All Chapters of GRAY ZS🌪/ HEARTLESS GUY รักที่ใจร้าย (20+): Chapter 1 - Chapter 10

เริ่มเขียนเมื่อ 2561"I can not love anyone." ฉันรักใครไม่ได้หรอก"If you not okay, I'll stop.""We will not meet again. So Let me have a moment to remember you forever""Please do not stop it" ได้โปรด..อย่าหยุดมันเลยคะ--------------------เรียวลิ้นของร่างสูงค่อยๆสอดแทรกเจ้ามาพร้อมรสชาติของไวน์ที่เพิ่งดื่มไป รุ่นพี่มอบจูบที่แสนมึนเมาให้ฉัน ฉันปล่อยให้รุ่นพี่จูบอยู่อย่างนั้นเพราะตัวฉันเองช่างไร้ประสาเรื่องนี้เหลือเกิน ฉันขยำปกเสื้อรุ่นพี่ด้วยความเกรง ยังคงปล่อยให้เขาได้ชิมรสจากริมฝีปากฉันอย่างละเมียดละไม ก่อนที่รุ่นพี่จะยันตัวขึ้นแล้วถอดเสื้อไปกองที่พื้น แสงไฟหลากสีในปาร์ตี้รอบบ้านส่องแสงวับๆแวบๆเข้ามาในห้องกระทบกับร่างกายที่ไร้เสื้อปกคลุมมีนมีเสน่ห์จนน่าเหลือเชื่อ กล้ามหน้าท้องที่เป็นลอนกำลังดีทำเอาฉันหายใจไม่เป็นจังหวะ.."ฉันชอบรุ่นพี่นะ~" ฉันเอ่ยเมื่อร่างสูงก้มลงสำรวจต้นคอฉันอย่างเบามือ กลิ่นแอลกฮอล์จางๆยิ่งทำให้ฉันเริ่มสั่นสะท้าน"ยังไม่ได้รักใช่ไหม~""..อ๊ะ~ ตอนนี้ ไม่แน่ใจ~" ฉันตอบรุ่นพี่ที่ถามทั้งๆยังคงสลับฝั่งสำรวจต้นคอฉัน มืออุ่นเขาเริ่มอยู่ไม่สุก เริ่มชอนไชไปใต้ร่มผ้าอย่างเพ

"นี่ตึกเอกสื่อสาร""คะ" ฉันตอบแล้วมองไปรอบๆตึก ตั้งแต่เมื่อกี้แล้ว ตลอดทางที่เดินมามีแต่ผู้หญิงมองฉันกับรุ่นพี่เต็มไปหมด.."มองอะไรกันนะ..." ฉันพูดเบาๆกับตัวเอง แต่ไม่วายรุ่นพี่ได้ยิน"ว่าไงนะ?""เปล่าคะ.. แค่สงสัยว่าพวกเธอจะมองทำไม""...คงเพราะเธอมากับฉัน""แล้ว?" คำตอบของรุ่นพี่ไม่ได้ช่วยให้ฉันเข้าใจอะไรมากขึ้น"ช่างเถอะ... เรียนeng?""คะ""ชั้น2 หาห้องเอาเอง" รุ่นพี่ชี้ไปที่บรรไดแทนที่จะเป็นลิฟต์ที่อยู่ไม่ไกลจากเรา.. แต่ฉันก็ไม่ได้สนใจอะไร บรรไดก็บรรได คงแค่2ชั้นละมั้งถึงชี้ไปทางนั้น"ขอบคุณคะ... แล้วรุ่นพี่ไม่ได้เรียนengเหรอคะ""พูดจนเบื่อละ"ฉันพยักหน้าช้าๆตอบกลับไป พูดคล่องกว่าฉันซะอีกลืมไปซะสนิท... จริงๆก็ไม่น่าถามอ่ะ เสื้อช๊อปที่ใส่นี่ก็บอกคณะเขาอยู่แล้วแท้ๆจากนั้นรุ่นพี่ก็เดินจากไปเฉยๆ ไม่ลาไม่อะไรทั้งนั้น... รู้สึกว่าจะนิ่งกว่าเก่าเยอะไปนิด ก็อย่างว่าทุกคนต้องโตขึ้นนิ.. เอ๊ะ! นั่นอะไร? ฉันเดินไปหยิบกระดาษอะไรสักอย่างที่มันหล่นมาจากกระเป๋ากางเกงรุ่นพี่ตอนเดินไป จะเรียกก็ไม่ทันซะแล้ว เออ! ลืมบอกไปฉันเรียนปี2นะ การย้ายมาแบบนี้คงจะเข้ากับคนอื่นยากหน่อย ...แต่ก็หวังว่า ฉันจะมีเพ

ฉันเดินเข้าคลาสเรียนถึงแม้จะเลยเวลาไปเนอะแล้วก็เถอะ ฉันก้มมองเสื้อคลุมนี่ค่อยใจชื้นขึ้นมาหน่อยเดี๋ยวค่อยหาเวลาเอาไปคืนก็แล้วกัน... แต่กลิ่นน้ำหอมอ่อนๆนี่.. ให้ความรู้สึกเหมือนรุ่นพี่อยู่ข้างๆตลอดเวลาเลยแฮะ..-///-"..ขออนุญาติคะ" ฉันค่อยๆชะโงกหน้าเข้าไปในคลาสก่อนจะขออนุญาติอาจารย์เจ้าของคลาส ฉันเลือกเรียนคลาสสบายๆอย่างศิลปะ สงสัยใช่ไหมละว่าทำไมถึงเรียนคลาสศิลปะทั้งๆที่เรียนเอกสื่อสารภาษาอังกฤษ ส่วนหนึ่งคงเพราะฉันเข้าใจแทบทุกอย่างเกี่ยวกับการสอนแล้วละคงเป็นทุนที่ฉันเคยอยู่ต่างประเทศมา เลยขอเลือกคลาสที่ง่ายๆละกันฉันไม่ชอบความวุ่นวาย ผิดกับดาวที่ยัยนั่นยังคงเลือกคลาสที่เกี่ยวพันกับภาษาอังกฤษ *(คลาส=ชมรม)"สายนะนักศึกษา""ขอโทษคะ" ฉันก้มหัวเชิงขอโทษและเดินเข้าไปในห้อง ...แต่สายตาก็ดันเหลือบไปเห็นผู้หญิงกลุ่มหนึ่งกำลังจับกลุ่มพูดอะไรสักอย่างแล้วมองมาที่ฉัน.. สายตาไร้ความเป็นมิตรจนสัมผัสได้...ฉันหย่อนตัวนั่งลงที่เก้าอี้หลังห้องแล้วเปิดกระดาษวาดเขียนตามคนอื่นๆ"กลายเป็นเป้าสายตาเลยนะ มาช้าก็งี้" ชายคนข้างๆพูดขึ้นแล้วยิ้มบางๆให้ฉัน ฉันเลยยิ้มตอบกลับไป"ฉันพอร์ช เธอละ""..ฟ้าคะ""อืมม~" ที่ที่

"อ้าว ยังอยู่เหรอคะเนี่ย""...ใครยังอยู่เหรอแก~" ฉันเดินใช้ทิชชู่ซับหน้าเบาๆออกมาจากห้องน้ำ เมื่อกี้ก็เอามือแตะๆน้ำแลตีแก้มตัวเองเบาๆเรียกสตินะ เดินตามหลังดาวมาก้เห็นมันพูดกับใครไม่รู้เลยถามออกไป ก่อนจะมั่นใจว่าคนที่มันถามเป็นคนที่ฉันก็รู้จักพอๆกับมัน"รุ่นพี่นี่เอง""จะไปที่โต๊ะแล้วเหรอ""คะ" ฉันตอบพี่คนที่ดาวมันบอกว่าชื่อเดฟแล้วก็โยนทิชชู่ลงถังขยะหน้าห้องน้ำไป ส่วนอีกคน...ก็ไม่ได้พูดอะไรยืนพิงกำแพงนิ่งๆแล้วเสตามองไปทางอื่น"ไปกับพวกฉันก่อน แป็บนึงได้ม่ะ""...ได้คะ" ฉันตอบตกลงก่อนจะหยักไหล่อย่างช่วยไม่ได้ให้ดาวมันกรึ่มๆนะแต่ดีขึ้นกว่าตอนเมื่อกี้หน่อยที่โต๊ะมีบารากุนะสิ ฉันเป็นพวกเมากลิ่นมันนะไม่ดูดแต่ได้กลิ่นไม่นานก็จะมึน เหมือนพวกยุงไม่มีผิดเวลาโดนพ่นยากันยุงใส่~~*พี่เดฟเดินนำหน้าตามมาด้วยรุ่นพี่.. ทั้งที่โดนบ่นว่าห้ามใช้คำว่ารุ่นพี่แล้วแท้ๆแต่มันชินปากนี่น่า.. จะพยายามเรียกชื่อรุ่นพี่แทนละกัน พี่เทมป์เดินตามหลังพี่เดฟไม่ไกล พวกฉันก็เดินตามหลังรุ่นพี่อีกที นี่มัน..ชั้น2 ตรงนั้นเขียนว่าVIP ZONEฉันเดินตามพวกเขาจนถึงโต๊ะๆหนึ่ง เอ๊ะ...พี่คนนั้น คนที่ชื่อบีอะไรนั่นนั่งอยู่ที่โต๊ะด้วย"

"ใส่เสื้อผ้าซะ แล้วออกไปพร้อมกัน""....""ได้ยินที่พูดไหม""...พี่ไปเถอะ~ ฉันกลับเองได้""เดินยังเซ ยังจะ..""ฉันไม่อยากรักพี่แล้ว~" ฉันพูด รู้ทั้งรู้ว่าตัวเองก็ต้องลำบากถ้าไม่กลับไปพร้อมกับรุ่นพี่.. แต่ถ้าขืนอยู่ใกล้แบบนี้ไปเรื่อยๆ ฉันคง รักเขาหมดใจแน่ๆ เพราะฉะนั้นอย่าดีกว่าฉันค่อยๆดันตัวเองขึ้นแล้วดึงผ้านวมปิดร่างกายตัวเองไปด้วย รุ่นพี่ยังคงยืนอยู่ที่เดิม ยืนมองฉัน... แล้วเป็นฝ่ายเก็บเสื้อผ้าฉันมาวางที่เตียง ฉันไม่สบตารุ่นพี่เลย จุกจนอยากจะอ้วก ไม่รู้ว่าเป็นเพราะความเมาหรือคำพูดที่แดกดันกันเมื่อกี้กันแน่"...โทษที""..." ฉันหยิบเสื้อผ้ามาสวมทั้งที่ได้ยินรุ่นพี่พูดก็เถอะ แต่ก็ทำเป็นไม่ได้ยิน"ฉันรักเธอไม่ได้ เข้าใจด้วย" พูดทิ้งท้ายไว้แค่นั้นรุ่นพี่ก็เปิดประตูออกไป ฉันรีบจัดการตัวเองให้เรียบร้อยก่อนจะลงมายืนข้างเตียง สายตาดันมองไปที่ถังขยะเล็กๆ.. นั่นมันถุงยางที่รุ่นพี่ทิ้งไว้ ถึงคราวนี้ไม่ได้มีอะไรเลยแท้ๆแต่มันก็ทำให้ความรู้สึกแย่ๆถาโถมเข้ามา รักฉันไม่ได้งั้นเหรอ พูดยังกับเคยรักฉันอย่างนั้นอ่ะ..ฉันมองตัวเองในกระจก รอยคิสมาร์กตรงต้นคอที่รุ่นพี่ทิ้งไว้.. มันช่าง น่าเจ็บปวด... ฉันยืนก