Lahat ng Kabanata ng อุ้มรักทายาทCEO: Kabanata 11 - Kabanata 20

“แค่คืนนี้ทุกอย่างก็จบใช่ไหม”“ใช่”“มันก็น่าลองเหมือนกันนะ”คำตอบของหญิงสาวทำให้คุณานนท์พอใจเป็นอย่างมาก“รับรองเลยว่าคุณจะจำคืนนี้ไปอีกนาน”คุณานนท์กระซิบข้างหูก่อนจะก้มลงจูบไปบนริมฝีปาก ที่กำลังจะพูดอะไรสักอย่าง ชายหนุ่มอาศัยจังหวะนั้นส่งปลายลิ้นร้อนเข้าไปในโพรงปากเล็กของหญิงสาวได้อย่างพอดีวิรัลพัชรหัวใจเต้นแรงจนแทบจะทะลุออกมาจากอก เมื่อชายหนุ่มจูบลงมาอย่างหนักหน่วงและเร่าร้อนเธอกำลังตกอยู่ในภวังค์สวาทที่เขามอบให้สองมือเผลอคล้องไปบนลำคอเป็นที่ยืดจูบที่เขามอบให้ครั้งนี้มันทำให้เธอสั่นสะท้านร่างกายร้อนรุ่มแทบจะหลอมละลาย มือใหญ่ลูบไล้ไปตามเนื้อตัวเนียนนุ่ม ยิ่งถูกสัมผัสวิรัลพัชรก็ขยับกายเข้าหาไปตามสัญชาตญาณ“อื้ม..”เสียงหวานครางเบาๆ เมื่อริมฝีปากร้อนขบเม้มไปบนเนินอกอิ่มที่โผล่พ้นผ้าเช็ดตัว“ผมว่าผ้าเช็ดตัวมันเกะกะมากเลยนะ”พูดจบเขาก็ดึงผ้าเช็ดตัวของหญิงสาวออกตาคมจ้องไปบนอกอิ่มของเธออย่างหื่นกระหาย เรือนร่างของเธอสวยงามและสมส่วนจนเขาแทบไม่อยากจะละสายตา“อ๊ะ!.....”วิรัลพัชรสะดุ้งเมื่อฝ่ามือร้อนกำลังกอบกุมเต้าคู่งามของเธอจนมันเต็งตึงสู้มือ ยิ่งเขาเคล้นคลึงเธอก็แอ่นอกเข้าหาอย่างน่าอาย

ตอนนี้วิรัลพัชรตั้งครรภ์ได้ 12 สัปดาห์แล้วหญิงสาวยังไม่มีอาการอะไรให้คนอื่นผิดสังเกตซึ่งเธอรู้สึกว่ามันแปลกมากๆ และคงเป็นโชคดีที่ไม่แพ้ท้องและอาเจียนในตอนเช้าเหมือนอย่างที่หลายๆ คนเป็น มันเลยทำให้หญิงสาวยังคงทำงานได้ตามปกติ เพื่อนในแผนกก็ไม่มีใครรู้เรื่องที่เธอตั้งครรภ์เลยสักคนวิรัลพัชรไม่คิดจะปิดบังทุกคนไปตลอดเพราะอีกไม่กี่เดือนท้องเธอก็จะต้องโตขึ้นแต่ในเมื่อยังไม่มีใครสังเกตเห็นหญิงสาวก็คิดว่า ไม่มีความจำเป็นที่จะต้องไปป่าวประกาศเรื่องนี้ให้กับคนอื่นได้รู้อาการที่หญิงสาวเป็นอยู่ในตอนนี้จะมีแค่อาการเดียวคืออาการหิวมากกว่าปกติ โดยเฉพาะในช่วงเวลาบ่ายทำให้เธอต้องซื้อขนมมาติดไว้ที่ลิ้นชักและเอาออกมารับประทานในช่วงเวลาบ่ายทุกวันในเวลาพักเบรกที่คนอื่นพักดื่มกาแฟแต่เธอต้องมีขนมและผลไม้มาเพิ่ม“วิวเดี๋ยวเอาเอกสารในแฟ้มนี้ไปให้คุณหมอที่แผนกโอพีดีเซ็นด้วยนะ มีหมออีกหลายท่านเลยที่ยังไม่ได้เซ็นเอกสารนี้”“ได้ค่ะพี่นิดเดี๋ยววิวจัดการให้ค่ะ” หญิงสาวเดินมารับแฟ้มเอกสารการเงินจากหัวหน้าแผนกจากนั้นก็กดลิฟต์ลงไปชั้นล่างซึ่งเป็นแผนกผู้ป่วยนอกของโรงพยาบาลวิรัลพัชรเดินเข้าออกห้องของคุณหมอหลายท่านจนมาถ

“มันก็ต้องดูก่อนว่าหลังจากนอนกับนนท์แล้วเธอไปนอนกับชายคนอื่นหรือเปล่าพี่ไม่ได้ดูถูกเธอหรอกนะ แต่การที่นนท์เจอเธอครั้งเดียวแล้วเธอก็ยอมนอนกับนนท์พี่ก็กลัวว่าเธอจะไปทำแบบนั้นกับผู้ชายคนอื่นอีก”“แต่ผมว่าวิวไม่มีทางทำแบบนั้นแน่นอน” ถึงแม้จะคุยกับวิรัลพัชรไม่นานแต่เขาก็มั่นใจว่าเธอไม่ใช่ผู้หญิงสำส่อนเพราะเธอเล่าว่าเธอเคยมีแฟนมาตั้งแต่เรียนแต่กลับเป็นเขาที่เป็นผู้ชายคนแรกของเธอ“ที่พี่พูดก็เพราะพี่ไม่รู้จักเธอ แต่เท่าที่ดูเธอก็เป็นผู้หญิงที่เรียบร้อยคนหนึ่งพี่ไม่รู้หรอกนะว่าเรื่องคืนนั้นมันเกิดอะไรขึ้น ทำไมเธอถึงยอมนอนกับนนท์”“เราเมาด้วยกันทั้งคู่ ก็เลยคุมสติของตัวเองไม่ค่อยได้เท่าไหร่บรรยากาศมันก็พาไปมากๆ” คุณานนท์บอกกับพี่สาวไปตามความจริงเพราะกลัวพี่สาวจะมองเธอเป็นผู้หญิงไม่ดี“น่าเห็นใจเธอนะ ถ้าเธอท้องลูกของนนท์จริงเราก็คงต้องรับผิดชอบ”“ผมหวังว่าเพื่อนของพี่คงจะบอกประวัติการรักษาของเธอนะครับ เราจะได้รู้ความจริง”“พี่ก็หวังว่าอย่างนั้นเหมือนกัน ครั้งนี้พี่คงต้องยอมทำผิดเพราะทุกอย่างมันจะได้กระจ่างสักที ถ้าเด็กในท้องไม่ใช่ลูกของนนท์เราก็จะได้เลิกกังวลแต่ถ้าหากเธอท้องลูกของคุณนนท์เราก็ต้

“แต่ทุกอย่างมันเปลี่ยนไปแล้วนะวิว เราสองคนก็ผิดพลาดด้วยกันทั้งคู่ ทำไมเราไม่ช่วยกันแก้ไขข้อผิดพลาดด้วยกันล่ะ อีกอย่างผมก็เป็นลูกผู้ชายพอกล้าทำก็ต้องกล้ารับผิดชอบ”“วิว หมอว่าที่นนท์เขาพูดก็ถูกนะ เด็กที่เกิดมาจะได้มีครอบครัวที่อบอุ่น”“แต่....”“คุณกลัวอะไร”“ก็เราสองคนยังไม่รู้จักกันดีเลยนะคะ ฉันกลัวคุณจะมาหลอกแล้วพอลูกคลอดคุณก็จะเอาลูกไปจากฉัน”“นี่หน้าตาผมดูร้ายขนาดนั้นเลยเหรอ”“วิวหมอจะบอกอะไรให้นะผู้ชายคนนี้เขาชื่อคุณานนท์เป็นน้องชายของฉันเองเขาไม่ใช่คนไม่ดีอย่างที่เธอกลัวหรอกนะ”“อะไรนะคะ” หญิงสาวตกใจเพราะไม่คิดมาก่อนว่าเขาจะเป็นคนใกล้ตัวเธอมากขนาดนี้“ทำไมต้องตกใจด้วยล่ะ หรือไม่เชื่อที่หมอพูด”“ก็ฉันรู้ไม่รู้มาก่อนว่าคุณนนท์เขาคือน้องชายของหมอค่ะ”“ทีนี้ไว้ใจผมได้หรือยังล่ะ”“ก็พอได้ค่ะ”“ผมว่าเรามาตกลงกันดีกว่าว่าจากนี้จะเอายังไงต่อ”“หมายถึงเรื่องอะไรคะ”“ก็หมายถึงเรื่องของเราไงล่ะ”“มันไม่มีเรื่องของเราหรอกค่ะ คุณบอกเองนี่ว่าเรื่องของเราจะเกิดขึ้นที่นั่นและจบที่นั่น”“ก็ตอนนั้นผมไม่รู้ว่าฉันจะมีลูกกับคุณ แต่ตอนนี้ผมรู้ทุกอย่างมันก็เปลี่ยนไปแล้ว ผมถามหน่อยสิคุณไม่คิดจะตามหาพ่อ

หลังจากรับประทานอาหารค่ำเสร็จแล้วคุณานนท์ก็ประคองคุณย่าชมนาดเข้ามานั่งในห้องรับแขกโดยมีวิรัลพัชรเดินตามมานั่งด้วย“คุณย่าครับเราสองคนมีเรื่องสำคัญจะบอกคุณย่า” ชายหนุ่มเริ่มเปิดหัวข้อสนทนา“เรื่องสำคัญอะไรนะ ใช่เรื่องที่เราเคยคุยกันไว้หรือเปล่าล่ะลูก” คุณย่าชมนาดกำลังเดาว่าผู้หญิงที่คุณานนท์พามาทานอาหารเย็นในวันนี้น่าจะกำลังท้องเพราะท่านสังเกตว่าเธอรับประทานอาหารมากกว่าปกติและหน้าตาก็ดูมีน้ำมีนวล แต่ก็ยังไม่แน่ใจเท่าไหร่เพราะเพิ่งเคยเจอกันครั้งแรก อีกอย่างหลานชายก็ไม่เคยพูดถึงผู้หญิงคนไหนให้ฟังเลย“ใช่แล้วครับคุณย่า มันเป็นอย่างที่คุณย่ากับป้าสำรวยพูดผมแพ้ท้องแทนเมียจริงๆ ครับ”“นี่หนูวิวกำลังท้องอยู่ใช่ไหมลูก” คุณย่าชมนาดถามด้วยความตื่นเต้น“ใช่ค่ะคุณย่า” วิรัลพัชรตอบอย่างไม่ค่อยเต็มเสียงเท่าไหร่เพราะกลัวว่าท่านจะดุ“แล้วหนูท้องได้กี่สัปดาห์แล้วล่ะลูกย่าไม่เห็นว่าท้องของหนูจะโตเลยนะ”“ประมาณสิบสองสัปดาห์แล้วค่ะคุณย่า”“เรื่องมันเป็นยังไงกันนะ หนูท้องได้ตั้งสิบสองอาทิตย์แล้วทำไมนนท์ถึงเพิ่งพามาพบย่าล่ะ”“ขอโทษครับคุณย่า พอดีช่วงนี้ผมงานยุ่งนะครับ วิวเขาก็งานยุ่งเราก็เลยไม่ค่อยที่คุยกั