All Chapters of LOVE POSITIONS พิษสวาท : Chapter 61 - Chapter 70

พิษสวาท | ตอนที่ 60 | สาวเจ้าน้ำตา"เข้านอนแค่หนึ่งคืน..70,000 บาทเลยเหรอคะ" ตะวันพึมพำเบา ๆ อย่างตกใจมากกับบิลค่าใช้จ่ายที่เห็น ค่าใช้จ่ายในการรักษามันแพงหูฉี่มากถึงขนาดนี้เลยงั้นเหรอ"ใช่ค่ะ คนไข้ถูกส่งตัวมาโรงพยาบาลก็ขั้นวิกฤติแล้วนะคะ ไม่ได้มารักษาแค่ฟอกไตแล้วกลับบ้านธรรมดา ๆ " พยาบาลตอบกลับตะวันไปอย่างสุภาพ"หรือทางญาติมีข้อสงสัยอะไรในบิลค่าใช้จ่ายไหมคะ?""เออ..ไม่มีค่ะ" ตะวันหยิบบัตรเดบิตเก่า ๆ ของเธอยื่นให้พยาบาลตรงหน้าไปทันที"เนื่องจากทางคนไข้ไม่มีประกัน ทางฝ่ายบัญชีจึงจะขอเรียนแจ้งเรื่องค่าใช้จ่ายแบบวันต่อวัน...ยังไงทางญาติรบกวนมาชำระก่อนเวลา 4 ทุ่มของทุกวันที่คนไข้ยังรักษาตัวอยู่ที่นี่ด้วยนะคะ" พยาบาลเอ่ยย้ำเตือนกับเธออีกครั้ง เพราะทางโรงพยาบาลเองก็กลัวว่าเธอจะจ่ายไม่ไหวในระยะยาว"ได้ค่ะ...ขอแค่ให้ทางคุณหมอกับคุณพยาบาลช่วยรักษาชีวิตพี่สาวหนูอย่างเต็มที่ก็พอ" ตะวันพยายามยิ้มสู้ไปก่อนทั้ง ๆ ที่เธอเริ่มกังวลถึงเรื่องค่าใช้จ่ายขึ้นมาบ้างแล้วจริง ๆ แต่ก็พยายามเก็บอาการเอาไว้ก่อน"ทางเราจะรักษาอย่างสุดความสามารถค่ะ ญาติไม่ต้องห่วงนะคะ..และถ้าหากมีอะไรสำคัญเราจะติดต่อทางญาติไปทัน

พิษสวาท | ตอนที่ 62 | ขายบริการวันต่อมาเด็กสาวสะดุ้งตื่นขึ้นมาในช่วงเวลาเช้ามืด ก่อนจะพบว่าร่างกายของเธอเปลือยเปล่า ไม่มีเสื้อผ้าติดกายเลยแม้แต่ชิ้นเดียว ตามเนื้อตัวมีคราบน้ำรักขาวขุ่นเลอะเทอะไปหมด มีทั้งคราบเก่าและคราบใหม่ที่บ่งบอกได้อย่างชัดเจนว่าเขาไม่ได้ลักหลับเธอเพียงแค่ครั้งเดียว ตะวันไม่มีเวลาหยุดคิดถึงเรื่องของตัวเองมากนักเธอและเมื่อคว้าโทรศัพท์มือถือขึ้นมาเพื่อที่จะดูเวลา เธอก็พบกับบัตรเครดิตสีดำขอบสีทองที่วางอยู่ ตะวันหยิบบัตรขึ้นมาดูเล็กน้อย หน้าบัตรสลักชื่อของคุณรันเวย์เอาไว้ แต่ด้วยความที่เธอไม่มีเวลาจะสนใจมากนักจึงวางมันเอาไว้ที่เดิมก่อนจะรีบลุกขึ้นจากเตียงเดินตรงไปดูเซอร์เวย์ก่อนเป็นอันดับแรก"ยังหลับอยู่เลย" ตะวันลูบหัวโนของเซอร์เวย์อย่างสงสาร หลังจากล้างหน้าล้างตาเสร็จสรรพกิจวัตรแรกที่เธอทำหลังตื่นนอนก็คือเดินไปชงนมเตรียมรอให้เจ้าอ้วนของเธอทันที เธอใช้ชีวิตได้ไม่ต่างจากคุณแม่ลูกอ่อนเลยจริง ๆหลังจากอาบน้ำเปลี่ยนผ้าอ้อมและป้อนนมให้เด็กน้อยเสร็จ เธอก็ต้องรีบจัดการตัวเองให้พร้อมออกเดินทางไปโรงพยาบาลแต่เช้าตรู่ครั้นจะเอาเซอร์เวย์ไปฝากไว้ที่บ้านใหญ่ เธอก็ไม่กล้าไปเพร

พิษสวาท | ตอนที่ 64 | ตอบแทนด้วย.."….." ร่างสูงจ้องมองไปที่หมออย่างกดดันหนักกว่าเดิม "คะ..คือ..ถ้าจะให้หมอแนะนำจริง ๆ หมอคิดว่าการปลูกถ่ายเปลี่ยนไตจากคนในครอบครัว เป็นวิธีที่มีโอกาสเป็นไปได้มากที่สุด" หมอหลบสายตาดุดันของเขาและรีบอธิบายต่อในทันที"ยิ่งถ้าได้รับไตจากพี่น้องที่เกิดจากพ่อแม่เดียวกันแล้ว มีโอกาสสูงมากที่ไตจะสามารถเข้ากันได้มากกว่าเคสอื่นเลยครับ" หมออธิบายให้รันเวย์ฟังและเหลือบ ๆ มองหาน้องสาวของคนไข้ไปด้วย หมอพูดออกไปโดยไม่ได้คิดอะไรแต่กลับกลายเป็นยิ่งทำให้ร่างสูงตรงหน้าชักสีหน้าขึ้นมาอย่างไม่พอใจหนักกว่าเดิม"ไตจากน้องสาวอย่างนั้นเหรอ?" รันเวย์เอ่ยถามย้ำอีกครั้งด้วยน้ำเสียงที่ฟังดูน่าขนลุกชอบกล "ถ้าหมอกำลังมองหาไตยัยเด็กคนเมื่อกี้ละก็...ฉันไม่อนุญาตให้เด็กคนนั้นบริจาคไตให้ใครทั้งนั้น!" รันเวย์ลุกขึ้นจากเก้าอี้ก่อนจะจ้องมองไปที่หมอตรงหน้านิ่ง ๆ"และเรื่องที่พูดแนะนำมาเมื่อกี้... ไม่ต้องพูดขึ้นมาให้ได้ยินอีกเลยจะดีมาก!" เขาพูดกับหมอด้วยน้ำเสียงที่เย็นยะเยือกและแววตาที่เชือดเฉือนแบบนิ่ม ๆ"เอาเป็นว่าภายใน 6 เดือนนี้ ฉันจะหาคนบริจาคไตมาส่งให้เองถึงที่นี่!" ร่างสูงทิ้งนามบัตร

พิษสวาท | ตอนที่ 66 | เช็ดพื้น NC"คุณรันคะ...เมื่อกี้มีคุณพยาบาลโทรมาบอกว่าพี่ตาลอาการดีขึ้นมากแล้ว" ตะวันเก็บอาการดีใจไว้ไม่อยู่ เลยรีบเล่าให้คนตรงหน้าฟังในทันที"ก็ดีแล้ว" เขาพยักหน้ารับทันที"ว่าแต่ เธอจะยืนรดน้ำแบบนี้อีกนานไหม ฉันว่าต้นกุหลาบต้นนี้คงอิ่มน้ำตายแล้วมั้ง!" รันเวย์มองไปที่สายยางที่ฉีดไปที่โคนต้นจนดินแฉะเปียกไปหมดเลย"อุ้ย…ลืมไปเลย" เด็กสาวยิ้มออกมาก่อนจะเดินไปปิดก๊อกน้ำทันที"ยัยเด็กโง่" เขาพูดไล่ตามหลังไปเบา ๆ ก่อนจะเดินกลับเข้าบ้านเพื่อวางกระเป๋าเอกสาร และถอดสูททำงานออก หลังจากที่สวมใส่มาตลอดทั้งวันแล้วทางด้านตะวันหลังจากปิดน้ำ เก็บสายยางอะไรเสร็จสรรพ เธอก็เข็นรถเข็นเด็กกลับเข้ามาในบ้าน"แอ่..แอ๊ะ.." เซอร์เวย์พยายามพูดขึ้น และยื่นมืออวบอ้วนของตัวเองตรงไปทางรันเวย์ที่กำลังปลดกระดุมถอดเสื้อสูทออกอยู่"มองหน้าทำไม...หน้าฉันเหมือนพ่อแกรึไง?" รันเวย์เดินตรงเข้าไปเอ่ยถามเด็กอ้วนในรถเข็น ที่ร้องอ้อแอ้ ๆ จะให้เขาอุ้มให้ได้"..." ตะวันเกาหัวเล็กน้อย เพราะรันเวย์ลืมไปรึเปล่าว่าพ่อของเซอร์เวย์ก็คือเขานั่นแหละ"บู ๆ บอ ๆ " เด็กอ้วนเริ่มส่งเสียงพยายามเรียกหารันเวย์ไม่ยอมหยุด"

พิษสวาท | ตอนที่ 68 | RED WINE -NC-"ก็หนูดื่มไม่เป็นจริง ๆ นี่นา" ตะวันตอบกลับไปด้วยใบหน้าที่ไร้เดียงสา เพราะเธอไม่เคยลิ้มลองของมึนเมาแบบนี้มาก่อนเลย และประสบการณ์ครั้งแรกที่แย่ที่สุดก็คือตอนที่รันเวย์เคยจับเธอกรอกปาก เธอยังจำรสชาติขมของมันได้ดี ยิ่งไปกว่านั้นคือตอนตื่นขึ้นมามันปวดหัวมาก ๆ เลยด้วย"มันไม่เหมือนครั้งแรกที่ลองหรอกน่า ครั้งแรกมันเหล้า...อันนี้ไวน์" รันเวย์พูดขึ้นเหมือนจะพอรู้ว่าเด็กสาวกำลังนั่งคิดอะไรอยู่"เอ่อ...หนูกลัวเมาแล้วจะไม่มีคนดูแลเจ้าอ้วนนะคะ" ตะวันรีบเอาเด็กอ้วนขึ้นมาอ้างทันที"ฉันดูให้ได้" รันเวย์เลิกคิ้วขึ้นและหันไปมองทางเซอร์เวย์ที่นอนหลับสนิทอยู่บนเตียงเด็กเล็ก ที่ตั้งอยู่ไม่ไกลมากนัก"อีกอย่างเด็กนั้นหลับลึกขนาดนั้น ไม่ตื่นง่าย ๆ หรอก" เขาพูดดักทางเธอเอาไว้หมด ก่อนจะเคาะที่แก้วไวน์ซ้ำ ๆ อย่างกดดันเธอไปด้วย ซึ่งคนตัวเล็กก็ทำได้แค่จำใจลองกลั้นใจ ยกไวน์ขึ้นกระดกดื่มไปจนหมดแก้ว"…." เด็กสาวเบิกตาโตขึ้นมาทันที รสชาติมันขมและรู้สึกถึงแอลกอฮอล์แรง ๆ ที่ตีขึ้นมาจากจมูกและขึ้นจี๊ดไปที่ศีรษะในทันทีที่กลืนลงคอไปเลย"ใครเขาดื่มแบบนั้นกันละ.. เธอควรจะจิบไม่ใช่กระดกไป