Lahat ng Kabanata ng คืนอ่อนไหวกับชายแปลกหน้า: Kabanata 11 - Kabanata 20

ผ่านมาหนึ่งอาทิตย์แล้วหลังจากคืนวันลอยกระทงตอนนี้สภาพจิตใจของกานต์สิชากลับมาเป็นปกติแล้ว ตอนนี้ชีวิตของเธอก็ไม่เหงาต่อไปเมื่อน้องสาวฝาแฝดกลับมาอยู่กับเธออีกครั้งกานต์สิชาฟังเรื่องราวของน้องสาวตัวเองที่ไปอยู่สุโขทัยกับพี่ชายคุณเขมิกาแล้วก็รู้สึกตกใจมากๆ เพราะไม่คิดว่าชะตากรรมของน้องสาวจะเป็นแบบนั้นทุกอย่างมันเกิดขึ้นจากการเข้าใจผิดของผู้หญิงที่ชื่อเขมิกาที่คิดว่าเธอเป็นภรรยาน้อยของคุณไตรภพสามีของเธอแต่จริงๆ แล้วคนที่เป็นภรรยาน้อยนั้นคือชลนิภาเด็กที่อยู่ในซอยเดียวกับเธอ แต่ว่าทั้งสองนัดกันเจอที่ร้านเบเกอรี่คุณเขมิกาก็เลยเข้าใจผิดคิดว่ากานต์สิชาคือภรรยาน้อย แต่ตอนนี้ทุกอย่างมันก็กระจ่างแล้วเมื่อคุณไตรภพฟื้นขึ้นมาและยืนยันว่าเธอไม่ใช่ภรรยาน้อยพรุ่งนี้กานต์สิชาจะติดต่อชลนิภาให้เจอกับพี่ชายของคุณเขมิกาจากนั้นเขาจะคุยหรือตกลงอะไรกันมันก็ไม่เกี่ยวกับอีกต่อไปแล้ว เพราะที่ผ่านมาเธอทำเธอถูกทำให้เข้าใจผิดมันก็แย่มากพอแล้ว เมื่อน้องสาวเล่าทุกอย่างที่เกิดขึ้นให้ฟังแล้วกานต์สิชาก็เล่าเรื่องของตนเองให้น้องสาวฟังบ้าง แต่เธอไม่ได้บอกน้องสาวว่าผู้ชายคนนั้นชื่ออะไรเพราะกลัวว่ากานต์ชิสาน้องสาวฝาแฝดจ

เมื่อกานต์ชิสาเดินออกจากห้องไปแล้วปุริมปรัชญ์ก็แอบยิ้มอยู่คนเดียวการตามหาผู้หญิงคนหนึ่งในร้านเบเกอรี่คงไม่ใช่เรื่องยากอะไรและงานนี้เขาจะไม่ใช้ลูกน้องหรือใช้ตัวช่วย เขาอยากตามหาเธอให้เจอด้วยตัวเองปุริมปรัชญ์อยากจะพิสูจน์ว่าเธอใช่เนื้อคู่ของเขาจริงๆ หรือเปล่าเขาเป็นคนที่เชื่อในเรื่องเนื้อคู่มากถึงขั้นเคยไปดูหมอดูและหมอดูก็บอกเขาว่าเขาจะเจอกับผู้หญิงที่เป็นเนื้อคู่ในคืนพระจันทร์เต็มดวงในวันที่เจอกับผู้หญิงที่ชื่อครีมเขาไม่ได้คิดเรื่องนี้มาก่อนจนกระทั่งวันที่กลับมากรุงเทพและมารดาพูดกับเขาถึงเรื่องเนื้อคู่อีกครั้ง บทสนทนาวันนั้นชายหนุ่มยังจำได้ดีสามวันหลังจากวันลอยกระทง“ลูกชายแม่หายหน้าไปหลายวันเลยนะคงไม่ได้ไปตามหาเนื้อคู่ในคืนวันพระจันทร์เต็มดวงใช่ไหม”“แม่พูดถึงเรื่องอะไรครับ” ปุริมปรัชญ์มองหน้ามารดาด้วยความสงสัย“ลูกลืมไปแล้วเหรอว่าหมอดูเคยทักลูกไว้ว่ายังไงเกี่ยวกับเนื้อคู่ของลูก” เมื่อมารดาถามมาแบบนี้ปุริมปรัชญ์ก็นึกออก“ผมลืมเรื่องนี้ไปจริงๆ ครับแม่”“แล้วที่หายไปหลายวันนี่ไปทำอะไรมาก”“ผมไปช่วยดูคลินิกของรุ่นน้องครับเขาจะเปิดคลินิกเสริมความงามครับผมเลยไปช่วยดู”“แม่ก็นึกว่าไปตามหา

หลังจากอาบน้ำแต่งตัวเสร็จแล้วปุริมปรัชญ์ก็หยิบกระดาษแผ่นเล็กที่กานต์ชิสาจดเบอร์โทรศัพท์ของพี่สาวฝาแฝดให้ แล้วคิ้วเข้มก็ต้องขมวดเข้าหากันเพราะเบอร์โทรศัพท์ที่หญิงสาวให้มานั้นมันมีแค่เก้าตัวส่วนตัวสุดท้ายเธอเขียนเป็นเครื่องหมายคำถามไว้“แสบนักนะเค้ก” เขาพูดแล้วส่ายศีรษะ แต่ชายหนุ่มก็ไม่ยอมแพ้เขากดโทรออกและรันตัวเลขโดยเริ่มต้นจากเลขศูนย์นับว่าเป็นโชคดีของเขาเพราะสามหมายเลขแรกนั้นโทรไม่ติด พอกดหมายเลขที่สี่ปลายสายรับเป็นผู้ชายเสียงค่อนข้างสูงอายุเขาเลยขอโทษจากนั้นก็เลือกเลขที่ตัวเองชอบมาอีกหนึ่งหมายเลขก่อนจะกดโทรออก“สวัสดีค่ะ” เสียงปลายสายที่กดรับทำให้เขายิ้มกว้างเพราะมันเป็นคนที่เขาต้องการจะคุยด้วย“สวัสดีครับครีม ผมเอง”“คุณเปรมเหรอคะ”“ผมดีใจจังที่คุณจำเสียงผมได้”“คุณเปรมได้เบอร์ของครีมมาจากไหนคะ” หญิงสาวถามด้วยความแปลกใจเพราะเบอร์โทรศัพท์ในนามบัตรนั้นไม่ใช่เบอร์โทรส่วนตัวของเธอ“มีคนใจดีให้ผมมาครับ”“ใช่พนักงานในร้านของครีมหรือเปล่าคะ”“เปล่าครับ ผมว่าครีมไม่ต้องรู้หรอกน่าว่าผมได้เบอร์มาจากไหน เอาเป็นว่าตอนนี้เราก็มีช่องทางการติดต่อกันแล้วนะ ผมอยากนัดเจอคุณอยากคุยกับคุณหน่อยได้ไหม

แม้ว่าวันนี้จะเป็นวันที่ร้านปิดแต่กานต์สิชาก็ยังตื่นเช้าตามปกติเธอกำลังนั่งรอน้องสาวเพื่อทานข้าวมันไก่ที่ไปซื้อมาตั้งแต่เช้าพร้อมกัน“พี่ครีม เค้กนึกว่าวันนี้วันหยุดของร้านพี่ครีมจะตื่นสายซะอีก”“มันชินน่ะ”“แล้ววันนี้จะไปเที่ยวไหนหรือเปล่าคะ” กานต์ชิสาถามพี่สาวอยากรู้ทันเพราะเธอคิดว่าวัยหยุดของร้านแบบนี้หมอปุริมปรัชญ์คงจะไม่พลาดโอกาสจะนัดพี่สาวเธออย่างแน่นอน“ตอนบ่ายพี่อาจจะออกไปหาเพื่อนนิดหน่อยนะ เย็นนี้เค้กกินข้าวเย็นคนเดียวได้ไหม”“ได้ค่ะไม่มีปัญหาพี่จะกลับดึกหรือเปล่าคะ”“คงไม่ดึกหรอก”“แต่ออกไปกับเพื่อนทั้งทีจะกลับดึกหน่อยก็ไม่เป็นไรหรอกค่ะ ไม่ต้องห่วงเค้กหรอกค่ะเพราะเค้กรู้ว่าเวลาเราออกไปเจอเพื่อนมันก็คุยเพลินดีค่ะ พี่ครีมก็โตเป็นผู้ใหญ่แล้วจะกลับบ้านตอนไหนไม่มีใครว่าหรอกค่ะ” กานต์ชิสาเปิดทางให้พี่สาวอย่างเต็มที่เพราะเธออยากจะให้พี่สาวกับหมอปุริมปรัชญ์คบกันหลายวันมานี้กานต์ชิสาแอบสืบเรื่องของรองผู้อำนวยการมาก็พอจะรู้ว่าเขาเป็นผู้ชายที่นิสัยดีคนหนึ่งเลยทีเดียว มีทั้งหมอและพยาบาลรวมถึงสาวแผนกอื่นอีกทั้งคนไข้ชอบเขาอยู่มาก แต่คุณหมอหนุ่มก็วางตัวดีกับทุกคนและไม่เคยมีข่าวเสียหายกับค

เมื่อบิดามารดาของชายหนุ่มขึ้นห้องนอนไปแล้วปุริมปรัชญ์ก็พาเธอออกมาจากบ้านหลังนั้นแต่ไม่ได้กลับไปบ้านของหญิงสาวอย่างที่คุยกันไว้แต่แรก“คุณเปรมพาครีมมาที่นี่ทำไมคะ”“เรามีเรื่องคุยกันนิดหน่อย คุณอยากฟังเรื่องหมอดูที่แม่ผมพูดถึงไหมล่ะ”“ค่ะ”“ถ้างั้นเข้าไปคุยกันในบ้านก่อนหลังจากเคาท์ดาวน์แล้วผมจะไปส่งคุณที่บ้านตกลงไหม”“ก็ได้ค่ะ” เพราะอยากรู้เรื่องเนื้อคู่และอยากร่วมฉลองขึ้นปีใหม่กับชายหนุ่มหญิงสาวก็เลยยอมเดินตามปุริมปรัชญ์เข้าไปในบ้าน เพราะยังเหลือเวลาอีกหลายชั่วโมงกว่าจะถึงเวลาเคาท์ดาวน์ปุริมปรัชญ์เลยขอตัวไปอาบน้ำก่อนเพราะเขาเองก็เริ่มจะเหม็นตัวเองขึ้นมาแล้ว เนื่องจากทำงานมาทั้งวันแล้วยังไปช่วยเธอทำงานที่ร้านขนมอีกขณะที่หญิงสาวก็นั่งดูทีวีอยู่บริเวณห้องรับแขกปุริมปรัชญ์อาบน้ำไม่นานก็สวมชุดนอนและเดินถือเบียร์กับผลไม้มาวางตรงหน้า“ดื่มกันหน่อยไหมครีม”“ไม่ดีกว่าค่ะ”“ทำไมล่ะกลัวเมาเหรอ”“คุณก็เห็นแล้วนี่คะว่าเวลาครีมเมาแล้วมันเป็นยังไง”“แต่ผมชอบให้คุณเมาแบบนั้นนะ” ปุริมปรัชญ์พูดแล้วยิ้มเจ้าเล่ห์“ทำไมล่ะ คุณจะได้ฉวยโอกาสกับครีมอีกเหรอ”“ครีม ถ้าผมจะช่วยโอกาสขอบคุณจริงๆ ผมไม่ต้องรอให้ค