All Chapters of คชาอากร: Chapter 21 - Chapter 30

Part’s ออโต้เขาให้ผมออกมาพูดบ้างผมคชา หรือออโต้ที่หลายคนรู้จักกันแล้ว หลังจากที่ผมเรียนจบปริญญาตรีในสาขาการเกษตรจากมหาวิทยาลัยในจังหวัด ผมไม่ได้มีการเปลี่ยนแปลงอะไร เพียงแต่อยู่บ้านมากขึ้น ทำงานช่วยคุณพ่อคุณแม่มากขึ้น นำสิ่งที่เรียนมาใช้ ซึ่งเอาจริงนะ ตอนเรียนกับของจริงมันต่างกันอยู่มาก แต่คอนเน็กชันต่างหากที่ผมได้มาอาจารย์ของผมหลายท่านชำนาญและเก่งเรื่องพืชสวนพืชไร่ ผมจึงขอคำปรึกษาแลกกับการขอเข้ามาดูงานบ้างอะไรบ้างนิดหน่อย มันไม่เป็นปัญหาอยู่แล้วแถมที่บ้านยังมี ‘เจ้’ ข้างบ้านคอยเข้ามาช่วยเหลืออีกต่างหากในระหว่างที่เรียน ผมมีเพื่อนผู้หญิงมาจีบอยู่บ้าง แต่มีปัจจัยหลายอย่างที่ทำให้ผมอยู่รอดปลอดภัยมาถึงตอนนี้ นั่นคือ ผมมุ่งเรียนให้จบ และผมมีสัญญากับใครบางคนที่ไม่รู้ว่าเขาลืมรึยังมันเป็นสัญญาในวัยเด็ก แต่ไม่คิดว่ามันจะทำให้ผมกลายเป็นคนที่ยังไม่รู้ว่าตกลงชอบผู้ชายหรือผู้หญิงกันแน่คนที่ผมสัญญาด้วย เขาหายไปจากชีวิตจริง ๆ นับจากที่เขาย้ายไปอยู่ที่กรุงเทพฯ ถาวร กล่าวคือเขาไม่กลับมาที่นี่อีกเลยเป็นเวลาสิบกว่าปีมันเจือจางไปตามกาลเว

Part ‘s ดาวเรืองขอพื้นที่ให้สาวสวยหน่อยค่ะเอ่อ ขอเรียกแทนตัวเองว่า ‘ดาว’ ก็แล้วกันนะคะอันที่จริง ดาวก็ไม่อยากยุ่งเรื่องของคนอื่นนัก หากว่าเรื่องนั้นไม่ใช่เรื่องของน้องชายสุดที่รักของดาวอย่าง ‘ทานตะวัน’ หรือตะวัน ตั้งแต่เด็กมา ดาวคือหัวหน้าของเด็กทั้งหมดในไร่และลูกน้องของพ่อ ไม่อยากเรียกตัวเองว่าเจ้าแม่หรอกนะคะ เพียงแค่สามารถดูแลไม่ให้น้อง ๆ ทะเลาะกัน รวมถึงควบคุมไม่ให้พวกเขาไปเล่นในเรื่องที่พิเรนทร์หรือทโมนจนเกินไปพ่อแม่ไว้ใจว่างั้นเถอะ อยู่เป็นเพื่อนเล่นหลังเลิกเรียนไปเรื่อย ๆ  น้อง ๆ ก็ค่อย ๆ หายไปทีละคนสองคนด้วยเหตุผลต่าง ๆ กันไป เช่นพ่อแม่ย้ายถิ่น ย้ายที่เรียน เริ่มโตขึ้นไม่อยากจะมาเล่นด้วยแล้วสารพัดนะคะก็แล้วแต่!สุดท้ายเลยเหลือกันแค่ 3 คน คือดาว ทานตะวัน และออโต้ ลูกเพื่อนพ่อที่อยู่ไร่ข้าง ๆที่จริงดาวเองก็กลัวนะคะ กลัวว่าเราเป็นผู้หญิงแล้วสองคนนั้นเป็นผู้ชาย พอเริ่มโตขึ้น มันจะมีปัญหาอะไรไหม ปัญหากลายเป็นว่าดาวนี่แหละ ที่ต้องแยกตัวออกมาจากน้องทั้งสอง เพราะดาวต้องเรียนในชั้นที่สูงขึ้น ย้ายโ

พอผ่านประตูกระจกหน้าบ้านเข้าไป โอโห มันคนละโลกจริง ๆ ครับ บ้านนี้เขาเปิดเครื่องปรับอากาศในห้องโถงด้วย ก็ดีนะครับออโต้คงรู้ว่าผมกำลังคิดเรื่องเปิดแอร์ในห้องโถง เพราะเห็นผมหมุนไปหมุนมา เขย่าเสื้อผ้าคลายร้อน“พ่อติดระบบโซล่าเซลล์ช่วยในตอนกลางวัน เพิ่งติดเมื่อไม่นานมานี่เอง บ้านตะวันก็ติดนะ ไม่รู้เหรอ”ไอ้คำว่าไม่รู้เหรอ มันทำให้ผมต้องขมวดคิ้ว เรื่องจริงแหละครับ ผมยังมีอะไรที่ไม่รู้เกี่ยวกับบ้านของตัวเองอีกเยอะ“ไม่รู้อะ” ผมตอบตามจริง“มันช่วยค่าไฟได้เยอะมาก” ออโต้ตอบด้วยความพึงพอใจ ส่วนผมก็ได้แต่พยักหน้ารับรู้ แล้วก็คิดกลับไปว่า ผมเองคงต้องหาความรู้เกี่ยวกับบ้านของตัวเองให้มากกว่านี้ “นั่งก่อนสิ” เจ้ดาวเรืองที่โผล่ออกมาตอนไหนไม่รู้  สั่งให้ผมนั่งที่เก้าอี้ตัวที่ใกล้เธอมาที่สุดผมนั่งลงตามที่เจ้แกบอก อีกฟากน้าหลินนั่งอยู่ ออโต้เดินตามมา แล้วลงไปนั่งข้างแม่เขา“ต่อกันเลยครับ” ออโต้บอกผมไม่รู้ว่าเขาคุยอะไรกันถึงไหน แต่พอจะเดาเรื่องราวได้ มันคงเกี่ยวกับการตั้งร้านเล็ก ๆ ที่หน้าไร่นั่นแหละเจ้พยักหน้า

Part ‘s ดาวเรือง (ต่อ) วันนี้เป็นวันอะไร?วันเสาร์ค่ะ มีลูกค้าเข้ามาเรื่อย ๆ คนเก่าไป คนใหม่มา คนนี้ไป คณะใหม่มา งานนี้มีคนสนุกสองคนได้แก่ แม่เฟื่องฟ้ากับน้าหลินแล้วดาวล่ะดาวก็เซิ้งไปรอบร้านค่ะ ร้านไม่ได้ใหญ่โตอะไร แต่ลูกค้ามาเรื่อย ๆ  บางคณะเข้ามาก็เปรยว่าอยากชมไร่ แต่ดาวต้องปฏิเสธไปนะคะ“วันนี้ไกด์ประจำไร่ไม่อยู่ค่ะ” ป่านนี้ไกด์กิตติมศักดิ์คงเพลิดเพลินกับการเดินเที่ยวถนนคนเดินในเมือง กับเพื่อนสนิทจากไร่ข้าง ๆ  ไปแล้วแค่คิดก็แทบจะกรี๊ดแล้วค่ะสองคนนี้เวลาอยู่ด้วยกันเคมีดีมากสารภาพบาปนะคะ... ดาวอยากให้มันสองคนได้กันค่ะ “เฮ้ ไอ้เรืองใช่ไหม?”เสียงที่ไม่คุ้นเคย แต่ชื่อที่เรียกมา มีอยู่พวกเดียวที่กล้าเรียกชื่อดาวแบบนี้ มันคือไอ้พวกที่เรียนด้วยกันในเมือง พวกเพื่อนนักเรียนค่ะ พอหันไปมอง ก็เจอกับชายหนุ่ม รูปไม่ได้งามมาก ทรงแบดแมนมากกว่า (บอยไม่ได้ เพราะถ้ามันเรียกดาวว่า เรือง คือไอ้เพื่อนรุ่นเดียวกันค่ะ) ดาวพ

เช้าวันเสาร์ท้ายสัปดาห์ที่แสนวุ่นวายของอัค หลังจากที่เขาตัดสินใจว่าจะเดินทางเข้าไปที่บ้านไร่จินตรา ครั้งนี้เขากะว่าหลังจากไปขอพบเจ้าของบ้านไร่จินตราแล้ว ค่อยแวะหาเพื่อนของเขาตอนจะกลับอีกที ชายหนุ่มแต่งตัวในชุดสุภาพตามสไตล์ของเขา  ไม่มีการนัดล่วงหน้าใด ๆ กับเจ้าของไร่ ดูบ้าบิ่นที่สุด ในทีแรกเขาเองก็ไม่กล้าจะทำอะไรบุ่มบ่ามและรวดเร็วแบบนี้ ‘เงินจำนวนมหาศาลรอเขาอยู่’ อัคเป็นพนักงานธนาคารสายสินเชื่อที่มีความรอบรู้ในเนื้องานการปล่อยสินเชื่อมากพอประมาณ แต่อาชีพการเป็นนายหน้า ยังเป็นเรื่องใหม่สำหรับเขามาก การนั่งอยู่กับโต๊ะหรือออกตลาดเพื่อหาลูกค้ามาขอสินเชื่อ ทำได้ไม่ง่าย แต่ก็ไม่ยาก หากเข้าถึงความจำเป็นการใช้เงินของลูกค้า กับอัตราดอกเบี้ยเงินกู้ที่ชวนให้น่าสนใจ ขณะที่อาชีพการเป็นนายหน้า ไม่ว่าจะเป็นนายหน้าในเรื่องใดก็ตาม แก่นของมันคือ ‘จับแพะชนแกะ’ หาคู่ให้ลงตัว เมื่อความต้องการมาตรงกัน  ค่าตอบแทนที่ได้จากฝ่ายที่ขอให้จัดหา มันค่อนข้างสมน้ำสมเนื้อ สิ่งที่ทำให้เขาตัดสินใจ เพียงเ