All Chapters of ขย้ำรักเด็กเลี้ยง: Chapter 11 - Chapter 20

เธียรธวัชต้องพยายามห้ามใจตัวเองไม่ให้กดรับสายจากบัวบงกชเพราะตอนนี้ชายหนุ่มกำลังขับรถตามเธอมาบริเวณตลาดโต้รุ่งและถ้ากดรับบรรยากาศรอบข้างก็น่าจะทำให้หญิงสาวรู้ว่าเขาอยู่ที่เดียวกับเธอ ชายหนุ่มเดินตามทั้งสี่สาวอยู่ห่างๆ บัวบงกชเวลาอยู่กับเพื่อนหญิงสองจะสดใสร่าเริงมากเสียงหัวเราะและความช่างพูดของหญิงสาวมันทำให้เขารู้สึกดีและทุกครั้งที่เธอโทรศัพท์มาหา การได้คุยกับบัวบงกชนั้นทำความเหนื่อยล้าจากการทำงานจางหาย ความสดใสของเธอทำให้เขายิ้มได้ จริงๆ แล้วชายหนุ่มอยากจะไปหาเธอทุกสัปดาห์และอยากโทรศัพท์คุยกับบัวบงกชในทุกวันแต่สถานะผู้ปกครองมันทำให้เขาทำแบบนั้นไม่ได้ บางครั้งเขาก็ต้องบอกให้คุณชุติมาเลขาของเขาโทรไปถามสารทุกข์สุกดิบกับบัวบงกชเพราะถ้าหากเขาโทรไปถามเธอบ่อยๆ ก็กลัวว่าจะผิดสังเกต เธียรธวัชเดินตามบัวบงกชและเพื่อนไปเรื่อยๆ เขาไม่เคยทำแบบนี้มาก่อนและตอนนี้กำลังรู้สึกว่าตัวเองเป็นโรคจิตที่คอยเดินตามผู้หญิง แต่ชายหนุ่มไม่ได้สนใจอะไรมากเพราะแค่อยากรู้ว่าบัวบงกชเที่ยวอย่างสนุกและปลอดภัยดีแค่นั้นก็พอ เขาตามจนกระทั่งหญิงสาวและเพื่อนขึ้นรถตู้กลับไปยังโรงแรมชายหนุ่มยังไม่ขับตามไปในตอนนี้เพราะกลัวว

บัวบงกชกลับมาจากหัวหินในบ่ายวันอาทิตย์เมื่อมาถึงหอพักครูประจำหอก็เดินเข้ามาบอกว่าผู้ปกครองของเธอฝากของมาให้นอกจากจะมีขนมออกใหม่ที่เธียรธวัชบอกไว้แล้วก็ยังมีช็อกโกแลตและขนมอย่างอื่นอีกด้วย “คุณชุติมาเป็นคนเอามาฝากให้เหรอคะครู” เด็กสาวถามคุณครูประจำหอพักเพราะปกติแล้วคนที่จะเอาขนมมาฝากให้มักจะเป็นคุณชุติมาหรือไม่ก็คนขับรถของเธียรธวัช “ไม่หรอกจ้ะ ครั้งนี้เป็นคุณเธียรธวัชน่ะ น่าเสียดายนะที่เขามาในจังหวะที่บัวไม่อยู่” “คุณเธียรเป็นคนเอามาให้เหรอคะ” เมื่อได้ยินว่าคนที่เอามาให้คือเธียรธวัชบัวบงกชก็ดีใจและเสียใจในเวลาเดียวกันเพราะเธอพลาดที่จะเจอเขา ตั้งแต่ขึ้นชั้นมัธยมปีที่หกเธอก็ยังไม่เคยเจอเขาเลยสักครั้ง “ใช่จ้ะ เขาบอกว่าผ่านมาทางนี้ก็เลยแวะมา ผู้ปกครองของเธอไม่ค่อยมีเวลามารับหรือมาหาเธอแต่เขาก็ไม่เคยลืมที่จะส่งของกินของใช้มาให้เธอเลยครูดีใจนะที่เขาไม่ได้ละเลยเธอเหมือนกับผู้ปกครองบางคน” “ค่ะ หนูโชคดีมาก” “ครูมีโอกาสได้คุยกับเขา เขาบอกว่าวันศุกร์หน้าจะมารับเธอออกจากหอพักใช่ไหม” “ใช่ค่ะวันเสาร์เป็นวันเกิดของหนูคุณเธียรเลยอยากจะพาไปทำบุญค่ะ” “อย่าลืมส่งเอกสารมาให้ครูก่อนวันพุธนะบัว

บัวบงกชตื่นตั้งแต่เช้าเพื่อทำอาหารตักบาตรที่หน้าบ้านจากนั้นก็รับประทานอาหารเช้าก่อนที่เธียรธวัชจะพาหญิงสาวไปทำบุญถวายสังฆทานที่วัด หลังจากนั้นก็พาบัวบงกชไปทานอาหารกลางวันที่ห้างสรรพสินค้า “บัวจะไม่ซื้ออะไรจริงๆ เหรอ” ชายหนุ่มถามเมื่อหญิงสาวเดินผ่านหลายร้านแต่เธอก็ไม่สนใจจะซื้ออะไรเลยซักอย่าง “ไม่มีอะไรจำเป็นที่บัวจะต้องซื้อหรอกค่ะคุณเธียร” “พวกเครื่องสำอางน้ำหอมอะไรแบบนี้บัวใช้หรือเปล่า” ชายหนุ่มถามเมื่อเดินผ่านแผนกเครื่องสำอางของผู้หญิง “บัวไม่ใช้เครื่องสำอางค่ะ ใช้แต่พวกครีมบำรุง” “แล้วจะซื้อหรือเปล่าล่ะ วันนี้ฉันตามใจเธอเต็มที่เลยนะเพราะวันเป็นวันเกิดของเธอ” “ไม่ดีกว่าค่ะ พี่ธัญญ่าส่งมาให้บัวใช้ยังไม่หมดเลย” “ฉันล่ะแปลกใจเธอจริงๆ เลยนะบัว เวลาธัญญ่าซื้อของอะไรให้เธอเธอรับทุกอย่างแต่เวลาฉันซื้อให้ทำไมเธอไม่รับเลยล่ะ” “ก็ของส่วนใหญ่ที่พี่ธัญญ่าซื้อให้มันเป็นของใช้จำเป็นสำหรับผู้หญิงนี่คะ” “ฉันก็ไม่ได้ว่าอะไรสักหน่อยถ้าเธอจะซื้อของใช้สำหรับผู้หญิงถ้าอายที่จะต้องเดินซื้อกับฉัน เดี๋ยวฉันโอนเงินให้แล้วเธอมาเดินซื้อกับเพื่อนไหมล่ะ” “ไม่เป็นไรหรอกค่ะ บัวอยู่หอพักไม่ค่อยได้

เวลาผ่านไปอย่างรวดเร็วตอนนี้บัวบงกชกลายเป็นนักศึกษาชั้นปีที่หนึ่งคณะบัญชีของมหาวิทยาลัยรัฐบาลแห่งหนึ่งซึ่งเธอภูมิใจมากเพราะค่าใช้จ่ายในการเรียนมหาวิทยาลัยของรัฐบาลกีบมหาวิทยาลัยเอกชนนั้นมันแตกต่างกันโดยสิ้นเชิง ตอนนี้หญิงสาวอาศัยอยู่ที่คอนโดมีเนียมที่อยู่ใกล้กับมหาวิทยาลัยซึ่งคอนโดแห่งนี้เป็นคอนโดที่เธียรธวัชตั้งใจจะซื้อให้กับบัวบงกชแต่เขายังไม่ได้บอกหญิงสาวและคิดว่าจะให้เป็นของขวัญในวันที่เธอเรียนจบ เหตุผลที่เธียรธวัชให้บัวบงกชมาอยู่คอนโดเพราะอยากให้หญิงสาวมีความเป็นส่วนตัวอีกทั้งการที่เธอไปอยู่บ้านกับเขาตามลำพังมันก็ทำให้เขาหวั่นไหวมากขึ้น ถึงแม้ว่าตอนนี้บัวบงกชจะบรรลุนิติภาวะแล้วแต่เธียรธวัชก็ยังไม่เคยบอกความในใจให้กับเธอรู้เขาจะรอจนกว่าหญิงสาวจะเรียนจบแล้วหวังว่าระยะเวลาสี่ปีในมหาวิทยาลัยเธอจะยังไม่มีผู้ชายคนอื่นหรือเปิดใจให้ใครเข้ามา ช่วงนี้งานที่บริษัทของเธียรธวัชไม่ได้ยุ่งเหมือนแต่ก่อนเพราะเขารับผู้ช่วยเข้ามาเพิ่มทำให้ชายหนุ่มมีเวลาให้บัวบงกชมากขึ้น เขามักจะมารับเธอไปทานอาหารเย็นอยู่บ่อยๆ หรือบางครั้งก็ชวนเธอไปค้างที่บ้านในช่วงวันหยุด วันนี้ก็เป็นอีกวันหนึ่งที่ชายหนุ่มมารอร

“เธอยั่วฉันเองนะบัวแล้วพรุ่งนี้อย่าโวยวายว่าฉันรังแกเธอนะ” “ถ้าต้องนอนกับใครสักคนบัวอยากให้คนนั้นคือคุณเธียร” บัวบงกชพูดออกมาจากความรู้สึกที่ซ่อนอยู่ในส่วนลึกแต่ถูกฤทธิ์ของแอลกอฮอล์กระตุ้นให้เธอพูดทุกอย่างออกมาอย่างที่คิด “ฉันดีใจที่ได้ยินเธอพูดนะบัว แม้ว่ามันจะเร็วกว่าที่ฉันคิดไว้ก็ตาม” เธียรธวัชก้มลงจูบหญิงสาวอย่างเร่าร้อนจนบัวบงกชลืมสิ้นทุกอย่าง ร่างกายของเธอมันร้อนราวกับไฟ เสียงครางหวานดังอยู่ในลำคอเมื่อปลายลิ้นร้อนเข้ามากวาดต้อนความหวานในโพรงจูบครั้งนี้ดูดดื่มหนักหน่วงจนเธอรู้สึกหลงไปกับจูบที่ช่ำชองของชายหนุ่ม กว่าเธียรธวัชจะยอมถอนจูบออกหญิงสาวก็แทบจะขาดอากาศ “หวานที่สุดบัวของฉัน” เธียรธวัชกระซิบแผ่วเบาที่ข้างใบหูก่อนริมฝีปากของเขาจะจูบพรมไปตามซอกคอและขบเม้มเบาๆ จนหญิงสาวสั่นสะท้านไปทั้งตัว “คุณเธียร...บัวจั๊กจี้” “ตอบดีๆ บัวจั๊กจี้หรือเสียว” “บัวไม่รู้” “ไม่รู้ก็ไม่เป็นไรหรอกบัว ปล่อยกายปล่อยใจไปกับฉันนะฉันจะสอนให้เธอรู้เองว่าความเสียวมันเป็นแบบไหน” “คุณเธียร....อื้อ....” บัวบงกชส่งเสียงครางหวานนั่นก็ยิ่งกระตุ้นความต้องการของเธียรธวัชจนแทบทนรอไม่ไหว เขารีบถอดช