Lahat ng Kabanata ng อุ้มรักทายาทCEO: Kabanata 21 - Kabanata 30

“นนท์มีอะไรหรือเปล่าถึงไม่อยากให้หนูวิวไปทำงานล่ะ”“ก็วิวเขาทำงานที่เดียวกับและแม่ของผมนะครับย่า ผมกลัวว่าจะมีปัญหาในที่ทำงาน”“เรื่องพ่อกับแม่นนท์ไม่ต้องห่วงหรอกย่าคิดว่าจะจัดการเรื่องนี้เองได้”“ผมหวังว่าพ่อกับแม่คงไม่มายุ่งกับวิวที่บริษัทและคงมาพังงานแต่งงานของผมนะครับย่า”“คุณนนท์พูดน่ากลัวจังเลยค่ะ เราไม่แต่งงานก็ได้นะคะ”“ย่าคิดว่าเขาคงไม่กล้าทำอย่างนั้นหรอกหนูวิวก็ไม่ต้องกลัวไปนะ”“คุณย่าคะมันจะมีผลกระทบกับงานหรือเปล่าถ้าหากคุณพ่อคุณแม่ของคุณนนท์รู้ว่าวิวท้องกับคุณนนท์”“ถ้าคุณไม่สบายใจที่จะทำงานที่โรงพยาบาล ก็ไปทำงานที่บริษัทผมก็ได้นะเห็นว่าฝ่ายบัญชีกำลังอยากได้คนอยู่พอดี”“ย่าว่าหนูวิวอย่าถึงขั้นเปลี่ยนงานเลย เปลี่ยนงานใหม่ปรับตัวใหม่เดี๋ยวจะเครียดเอานะ ทำงานต่อที่เดิมนั่นแหละ แต่ถ้าหลังจากคลอดแล้วจะทำที่โรงพยาบาลต่อหรือไปทำที่บริษัทของนนท์ก็ค่อยว่ากันอีกที ย่าคิดว่าพ่อกับแม่โตเขาเป็นผู้ใหญ่มากพอ ถ้าแต่งงานแล้วเขาก็คงทำอะไรไม่ได้ หนูวิวไม่ต้องเป็นห่วงไปหรอกนะยังไงย่าก็จะช่วยให้หนูเอง”“ขอบคุณค่ะคุณย่า” เมื่อคุณย่าของเขาสนับสนุนแบบนี้หญิงสาวก็เบาใจ“แล้วหนูวิวพร้อมที่จะย้ายมาท

เมื่อรับประทานอาหารเสร็จแล้วคุณานนท์ก็ขับรถกลับมาที่หอพักของวิรัลพัชรอีกครั้ง ชายหนุ่มไปช่วยเธอเอากระเป๋าเดินทางมาใส่หลังรถจากนั้นก็ขับรถพาเธอกลับบ้านที่ตนเองอาศัยอยู่กับคุณย่าชมนาดมาตั้งแต่เป็นเด็ก“มากันแล้วเหรอลูกทำไมของมีแค่นั้นเองล่ะ” คุณย่าชมนาดที่ตั้งหน้ารอรับหลานสะใภ้เดินออกมาดูและถามขึ้นเมื่อเห็นว่ากระเป๋าเดินทางของหญิงสาวมีแค่ใบเดียวอีกทั้งของที่ซื้อมาจากห้างสรรพสินค้าก็มีน้อยกว่าที่ตนเองคิดไว้“ของวิวไม่เยอะหรอกค่ะคุณย่า”“แล้วของใช้เด็กล่ะลูก ได้ซื้อมากันหรือยัง”“ยังเลยค่ะคุณย่า วิวจะรอให้รู้ก่อนว่าลูกเป็นผู้หญิงหรือผู้ชาย แล้วค่อยซื้อค่ะ”“ย่าก็ลืมคิดเรื่องนี้ไปเลย”“ถ้ารู้ว่าเด็กในท้องเป็นผู้หญิงของหรือผู้ชายคุณย่าไปช่วยวิวเลือกซื้อนะคะ เพราะถ้าให้วิวไปซื้อกับคุณนนท์สองคนคงซื้อของมาไม่ครบแน่เลยค่ะ”“ได้จ้ะ แล้วกินอะไรกันมาหรือยัง”“คุณนนท์พาวิวไปกินข้าวมาแล้วค่ะ คุณย่าล่ะคะ”“ย่าก็กินข้าวกลางวันแล้ว เดี๋ยวหนูไปนั่งคุยกับย่าในห้องนั่งเล่นนะ”“วิวขอเอาของขึ้นไปเก็บก่อนได้ไหมคะ”“ไม่เป็นไรหรอกจ้ะ ของพวกนั้นให้เด็กเขาจัดการกันเถอะหนูไปนั่งพักกับย่าดีกว่านะ ย่ามีเรื่องจะคุยก

เรื่องการแต่งงานมันไม่ได้ราบเรียบอย่างที่คิดไว้เลยเพราะเมื่อบิดามารดาของคุณานนท์รู้เรื่องที่ชายหนุ่มทำผู้หญิงท้องและกำลังจะแต่งงาน ทั้งสองคนก็มาที่บ้านของคุณชมนาดซึ่งตอนนี้วิรัลพัชรย้ายมาอยู่ที่นี่แล้ว“สวัสดีค่ะคุณแม่”“สวัสดีจ้ะนึกยังไงถึงมาหาฉันที่บ้านได้ล่ะ” คุณชมนาดถามลูกสะใภ้ที่ไม่ได้เจอกันนานหลายเดือนทั้งที่บ้านก็อยู่ห่างกันไม่ถึงห้ากิโลเมตร“สุก็จะมาพูดเรื่องการแต่งงานของตานนท์ คุณแม่ทำอย่างนี้ไม่ถูกนะคะนนท์เป็นลูกของเราคุณแม่ก็น่าจะให้เราตัดสินใจในการเลือกคู่ครองของลูกด้วยไม่ใช่จู่ๆ ก็จะให้แต่งงานกับผู้หญิงไม่มีหัวนอนปลายเท้าแล้วนี่ตั้งใจปล่อยให้ตัวเองท้องเพื่อจะจับตานนท์หรือเปล่าก็ไม่รู้นะคะคุณแม่”“เธอก็เป็นผู้หญิงเหมือนกันนะสุ แทนที่จะเห็นใจผู้หญิงด้วยกันกลับมาขัดขวางเสียได้” คุณชมนาดพูดกับลูกสะใภ้ด้วยความผิดหวัง“คุณแม่ก็รู้ว่าตานนท์น่ะมีผู้หญิงจ้องจะจับเขามากมายแค่ไหนแล้วคุณแม่จะมั่นใจได้ยังไงว่าเด็กที่อยู่ในท้องเป็นลูกของตานนท์จริงๆ ไม่ใช่ไปท้องกับคนอื่นแล้วมาอ้างว่าเป็นลูกของตานนท์หรอกนะคะ สุว่ารอให้เธอคลอดออกมาก่อนแล้วพิสูจน์ดีเอ็นเอว่าใช่ลูกของตานนท์จริงหรือเปล่าถึงต

การจะแต่งงานกับลูกชายเจ้าของโรงพยาบาลนั้นไม่ใช่เรื่องง่ายสำหรับวิรัลพัชรเลยเพราะตอนนี้มีเสียงนินทาในโรงพยาบาลดังเข้าหูเธอจนรู้สึกเครียดไปหมด ทุกคนต่างพากันพูดว่าเธอเอาตัวเข้าไปเสนอลูกชายของผู้อำนวยการโรงพยาบาลและปล่อยให้ตัวเองท้องเพื่อจะจับฝ่ายชายเสียงนินทาดังจนหญิงสาวแทบไม่อยากจะมาทำงานแต่เธอก็ทำแบบนั้นไม่ได้เพราะถ้าหากเธอลาออกตอนนี้ก็เท่ากับว่ายอมรับกับเสียงนินทาเหล่านั้นก่อนหน้านั้นวิรัลพัชรไม่เคยรู้มาก่อนว่าผู้ชายที่นอนด้วยในคืนนั้นลูกชายของคุณครรชิตกับคุณสุนันทาเจ้าของโรงพยาบาล ถ้าหากเธอรู้เธอจะไม่เข้าใกล้เขาเลยสักนิด หญิงสาวรู้ดีว่าฐานะชาติตระกูลของเธอกับเขานั้นมันต่างกันมากแต่ตอนนี้มันเปลี่ยนแปลงอะไรไม่ได้แล้วเพราะอีกเพียงหนึ่งสัปดาห์ก็จะถึงงานแต่งงานของเธอวิรัลพัชรไม่รู้ว่าในงานวันแต่งงานมันจะผ่านไปได้ด้วยดีหรือเปล่า เธอกลัวเหลือเกินว่าถ้าถึงวันแต่งงานแล้วบิดามารดาของคุณานนท์จะมาร่วมงานแต่งงานแล้วทำให้เรื่องทุกอย่างมันพังลง“พี่ว่าวิวอย่าเครียดกับเสียงนินทาของคนอื่นเลยนะ เท่าที่พี่ทำงานกับวิวมาเกือบสองปี พี่ว่าวิวไม่ใช่คนแบบนั้นเลย”“ใช่ปอนด์ก็เห็นด้วยนะ คนที่มันนินทาวิวน่ะ

วันนี้วิรัลพัชรรู้สึกตื่นเต้นมากๆ เพราะเป็นวันที่เธอจะเข้าพิธีแต่งงานกับคุณานนท์ เช้าวันนี้หญิงสาวถูกปลุกตั้งแต่ตีสี่เพื่อตื่นมาแต่งตัวและกว่าพิธีการทุกอย่างจะจบลงก็เกือบจะบ่ายโมงหญิงสาวรู้สึกหิวมากเพราะตั้งแต่เช้าเธอทานอาหารไปแค่นิดเดียว ระหว่างที่ทำพิธีอยู่นั้นคุณานนท์แอบส่งช็อกโกแลตให้เธอทานเพราะกลัวว่าเธอจะเป็นลงไปก่อนที่จะเสร็จพิธีบิดามารดาของชายหนุ่มไม่ได้มาร่วมงานอย่างที่พูดไว้จริงๆหญิงสาวรู้สึกเห็นใจคุณานนท์มากที่วันสำคัญของเขาแต่บิดามารดาไม่ร่วมงาน ส่วนตัวเธอเองนั้นเข้าใจดีว่ามารดาอยู่ต่างประเทศและการเดินทางมันก็มีทั้งค่าใช้จ่ายและเสียเวลา“คุณนนท์คะวิวขอโทษนะคะ” วิรัลพัชรพูดกับเจ้าบ่าวเมื่อยู่กันตามลำพังในห้องหอหลังพิธีส่งตัวเสร็จแล้ว“ขอโทษทำไม”“ก็ขอโทษที่วันสำคัญของคุณนนท์แต่พ่อกับแม่ของคุณไม่มาร่วมงานเพราะท่านไม่ชอบวิว”“อย่าคิดอะไรมากเลยวิว วันนี้เป็นวันที่ผมมีความสุขที่สุดและผมไม่อยากจะคิดถึงคนอื่นเลย คุณเหนื่อยไหม”“นิดหน่อยค่ะผมว่านอนพักก่อนดีกว่านะกว่างานตอนเย็นจะเริ่มก็อีกหลายชั่วโมง”“แล้วคุณนนท์จะไปไหนล่ะคะ”“ผมจะไปดูความเรียบร้อยที่โรงแรมแล้วตอนเย็นจะกลับมารับค