค่อยากรู้ว่าเด็กที่อยู่ในความดูแลแต่ละวันเธอได้เรียนอะไรบ้าง เผื่อว่าแอบไปทำตัวเถลไถลไม่เข้าเรียนจะได้ไล่ตามทัน” ธีร์เอ่ยกับคนตรงหน้าที่ยกยิ้มให้ราวกับไม่เชื่อในคำที่เขาพูด“นายยิ้มอะไรพิรัชย์”“เปล่าครับ เช้านี้ผมก็แค่อารมณ์ดี”“งั้นนายก็ไปอารมณ์ดีที่โต๊ะของนายโน้นไป” ธีร์เอ่ยพลางยื่นแฟ้มเอกสารให้กับเลขา“ครับ”“อ้อ ต่อไปถ้าจะนัดประชุมให้เทียบกับตารางเรียนของพรีมด้วยนะ อย่าให้ชนกับตอนที่ฉันต้องไปรับและไปส่งเธอที่มหา’ ลัย” ธีร์เอ่ยออกคำสั่งอีกครั้งก่อนที่เลขาของเขาจะเดินออกจากห้อง“ได้ครับ” พ

“นี่มันไม่ใช่ทางกลับบ้านนี่คะ” พรีมมองไปบนท้องถนนที่ไม่ใช่ทางไปบ้านของธีร์สลับกับหันมองคนที่กำลังขับรถอยู่“ก็ไม่ได้จะพากลับบ้าน”“แล้วจะพาพรีมไปไหน”“ถึงแล้วก็จะรู้เอง” ธีร์ตอบสั้นๆ ปล่อยให้เธอนั่งลุ้นไปตลอดทางว่าเขาพาเธอไปที่ใดยี่สิบนาทีต่อมา รถหรูก็เคลื่อนตัวเข้าไปจอดที่ห้างสรรพสินค้าขนาดใหญ่ที่เป็นศูนย์รวมเสื้อผ้าและเครื่องสำอางแบรนด์ดัง และยังมีร้านอาหารหลากสไตล์ที่เปิดอยู่ภายในห้างและบริเวณรอบนอก“มาสำรวจตลาดเหรอคะ” เธอไม่รู้ว่าธีร์พาเธอมาที่นี่ทำไม หรือว่างานของเขายังไม่เสร็จถึงได้พาเธอมาด้วย“เปล่า” เอ่ยจบธีร์ก็เปิดประตูลงจากรถ โดยที่พรีมก็เปิดประตูลงไปพร้อมกันธีร์เดินนำเข้าไปในห้าง พรีมก็รีบก้าวเท้าเดินตามหลัง ที่แรกที่เขาหยุดเดินก็คือร้านเครื่องสำอางแบรนด์ดัง และเป็นแบรนด์ที่เธอเลือกใช้อยู่เป็นประจำ“มาซื้ออะไรเหรอคะ”ธีร์ไม่ตอบคำถาม แต่เดินเข้าไปหาพนักงานขายคนหนึ่งแล้วเอ่ยกับเธอ “เอาเครื่องสำอางที่ดีที่สุดของแบรนด์นี้ให้ผมด้วยครับ”“รอสักครู่นะคะ” พนักงานขายยิ้มตอบลูกค้าหนุ่มหล่อ แล้วเดินไปหยิบเครื่องสำอางสูตรที่ดีที่สุดและแพงที่สุดของทางร้านใส่ตะกร้ามาให้กับลูกค้า แล้วพา