All Chapters of THE CONTRACT WIFE: A DANGEROUS UNCLE: Chapter 81 - Chapter 90

Chapter 81 Christopher POV Anim na taon. Anim na taon akong naghintay. Sa wakas, natapos na ang lahat — ang paghahanda, ang mga plano, at ang bawat hakbang na ginawa ko para sa araw na ito. Pero may isang bagay na kulang. Si Kara. "Boss, andito na siya! Bumalik na siya sa Pinas pero may kasamang batang babae, at sa tingin ko ay nasa lima o anim na taong gulang na ito," ulat ng tauhan ko habang nakayuko. Napangisi ako, pero ramdam ko ang pait sa loob ko. Kara. Mula nang umalis ka, wala akong ibang ginawa kundi ang maghintay. Hindi ako nakalimot. Hindi ko rin kinalimutan ang ginawa mo. "Batang babae?" ulit ko, sinisikap na panatilihin ang malamig na tono. "Sigurado ka bang kanya iyon?" "Opo, Boss. Magkamukha sila. Wala akong duda," sagot nito. Napatingin ako sa malaking bintana ng opisina ko. Sa labas, tanaw ang siyudad na para bang patuloy lang sa pag-ikot. Pero para sa akin, tumigil na ang oras mula nang mawala si Kara. "Kung ganun... oras na para bumawi siya," bulong ko, kas

Chapter 83 Pilit kong binabalikan ang mga huling sandali namin. Ang mga sigawan, ang mga bintang, at ang mga pagkakamaling ako mismo ang may gawa. Hindi ko naibigay ang pagmamahal at respeto na deserve niya. Sa halip, pinili kong pabagsakin ang pamilya niya. Isang desisyong hindi ko na maibabalik. Pero ang hindi ko matanggap ay ang posibilidad na may anak ako at hindi ko man lang siya nakilala. Tumayo ako at naglakad papunta sa bintana, tinatanaw ang nag-aagaw dilim na kalangitan. Ang mga ilaw ng siyudad ay kumikinang sa malayo, pero wala akong ibang makita kundi ang mukha ng bata sa litrato. "Kung totoo man na anak kita…" bulong ko sa sarili, "hindi ko hahayaang lumaki kang hindi mo ako kilala." Wala akong balak umatras. Hindi na ako ang dating Christopher na nagpabaya at nagtakip ng mata sa mga responsibilidad. Sa pagkakataong ito, haharapin ko ang lahat. Kailangan ko lang malaman ang katotohanan. At gagawin ko ang lahat para makuha iyon. Habang nag muni-muni ako ay nag ring

Chapter 85Nang mawala na sa paningin ko sina Jacob at Ellie, naiwan kaming dalawa ni Christopher sa maluwag na sala. Ilang segundo rin kaming tahimik, kapwa tila naghihintay ng sasabihin ng isa’t isa."Thank you… for bringing her here," basag ni Christopher sa katahimikan. "Hindi ko akalaing makikita ko pa siya."Tumitig ako sa kanya, sinusubukang basahin ang mga emosyon sa kanyang mga mata. "Karapatan niyang makilala ka. Isa kang parte ng buhay niya."Nagbuntong-hininga si Christopher. "At ikaw? Anong plano mo, Kara?"Alam kong darating ang tanong na iyon. Hindi ko agad nasagot. Gusto ko sanang sabihin ang tungkol kay John, pero parang may pumipigil sa akin."Gusto ko lang gawin ang tama para kay Ellie at Jacob," sagot ko sa wakas. "At sana, magawa mo rin 'yon, Chris.""I will," sagot niya, seryoso ang tono. "Hindi ko na ulit sila pababayaan."Tumango ako. Pero sa likod ng mga pangakong iyon, may kaba pa rin sa aking puso. Hindi ko alam kung kaya ko pa muling magtiwala. Ngunit para

Chapter 87 Tumingin si Ellie sa kanya, nangingilid pa rin ang mga luha sa kanyang mga mata. "Do you still love Mommy, Daddy?" Nanatiling tahimik si Christopher saglit, tila ba dinadama ang bigat ng tanong na iyon. Pero sa huli, diretso siyang tumingin sa akin. "Yes, Ellie," sagot niya, walang pag-aalinlangan. "I still love your Mommy. And I love you and your kuya more than anything in this world." Niyakap ni Ellie ang kanyang Daddy, tila nakahanap ng kahit kaunting ginhawa sa kanyang mga sinabi. Hindi ko maiwasang mapaluha habang pinagmamasdan sila. "We'll talk about this, baby," bulong ko, pilit na pinapalakas ang loob ko. "Mommy and Daddy will figure things out, okay?" Tumango si Ellie, bumubuntong-hininga habang inaalis ang mga luha sa kanyang pisngi. "Promise?" "Promise," sabay naming sagot ni Christopher, kahit pa sa loob-loob ko ay hindi ko pa rin alam kung paano ko tutuparin ang pangakong iyon. "Little sister, come over here! I have something to show you!" masi

Chapter 89 Habang patuloy kaming naglalakad ni Jacob, hindi ko mapigilang pagmasdan si Ellie na nakayakap kay Christopher. Sa kabila ng lahat, kitang-kita ko kung gaano kasaya ang bata habang naglalaro at tumatawa kasama ang kanyang ama. Para bang sa kabila ng limang taong hindi pagkikita, may koneksyon pa rin sila — isang koneksyon na hindi kailanman naputol. "My Ellie," bulong ko sa aking isipan. Hindi ko maikakaila kung gaano kasakit makita kung paano naapektuhan ang anak ko. Sa mura niyang edad, naiintindihan na niya ang konsepto ng pamilya — at ngayon, ang ideya na maaaring magbago ang lahat kapag pinakasalan ko si John. "Mom," marahang tawag ni Jacob, tila nahuhulaan ang iniisip ko. "Alam kong mahal mo si Uncle John, pero si Ellie... iba ang gusto niya. Iba ang kailangan niya." Napatingin ako sa anak kong panganay. May hinanakit sa kanyang mga mata, pero naroon din ang pag-asa — na sana, kahit papaano, makikinig ako. Nang makarating kami sa sala, agad na napansin ako n