All Chapters of ซ่อน (แอบ) รัก: Chapter 21 - Chapter 30

วันเสาร์ถัดมาจากการไปสัมมนากันยกรก็กลับไปทานมื้อเย็นที่บ้าน ทั้งที่ไม่อยากไปแม้แต่น้อย ทั้งอาทิตย์ที่ผ่านมาเธอไม่ได้พบทั้งนภณต์และภพดนัยทำให้ทำงานได้อย่างไม่ต้องกังวลใจนัก เพราะอาทิตย์นี้ไม่มีการประชุมกับผู้บริหารเลย ทว่าเมื่อกลับบ้านก็เป็นไปได้สูงที่ต้องเจอชายหนุ่ม และก็จริงเมื่อลงจากรถชายหนุ่มที่เดินวนเวียนอยู่ในสวนก็ตรงดิ่งมาหาแม้เธอพยายามเร่งฝีเท้าหนีเขาก็ยังมาขวาง“ผมขอโทษ”ภพดนัยรีบพูดเสียงอ่อน“ถ้ารู้สึกเสียใจจริงก็อย่ามายุ่งกับฉันอีก สิ่งที่คุณทำมันเหมือนฆ่าฉันให้ตายทั้งเป็นชัดๆ”ชายหนุ่มถอนหายใจแรงก่อนจะต่อรองกับเธอ“งั้นคุณกันย์ก็ต้องเลิกกับไอ้นภณต์ด้วย”“มันเกี่ยวกันตรงไหนคะ”เธอสวนกลับทันใดแม้ความจริงตนจะไม่ได้คบกับนภณต์ก็ตาม“มันไม่เหมาะสมกับคุณ”“นี่คุณโดม คนที่คบกับคุณเมฆคือฉัน ฉันไม่ได้ขอร้องให้คุณมาคบด้วย จะมาเดือดร้อนทำไม”“ผีพนันอย่างมันคนละชั้นกับผม คนอื่นรู้ว่าคุณถอนหมั้นผมไปเอามัน ผมต้องขายขี้หน้าชาวบ้านเขาแค่ไหน”สิ่งที่ชายหนุ่มพูดทำให้กันยกรถึงกับต่อมโมโหพุ่งปรี๊ด“ขายหน้าเหรอคะ คนอย่างคุณกลัวขายหน้าด้วยเหรอ คุณหักหลังฉันไปนอนกับยายเก๋อย่างหน้าไม่อาย แถมยังวางย

นภณต์โอบร่างอรชรขึ้นมาลิฟต์มาตามคำบอกของหญิงสาว กันยกรยังมีสติเพียงแต่เธอเดินไม่ค่อยตรง และทำตามใจตัวเองมากกว่าจะยับยั้งชั่งใจเข้ามาด้านในแล้วหญิงสาวก็พลิกกายโอบสองแขนยังลำคอหนา เงยหน้าขึ้นยิ้มอ่อนพลางถาม“ฉันทำตัวน่าเกลียดมากใช่ไหม”“เปล่านี่ครับ”“ฉันชวนผู้ชายนอนด้วย ทำตัวเป็นเด็กใจแตก”“ไม่ใช่ครั้งแรกสักหน่อยนี่ครับ”“คุณว่าฉันใจแตกมานานแล้วสินะ”“เปล่าครับ จะบอกว่าคุณกันย์น่ารักต่างหาก”นภณต์เอาใจคนเมา แต่จริงๆ แล้วเขาก็รู้สึกอย่างนั้น กันยกรเขินอายและวางตัวดีเสมอ แต่เธอก็กล้าเผชิญกับสิ่งที่ตนไม่รู้จัก กล้าได้กล้าเสีย เขารู้สึกว่าความใจกล้ากับความขี้อายในตัวหญิงสาวดูน่ารักลงตัวเหมาะกับเธอดี ให้ความรู้สึกสูงส่ง ไกลเกินเอื้อม แต่ก็ ท้าทายให้กระโดดขึ้นไปคว้า“แล้วรักไหม”ในตอนแรกนภณต์ลมหายใจสะดุดไปเหมือนกัน น้ำเสียงอ้อนนิดๆ ของเจ้าตัวทำเอาใจเขาเหลวไปหมด แต่เพราะเธอเมาเขาจึงพยายามไม่เก็บมาคิดแล้วต่อคำกลับไปแทน“อยากให้รักไหมละครับ”“อืม...”หญิงสาวทำท่าครุ่นคิด พร้อมเขย่งปลายเท้าขึ้นมาจุมพิตริมฝีปากเขาเบาๆ“ไม่บอก”ได้เห็นอีกฝ่ายขี้เล่นเขาก็ยิ้มออกมา“ไม่เป็นไรครับ สำหรับคุณกันย์ ผมย

ตลอดเดือนที่ผ่านมากันยกรไม่กลับบ้านเลยแม้แต่วันเดียวและบิดาของเธอก็ไม่ได้บอกให้ใครโทรมาตามหรือถามไถ่ แม้จะรู้ว่าตัวเองควรเป็นฝ่ายเข้าหาบิดาและไปขอโทษท่านก่อนแต่หญิงสาวก็ยังถือทิฐิ เป็นครั้งแรกที่เธอแสดงความคิดความต้องการของตัวเองให้ผู้เป็นพ่อได้รู้ กันยกรต้องการทำให้ท่านเห็นว่าเธอเป็นผู้ใหญ่ที่มีความรู้สึกนึกคิดของตัวเอง ดูแลตัวเองได้เธอรับผิดชอบงานได้โดยไม่มีใครตำหนิ ถึงจะเคยได้ยินคำนินทาบ้างแต่ก็เหมือนทุกคนจะยอมรับเธอแล้ว บิดาไม่เคยเข้ามายุ่งให้ต้องลำบากใจ เพียงถามว่างานเป็นยังไงบ้างตอนกลับบ้านเท่านั้น ส่วนคอนโดของเธอหญิงสาวใช้เงินดาวน์ที่เธอได้รับทำงานตอนอยู่ต่างประเทศ เรียกได้ว่ากันยกรกำลังยืนด้วยขาของตัวเองอยู่ แม้ว่าบิดาโกรธจนไม่ให้ทำงานในบริษัทของท่าน การเคยผ่านงานจากต่างประเทศก็มีภาษีพอให้หางานใหม่ได้ขณะกันยกรกำลังอ่านเอกสารที่ถูกส่งเข้ามาให้เซ็นในตอนบ่ายวันศุกร์ก็มีสายเข้ามา ซึ่งเป็นเบอร์จากที่บ้านทำให้เธอมองอย่างแปลกใจก่อนรับในที่สุด‘คุณท่านสั่งให้โทรบอกคุณกันย์ ว่าวันเสาร์นี้ให้กลับบ้านค่ะ’เสียงของป้าแม่บ้านดูอ่อนและขอร้อง แต่กันยกรยังไม่ใจอ่อน“ฝากป้าบอกคุณพ่อว่า กันย์

ค่อนดึกนภณต์ออกมาจากบริษัทลูกค้าพร้อมคนในทีมอีกสองคน ทั้งสองติดรถชายหนุ่มมาจากบริษัทเพราะมีบางอย่างที่ต้องเข้าไปเอาก่อนเข้ามาจัดการแก้ไขระบบ แม้จะใช้เวลาข้ามคืนหากก็ยังดีที่จัดการได้โดยไม่ยืดเยื้อไปจนเช้า แล้วก็กลับมาที่บริษัทเพราะทีมงานสองคนจอดรถไว้ที่นี่“ขอบใจนัทกับพลมาก เจอกันวันจันทร์นะ อย่าลืมเขียนใบเบิกโอทีล่ะ เดี๋ยวพี่เซ็นให้”“ครับพี่”หลังเอาของไปเก็บในออฟิศทั้งหมดก็แยกย้ายกันไปขึ้นรถ นภณต์จอดรถอยู่ห่างจากทั้งสองคนเพราะเป็นโซนของผู้บริหารแม้จะเป็นตำแหน่งผู้ช่วยผู้จัดการแต่ชายหนุ่มทำงานมานาน ความจริงแล้วตำแหน่งเทียบเท่ากันยกรด้วยซ้ำ แต่เพราะมีหญิงสาวเข้ามา ทว่าคนในบริษัทก็ให้เกียรติ ภพดนัยเองก็เชื่อมือชายหนุ่มหลังจากเปิดกุญแจรถกำลังจะเปิดประตูก็รู้สึกเหมือนมีเคลื่อนไหวด้านหลัง หันไปมองก็ถูกบางอย่างตีเข้าตรงท้ายทอยชายหนุ่มเซล้ม ไม่ได้หมดสติ จึงเห็นว่ามีคนร้ายใส่หมวกกันน็อกปิดหน้าตา คนหนึ่งหยิบกระเป๋าแล็ปท็อปที่หล่นไปค้น ส่วนคนที่เหลือตรงเข้ามากระชากคอเสื้อเขาจะต่อย หากนภณต์ก็ถีบเข้าที่ขาอีกฝ่ายจนไปกระแทกกับรถ“ยังมีแรงอีกนะมึง”คนที่ถูกถีบพูดและพยายามตั้งหลัก ขณะเดียวนภณต์ก็

เช้าวันนี้กันยกรรู้สึกมึนศีรษะจนแทบไม่อยากลุก และเมื่อพยายามลุกขึ้นนั่งเพื่อจะไปอาบน้ำเพราะช้าอีกหน่อยเธอจะไปถึงที่ทำงานช้า ทว่าหญิงสาวกลับวิงเวียนราวทุกสิ่งอย่างหมุน อาการผะอืดผะอมพุ่งขึ้นมาจนทนไม่ไหวตรงรีบวิ่งไปในห้องน้ำเธอใช้เวลาอยู่ในห้องน้ำครู่ใหญ่ อาเจียนออกมาจนหมดไส้หมดพุง ร่างอรชรนั่งพิงผนังในห้องน้ำหมดแรงและยังมึนอยู่ คิดว่าเช้านี้คงไปทำงานไม่ไหวจึงล้างหน้าล้างตาแล้วพยายามพาตัวเองออกมาจากห้องน้ำเพื่อโทรบอกพิมพ์พรรณว่าตนขอลาครึ่งวัน‘ถ้าพอไหวคุณกันย์ไปหาหมอดีไหมคะ หรือว่าจะให้ฉันไปรับพาไปก็ได้นะคะ’น้ำเสียงอีกฝ่ายดูเป็นห่วงเป็นใยแต่กันยกรก็เกรงใจ“ขอบคุณค่ะ พักหน่อยคงดีขึ้น แต่ถ้าไม่ไหวกันย์จะโทรบอกพี่พิมพ์นะคะ”เธอบอกไปอย่างนั้นอีกฝ่ายก็ย้ำให้เธอพักผ่อนแล้ววางสายไปกันยกรผะอืดผะอมขึ้นมาจนต้องอาเจียนอีกสองสามรอบ หญิงสาวนอนหมดแรงจนสิบเอ็ดโมงค่อยรู้สึกดีขึ้นจึงอาบน้ำแต่งตัวไปทำงาน“ฉันไปหาดีไหม”กันยกรถามคนที่ออกจากโรงพยาบาลมาพักฟื้นที่บ้านได้สามวันแล้ว และวันพรุ่งนี้เป็นวันเสาร์ ชายหนุ่มอ้อนขอมาหาเธอทั้งที่เขายังต้องพักทำให้หญิงสาวเสนอไป‘เกรงใจคุณกันย์น่ะครับ’“เกรงใจอะไรคะ ค