All Chapters of หมอขาอย่าทำร้ายหัวใจ: Chapter 11 - Chapter 20

“ยายดีใจด้วยนะปิ่นในที่สุดหลานสาวของยายก็มีแฟนสักที” คุณยายละมัยรู้สึกดีใจมากๆ หลังจากปิ่นปินัทธ์เล่าเรื่องที่กรัณย์กรขอเธอเป็นแฟนให้ฟังหลานสาวของเธอเคยมีแฟนสมัยที่เรียนอยู่แต่ก็เลิกรากันไปนานแล้วจากนั้นปิ่นปินัทธ์ก็ตั้งหน้าตั้งตาอ่านหนังสือจนสอบบรรจุครูได้ที่โรงเรียนใกล้บ้านและเธอก็ไม่เห็นว่าหลานสาวจะเปิดใจคบผู้ชายคนไหนอีกเลยหลังจากทำงานผ่านมาเกือบสามปีปิ่นปินัทธ์ก็ยังไม่มีใคร พอรู้ว่าตอนนี้ตกลงคบกับคุณหมอกรัณย์กรแล้วคุณยายก็รู้สึกโล่งใจมากๆ เพราะคุณหมอดูเป็นคนดีและน่าจะดูแลหลานสาวของเธอได้ในวันที่ตนเองไม่อาจจะดูแลหลานสาวได้อีกต่อไป คุณยายมีลูกสามคนคือมารดาของเธอคุณลุงศักดิ์และป้าสาซึ่งสองคนนั้นแยกครอบครัวออกไปแล้วแต่ก็ยังไปมาหาสู่และแวะซื้อของใช้มาให้คุณยายอยู่ตลอด ปิ่นปินัทธ์เป็นหลานสาวคนเดียวที่ยายละมัยห่วงที่สุด“ปิ่นไปทำงานก่อนนะคะยาย”“เย็นนี้หมอรัณย์เขาจะมากินข้าวที่บ้านไหม”“หมอเข้าเวรค่ะยายเขาคงมาไม่ได้ คงมากินข้าวที่บ้านเราอีกทีเช้าวันอาทิตย์เลยค่ะ ยายถามทำไมคะมีอะไรหรือเปล่า”“เปล่าหรอก ถ้าหมอจะมายายจะได้เตรียมกับข้าวรอ แล้วก็อยากจะคุยกับหมอนิดหน่อย”“เรื่องสำคัญหรือเปล่

ตั้งแต่ไปดูหนังด้วยกันเมื่อครั้งก่อนปิ่นปินัทธ์และกรัณย์กรก็มีความสนิทสนมกันมากขึ้น ถ้าวันไหนชายหนุ่มไม่ขึ้นเวรก็จะหาเวลามาทานข้าวกับเธอและคุณยายที่บ้านส่วนเสาร์อาทิตย์ถ้าไม่มานั่งเล่นที่บ้านก็พากันออกไปเดินเล่นและซื้อของที่ห้างสรรพสินค้าคุณยายละมัยรู้สึกสบายใจมากขึ้นเมื่อเห็นว่าคุณหมอกรัณย์กรนั้นคบกับหลานสาวของเธออย่างเปิดเผยและจะขออนุญาตทุกครั้งก่อนจะพาปิ่นปินัทธ์ออกจากบ้านตอนนี้ความรู้สึกที่ปิ่นปินัทธ์มีให้กับหมอกรัณย์กรนั้นมากอย่างที่ไม่เคยมีให้กับผู้ชายคนไหนมาก่อน เพราะหมอเป็นคนสุภาพมีเหตุผลถึงแม้เขาจะทำงานหนักมาก แต่คุณหมอหนุ่มก็ยังแบ่งเวลาโทรหาและไลน์หาเธอได้ทุกวัน มันทำให้หัวใจของหญิงสาวเต้นแรงจากความชอบ ความชื่นชมตอนนี้เธอคิดว่าตนเองนั้นรักคุณหมอหนุ่มคนนี้อย่างสุดหัวใจเกือบสี่เดือนแล้วที่ทั้งสองรู้จักกันแต่ถ้านับเวลาคบกันเป็นแฟนก็ประมาณสองเดือนทั้งสองไม่เคยทะเลาะกันเลยสักครั้งหญิงสาวรู้ว่างานของเขายุ่งและไม่ค่อยมีเวลาเธอก็ไม่เคยงี่เง่าหรืองอแงให้เขาต้องมาอยู่ด้วย เหตุผลข้อนี้เลยทำให้คุณหมอหนุ่มเองก็รู้สึกว่าโชคดีมากๆ ที่ได้คบกับคุณครูปิ่นปินัทธ์เพราะที่ผ่านมาเขาเจอแต่ผู้ห

หญิงสาวยิ้มก่อนจะตอบความรู้สึกของตนเองออกมา“ปิ่นก็รักหมอค่ะ”“ดีใจจังที่ได้ยินคำนี้จากปิ่น” คุณหมอหนุ่มขยับเข้ามาใกล้แล้วกอดเธอไว้ด้วยความดีใจที่ได้ยินคำบอกรักจากปากของหญิงสาว“หมอปล่อยปิ่นได้แล้วค่ะ”“ปล่อยทำไม รักกันก็ต้องกอดกันหรือปิ่นรังเกียจผม”“ปิ่นไม่ได้รังเกียจหมอ แต่ปิ่นง่วง”“ผมว่าปิ่นไม่ง่วงหรอก ตอนนี้หัวใจกำลังเต้นแรงมากๆ เลยใช่ไหมล่ะ”ปิ่นปินัทธ์เถียงไม่ออกเพราะตอนนี้ใจเธอเต้นแรงมากๆ และรู้สึกว่าเขาก็คงไม่ต่างจากเธอ“ถึงปิ่นไม่ใช่หมอแต่ปิ่นก็รู้ว่าตอนนี้หมอก็ใจเต้นแรงเหมือนกันใช่ไหม”“ผมยอมรับว่าผมใจเต้นแรงเพราะอยู่ใกล้ปิ่น มันเต้นแรงแบบนี้ตั้งแต่ครั้งแรกที่เจอปิ่น”ชายหนุ่มเข้ามาใกล้เรื่อยๆ ก่อนจะจูบไปบนหน้าผากของเธอแล้วกดจมูกลงบนแก้มเนียน“ผมรักปิ่น ปิ่นก็รักผม มันคงไม่ผิดใช่ไหมถ้าคนรักกันจะใกล้ชิดกันมากขึ้น”คำพูดของคุณหมอหนุ่มเหมือนกับมนต์สะกดทำให้ปิ่นปินัทธ์ตกลงไปในหลุมพรางที่เขาขุดขึ้น เขาก้มใบหน้าใกล้แล้วกดริมฝีปากหยักได้รูปลงบนริมฝีปากของหญิงสาวอย่างแผ่วเบา ปากร้อนแทะเล็มบนริมฝีปากเล็ก ละเมียดละไมชิมความหวานหลอกล่อคนอ่อนประสบการณ์ให้เผยอปากออกมาทีละนิด เมื่อพยายา

ความสัมพันธ์ที่มันเกิดขึ้นเกิดจากความรักและความเต็มใจปิ่นปินัทธ์ไม่รู้สึกเสียใจเลยที่ตนเองนอนกับกรัณย์กรเพราะรู้ว่าวันในวันหนึ่งเหตุการณ์แบบนี้ก็จะต้องเกิดขึ้นหญิงสาวกลับมาทำงานตามปกติกรัณย์กรเองก็โทรศัพท์หาเธออย่างสม่ำเสมอวันเสาร์จะเป็นวันที่พวกเขารอคอยจะได้เจอกันแต่ก็ไม่ได้พากันไปค้างที่อื่นเพราะกรัณย์กรจะมาขลุกอยู่ที่บ้านของหญิงสาว เขานั่งดูทีวีกับยายของเธอโดยไม่รู้สึกเบื่อแต่กลับรู้สึกดีที่ได้เป็นส่วนหนึ่งของครอบครัวอีกหนึ่งเดือนข้างหน้าเขาจะต้องกลับไปเรียนต่อที่กรุงเทพแต่ไม่รู้จะเริ่มต้นพูดเรื่องนี้กับปิ่นปินัทธ์ยังไงดี เขากลัวว่าเธอจะไม่เข้าใจแต่เวลามันก็ใกล้เข้ามาเรื่อยๆ วันนี้กรัณย์กรเลยตัดสินใจจะบอกหญิงสาวและคุณยายเรื่องที่จะต้องก็ไปเรียนต่อเฉพาะทางอีกหลายปีหลังทานอาหารค่ำเสร็จ กรัณย์กรก็มานั่งในห้องรับแขกสีหน้าของเขาค่อนข้างเครียดทำให้ปิ่นปินัทธ์พอจะมองออกมอง“เป็นอะไรหรือเปล่าคะหมอ ทำไมสีหน้าไม่ค่อยดีเลย”“ผมมีเรื่องอะไรจะบอกคุณยายกับปิ่นครับ”“เรื่องอะไรล่ะ”“คือเดือนหน้าผมต้องไปเรียนต่อเฉพาะทาง”“ไอ้เรียนต่อเฉพาะทางเนี่ยมันคือยังไงล่ะ ยายไม่เข้าใจหรอกนะ หมอรัณย์”“คืนต

เมื่อดูละครจบคุณยายก็เข้าไปนอน ตอนนี้ในห้องรับแขกเลยเหลือแค่กรัณย์กรกับปิ่นปินัทธ์เพียงสองคนเท่านั้น ชายใช้หนุ่มล้มตัวลงนอนบนตักของคนรักแล้วเงยหน้าขึ้นมามอง เขาเหนื่อยมากกับการทำงานแต่พอได้กลับมาเจอคนรักมันก็ทำให้เขาหายเหนื่อย“ง่วงก็เข้าไปนอนในห้องสิคะหมอ”“ขอนอนหนุนตักเป็นแบบนี้ก่อนนะ ไม่รู้ว่าอีกกี่เดือนจะได้เจอกันอีกครั้ง ผมดูตารางแล้วค่อนข้างหนักเอาการเลยแหละ”“ไหวไหมคะ เหนื่อยหรือเปล่า” หญิงสาวไล้นิ้วไปบนใบหน้าและสันกรามที่เด่นชัดมากขึ้นเพราะเขาผอมลงอย่างเห็นได้ชัด“เหนื่อยครับ ผมว่ามันเหนื่อยกว่าตอนเรียนหมออีกนะบางครั้งผมก็อยากจะถอยเหมือนกันอยากเป็นแค่หมอทั่วไปตรวจโรคทั่วไปจากการเป็นหมอหัวใจมันก็เป็นความฝันอีกอย่างหนึ่งผมตั้งใจที่อยากจะเรียนด้านนี้มากๆ”“ปิ่นรู้ว่าหมอรัณย์ของปิ่นเก่งมาก ปิ่นเชื่อว่าทุกอย่างจะผ่านไปได้ด้วยดี ปิ่นเป็นกำลังใจให้หมอนะคะ”“ผมดีใจที่ปิ่นเข้าใจและเป็นกำลังใจให้ผมนะ ผมสัญญาว่าจะรีบเรียนจบให้เร็วที่สุดแล้วเราจะได้ใช้ชีวิตอยู่ด้วยกันนะ”“ถ้าเรียนจบกลับมาหมอก็คงต้องทำงานหนักอย่างเดิมใช่ไหมล่ะ แล้วเราจะมีเวลาอยู่ด้วยกันหรือเปล่า”“ถ้าเรียนจบกลับมาเป็นแพทย์